Φρειδερίκος Νίτσε – Ποιός φοβάται τους Έλληνες;
από την Κατερίνα Σαλωνίκη
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Αυτά έγραψε πριν από περίπου 140 χρόνια ένας «άλλος» Γερμανός που ουδεμία σχέση έχει με τους σημερινούς «επόπτες» μας, στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15.
Και αξίζει να τον γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από το ωροσκόπιο του.
Το αθάνατο πνεύμα της γέφυρας με τον Υπεράνθρωπο
Ο Friedrich Wilhelm Nietzsche γεννήθηκε στις 15/10/1844 στις 10.00 το πρωί στο Rocken της τότε Πρωσικής Σαξονίας, σημερινής Γερμανίας.
Ζυγός με ωροσκόπο στην τελευταία μοίρα του Σκορπιού και Σελήνη στον Τοξότη, ήταν ο φιλόσοφος που έσπειρε τον πνευματικό του πλούτο γονιμοποιώντας τις συνειδήσεις ολόκληρων γενεών, ένα ανήσυχο πνεύμα που αναζητούσε πάντα μέχρι το τέλος της ζωής του, μια πληρέστερη φιλοσοφική αλήθεια.
Πώς άλλωστε να μην την αναζητούσε, με τον Ποσειδώνα από τον 3ο οίκο σε τρίγωνο με τον Ήλιο κυβερνήτη του 9ου οίκου!
Η θέση της Σελήνης στον Τοξότη στον 1ο οίκο σε σύνοδο με τον Βόρειο Δεσμό, τονίζει ακόμα περισσότερο τη φιλοσοφική του αναζήτηση που γίνονταν ανάγκη και χρέος.
Προερχόμενος από αυστηρά θρησκευτική οικογένεια, έλαβε εξαιρετική κλασική μόρφωση, και μετά φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Βόνης σπουδάζοντας Θεολογία και Κλασική Φιλολογία. Σύντομα ονόμασε τον εαυτό του Άθεο.
Το 1869 σε ηλικία 25 ετών χωρίς να έχει τελειώσει τη διατριβή του, το Πανεπιστήμιο της Λειψίας του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα χωρίς εξετάσεις με βάση τα δημοσιεύματά του, και το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας τον εξέλεξε έκτακτο καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας.
Τον επόμενο χρόνο έγινε Ελβετός υπήκοος και προήχθη σε τακτικό καθηγητή.
Με τον Ερμή και τον Άρη από το μεσουράνημα σε τρίγωνο με τον Κρόνο και ο Ερμής να κυβερνά το μεσουράνημα, η σκέψη του διέθετε απόλυτη μεθοδικότητα και έναν εξαιρετικά εύστοχο λόγο προφορικό και γραπτό, ενώ ο Άρης στην Παρθένο δείχνει πως δούλευε ασταμάτητα πάνω στο έργο του.
Πολύ σύντομα όμως θα χαράξει το δικό του μοναχικό δρόμο, καθώς παραιτείται από το πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Schopenhauer και διακόπτει τη στενή σχέση του με τον Wagner, μη μπορώντας τελικά να ανεχθεί τα χριστιανικά θέματα –όπως τον Parsifal που χρησιμοποιούσε όλο και πιο συχνά ο Wagner, σε συνδυασμό με τον σωβινισμό και τον αντισημιτισμό του.
«Ο άνθρωπος της γνώσης δεν πρέπει να αγαπά μόνο τους εχθρούς του, αλλά και να μπορεί να μισεί τους φίλους του».
Ήταν βαθιά μοναχικός άνθρωπος με τον Ήλιο σε αντίθεση με τον Πλούτωνα που κυβερνά τον ωροσκόπο. Αυτή η όψη καθόρισε τον εύθραυστο ψυχισμό του που τον βάραινε ισόβια, παίρνοντας λίγη τόνωση από τη Σελήνη στον Τοξότη, αφού ο πτωτικός Ήλιος στο Ζυγό, δεν μπορούσε εύκολα να στραφεί προς τα έξω, κάτω από την Πλουτώνια αντίθεση.
Ζει περιπλανώμενη ζωή και αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας του δυτικού πολιτισμού, γράφοντας ασταμάτητα, με αποκορύφωμα το αριστουργηματικό «Τάδε Έφη Ζαρατούστρας».
Ο Υπεράνθρωπος που τόσο απασχόλησε τον Νίτσε, είναι ο ψυχισμός του Σκορπιού ωροσκόπου σε τρίγωνο με Δία και Ουρανό στον 4ο οίκο (γωνιακό επίσης), ενώ παράλληλα ο Δίας συγκυβερνά τον πρώτο οίκο του ωροσκόπου. Είναι όμως και η ψυχική προβολή-αναπλήρωση του Πλούτωνα στον Κριό, ο οποίος «είδε» το αρχέτυπο του Υπεράνθρωπου.
Η ανάγκη για υπέρβαση διογκώνεται μέσα από το φιλοσοφικό στοιχείο που εκτοξεύονταν προς κάθε κατεύθυνση.
«Ο άνθρωπος είναι ένα βρόμικο ποτάμι. Πρέπει να είσαι θάλασσα για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι».
Αναζήτησε καταφύγιο στη μουσική συνθέτοντας μερικά κομμάτια, επηρεασμένος πολύ από τον Schumann, τον Γερμανό Ρομαντικό συνθέτη.
Υπήρξε σφοδρός πολέμιος του εθνικισμού, του αντισημιτισμού και της πολιτικής ισχύος, προβλέποντας ότι τα έργα του θα παρερμηνευτούν και ότι δύσκολα θα υπάρξει κάποιος που θα τα κατανοήσει σε βάθος.
Και πόσο δίκιο είχε!
Ο Χίτλερ και οι εθνικοσοσιαλιστές πάτησαν πάνω στα έργα του για να οικοδομήσουν τη θεωρία του ναζισμού, προωθώντας εκείνα ακριβώς που ο Nietzsche απεχθανόταν.
«Πρέπει να έχετε μόνο εχθρούς που αξίζει να μισείτε, όχι όμως εχθρούς για να τους περιφρονείτε. Πρέπει να είστε περήφανοι για τους εχθρούς σας: γιατί τότε τα κατορθώματα του εχθρού σας θα είναι και δικά σας».
Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου 1870-71 υπηρέτησε εθελοντικά στο πλευρό της Πρωσίας ως βοηθός νοσοκόμος, καθώς η διοίκηση του πανεπιστημίου δεν του επέτρεπε να γίνει στρατιώτης, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.
Ήρθε σε επαφή με την σκληρότητα του πολέμου, ενώ προσβλήθηκε και από αρκετές ασθένειες, οι οποίες επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την ανέκαθεν ασθενική του υγεία.
Ο Άρης στην Παρθένο στο μεσουράνημα σε αντίθεση με Ουρανό και Δία, εκτός από μία ευάλωτη υγεία με ξαφνικές διακυμάνσεις, αιτιολογεί και την εθελοντική εμπλοκή του στον πόλεμο που ήταν αρκετά λυτρωτική για τον ίδιο, αλλά και τις ιδέες που ανέπτυξε.
Πέρασε πολλά χρόνια ταξιδεύοντας συχνά σε πόλεις της Ελβετίας, της Γερμανίας και Ιταλίας και αναζητώντας κάθε φορά ένα αναζωογονητικό κλίμα που θα βοηθούσε να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας του
Η περίοδος αυτή υπήρξε ιδιαίτερη παραγωγική για τον Nietzsche παρά τις κρίσεις της ασθένειας και τα διαστήματα βαριάς κατάθλιψης στα οποία υπέκυπτε.
Η «Γενεαλογία της Ηθικής» είναι από τα τελευταία έργα του, καθώς γράφτηκε το 1887, τρία χρόνια πριν τον εγκλεισμό του σε φρενοκομείο.
Η Αφροδίτη από την Παρθένο κυβερνήτης του 6ου οίκου (υγεία) σχηματίζει δυσαρμονική γωνία 135 μοιρών με τον Πλούτωνα και τετράγωνο με τη Σελήνη και το Βόρειο Δεσμό.
Ο Νίτσε κουβαλούσε το φορτίο μιας κακής υγείας, η οποία τον ταλαιπωρούσε περισσότερο ψυχολογικά.
Στις 3/1/1889 υπέστη νευρική κατάρρευση.
Εννέα μέρες μετά μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική της Βασιλείας όπου παρέμεινε δυόμισι μήνες και οι γιατροί διέγνωσαν «παραλυτική ψυχική διαταραχή» με έντονες παραισθήσεις.
«Ο Ιησούς πέθανε πολύ νωρίς. Αυτός ο ίδιος θα απαρνιόταν τη διδασκαλία του, αν έφτανε στη δική μου ηλικία»!
Λόγω του ότι δεν παντρεύτηκε, τον φρόντιζαν η μάνα και η αδερφή του.
Μετά από δύο εγκεφαλικά επεισόδια πέθανε στις 20/8/1900 από πνευμονία ή σύφιλη, ωστόσο παραμένουν αδιευκρίνιστα τα ακριβή αίτια της διαταραχής του.
Ο Πλούτωνας στον 5ο οίκο της δημιουργικότητας αντίθεση με τον Ήλιο και ο Άρης κυβερνήτης του 5ου οίκο σε αντίθεση με Ουρανό και Δία, καταδεικνύουν τις ελάχιστες ερωτικές σχέσεις του και τη διοχέτευση της σεξουαλικής του ενέργειας σε φιλοσοφική δημιουργία.
«Είμαστε σαν βιτρίνες μαγαζιών στις οποίες συνεχώς τακτοποιούμε, κρύβουμε ή φανερώνουμε τις υποτιθέμενες ιδιότητες που αποδίδουν άλλοι σε εμάς – για να εξαπατάμε τον εαυτό μας» είπε μέσα στα άπειρα λεκτικά του αριστουργήματα ο Μεγάλος Νίτσε.
