Έλα, παραδέξου το! Είτε έχεις φίλο Κριάρι, είτε είσαι εσύ ο ίδιος, είτε έχεις κάποιο σημαντικό πλανήτη στον Κριό, ξέρεις ότι μερικά πράγματα που κάνει (ή κάνεις) και λέει (ή λες), σου σπάνε τα νεύρα κάθε φορά κι εύχεσαι να μπορούσες να είχες ένα μαγικό ραβδάκι για να... διορθώσεις τις παρενέργειες.
Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ρόπαλο παρακαλώ!
Έτοιμοι; Ξεκινάμε!
Μα γιατί καλό μου δεν ακούς; Γιατί τα αυτάκια σου τα έχεις για διακοσμητικά, κολλημένα στο όμορφο κεφάλι σου; Πριν τελειώσω, πριν εξηγήσω, πριν οι φράσεις μου βγάλουν καλά καλά νόημα, έχεις πεταχτεί σαν ελατήριο ή έχεις κιόλας στρέψει την προσοχή σου αλλού. Σα να ξέρεις τι θέλω να πω κι ήδη το έχεις αποδοκιμάσει και το έχεις ξορκίσει μίλια μακριά σου. Τι μανία είναι αυτή που σε πιάνει; Νιώθω σαν να τρέχω να ανταγωνιστώ την μικρού μήκους συγκέντρωσης προσοχή σου, σε αγώνα δρόμου, που δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ να κερδίσω.
Χαστούκι! Από εμένα για εσένα με πολλή... αγανάκτηση!
Δεν φτάνει που δεν ακούς, έχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου στο πιτς φιτίλι, έχεις πάρει τις αποφάσεις σου και γίνεσαι καπνός για να τις κάνεις και πράξη, τρομάρα σου. Περιττό να συμπληρώσω ότι δεν θα πιάσει τόπο κανένα επιχείρημα εναντίον των όσων θα κάνεις, αφού για όλα και για όλους, ισχύει ο κανόνας νούμερο ένα: δεν παίρνεις από λόγια, αυτό που λέγαμε παραπάνω.
Ωραία το πάμε...
Θα στο πω, κι ας με μισήσεις: είσαι αρκετά ψωνισμένος, αλαζών και κομματάκι αναίσθητος ως προς τα αισθήματα και τις σκέψεις των άλλων. Σου φαίνεται περίεργο ή αγενές; Διάβασες όλα τα προηγούμενα; Δεν ακούς, δεν σε ενδιαφέρει η άποψη των άλλων, είσαι επίμονος κι επίπονος. Θα κάνεις εκείνο που εσύ θέλεις, άμεσα κι όπως εσύ θέλεις. Απλά, δε σε νοιάζει, έτσι; Συγχαρητήρια, κέρδισες τον τιμητικό τίτλο του Ζωδιακού Οδοστρωτήρα!
Θέλεις να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να δουλέψουμε σε ένα project; Θα μας πάρει μερικούς μήνες επίμονης και σταθερής εργασίας, αλλά θα το καταφέρουμε! Τι είπες; Βαρέθηκες; Κιόλας; Θέλεις να αλλάξουμε project τώρα στα μισά, γιατί αυτό σε έχει ρίξει στη μαύρη κατάθλιψη; Εμ, πες το μου έτσι καλό μου Κριαράκι! Η πειθαρχεία κι η αυτοσυγκέντρωση, σου προκαλούν κεφαλόπονο. Ανάθεμα κι αν έχεις πιάσει κάτι στα χεράκια σου και το έχεις φέρει εις πέρας μια φορά, ολόκληρο και χωρίς διαλείμματα για να κλάψεις την άτιμη μοίρα σου που σε κόλλησε σε ένα βαρετό εγχείρημα. Που κάθε τρεις και λίγο, η προσοχή σου πάει βόλτα, η συγκέντρωση σου περίπατο κι η υπομονή σου... άστο. Η υπομονή, είναι άγνωστη λέξη για εσένα και που να κάθομαι να σου εξηγώ τώρα... Βαριέμαι! (τι ειρωνεία)!
Το γλυκό σου το στόμα μια φορά να το βουτούσες στο μυαλουδάκι σου προτού το ανοίξεις και τα κάνεις όλα... ρημαδιό. Κάτι να σου κάτσει στραβά, κάτι να ακούσεις λάθος, σκύβεις κεφάλι, οριζοντιώνεις τα κέρατα σου και τα ευθυγραμμίζεις με το στομάχι του δύσμοιρου που έχεις απέναντί σου. Αθώος ή μη, μια κουτουλιά θα τη φάει σε χρόνο ανυποψίαστο και για λόγο ανύπαρκτο, έτσι, γιατί είσαι ωραίος εσύ!
Πότε θα συναντήσεις το μάστορα σου δε ξέρω, να μάθεις να μην αρπάζεσαι για πλάκα...
