Oι κλήροι είναι ένα είδος μεσοδιαστημάτων, των οποίων ο υπολογισμός γίνεται με την εξίσωση Α + Β - Γ = Κ (Κ = κλήρος), όπου Α είναι συνήθως ο Ωροσκόπος και Β, Γ είναι οι πλανήτες, των οποίων η απόσταση προστίθεται ή αφαιρείται από τον Ωροσκόπο.
Η χρήση των κλήρων συναντάται στα παλαιότερα αστρολογικά κείμενα που υπάρχουν και τα οποία χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. Εκτενής χρήση τους γίνεται στα ερμητικά κείμενα —που χρονολογούνται πριν τον 3o αιώνα π.Χ.— αλλά και από τον Vettius Valens στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.
Ο Firmicus Maternus ερμήνευε τους κλήρους, πιστεύοντας ότι ασκούσαν την επίδρασή τους σε ολόκληρο το ζώδιο όχι μόνο σε μια ορισμένη μοίρα (°) του ζωδίου.
Στη σύγχρονη βιβλιογραφία υπάρχει το βιβλίο The Arabic Parts in Astrology - Α lost key to prediction του Robert Zoller, το οποίο είναι μια καλή πηγή πληροφοριών πάνω στην πανάρχαια τεχνική των κλήρων.
Στις μέρες μας, ο κλήρος που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο είναι ο Κλήρος της Τύχης (για ημερήσιους και νυκτερινούς χάρτες) και το Σημείο του θανάτου του Emerson.
Στην ξένη βιβλιογραφία οι κλήροι συναντώνται συχνά με την ονομασία αραβικοί κλήροι, η οποία όμως είναι εντελώς λανθασμένη, διότι οι Άραβες αρχικά δεν είχαν συλλάβει καν την Ιδέα των σημείων αυτών. Η σύγχυση γύρω από την προέλευσή τους οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτον στο ότι οι Άραβες έκαναν πράγματι εκτενή χρήση των κλήρων και δεύτερον διότι ο Πτολεμαίος αναφέρει στην Τετράβιβλο μόνο τον Κλήρο της Τύχης. Έτσι, οι μεταγενέστεροι αστρολόγοι στη Δύση πίστεψαν πως ό,τι δεν υπήρχε στην Τετράβιβλο, προστέθηκε αργότερα στην αστρολογία από τους Άραβες. Με αυτόν τον τρόπο και με την πάροδο των αιώνων, τους ονόμασαν αραβικούς, ενώ στην πραγματικότητα είναι ελληνικής προέλευσης. ΟΙ Άραβες δεν τους εφηύραν, απλώς τους πολλαπλασίασαν, ωσότου έγιναν χιλιάδες, κάνοντας μάλλον κακή χρήση αυτών, όπως συνέβη και με τους απλανείς.
Σύμφωνα με τους Έλληνες, ο συλλογισμός, στον οποίο βασίστηκε η Ιδέα των κλήρων, είναι το ότι κάθε κλήρος εκφράζει ένα συγκεκριμένο κομμάτι των ουρανών, που αφορά στο κάθε άτομο προσωπικά. Επειδή ο Ωροσκόπος σφραγίζει την πιο προσωπική στιγμή της ανθρώπινης ύπαρξης, οι αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν το πιο σημαντικό σημείο σε ένα χάρτη και με αυτό το σκεπτικό χρησιμοποιείται στον υπολογισμό των περισσότερων από τους κλήρους.
Για παράδειγμα, πάρτε τον Κλήρο της Τύχης που έχει τον τύπο:
- Ωροσκόπος + Σελήνη -Ήλιος σε ημερήσια ωροσκόπια και
- Ωροσκόπος + Ήλιος –Σελήνη σε νυκτερινά.
Η απόσταση μεταξύ Ήλιου και Σελήνης θεωρείται ότι εκφράζει την τύχη (fortune), αν μετρηθεί προς μια κατεύθυνση, ενώ εάν μετρηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, εκφράζει το πνεύμα (spirit) —ανάλογα, πάντα, με το αν ο χάρτης είναι ημερήσιος ή νυκτερινός.
Κλήρος της Τύχης
Πρόκειται για ένα σημαντικό σημείο επί της εκλειπτικής, που θεωρείται ότι έχει ευνοϊκή επίδραση, το οποίο απέχει από τον Ωροσκόπο όσο απέχει η Σελήνη από τον Ήλιο. Η θέση του Κλήρου της Τύχης σε ένα χάρτη δίνει, μεταξύ άλλων, πληροφορίες που αφορούν στην τυχερή ή όχι πορεία ενός ατόμου ή μιας κατάστασης, μια πιθανή κληρονομιά, το είδος και το μέγεθός της, από πού θα προέλθει κ.ά.
Ο Πτολεμαίος στην Τετράβιβλο, στο κεφάλαιο Περί χρόνων ζωής (βιβλίο 3ο, κεφ. 10, σελ. 276-277), αναφέρεται εκτενώς στον Κλήρο της Τύχης και επισημαίνει ότι όποια σχέση και όψη έχει ο Ήλιος με τον Ωροσκόπο, την ίδια σχέση έχει και η Σελήνη με τον Κλήρο της Τύχης.
Ο Vettius Valens στο έργο του The Αnthology (βιβλίο 2ο, σελ. 6, Greek Track, Project Hindsight), αναφερόμενος στον Κλήρο της Τύχης, εξηγεί πως όταν κάποιος είναι γεννημένος σε νέα Σελήνη, ο Κλήρος της Τύχης βρίσκεται σε σύνοδο με τον Ωροσκόπο.
Ο Πτολεμαίος χρησιμοποιούσε τον ίδιο τύπο υπολογισμού για τον Κλήρο της Τύχης και σε ημερήσιους και σε νυκτερινούς χάρτες, ενώ ο Μανίλιος χρησιμοποιούσε δύο διαφορετικούς.
Στην Ωριαία αστρολογία ο Κλήρος της Τύχης και ο κυβερνήτης του βοηθούν κυρίως σε χάρτες οι οποίοι αφορούν σε οικονομικά θέματα και εύρεση απωλεσθέντων αντικειμένων. Στα ωροσκόπια επιλογής που αφορούν τυχερά παιχνίδια, τζόγο κ.λπ. θα πρέπει να δοθεί έμφαση και να χρησιμοποιηθεί έξυπνα και σωστά η διέλευση του Κλήρου της Τύχης.
Ορισμένοι σύγχρονοι αστρολόγοι πιστεύουν ότι αν βρεθεί ο Κλήρος της Τύχης σε παραλληλία με τη Σελήνη ακυρώνει το φαινόμενο της Σελήνης κενής πορείας, όταν αυτό υπάρχει στο ωροσκόπιο. Όμως, η άποψη αυτή δεν έχει γίνει αποδεκτή από όλους τους αστρολόγους.
Ο τύπος υπολογισμού του Κλήρου της Τύχης για ημερήσια ωροσκόπια χρησιμοποιείται σε χάρτες που καταστρώνονται για το διάστημα από την ανατολή του Ήλιου έως τη δύση του, όταν ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα. Αντιθέτως, ο τύπος του Κλήρου για νυκτερινά ωροσκόπια, χρησιμοποιείται σε χάρτες που καταστρώνονται για το διάστημα μεταξύ της δύσης και της επόμενης ανατολής, όταν o Ήλιος βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα.
Κλήρος του πνεύματος
Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες αστρολόγους ο Κλήρος της Τύχης και ο κλήρος του πνεύματος είναι αλληλένδετοι.
Σε έναν ημερήσιο χάρτη ο κλήρος του πνεύματος θα υπολογιστεί χρησιμοποιώντας το νυκτερινό τύπο του Κλήρου της Τύχης, ενώ σε ένα νυκτερινό χάρτη θα συμβεί το αντίστροφο.
Ο Firmicus Maternus στο Matheseos Libli VIII, (βιβλίο 4ο, κεφ. XVII & XVIII, σελ. 125-127) αφιερώνει δύο κεφάλαια με αρκετούς κανόνες, οι οποίοι αφορούν στον Κλήρο της Τύχης και τον Κλήρο του πνεύματος. Σύμφωνα με τον Firmicus, ο Κλήρος της Τύχης δείχνει την "ποιότητα της ζωής”, ενώ ο κλήρος του πνεύματος την "πεμπτουσία της ψυχής".
Έχει παρατηρηθεί επίσης, ότι η θέση του Κλήρου του πνεύματος σε ένα ωροσκόπιο δίνει πληροφορίες σχετικές με το επάγγελμα και τα υλικά αγαθά.
Απόσπασμα από το βιβλίο
ΩΡΙΑΙΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΚΛΕΙΔΙΑ
