Πώς λειτουργεί η Αστρολογία - Η θεωρία της «Συγχρονικότητας» Μέρος 1ο
Πρόκειται για μια θεωρία που ανέπτυξε ο C. Jung προσπαθώντας να ερμηνεύσει διάφορα τυχαία φαινόμενα, που όμως φαίνονταν να συγκλίνουν στο ίδιο σημείο ή να έχουν κάποιο «νόημα»
Το ανθρώπινο μυαλό ζητά να εξηγήσει τα πάντα με έναν θεωρητικό τρόπο και ως εκ τούτου, το ίδιο προσπαθεί να κάνει και με την Αστρολογία. Ποια είναι λοιπόν τα αίτια της επίδρασης των ζωδίων και των πλανητών στη φύση και στον άνθρωπο; Πώς μπορεί αυτά να διαμορφώνουν τη ζωή, τις πράξεις και τον χαρακτήρα μας;
Ας δούμε τις θεωρίες που το εξηγούν. Φυσικά η ύπαρξη πολλών θεωριών δεν σημαίνει απαραίτητα πως έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους.
Τρεις είναι οι βασικές:
Η θεωρία των Πλανητικών Πνευμάτων
Η θεωρία των ακτινοβολιών
Η θεωρία της συγχρονικότητας
Έχουμε ήδη εξετάσει τη θεωρία των «Πλανητικών Πνευμάτων» και τη θεωρία των «ακτινοβολιών» και θα δούμε τώρα τη θεωρία της «συγχρονικότητας», που είναι και η πιο πρόσφατη.
Πρόκειται για μια θεωρία που ανέπτυξε ο C. Jung προσπαθώντας να ερμηνεύσει διάφορα τυχαία φαινόμενα, που όμως φαίνονταν να συγκλίνουν στο ίδιο σημείο ή να έχουν κάποιο «νόημα».
Είναι ακολουθίες «συμπτώσεων» που ανατρέπουν κάθε στατιστική και φαίνονται σα να καθοδηγούνται από κάποια «νοημοσύνη».
Αυτά μπορεί να είναι αρκετά πολύπλοκα ή και σχετικά απλά και καθημερινά.
Σε πόσους από εμάς δεν έχει τύχει να σιγοτραγουδάμε οδηγώντας, ένα τραγούδι από αυτά που σχεδόν ποτέ δεν παίζονται στο ραδιόφωνο και ξαφνικά ανοίγοντάς το, να το ακούσουμε!
Ή να βλέπουμε συνεχώς μέσα στην ημέρα να επαναλαμβάνονται οι ίδιοι αριθμοί. Πχ το εισιτήριο του λεωφορείου να τελειώνει σε 12, να έχουμε ραντεβού σε ένα σπίτι που είναι στο νούμερο 12, μετά από λίγο να δεχόμαστε κλήση από τηλέφωνο που τελειώνει σε 12, το βράδυ στα μπουζούκια καθόμαστε στο τραπέζι νούμερο 12 και το κοινό παραληρεί, αφού η Άννα Βίσση ξεκινά το πρόγραμμα ακριβώς στις 12, με το «Δώδεκα»!
Γνωρίζω προσωπικά άνθρωπο που για «τυχαίους» λόγους (την πρώτη φορά έπαθε λάστιχο), έχασε δύο φορές το αεροπλάνο. Και τις δύο φορές αυτό έπεσε!
Το θέμα έχει πολλές παραμέτρους. Ο Jung αναφέρεται ακόμη και στην επίδραση του συναισθήματος και της ψυχικής δραστηριότητας στην ύλη. Η ψυχολογική κατάσταση για παράδειγμα ενός ερευνητή, μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα μιας στατιστικής έρευνας!
Τα συγχρονιστικά γεγονότα είναι ενάντια σε κάθε λογική ή στατιστική και δεν μπορούν να μπουν σε διαδικασία ακριβούς επανάληψης κατά βούληση.
Ο Jung τα συσχετίζει με τη μαγεία και τις «μαγικές» πράξεις!
Αλλά για να μην πάει ο νους σας μόνο στις μαγικές τελετουργίες, «μαγεία» μπορεί να είναι πολλά πράγματα αυτού του είδους.
Για παράδειγμα μια αυθεντική μαγική πράξη ήταν κατά τη γνώμη μου το γκολ του Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986 απέναντι στην Εθνική Αγγλίας. Πέρασε όλη την αντίπαλη ομάδα και μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα!
Ήταν μια ενέργεια ενάντια σε κάθε λογική και πιθανότητα. Μια ενέργεια που ο ίδιος ο Μαραντόνα δεν θα μπορούσε να επαναλάβει κατά παραγγελία. Αλλά πάλι, ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει, να «συγχρονιστεί» με τη δεδομένη στιγμή: ο «μάγος» της μπάλας!
Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τις τεχνικές του ικανότητες…
Η αρχή της συγχρονικότητας δεν απορρίπτει την αρχή της «αιτιότητας» που διέπει την Αριστοτελική σκέψη και τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό γενικότερα.
Είναι οι διαφορετικοί τρόποι που ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Η δεύτερη κατανοεί τη γραμμική πορεία των συμβάντων στον χωροχρόνο, ενώ η συγχρονικότητα ακολουθεί διαφορετικές διαδρομές, όπου το παρόν και το μέλλον δεν είναι διαχωρισμένα!
Ωστόσο η σκέψη του Jung δεν αναδύθηκε από το «πουθενά», ούτε οφείλεται κατ’ αποκλειστικότητα στην Ανατολική φιλοσοφία. Υπήρξαν πρόδρομοι αυτού του τρόπου σκέψης με σημαντικότερο τον Leibniz αλλά και πολλούς άλλους που προηγήθηκαν.
«Κάθε μονάδα αντιπροσωπεύει ολόκληρο το σύμπαν» γράφει ο μεγάλος αυτός μαθηματικός και φιλόσοφος, κορυφώνοντας την αλχημιστική σκέψη και συνεχίζει: «γι αυτό όποιος τα βλέπει όλα, μπορεί να διαβάσει στο καθένα τι συμβαίνει παντού, ακόμη και το τι έχει συμβεί στο παρελθόν ή τι θα συμβεί στο μέλλον»!
Ίσως το σημαντικότερο σημείο στη μελέτη της συγχρονικότητας, η «ταμπακιέρα» όπως θα λέγαμε, είναι το θέμα της τελεολογίας. Η αντίληψη δηλαδή πως η αιτία όλων των γεγονότων βρίσκεται στο τέλος και όχι στην αρχή της ύπαρξης, όπως πρεσβεύει η σκέψη της Ορθοδοξίας και ο Μάξιμος ο ομολογητής, φτάνοντας τη φιλοσοφία στο ύψιστο σημείο της!
Αυτό είναι σημαντικό να το μελετήσουν όσοι ασχολούνται σοβαρά με την αστρολογία και ιδιαίτερα με το κομμάτι της πρόβλεψης, αλλά δεν είναι στο θέμα αυτού του άρθρου.
Στο επόμενο άρθρο θα δούμε πώς η θεωρία της συγχρονικότητας εξηγεί τη λειτουργία της αστρολογίας και το αστρολογικό πείραμα του Jung.
Διάβασε επίσης: