Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 23/6 έως 27/6

Ο δικός σου Δίας

Φαντάσου πως ζεις στην αρχαία Ρώμη. Καθισμένος στο Κολοσσαίο και μαθημένος από άρτο και θεάματα, βιώνεις τις φτηνές απολαύσεις των πολλών.
Φαντάσου πως μασουλάς μπροστά στην tv σου, ρουφώντας αχόρταγα τις σαπουνόπερες και τα life style σκουπίδια που σου σερβίρουν. Κι από κάτω να περνούν αόρατα τα crowls: Έλα κι εσύ στον κόσμο της ανάπτυξης, γίνε πλούσιος και ισχυρός σαν εμάς!

Μήπως σου θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα σε μια έκθεση «εναλλακτικών» κι εκεί που χάζευα τα σμάρια των «ψαγμένων», μια κοπελίτσα ήρθε και με έπιασε από το μανίκι, δείχνοντάς μου το φυλλάδιο που κρατούσε.

Ένας σοφός γκουρού υποσχόταν ότι με την μέθοδό του θα μπορούσα να αποκτήσω ότι ήθελα κι ακόμη περισσότερα.

Χαμογέλασα πικρά για την «πνευματική» λοταρία αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι επισκέπτες αυτό αναζητούσαν, κρύβοντας τα πρόσωπά τους με τον φερετζέ της δήθεν πνευματικότητας: Ήταν εκεί, μήπως και βρουν το δικό τους «κέρας της Αμάλθειας», τον δικό τους Δία.

Είναι αυτός που σου ανοίγει την όρεξη για μεγάλα πράγματα. Κι εσύ ακούς, βλέπεις και διαβάζεις περί τύχης και ανάπτυξης ελπίζοντας ότι αυτές οι δύο κυρίες θα έρθουν να κτυπήσουν και την δική σου πόρτα. Αδημονείς κι ανησυχείς λίγο μήπως σε... ξεχάσουν, όπως έγινε και την περασμένη φορά που «έγινε η θάλασσα γιαούρτι» αλλά εσύ δεν έβρισκες κουτάλι.
Τότε που ο Δίας πέρασε και δεν σε άγγιξε, αφού ούτε πλούσιος έγινες, ούτε μεγάλος και τρανός, ούτε βρήκες το κελεπούρι –την αδελφή ψυχή- της ζωής σου. Αντίθετα μπορεί να σε εξέθεσε ανεπανόρθωτα, να σε έκανε να ακυρώσεις τις ασφαλιστικές δικλείδες σου, με αποτέλεσμα να τρέχεις και να μην φτάνεις.
Ντιπ άχρηστος αποδείχτηκε στην πράξη ο «Χοντρός» και θα έλεγα επικίνδυνος...

Εδώ όμως είναι που έχω να σου γράψω δυό-τρία πράγματα επιπλέον, ξεκινώντας από το γνωστό «τα λεφτά πάνε στα λεφτά» ή αλλιώς η τύχη πάει στους τυχερούς.
Οι υπόλοιποι παραμένουν εσαεί «loosers», συνήθως λόγω της νοοτροπίας τους.

Και θα δανειστώ την Σωκρατική αναλογία για την Αφροδίτη: Ο «πάνδημος» Δίας είναι υπέρ της ποσότητας και των εντυπώσεων, αφήνοντας την ποιότητα και την ουσία κατά μέρος. Αν λοιπόν εσύ είσαι ταγμένος στα δεύτερα, μην περιμένεις χαΐρι από δαύτον, τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο. Αλλού βρίσκεται η υπεροχή και η τύχη σου.
.
Όπως και όλοι οι πλανήτες, έτσι κι ο Δίας άμα τη εμφανίσει του υποβάλλει τα διαπιστευτήρια του στην αφεντιά σου. Εσύ, εγώ εμείς, είμαστε που αξιοποιούμε την ενέργεια του με τρόπους που συνάδουν με τους «επεξεργαστές» μας και αντάξιους της κουλτούρας και της ηθικής μας. Έτσι λοιπόν για τον έναν ο Δίας μεταφράζεται σε ευκολίες και τύχη, για τον άλλον σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και για έναν τρίτο σε καλοπέραση και διασκέδαση. Σε ευμάρεια, σε επιτυχία.
Ακόμη, επειδή όλα είναι σχετικά σε αυτήν την ζωή, μην ξεχνάς ότι η τύχη του χορτασμένου δεν είναι η ίδια με αυτήν του πεινασμένου. Ο πρώτος εξελίσσεται σε φαταούλα στο όνομα της «ανάπτυξης», την ίδια στιγμή που ο δεύτερος πανηγυρίζει για ένα παραπάνω πιάτο φαγητό.

Υπάρχουν φυσικά και οι «παράπλευρες απώλειες», που όλοι τις στιγματίζουν κι ας βγαίνουν από την ίδια μήτρα της «ευμάρειας»: Οι σπατάλες, τα σκάνδαλα και το... ρεζίλεμα! Η μεγαλομανία και η ανευθυνότητα. Η αμετροέπεια, η αχαριστία. Η πλεονεξία.
Όλα αυτά είναι εν δυνάμει ο πάνδημος Δίας κι εσύ μάλλον γνωρίζεις καλύτερα από εμένα τι τον κάνεις και πως τον χρησιμοποιείς.

Για να πάρεις μια ακόμη καλύτερη εικόνα όμως, δεν έχεις παρά να δεις αυτόν τον Δία μέσα από τα μάτια της κοινωνίας σου. Τον Δία του κέρδους και της εξουσίας, τον κακό μας τον Δία, δηλαδή...

Τα βλέπεις κι εσύ αλλά στα έχει προλάβει ο Ανάχαρσις, κοντά τρεις χιλιετίες πριν.

«Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν».

Κι εσύ ως «μικρή μύγα», που εγκλημάτησε αναζητώντας την τροφή της, σκύβεις το κεφάλι λέγοντας «αφού έφταιξα, θα πληρώσω».
Την ίδια στιγμή όμως οι μεγαλέμποροι της ανομίας, οι «κολλητοί» και οι διαπλεκόμενοι στήνουν πάρτι παραμένοντας στο απυρόβλητο. Πολλές φορές ξεμπροστιάζονται αλλά δεν τους νοιάζει γιατί είναι χοντρόπετσοι. Ή αλλιώς «έχουν άκρες». Να οι «μεγάλες μύγες» κι ο Δίας που λατρεύουν με μεγάλη σπουδή.

Βλέπεις φίλε μου, αν ο κόσμος σου έχει γίνει τόσο άδικος και τόσο άνισος, δεν φταίνε τα ζώδια κι οι πλανήτες αλλά ο άνθρωπος.

Κι έχεις μείνει εσύ μόνος να υπερασπίζεσαι το φάντασμα του Δικαίου.

Ίσως πάλι θα ήθελες να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς. Να κάνεις ότι γουστάρεις και να μην δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Να είσαι εσύ ο δυνατός, ο πλούσιος, «ο γιός του παρ’ τα όλα». Ο πειρασμός είναι μεγάλος, πολύ περισσότερο που σου προσφέρεται σαν η μόνη λύση για να βγεις από την μιζέρια σου.
Μπες σου λένε στο σύστημα για να προκόψεις. Ξεπούλα τις αρχές και τα ιδανικά σου. Γίνε ρεαλιστής. Φάε αδίστακτα το μικρότερο ψάρι, ξεχνώντας ότι κι εσύ για κάποιου άλλου τα δόντια προορίζεσαι. Μπες στην αγορά, στο προνομιακό πεδίο δράσης... τους.

Κι αυτό στο έχει προλάβει ο Ανάχαρσις αλλά ποιος τον ακούει;

«Η αγορά είναι το μέρος που έχει οριστεί για να εξαπατά ο ένας τον άλλον και να είναι πλεονέκτης».

Αυτή είναι η αγορά τους. Η σημερινή «οικονομία της αγοράς».

Θες λοιπόν πραγματικά να μπεις στο παιχνίδι της τύχης τους; Τι νομίζεις πως θα καταφέρεις απέναντι στα συμφέροντα των πολυεθνικών και την χειραγώγηση «αόρατων» μηχανισμών. Είσαι ένα αναλώσιμο πιόνι στα σχέδια τους αλλά εσύ κινδυνεύεις να πειστείς ότι συμμετέχεις ισότιμα σε αυτά. Ότι είσαι ένας από τους «εκλεκτούς» τους. Και μπορεί να παρασυρθείς και να αδικήσεις τους συνανθρώπους σου, να τους κατασπαράξεις, ονομάζοντας αυτόν τον κανιβαλισμό «τύχη».

Ο Δίας του κέρδους και της εξουσίας, μοιάζει με την Ρωμαϊκή αρένα. Εκτρέφει μονομάχους για να απολαμβάνουν το σόου οι Καίσαρες και τα χειραγωγούμενα πλήθη. Άρτος και θεάματα... Σε ταΐζει όπως ένα θρεφτάρι που η μοίρα του είναι να σφαχτεί.

Ο Δίας του κέρδους και της εξουσίας είναι αυτός που γιγαντώνει και αναπτύσσει το άδικο, γιατί ζει από αυτό.

Δεν τον θέλεις αυτόν τον Δία. Δεν θέλεις τις παροχές και τις ευκολίες που αδυνατίζουν τις αντιστάσεις σου και αποκοιμίζουν την συνείδηση σου. Δεν θέλεις την μεγαλομανία και την αμετροέπεια του. Δεν θέλεις την αναξιοκρατία και τον νεποτισμό του, την a la carte εύνοια του.
Σου υπόσχεται έναν τεχνητό παράδεισο κι ας ζεις σε παραγκούπολη, πρακτικά εξ αιτίας του.
Δεν θέλεις τον drug dealer σου.
‘Όπως έγραψαν και τραγούδησαν οι Clash πριν από τρεις και κάτι δεκαετίες «ότι θέλω μου το δίνει, μα αυτό δεν είναι ελευθερία, είναι μίσος (Hateful).

Την πάτησες ήδη μια φορά και πίστεψες ότι έγινες «μεγάλος», Ευρωπαίος με το ευρώ σου κι όλα τα κομφόρ. Έπεσες θύμα της μεγαλομανίας, της άγνοιας και των παιδικών σου τραυμάτων, Όμως αυτό που μετράει είναι το ότι σε εξαγόρασαν για να σε έχουν σκλάβο. Εσένα, εμένα, όλους μας. Εξαγόρασαν την ζωή μας, τις αξίες μας και τώρα στέκουμε παραπεταμένοι κι αμήχανοι, έχοντας χάσει όλες τις εφήμερες «αποδείξεις» της ισχύος μας, με μόνο ξεροκόμματο την «έξοδο από το τούνελ».

Ευτυχώς όμως, αυτές οι αξίες δεν χάθηκαν ολότελα, απλά σκεπάστηκαν από τις ιαχές των κορακιών. Έλα λοιπόν να ψάξουμε παρέα, να σκάψουμε –όχι πολύ βαθιά- για να τις ξαναβρούμε. Να σπείρουμε ξανά τον σπόρο της πραγματικής ελευθερίας μας.
Κι ας ορίσουμε ξανά την «τύχη».

Τύχη είναι πρώτα απ’ όλα να έχεις την υγειά σου. Και για να μην διαμαρτύρεται το σώμα κι η ψυχή σου, θα πρέπει να απαρνηθείς τις πλαστές ή δανεικές αξίες που δεσπόζουν στην ζωή σου.

Τύχη λοιπόν είναι το να ανακαλύπτεις την αλήθεια σου και τα όρια σου.

Να απελευθερώνεσαι από εξαρτήσεις και δογματικές πεποιθήσεις.
Να συνειδητοποιείς την μυστικιστική συμμετοχή σου στο σύμπαν.
Να ζεις αρμονικά με τον εαυτό σου και κατ’ επέκταση με τους γύρω σου.
Να μοιράζεσαι τον πλούτο σου.
Να μοιράζεσαι τις ευκολίες σου.
Να μοιράζεσαι τις αξίες σου.
Να σέβεσαι και να σε σέβονται.
Να αγαπάς και να σε αγαπάνε.

Τύχη είναι να είσαι και να παραμείνεις Άνθρωπος.

Αυτός είναι ο Ουράνιος Δίας, που λαχταρά να γίνει και δικός σου.

Κι όσο για την πεποίθηση ότι το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει, μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αφού έφτιαξες και συντηρείς έναν κόσμο με αναφορά το κέρδος, αφού υποτάχτηκες στις αρχές του, ε λογικό είναι να κινείται από αυτό.

Θυμάσαι που, σε ένα ακατανόητο με τα σημερινά δεδομένα εδάφιο, ο Ιησούς δίδαξε «μην μεριμνάτε για την τροφή και την ενδυμασία σας, μην αποθηκεύετε, τα πετεινά του ουρανού ζουν και χωρίς αυτά», συμπληρώνοντας «δεν είναι η τροφή ανώτερη της ζωής».
Ήθελε να δώσει έμφαση στις πνευματικές αξίες και να σε απελευθερώσει από την εμμονή σου στην ύλη, αναδεικνύοντας έναν κόσμο που δεν ορίζεται και καταδυναστεύεται από τις «σχέσεις παραγωγής». Εκεί όπου ο Δίας παίρνει εκ των πραγμάτων μια διαφορετική διάσταση.
Ο Απόστολος Παύλος φρόντισε βέβαια αργότερα να κάνει μια μεγαλειώδη «κυβίστηση», εξυπηρετώντας άριστα το σύστημα: «Ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω» είπε, βάζοντας την «θεόπνευστη» σφραγίδα του σε ένα καθεστώς αέναης δουλείας, όπου οι καλοί χριστιανοί δουλεύουν και οι... ακόμη καλύτεροι «χριστιανοί» κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι τον μόχθο των πρώτων.

Ας ορίσεις λοιπόν ξανά και την ανάπτυξη

Ανάπτυξη είναι το να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Να διώχνεις το σκοτάδι, να μορφώνεις.
Να εξασφαλίζεις τροφή και περίθαλψη για όλον τον κόσμο.
Να καταργήσεις κάθε μορφή δουλείας.
Να είσαι ελεύθερος κι όχι να έχεις μια ψευδεπίγραφη ελευθερία, βασισμένη στον υλικό πλούτο σου.

Αυτός είναι ο δικός σου Δίας, ο Ουράνιος, γενναιόδωρος και γαλαντόμος, όπως στάθηκε μέχρι σήμερα απέναντι σου, η Φύση, ο Θεός... ονόμασε το όπως θέλεις.

Ο δικός σου Δίας, κόντρα στον δικό τους.