Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας – Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα
από την Κατερίνα Σαλωνίκη
Σαν σήμερα στις 19/10/1952 λίγο μετά τις 8:00 το πρωί γεννήθηκαν στην Αθήνα με δέκα λεπτά διαφορά ο Πάνος και ο Χάρης Κατσιμίχας. Δίδυμοι μεταξύ τους και Ζυγοί ζωδιακά, μεγάλωσαν στο Μπραχάμι με μουσικά δημοτικά ακούσματα. Στα δέκα τους χρόνια έπαιζαν φυσαρμόνικα ο Πάνος και μαντολίνο ο Χάρης. Οι ζεστές φωνές τους αναδύουν ανθρωπιά και μια αυθεντικότατη έκφραση σαν να μην έχει δουλευτεί, ενάντια σε κάθε επιτήδευση.
Το πρώτο αξιοθαύμαστο σε αυτά τα παιδιά – γιατί παραμένουν παιδιά – είναι πως όλα τα έκαναν μαζί.
Πέρασαν το 1970 στην Πάντειο με την ίδια ακριβώς βαθμολογία και το ίδιο διάστημα άρχισαν να γράφουν τραγούδια, ενώ είχαν φτιάξει και ένα συγκρότημα με τον Νίκο Ζιώγαλα.
Τελειώνοντας την Πάντειο το 1975 έφυγαν και οι δύο για το εξωτερικό.
Ο Πάνος στη Γαλλία για διετές μεταπτυχιακό και ο Χάρης στη Γερμανία για δεκαετείς σπουδές στη Γερμανική φιλολογία.
Μέχρι το 1985 που κυκλοφόρησαν τον αξέχαστο δίσκο «Ζεστά ποτά» περιπλανήθηκαν κάνοντας κρούσεις σε δισκογραφικές και δουλεύοντας για το μεροκάματο.
Ο Πάνος παίζει με τους Socrates στο «Κύτταρο» και συμμετέχει στο συγκρότημα «Σπυριδούλα» με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ο Χάρης κάνει μεταφράσεις για κάθε λογής περιοδικά αλλά δεν σταματούν να γράφουν μουσική και στίχους.
Τον Σεπτέμβριο του 1982 ο Πάνος τραγουδά ένα τραγούδι του Χάρη στους «Αγώνες της Κέρκυρας» που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις και βραβεύεται. Τα τραγούδια τους όμως απαξιώθηκαν από επώνυμο καλλιτεχνικό παραγωγό μιας ακόμη δισκογραφικής εταιρίας.
Όμως ο αείμνηστος και διορατικός Μανώλης Ρασούλης εμπνεύστηκε την παραγωγή στα «Ζεστά Ποτά» και το 1985 κατάκτησαν το κοινό, σε μια εποχή που το μήνυμα της αλλαγής είχε εξαπλωθεί παντού και κρατούσε τον ιδεαλισμό στα ύψη.
Ακολουθεί το 1987 ο δίσκος «Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις» ενώ τα μπαράκια των Εξαρχείων έπαιζαν συνεχώς τα κομμάτια τους, ιδιαίτερα μετά τη συχνή παρουσία τους εκείνο το διάστημα σε αυτά.
Πάλι με διαφορά 2 χρόνων, το 1989 πλέον, κυκλοφορεί το άλμπουμ «Απρίλη ψεύτη».
Η επιτυχία φέρνει την οριστική καθιέρωση και την τεράστια αποδοχή, που απολαμβάνουν στις συνεχείς συναυλίες τους. Το δέσιμο με τον Γιώργο Νταλάρα ήταν πλέον πολύ ισχυρό.
Το 1992 έρχεται «Η μοναξιά του σχοινοβάτη» και πάλι δύο χρόνια μετά, έρχεται το άλμπουμ «Της αγάπης μαχαιριά» με το παραδοσιακό «Αμοργιανό μου πέραμα» σαν φόρος τιμής στο νησί που αγαπούν.
Το 1995 κυκλοφορεί το μουσικό παραμύθι «Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι» που έγραψαν από το 1983, το οποίο λατρεύτηκε από μικρούς και μεγάλους. Και πάλι μετά από 2 χρόνια το 1997, κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ με όλα τα τραγούδια-συμμετοχές που έχουν κάνει σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Ο δίσκος έγινε διπλά πλατινένιος.
Η δουλειά τους ήταν παραγωγική και είχε την τάση να ωριμάζει με τα χρόνια.
Ποτέ δεν απείχαν για μεγάλο διάστημα από τη μουσική, μέχρι που το 2000 ο Χάρης ανακοινώνει την αποχώρησή του από τις μουσικές εμφανίσεις και δραστηριότητες, σε μια χειμαρρώδη συνέντευξη στο περιοδικό «Δίφωνο», παρά τις προσπάθειες του Πάνου να τον μεταπείσει.
Το κυρίαρχο νόημα μέσα από τον ευθύ και καυστικό αλλά πάνω απ’ όλα έντιμο λόγο του Χάρη, ήταν πως δεν αισθάνονταν πως είχε να δώσει κάτι καινούργιο στο κοινό.
Όταν θα αισθανόταν ξανά πως είχε κάτι να πει, θα εμφανιζόταν.
Τον Δεκέμβριο του 2000 κυκλοφόρησε το πολύ προσεγμένο και διαφορετικό album οι «Τρύπιες Σημαίες», ενώ το καλοκαίρι του 2001 χαιρέτησαν το κοινό τους μέσα από συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Δέκα χρόνια πέρασαν χωρίς τη μουσική παρουσία του Χάρη Κατσιμίχα, ενώ οι εμφανίσεις του γενικότερα ήταν σπάνιες. Ο Πάνος συνέχισε να τραγουδά με διάφορα μουσικά σχήματα από το «Σταυρό του Νότου» και τις «Γραμμές» έως τις εμφανίσεις και τις συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Από τον Ιούνιο του 2011 ο Χάρης και ο Πάνος ξαναβρέθηκαν στη σκηνή με μία σειρά συναυλιών στην Ελλάδα με πιο πρόσφατη αυτή της 14/10 στην Ακτή Δυμαίων στην Πάτρα.
Ο κόσμος συνεχίζει να ανταποκρίνεται και να τους αγκαλιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα, ενώ οι συναυλίες τους συνεχίζονται.
Ο Πάνος έχει αποκτήσει μία κόρη τη Μαριάννα που είναι και αυτή Ζυγός, ενώ ο Χάρης έχει ακολουθήσει μια μοναχική ζωή, παρά τις έντονες σχέσεις που και οι δύο είχαν συνάψει στη ζωή τους, αποτυπώνοντάς τις υπέροχα στο «Κορίτσια της συγνώμης».
Το γεγονός πως ανήκουν στο καλλιτεχνικό ζώδιο του Ζυγού, με τη Σελήνη επίσης στο Ζυγό, αποκτά άλλη διάσταση, με τον ωροσκόπο τους στο Σκορπιό, τον τονισμένο 12ο οίκο και τις καθοριστικές όψεις των βαρέων πλανητών Κρόνου, Ουρανού, Ποσειδώνα και Πλούτωνα.
«Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα γι' αυτούς που 'ρθαν απόψε εδώ πέρα
ποιος ξέρει τι θα φέρει το πρωί, φίλοι και φίλες καλησπέρα».
Η έκδηλη ευαισθησία των στίχων τους περνά από την ψαγμένη μελαγχολία στην έκρηξη της έκστασης (Ποσειδώνας) και η μουσική τους, δεν αφήνει να αναθαρρήσει κανείς συναισθηματικά χωρίς ένα τίμημα. (Κρόνος).
«Λέω να βγω να πάω να μεθύσω, να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω, και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω».
Ο τονισμένος 12ος οίκος με τη σύνοδο Ήλιου – Κρόνου στο Ζυγό και τον Ήλιο κυβερνήτη του μεσουρανήματος, διογκώνει μια εσωστρέφεια τόσο πολύ, που αναγκάζεται με πολύ κόπο να σπάσει τα δεσμά της και να μεταλλαχθεί σε μουσική καλλιτεχνική διέξοδο.
Η σύνοδος Ήλιου – Σελήνης στον 12ο οίκο δείχνει έναν βαθύ τρόπο σκέψης, που μέσα από τα τραγούδια διαμαρτύρεται, θυμώνει, προκαλεί, προτρέπει, απολογείται, παραμυθιάζεται και αναθεωρεί.
«Τα τραγούδια μου είναι κάπως, γιατί πίνουνε παράξενα ποτά,
τα τραγούδια μου είναι μαύρα, γιατί πιάνονται κορόϊδα και παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά».
Η παρουσία του Ποσειδώνα στον 12ο οίκο σε σύνοδο με τον Ήλιο, ξεδιπλώνει την καλλιτεχνική τους πλευρά μέσα από κάτι απόκοσμο, που συχνά επιθυμούν να το συναντήσουν μέσα από διάφορες διαδικασίες.
Η τάση φυγής γίνεται καλλιτεχνική προτροπή, που συχνά ντύνεται με μεταφυσικά πέπλα.
«Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές, θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία, ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές».
Η αίσθηση της εξαπάτησης δίνει συχνά χώρο στην ψυχολογική εξάντληση και στη συναισθηματική απογοήτευση.
«Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ ό,τι ονειρεύτηκα, ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες, έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες».
Το τετράγωνο Ήλιου – Ουρανού πυροδοτεί την πηγαία τους έμπνευση,που δεν θέλει να κρύψει ούτε να κρυφτεί από τίποτα, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν και οι ίδιοι.
Οι συνεντεύξεις τους σοκάρουν, ειδικά όταν αποφασίζουν να πολιτικοποιήσουν τα λόγια τους.
«Τα λόγια τα μεγάλα που 'χω πει, που σα βατράχια από το στόμα μου πηδούσαν
λόγω τιμής, δεν το 'χα φανταστεί, πως κάποια μέρα θα με τιμωρούσαν».
Το τετράγωνο της Αφροδίτης από τον Σκορπιό, κυβερνήτης του Ήλιου και του 7ου οίκου (γάμος – συνεργασίες) με τον Πλούτωνα, πέρα από τις έντονες συναισθηματικές εμπειρίες στις προσωπικές και στις συνεργασιακές σχέσεις, δικαιολογεί τη διείσδυση που είχαν στον κόσμο μέσα από τις δημιουργίες τους.
Το εξάγωνο Ήλιου – Πλούτωνα με τον Πλούτωνα να βρίσκεται στο μεσουράνημα και τον Ήλιο να κυβερνά το μεσουράνημα, είναι η τεράστια δύναμή τους στο να επιβάλλουν στην κυριολεξία τη μουσική τους τεχνοτροπία, η οποία αποκτά φανατικό κοινό.
Το εκθαμβωτικό εξάγωνο μεταξύ Δία – Ουρανού σε σπάνια απόλυτη ακρίβεια μοιρών, είναι η υπογραφή της τύχης δίπλα από τα ονόματά τους.
Όσες δυσκολίες και αν εναποτέθηκαν από άλλους πλανήτες, το χαρισματικό αυτό εξάγωνο δίνει μια αναπάντεχη εύνοια, συνεχίζοντας να αντιστέκονται στο σύστημα, να αποκαλούν την Άννα Βίσση θλιβερή αοιδό μπουζουκομάγαζων και να τους γυρίζουν τα άντερα με τη show-biz κατάσταση.
Το όνειρό τους ήταν και είναι, μέσα από τη μουσική να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
«Καλό ταξίδι στα χρυσά μας παραμύθια, δίχως το ψέμα θα ‘ταν μαύρη η αλήθεια».
