Αστρολογία, Φιλοσοφία και Μετενσάρκωση
Από που ερχόμαστε, που πάμε, θα ξαναγυρίσουμε στην ζωή;
Από που ερχόμαστε, που πάμε, θα ξαναγυρίσουμε στην ζωή;
Αιώνια ερωτήματα, για τα οποία ο καθένας μας, όπως και κάθε φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα μπορεί να έχει διαφορετικές απαντήσεις.
Οι περισσότερες θρησκείες και κουλτούρες έχουν μιλήσει για μετενσάρκωση. Πως η ψυχή είναι ενέργεια και ως ενέργεια μετατρέπεται αλλά δεν χάνεται. Αρκετές έρευνες έχουν αποδείξει πως κάτι όντως υπάρχει.
Βέβαια, οι Αρχαίοι Έλληνες τα είχαν πει ...όλα για την ζωή και τον θάνατο, μέσα από τους «μύθους»
Για παράδειγμα, ας πάρουμε -στοχευμένα έστω- τα τοξικά νερά της Στυγός, με τα οποία ο Δίας παρέλυε τους αθανάτους για ένα χρόνο. Σύμφωνα με διεπιστημονική μελέτη διεθνούς ομάδας ερευνητών, τα νερά της Στυγός, του σημερινού Μαυρονερίου στο Χελμό, περιέχουν την τοξική καλιχεαµυκίνη, έναν δευτερεύοντα μεταβολίτη του βακτηρίου Micromonospora echinospora.
Πολύ πρόσφατα μάλιστα δημοσιεύθηκε και μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε δηλητηριασμένος από αυτά τα νερά, όταν του τα έδωσαν θεωρώντας πως είναι Θεός.
Μια άλλη αναφορά που σχετίζεται άμεσα με το θέμα μας, ήταν τα νερά της Λήθης. Ο Πλάτωνας λέγει στο έργο του «Πολιτεία» πως «στο τέλος του ταξιδιού στον άλλο κόσμο -όπως αναφέρεται στον μύθο του Ηρός του Αρμενίου- υπάρχει μία πεδιάδα , όπου μέσα σε φοβερή και αποπνικτική ζέστη, σταματούν οι ψυχές για τελευταία φορά πριν ξανασταλούν πάνω στην γη για νέα ενσάρκωση. Όταν βραδιάζει κατασκηνώνουν στις όχθες του ποταμού Αμέλητα, που το νερό του κανένα δοχείο δεν μπορεί να το κρατήσει. Κάθε ψυχή είναι υποχρεωμένη να πιει ορισμένη ποσότητα από αυτό το νερό, μερικοί όμως δεν έχουν αρκετή φρόνηση, δεν συγκρατιούνται και πίνουν περισσότερο, και τότε χάνουν κάθε ανάμνηση των προηγούμενων».
Ο Πρόκλος στο «Εις Πλάτωνα Πολιτεία» λέγει : «Είναι φανερό πως η πεδιάδα της Λήθης σημαίνει την γέννηση, και ο ποταμός της Λήθης όλη την ροή των υλικών και το γεμάτο ρόχθο σώμα μας, που κάνουν ασταμάτητα τις ψυχές μας να ξεχειλίζουν από λήθη, σ' ότι αφορά τις πάντοτε αμετάβλητες πραγματικότητες».
Μετενσάρκωση VS Ενδοκοσμική Αθανασία
Θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τις δυο τάσεις. Η μια είναι η μετενσάρκωση που λέει πως θα ξαναγυρίσουμε σε μια επόμενη ζωή, με τον ίδιο τρόπο που ήρθαμε σε αυτήν από μια προηγούμενη. Η άλλη που υποστηρίζει την ενδοκοσμική αθανασία λέγει πως η το άτομο ζει και υπάρχει δια μέσω των έργων του εν ζωή και της υστεροφημίας του. Για παράδειγμα ο Σωκράτης, ο Σοφοκλής, ο Φλέμιγκ, ο Συγγρός έχουν πεθάνει πλην όμως μέσα από τα έργα τους έχουν μείνει ανεξίτηλα γραμμένοι στην κοσμική συνείδηση.
Το σύμπαν, οι αστέρες και ο Δημιουργός
Ίσως εδώ βουτάμε λίγο παραπάνω στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία όμως κατά την γνώμη μου είναι αναγκαίο. Ο Πλάτωνας ως γενάρχης της Αποφατικής Θεολογίας θεωρεί πως ο Θεός είναι υπερβατικός ως προς την ανθρώπινη φύση. Επίσης αναφέρει πως η πρώτη δημιουργία του Θεού ήταν το ουράνιον γένος των αστέρων. Αυτό, λοιπόν, το ουράνιο γένος των αστέρων τους αποκαλεί ορατούς θεούς. Όμως αυτοί οι ορατοί θεοί «λόγω του ότι γεννήθηκαν κάποτε, δεν είναι ούτε αθάνατοι, ούτε άφθαρτοι, αλλά χάρις στην Θεια βούληση θα παραμένουν αθάνατοι» . Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι πλανήτες, οι όψεις και τα λοιπά, ουσιαστικά είναι ένας τρόπος έκφρασης του Θείου σχεδίου και της Θείας βουλήσεως.
Οι Δεσμοί της Σελήνης-Η καρμική πυξίδα στο αέναο ταξίδι της Ψυχής
Οι Δεσμοί της Σελήνης είναι ουσιαστικά η γέφυρα του χάσματος μεταξύ προηγούμενης και παρούσας ενσάρκωσης. Ο Νότιος Δεσμός είναι ο δείκτης του παρελθόντος και υποδεικνύει όλες τις προηγούμενες εμπειρίες που πρέπει να συνδυαστούν και να ενσωματωθούν στις κατευθύνσεις που ορίζει ο Βόρειος Δεσμός.
Και η ψυχή εξελίσσεται, μεταφέροντας την κατακτημένη εμπειρία στους άλλους και αποκομίζοντας οφέλη από αυτό. Η προσήλωση στον Νότιο Δεσμό και ή αποκλειστικά κατ’ ιδίαν χρήση των περιεχομένων του, σημαίνει -πλην ειδικών περιπτώσεων- επανάληψη των λαθών και κατά συνέπεια επανάληψη των δοκιμασιών.
Τα τρία είδη του κάρμα
Κατά την Ινδουιστική παράδοση υπάρχουν 3 είδη κάρμα. Το πρώτο είναι το ώριμο κάρμα που δείχνει πως έχουν γίνει οι προπαρασκευαστικές ενέργειες για την ζωή του ατόμου και μένει μόνο η εκπλήρωση του κάρμα δια μέσω αναπόφευκτων ενεργειών.
Το δεύτερο, το υποβόσκον κάρμα, είναι ουσιαστικά κάποιες κρυφές καταστάσεις όπου ψάχνουν να βρουν το κατάλληλο τόπο, χρόνο και περιστάσεις μέχρι να ξεπροβάλουν.
Το τρίτο είναι το υπό δημιουργία κάρμα που δείχνει την συνάρτηση των δικών μας πράξεων με την καρμική βούληση.
Η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο
Ίσως το πιο ανόητο πράγμα που έχω ακούσει είναι πως οι άνθρωποι που έχουν χτυπηθεί από την μοίρα δεν αξίζουν βοηθείας. Είναι σαν να είσαι γιατρός και να μην δίνεις παυσίπονο σε κάποιον που πονά. Η προσφορά στον αναξιοπαθούντα θα βοηθήσει να απαλύνεις τον πόνο και την δυστυχία του άλλου ενώ παράλληλα θα ξαλαφρώσεις και το δικό σου κάρμα με μια καλή πράξη.
Το κάρμα ως ανταμοιβή και τιμωρία
Στην πραγματικότητα το κάρμα ούτε τιμωρεί , ούτε ανταμείβει. Το κάρμα είναι η συνάρτηση του συνόλου των σκέψεων και πράξεων επί του συνόλου των ενσαρκώσεων μας. Με λίγα λόγια συνοψίζονται όλα αυτά στην περιβόητη φράση του Ηράκλειτου: «Ο χαρακτήρας είναι το πεπρωμένο του καθενός». Κατά συνέπεια ο άνθρωπος, ή μάλλον η ψυχή και το Εγώ καλύτερα, δεν πάει σε κανέναν Παράδεισο με Αγγέλους, ούτε σε καμία Κόλαση με Σατανάδες –πολιτικούς και εφοριακούς- μιας και ο Παράδεισος και η Κόλαση του είναι ο τόπος διαμονής και οι εμπειρίες ζωής που βιώνει καθ’ εκάστην ενσάρκωση του. Με λίγα λόγια όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού της Μοσχολιού : «Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ. Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ»
Κρόνος και Δίας-Ο παρεξηγήσιμος και ο υπερεκτιμημένος
Οι περισσότεροι στο άκουσμα της λέξης Κρόνος παθαίνουν κάτι όπως τότε μικροί που λέγανε τα παιδιά μεταξύ τους « καλά θα φέρω τον θείο μου τον αστυνόμο». Από την άλλη στο άκουσμα του Δία ξεσπούν χαρές και αλαλαγμοί μιας και είναι «ο μεγάλος ευεργέτης». Πολλές φορές βέβαια, οι ευεργεσίες του Δία μοιάζουν με τις ευεργεσίες του ΔΝΤ. Δηλαδή το τυρί το είδατε αλλά αγνοήσατε την φάκα.
Η παρουσία ενός Κρόνου στον 12ο οίκο δείχνει δοκιμασίες αλλά και μια διαμάχη του ατόμου με το παρελθόν του, τις ρίζες του αλλά και το κατεστημένο. Ένας Δίας ανάδρομος μπορεί να υποδεικνύει τους λανθασμένους χειρισμούς στα υλικά αγαθά ή σε σχέση με την Θρησκεία.
Uranian
Στην Uranian το «που έζησα και τι ήμουν» το συναντάμε στον άξονα MC/Poseidon.
Γράφει ο Karl-HeinzOttinger
