Αστρολογικές επισημάνσεις από τον Πυθαγόρα

Το παρακάτω απόσπασμα κειμένου από τον Πυθαγόρα, αναφορικά με το ουράνιο στερέωμα και με αρκετές αστρολογικές επισημάνσεις, είναι το πρώτο από μια σειρά αρχαίων κειμένων, που θα ακολουθήσουν, τα οποία αντικατοπτρίζουν την ελληνιστική σκέψη. Προκειμένου να γίνουν πιο κατανοητά στον ερευνητή-μελετητή, παρατίθενται και επεξηγήσεις κάποιων όρων, που θα τον βοηθήσουν περισσότερο.

Επεξήγηση όρων

Αποτελεσματικά: Όρος που συναντάται συχνά στις ελληνικές αστρολογικές γραφές και χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις αλλαγές ή τα αποτελέσματα που επιφέρουν οι πλανήτες στα υλικά και επίγεια πράγματα.
Ακρονυχία: Συμβαίνει, όταν ένας πλανήτης ανατέλλει, ενώ την ίδια στιγμή ο Ήλιος δύει, σχηματίζοντας όψη αντίθεσης 180° μαζί του. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον για να δηλώσει την αντίθεση με τον Ήλιο των τριών εξωτερικών πλανητών (Άρης, Δίας, Κρόνος) στη μέση περίπου της ανάδρομης διαδρομής τους (ανάμεσα στις δύο στάσεις).
Στηριγμός: Στάση. Ο στηριγμός ενός πλανήτη πραγματοποιείται:
α) όταν είναι ορθόδρομος και πρόκειται να γίνει φαινομενικά ανάδρομος και
β) όταν είναι ανάδρομος και ετοιμάζεται να γυρίσει ορθόδρομος.

Καταρχή: Η στιγμή της γέννησης ενός γεγονότος. Η καταγραφή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής μας οδηγεί στην κατάστρωση ενός αστρολογικού χάρτη.
Κλίμα (κλίματα): Το πλησιέστερο αντίστοιχο του γεωγραφικού πλάτους στην αρχαιότητα. Το κριτήριο για τον προσδιορισμό κάθε κλίματος ήταν η χρονική διάρκεια της ημέρας σε έναν τόπο κατά το θερινό ηλιοστάσιο.
Εώος: Ονομάζεται ο πλανήτης που βρίσκεται τοποθετημένος κοντά στην Ανατολή (ωροσκόπος).
Εσπέριος: Ονομάζεται ο πλανήτης που βρίσκεται τοποθετημένος κοντά στη Δύση (7ος οίκος)
Απόκλιμα: Κατιών οίκος. Είναι ο οίκος που προηγείται ενός γωνιακού και έπεται ενός διαδόχου. Τα αποκλίματα είναι ο 3ος, ο 6ος, ο 9ος και ο 12ος οίκος.
Δεσπότης: Ο πλανήτης που κυβερνά ένα ζώδιο ή έναν οίκο.

Anonymus Pythagoreus Astrol., De quaternionibus. {1137.001} 231

9,1.

(173.) Ἔοικεν ἡ πολυθρύλλητος τετρακτὺς πάντα διακοσ-

μεῖν, καθὼς καὶ ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς γίνεται δῆλον. αἵ τε γὰρ

αἱ τέσσαρες ὧραι τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ αἱ ἀνάλογον αὐταῖς τέσσα-

ρες τοῦ μηνὸς ἑβδομάδες πάντα τελεσφοροῦσι, καὶ τὰ τέσ-

σαρα στοιχεῖα καὶ οἱ τέσσαρες χυμοὶ καὶ τὰ τέσσαρα κέντρα καὶ (5)

οἱ τέσσαρες πλανώμενοι (ὁ γὰρ Ἑρμῆς ἐπίκοινος) καὶ τὰ τέσσαρα

τῆς μετρήσεως γένη, σημεῖον, μῆκος, ἐπίπεδον, στερεόν, καὶ

ἁπλῶς εἰπεῖν, καθὼς καὶ [ἐν] τῷ σοφωτάτῳ πεφιλοσόφηται Πυ-

θαγόρᾳ, πάντα τῇ θαυμασιωτάτῃ τῆς τετρακτύος δυνάμει

καὶ γίνεται καὶ τελειοῦται καὶ φρουρεῖται τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. αὕτη (10)

οὖν ἡ τετρακτὺς ἀφράστῳ τῇ δυνάμει χρωμένη τά τε τοῦ ζῳδιακοῦ

τέσσαρα σημεῖα, καθὰ τὰ ἰσημερινὰ [καὶ] τοῖς δύο τροπικοῖς συμ-

βάλλει, ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν ἐφεξῆς καὶ ἑπομένων μοιρῶν ϟʹ

προυβάλετο καὶ τοσοῦτον αὐτοῖς δυνάμεως μετέδωκεν, ὥστε τόν

τε Κριὸν ὅλον καὶ τὸν Ζυγὸν ἰσημερινὰ καλεῖσθαί τε καὶ γνωρί- (15)

ζεσθαι ἐκ τῶν σημείων τῶν ἰσημερινῶν καὶ τὸν Καρκίνον καὶ

Αἰγόκερων ὅλον τροπικά· καὶ φαίνονται ἐν τοῖς ἀποτελέσμασι

οὕτως ἐνεργοῦντα. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ὁ λοξὸς τῆς Σελήνης κύκλος

ποιεῖ· ἀνάλογον γάρ εἰσιν οἱ μὲν σύνδεσμοι τοῖς ἰσημερινοῖς, τὸ

δὲ ἐπικάμπια τοῖς τροπικοῖς. ἀλλὰ καὶ οἱ ἀστέρες ἀπὸ τῆς πρὸς (20)

(174.) Ἥλιον συνόδου ἕως τοῦ πρώτου στηριγμοῦ ἀλλοίαν ἔχουσι τὴν

δύναμιν, εἶτα ἕως τῆς ἀκρονυχίας ἀλλοίαν, καὶ πάλιν ἕως τοῦ βʹ

στηριγμοῦ, καὶ τετάρτην ἕως τῆς πρὸς Ἥλιον συναφῆς. ἀλλὰ

καὶ αἱ τῆς ἑβδομάδος ἡμέραι ἑπτά, καὶ αἱ νόσοι δι’ ἑπτὰ ἡμερῶν

ἀλλοιώσεις λαμβάνουσι. καὶ ἐν τοῖς γενεθλιακοῖς ἥ τε πρὸ ἡμερῶν (5)

ἑπτὰ τῆς ἐκτροπῆς, τουτέστιν ἡ ἐν τῷ δεξιῷ τετραγώνῳ ἰσόμοιρος

ἐποχὴ τῆς Σελήνης, καὶ πάλιν ἡ μετὰ ἡμέρας ἑπτά, τουτέστιν ἡ

ἐν τῷ εὐωνύμῳ τετραγώνῳ, θαυμάσια οἷα προθεσπίζει ἡμᾶς ἐκ-

διδάσκουσα. τούτων οὖν οὕτως φαινομένων καὶ τοῦ τετραγώνου

σχήματος ἐν τῇ φύσει τοῦ παντὸς μεγάλας δυνάμεις καὶ τελεσιουρ- (10)

γοὺς ἔχοντος εἰκότως οἱ τῶν ἀστέρων τετραγωνισμοὶ μέγιστα

δύνανται ἀποτελεῖν καὶ μάλιστα οἱ καθυπερτεροῦντες. τὰ γοῦν

τρίγωνα καὶ ἑξάγωνα σχήματα τῶν ἀστέρων ἐνεργοῦντα εἰς τὴν

γένεσιν ἀδιάφορον καὶ ἀπαρατήρητον ἔχουσι τὸν δεξιὸν ἢ εὐώνυμον

ἀστέρα, τὰ δὲ τετράγωνα σχήματα οὐχ οὕτως· πολὺ γὰρ ὁ δεξιὸς (15)

τετράγωνος Κρόνος πρὸς τὸν Δία βλαπτικώτερος τῇ γενέσει

ὑπάρχει ἢ ὁ εὐώνυμος. ἐπεὶ οὖν ἡ πολὺ ἀλλοίωτος τῶν περὶ γῆν

γένεσις διὰ τῶν τέτραχα τεμνομένων, ὡς εἴρηται, κύκλων μετα-

βολὰς νεωτέρας ἐκδέχεται, καθὼς αἱ τέσσαρες ὧραι καὶ αἱ τέσ-

σαρες ἑβδομάδες τοῦ μηνὸς ἐναργῶς φαίνονται, εὐλόγως καὶ πᾶς (20)

ἀστὴρ ἕως τῆς ἑαυτοῦ τετραγώνου πλευρᾶς ἑπόμενος δραστικώ-

τατός ἐστι· ἔφθη γὰρ ἤδη τὰς ἑαυτοῦ ἀπορροίας εἰς τὴν γένεσιν

ἐπιπέμψας. οἱ δὲ εἴσω αὐτῆς τῆς ἐποχῆς καὶ τῆς τετραγώνου

πλευρᾶς αὐτοῦ, ὡς τὸ εἰκός, ἐμπίπτοντες ἀστέρες οὐ δύνανται

τοσοῦτον ἐνεργῆσαι διὰ τὸ ἤδη προδιατεθῆναι τὴν γένεσιν ὑπὸ (25)

τοῦ προανατείλαντος ἢ προμεσουρανήσαντος ἢ προδύνοντος. καὶ

γὰρ καὶ αἱ τοσαῦται τῶν ἀστέρων κεντρώσεις μεγάλως δύνανται

συνεργεῖν τὴν ἀλλοίωσιν τῶν γινομένων, ὡς καὶ ἡ πεῖρα μαρτυρεῖ

καὶ ὁ θαυμάσιος Πτολεμαῖος κελεύει ἐν ταῖς τῶν καθολικῶν

συμπτωμάτων προτελέσεσι παρατηρεῖσθαι τὰ τῶν λαμπρῶν (30)

ἀστέρων πρὸς τὰ ὑπὲρ γῆν κέντρα καὶ τὸν Ἥλιον φαινομένους

ἐννέα μετασχηματισμούς. αἱ γὰρ τοῦ Ἡλίου κεντρώσεις καὶ αἱ

τῆς Σελήνης πόσον δύνανται ἐνεργεῖν κατὰ τὴν τῆς τετρακτύος

δημιουργίαν, φανερώτατον οὐ μόνον τοῖς μαθηματικοῖς, ἀλλὰ

καὶ τοῖς περὶ σφυγμῶν γράψασι τῶν ἰατρῶν καὶ τοῖς ναυτιλλομέ- (35)

νοις καὶ τοῖς γεωργοῖς καὶ ποιμέσι.

(175.) <Περὶ χρόνων διαιρέσεως.> (1t)

Δεῖ τὸν φιλοθεάμονα τῆς χρονικῆς διαιρέσεως λαβόντα τὴν (2)

δοθεῖσαν γένεσιν ὑποθέσθαι τάς τε τῶν ἀστέρων ἐποχὰς καὶ τὰ

κέντρα καὶ τοὺς κλήρους ἠρεμοῦντας ἀεὶ ὡσαύτως, ἔστ’ ἂν ᾖ

ὁ γεννώμενος καὶ καλεῖν τοῦτο θεμέλιον ἢ πῆξιν ἢ καταρχὴν (5)

ἢ διάθεμα ἢ θέμα· οὐδὲν γὰρ τὸ ὄνομα ἐμποδίζει ἢ συνεργεῖ.

εἶτα δεῖ ὑποτίθεσθαι ἅμα τούτων τῶν ἐποχῶν ἀεὶ ὡσαύτως ὄντων

καὶ τῶν κέντρων καὶ τῶν κλήρων μετακινεῖσθαι νοητῶς τὸ αὐτὸ

διάθεμα ἀρρήτῳ τινὶ καὶ ἀνεκφράστῳ δυνάμει τῶν οὐρανίων

ἀπορροιῶν· κινεῖσθαι δὲ ὡσαύτως τῷ οὐρανῷ ἐκ τῶν εὐωνύμων (10)

ἐπὶ τὰ δεξιά, ἵνα ἅμα δύο ὦσι διαθέματα, τὸ μὲν ἠρεμοῦν ἀεί,

τὸ δὲ τούτου ἠρεμοῦντος κινούμενον, ὡς εἴρηται, ἐκ τῶν εὐωνύ-

μων ἐπὶ τὰ δεξιά, οἷον ἀπὸ ἀνατολῆς ἐπὶ μεσημβρίαν καὶ ἀπὸ μεσημ-

βρίας ἐπὶ δυσμὰς καὶ ἀπὸ δυσμῶν ἐπὶ τὸ ὑπόγειον καὶ ἀπὸ τούτου

ἐπὶ τὸν ὡροσκόπον. συμβαίνει οὖν ἐκ τῆς τοιαύτης κινήσεως τὰς (15)

τῶν ἀστέρων ἐποχὰς τὰς τῶν κινουμένων, ὡς εἴρηται, ἐπὶ τὰ

δεξιὰ ἀλλοίας καὶ ἀεὶ ἀλλοίας γίνεσθαι, ὡς τὸν ὄντα ἀστέρα τυχὸν

ἐν Κριῷ κατὰ πῆξιν καὶ ἠρεμοῦντα διὰ τὴν τοῦ αὐτοῦ διαθέματος

ἐπὶ τὰ δεξιὰ κίνησιν εὑρίσκεσθαι μετὰ ἔτη τινὰ ἐν Ταύρῳ καὶ ἐν

Διδύμοις καὶ ἐφεξῆς, ἔστ’ ἂν ᾖ καὶ διαρκῇ ὁ τεχθείς. τούτων οὖν (20)

προκατανοηθέντων, ἐπειδὴ οἱ τῆς ἀγαθῆς δυνάμεως ἀστέρες

ὠφελεῖν εἰώθασιν ὡς συμπαθοῦντες, οἱ δὲ τῆς φθαρτικῆς βλάπτειν

ὡς ἀντιπαθοῦντες, συμβαίνει τὸν ἐν τῷ ιαʹ τυχὸν ὄντα ἀστέρα κατὰ

θεμάτιον μετὰ ἔτη τινα ἐλθόντα διὰ τῆς τοιαύτης κινήσεως τῆς

ἀφανοῦς καὶ ἀρρήτου ἐπὶ τὸ κατὰ πῆξιν μεσουράνημα ἢ βλάψαι (25)

τὰ ἐκ τοῦ μεσουρανοῦντος δηλούμενα τῆς γενέσεως πράγματα ἢ

ὠφελῆσαι, ὅταν ᾖ ἤτοι φθοροποιὸς ἢ ἀγαθοποιὸς ὁ καταλαβὼν τὸ

μεσουράνημα. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ ὡροσκόπου καὶ Ἡλίου καὶ

Σελήνης καὶ κλήρων καὶ ἑκάστου τῶν ἀστέρων δεῖ ἐκλαμβάνειν.

εἰ γὰρ ἀκτὶς ἀγαθοποιοῦ τυχὸν φθάσει τὸν τοῦ Ἄρεως, ὠφελήσει (30)

τὰ στρατιωτικὰ τῆς γενέσεως πράγματα, εἰ δὲ κακοποιοῦ, βλάψει.

(176.) τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀστέρων δεῖ παρατηρεῖν. τὰς δὲ

μεθόδους, καθ’ ἃς τὴν ποσότητα τῶν ἐτῶν καταλαμβάνειν ἐπιστη-

μονικῶς δυνατόν, δι’ ὅσων ὁ ἑπόμενος τόπος καὶ κινούμενος ἐπὶ

τὸν προηγούμενον καὶ ἠρεμοῦντα μεταβαίνει, πάσας ταύτας ὁ μέ-

γας Πτολεμαῖος ἐν τῷ περὶ χρόνων ζωῆς σαφῶς καὶ ἀκρι- (5)

βῶς ἐδίδαξεν. τοῦτο μέντοι δεῖ παρατηρητικῶς φυλάττειν ἀεί,

ὅτι ἐπὶ τὰ δεξιὰ ἐκ τῶν εὐωνύμων ἡ τοιαύτη γίνεται κίνησις, ἀλλ’

οὐκ ἔμπαλιν. καὶ ὁ ἑπόμενός ἐστι τόπος ὁ κινούμενος, ὁ δὲ ἡγού-

μενος ἠρεμεῖ. ἐὰν γοῦν ἐν τῷ βʹ κλίματι ὑποθώμεθα ὡροσκοπεῖν

μὲν τὸν Δία ἐν Αἰγοκέρωτος ἀρχῇ, δύνειν δὲ κατὰ διάμετρον Κρό- (10)

νον, μεσουρανεῖν δὲ Ἄρεα Ζυγῷ κδʹ, κατὰ διάμετρον δὲ Ἀφροδί-

την Κριῷ κδʹ, εἰ μὲν ζητοῦμεν πότε ὁ Ζεὺς φθάσει τὸν Ἄρεα, λέ-

γομεν ὅτι μετὰ ἔτη ξηʹ· τοσοῦτον γὰρ διαφέρουσι αἱ τοῦ Διὸς καὶ

Ἄρεως συμμεσουρανήσεις. ἀλλ’ οὐχὶ ταῖς συνανατολαῖς χρησόμεθα·

οὐ γὰρ ὁ Ἄρης εἰς Δία ὑπόκειται ἐπὶ τὰ εὐώνυμα ἐρχόμενος, ἀλλ’ (15)

ἔμπαλιν. ἐὰν δέ ποτε ἡ Ἀφροδίτη τὸν Δία φθάσῃ ἐκ τῶν συνανατο-

λῶν, εὑρήσομεν χρόνους παʹ· ἐὰν δὲ μεταξὺ ὦσι τῶν κέντρων

οἱ τόποι, ἐξ ἀναλόγου ποιοῦμεν πρὸς τὴν ἀπόστασιν τῶν καιρι-

κῶν ὡρῶν.

De temporum dominatu (20t)

ὁλοσχερέστερον ἀποδοῦναι λόγον, ἕκαστος ἀστὴρ δηλοῖ (20)

τοῦ χρόνου πάροδον καὶ τὴν πρᾶξιν καὶ τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ τόπου,

οὗ κεκλήρωται ζῴδιον. καὶ οὐ μόνον τὴν θέσιν, ἣν ἔχουσιν ἐν τοῖς

ζῳδίοις ἐν ἀρχῇ τοῦ χρόνου οἱ ἀστέρες, δεῖ ἐπισκέπτεσθαι, ἀλλὰ

καὶ ἣν ἔχουσι ἐν τοῖς τεταρτημορίοις τοῦ διαθέματος. τὰς συμ-

παρουσίας καὶ τὰς ἐπιβλέψεις τοῦ Ἡλίου εἰς τοὺς ἀστέρας οἱ (25)

μὲν ἔγκριτοι τῶν ἀποτελεσματικῶν οὐ βούλονται εἶναι, εἰ μὴ

μέχρι μοιρῶν ζʹ, οἱ δὲ κοινότεροι καὶ πλείους τῶν ζʹ· ἐγὼ δὲ

καὶ τὰς ζʹ μοίρας πολλὰς εἶναι λογίζομαι. Ἑρμῆν μὲν εἰς κα-

κίαν λέγουσι τρέπεσθαι ἑῷον μὲν ἀποστάντα τοῦ Ἡλίου μοίρα

ιβʹ, ἑσπέριον δὲ μοίρας ιθʹ, ἐντὸς δὲ τούτων Κρόνον καὶ Ἄρεα

(177.) ἐνεδρευτὰς καὶ κρυφιοδόλους νομίζουσι πάντες ἐκ συμφώνου.

καὶ διὰ τοῦτο πανταχῇ, μάλιστα δὲ ἐν τῇ τοῦ χρόνου γενέσει, δεῖ

ἐπινοεῖν, ὡς εἴρηται, τήν τε συναφὴν αὐτῶν καὶ ἀπόρροιαν καὶ

τὴν σχέσιν, ἣν πρὸς τὸν Ἥλιον ἔχουσι· ἐὰν γὰρ βλαπτικοὶ πρὸς

τὸν Ἥλιον γίνωνται, καὶ τὸν χρόνον βλαπτικὸν εἶναι λέγομεν, (5)

μάλιστα μηδενὸς ἀγαθοῦ συμπαρόντος ἢ ἐπιβλέποντος τὸν Ἥλιον.

ὁ δὲ κλῆρος τῆς Τύχης κακῶς κείμενος. ἢ αὐτὸς ἢ ὁ κύριος τοῦ

τόπου αὐτοῦ οὐκ ἀγαθὰ σημαίνει· πονηρὸς γὰρ ὢν ὁ δεσπότης

τοῦ κλήρου τῆς Τύχης πονηρὰ προλέγει· καὶ ὕπαυγος ὢν οὐκ

ἀγαθά. ὅμως οὖν ὁ δεσπότης τοῦ χρόνου τὰ μείζονα τῶν πραγμά- (10)

των δηλοῖ καὶ καθολικωτέρας βασιλικῶν τε καὶ κοσμικῶν πραγ-

μάτων ἀλλοιώσεις. καθεξῆς δὲ οἱ μετ’ αὐτὸν λόγους μᾶλλον ἐπ-

έχοντες κατὰ τάξιν, οἱ δὴ τριγωνοκράτορες τοῦ ὡροσκόπου οὐ

μόνον δέ; ἀλλὰ καὶ οἱ ἐκεῖσε εὑρισκόμενοι ἀστέρες καὶ λόγον ἔχον-

τες ἐν τοῖς τριγωνοκράτορσι· καὶ γὰρ τὰ τῶν ἀρχόντων ἐκ τοῦ (15)

βʹ κατὰ τάξιν τοῦ χρονοκράτορος, τὰ δὲ τοῦ λαοῦ ἐκ τοῦ γʹ

πρὸς τὴν προλεχθεῖσαν θέσιν. συλλήβδην δὲ εἰπεῖν· καλῶς ὁ

χρονοκράτωρ διακείμενος πάντας ἐνδυναμοῖ πρὸς τὰ καλά, κακῶς

δὲ κείμενος τὰ ἐναντία. τὴν δὲ ταχυτῆτα τῶν μεταβολῶν τῶν

πραγμάτων οὕτως προδηλοῖ· ἐὰν ταχυδρομῇ ἢ ἐν ἀρχαῖς τῶν (20)

ζῳδίων ᾖ ἢ μεταβαίνων ἐκ ζῳδίου εἰς ζῴδιον ἢ ἀπὸ κράσεως εἰς

κρᾶσιν ἢ τὴν αἵρεσιν ταχυτέραν ποιῶν ἢ τὴν συναφὴν δυνατωτέραν

ἢ καὶ ταπεινοτέραν, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα δηλοῦσι μετάβασιν

τῶν πραγμάτων ἢ καὶ εἰς τὸ ἐναντίον ἢ καὶ πρὸς τὸ βέλτιον. ἐπεὶ

δὲ ταῦτα οὕτως ἔχειν λέγομεν, ἀνάγκη γνῶναι καὶ τὴν τῶν ἐφορών- (25)

των κρᾶσιν καὶ φύσιν καὶ τοὺς τόπους καὶ ὁποία τίς ἐστιν ἐπί-

βλεψις, καθὼς καὶ ἐπὶ τοῦ κυρίου τοῦ χρόνου παρηγγέλθη. φύσιν

μὲν λέγω τὴν κακοποιίαν, κρᾶσιν δὲ τὴν εἰς τὴν θέσιν καὶ τὴν

συνάφειαν καὶ ἣν ἔχουσι καθ’ αἵρεσιν ἀναλογίαν· τόπους δὲ ἀγα-

θοὺς ἢ κακούς, ὅταν ἐπὶ κέντρου ἢ ἐπὶ τῆς ἀναφορᾶς ἢ ἐν τοῖς (30)

ἀποκλίμασίν ὦσι· δύναμιν δέ, ὡς ὅταν ἀνατολικοὶ ἢ ἑσπέριοι ἢ

ὕπαυγοι ἢ ἡμερινοὶ ἡ νυκτερινοὶ ἢ ἐν ἰδίοις τριγώνοις ἐπίκεινται

ἢ ἐν ὑψώμασιν. οὐ μάτην δὲ ταῦτα λέγομεν ἐκζητεῖσθαι· τοῦ

γὰρ δεσπότου τοῦ χρόνου ἡ θέσις κατὰ ἀνάγκην ὅλον ὅλως ἴδιον

λόγον οὐ συνιστᾷ. οὐδέποτε γὰρ δυνατὸν ἑαυτοῦ τὸν οἶκον εἶναι

(178.) καὶ αὐτοῦ τὸν τρίγωνον καὶ αὐτοῦ τὸ ὅριον καὶ τὸ ὕψωμα καὶ τὸ

πρόσωπον καὶ τὸ δωδεκατημόριον καὶ τὰ ἄλλα, ὅσα ἐκζητοῦμεν.

καὶ διὰ ταύτης τῶν ἐχόντων μετ’ αὐτοῦ λόγον κοινωνίας τὸ παν-

ταχοῦ ζητούμενον ὑπὸ πάντων κἀνταῦθα ἐπιζητεῖται. καὶ χαίρει

ὁ χρονοκράτωρ τῶν κοινωνούντων καλῶς διακειμένων, ἐλαττοῦται (5)

δὲ τῆς ὅλης δυνάμεως αὐτῶν κακῶς διακειμένων. πρῶτον μὲν

ἐκεῖνο χρὴ σκοπεῖν, ὅτι, ἐὰν ὁ χρονοκράτωρ εὑρεθῇ ἐν τῷ μεσου-

ρανήματι, ὁ δὲ ὁριοκράτωρ ἐν τῷ ὡροσκόπῳ, ἐπιδίδωσι διό-

λου τῷ χρονοκράτορι δύναμιν ἀγαθήν. καὶ τοῦτο πάλιν ἐκ τῆς

φύσεως δείκνυται αὐτοῦ τε καὶ τοῦ ζῳδίου ἐφ’ οὗ ἕστηκεν. (10)

οἷον λόγου ἕνεκα, εἰ μέν ἐστι τῶν ἀρρένων ἀστέρων αὐτός τε καὶ

τὸ ζῴδιον, τὴν βοήθειαν καὶ τὴν ἰσχὺν κομίζεται ὁ χρόνος ἀπὸ

ἀρρένων· καὶ πάλιν εἴ τις τῶν ἐνδόξων ἐστὶν ἢ τῶν μεγιστάνων

ἢ τῶν ἀγαθῶν ἢ τῶν μέσων ἢ τῶν ἐλαχίστων, κατὰ τὴν φύσιν καὶ

ἰδιοτροπίαν τῶν τε ζῳδίων καὶ τῶν ἀστέρων. τὰ δὲ ζῴδια κατὰ (15)

τὴν ἰδίαν φύσιν, ὡς εἴρηται, καὶ κατὰ τὸ ἴδιον γένος ἐπαυξήσουσι

τὸν λόγον χρονοκράτορος, ποτὲ μὲν ἐξ ἀνθρώπων ἀνθρωπομόρφων

ὄντων, ποτὲ δὲ ἐκ τετραπόδων ὄντων τετραπόδων, ἄλλοτε ἐκ τιμίων

κτημάτων ἢ μετάλλων, καθὼς τὸ γνώρισμα τούτων ἀλλαχοῦ

εὑρήσεις ἑρμηνευόμενον καὶ ἑκάστου φύσιν καὶ κρᾶσιν καὶ γένος. (20)

ἐὰν οὖν Ἄρης τύχῃ ἐπὶ τοῦ ὡροσκόπου δεσπότης τοῦ βʹ τόπου,

λέγομεν ἀπὸ χρημάτων τὴν βοήθειαν καὶ τὴν εὐφροσύνην τοῦ

χρονοκράτορος γίνεσθαι. καὶ καθόλου εἰπεῖν· ὅτε σύμφωνός ἐστι

ἡ ἐπίβλεψις καὶ ἐκ τόπων ἀγαθῶν, φιλικὴ ἡ βοήθεια· ὅτε δὲ ἄλλως,

τὸ ἐναντίον. ἐὰν δὲ τοῦ ὡροσκόπου ὁ κύριος ὑπάρχῃ ἐν τῷ ὡρο- (25)

σκόπῳ, ἀγάλλεται ἕνεκά τινων ἐγγύων πραγμάτων τῶν τῆς ζωῆς

ἀναγκαίων ἢ στρατοπεδευμάτων πεμφθέντων ἐπὶ πολιορκίας,

τὸ ἐναντίον. ἐὰν δὲ τοῦ ὡροσκόπου ὁ κύριος ὑπάρχῃ ἐν τῷ ὡρο- (25)

σκόπῳ, ἀγάλλεται ἕνεκά τινων ἐγγύων πραγμάτων τῶν τῆς ζωῆς

ἀναγκαίων ἢ στρατοπεδευμάτων πεμφθέντων ἐπὶ πολιορκίας,

ἀλλὰ καὶ κακώσεις ἐχθρῶν. ἐὰν δὲ ὁ τοῦ τρίτου τόπου ἐπὶ τοῦ

ὡροσκόπου γένηται, ἀπό τινων οἰκτρῶν καὶ ἀσθενῶν ἢ ἀπ’ ἐχθρῶν

ἢ τῶν μακρῶν καὶ ἀπεξενωμένων ἢ ἀπὸ ἀδίκου αὐτοῦ δόγματος (30)

καὶ τυραννικοῦ ἔσται τὸ ἀποτέλεσμα. ὁ δὲ τοῦ δʹ ἐπιβλέπων ἐξ

οἱουδήποτε τόπου τὸν νομιζόμενον εἶναι ἀγαθὸν τόπον, ἢ καὶ ἐὰν

ἐφορᾷται ἐκ τοῦ ζʹ τόπου ὑπὸ ἀγαθοποιοῦ, ἐκ γυναικῶν ἢ γαμικῶν

ἀφορμῶν· ἐὰν δὲ ἐκ τοῦ ὀγδόου τόπου, ἀπὸ τεθνεώτων κληρονο-

(179.) μιῶν ἢ ἀπὸ τετραπόδων ἢ σκύλων ἢ ἁρπαγμάτων· ἐὰν δὲ ἐκ τοῦ

ἕκτου τόπου, ἀπὸ ἀσθενῶν ἢ δούλων ἢ ὧν ἡ μάχη καὶ ὁ πόλεμος

αἰτία· ἐκ γὰρ τούτου τοῦ τόπου φαίνεται καὶ ἡ ἀνταρσία τῶν δη-

μοσίων. καὶ ἁπλῶς ταύτας ἔχων τὰς ὑποθέσεις γινώσκεις καὶ

τοὺς ἄλλους τρόπους καὶ τοὺς τόπους· καὶ τὸ ἐναντίον διὰ τοῦ (5)

ἐναντίου.

Πηγή: T.L.G.