Αλέκος Παναγούλης - Παράφορα ερωτευμένος με την ελευθερία
από τον Karl Heinz Ottinger
Ο Αλέκος Παναγούλης υπήρξε μια μορφή για την αντίσταση κατά της Χούντας αλλά και γενικότερα για την Ελλάδα. Ανεξάρτητα με τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι πανθομολογούμενο πως ήταν άνδρας και μάλιστα μεγάλος, τόσο που ανάγκασε μια Χούντα να του χορηγήσει χάρη.
Το πολιτικό σύστημα δεν τον άντεξε αφού μετά την απελευθέρωση, ως γνήσιος αγωνιστής κατήγγειλε τον Ανδρέα Παπανδρέου για «φασιστικές πρακτικές» εξομοιώνοντας τον με τον Μουσολίνι, ενώ αποστασιοποιήθηκε σύντομα από την Ένωση Κέντρου με την οποία είχε εκλεγεί βουλευτής, που ήταν πολύ μικρή για να χωρέσει την ιδεολογία του.
Πατριώτης και ανυπότακτος έδωσε σάρκα και οστά στον Καρκινικό Ήλιο του και τον Άρη του στον Υδροχόο (σε αντίθεση με Πλούτωνα στο Λιοντάρι). Αυτή η τελευταία όψη ήταν που τον «έφαγε»...
Μετά την απόπειρα κατά του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου συνελήφθη και υπομένοντας άπειρα βασανιστήρια οδηγήθηκε σε δίκη η οποία άρχισε την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 1968, την επομένη της ιστορικής λαοσύναξης στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου (εδώ φαίνεται πως το Σύμπαν συνωμοτεί με τον δικό του τρόπο).
Στις 17 Νοεμβρίου θα εκδοθεί η απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου. Δεν αποτέλεσε έκπληξη: Δις εις θάνατον καταδικάστηκε ο Παναγούλης και σε διάφορες ποινές φυλάκισης, οι Λευτέρης Βερυβάκης, Γιάννης Κλωνιζάκης, Αρτέμης Κλωνιζάκης, Ευστάθιος Γιώτας, Νίκος Λεκανίδης, Νίκος Ζαμπέλης, Γιώργος Ελευθεριάδης, Γιώργος Αβράμης, Τζάννος Βαλασέλης και Αντώνης Πρίντεζης.
Η εκτέλεση είχε προγραμματιστεί για τις για τις 21/11 αλλά του χορηγήθηκε χάρη. Και αναρωτιέμαι πόσο δίκιο είχε ο Leonard Cohen που είχε πει: «Στη Δύση δεν υφίσταται η κουλτούρα του ηττημένου, μόνον η αποθέωση του νικητή. Είναι στην ήττα όμως, που εκδηλώνεται το μεγαλείο ενός ανθρώπου».
Ύστερα από μια διαρκή περιπλάνηση στις φυλακές της Χούντας, απελευθερώνεται τελικά τον Αύγουστο του 1973, ύστερα από την γενική αμνηστία που χορηγήθηκε στους πολιτικούς κρατούμενους. Αυτοεξορίζεται στην Φλωρεντία, συνεχίζοντας την δράση του κατά των τυράννων.
Την Πρωτομαγιά του 1976 σκοτώνεται σε ένα «περίεργο» τροχαίο. Και ο διελαύνων Πλούτωνας σε ακριβές τετράγωνο με τον Ήλιο του υποδεικνύει πως δεν επρόκειτο για κάτι τυχαίο.
Ας δούμε και τις εξισώσεις της Uranian:
Ο Άρης (Ελλάδας)= Κρόνος (Παναγούλη) = Βόρειος Δεσμός /Apollon= Apollon/Vulcanus= Αφροδίτη/Apollon= Δίας = Wi/Admetos: Περιορισμένη ελευθερία. Ισχυρές δραστηριότητες. Αποτυχίες, εμπόδια στο δρόμο της επιτυχίας . Ιδεολογική αντίσταση, Αμετακίνητες πεποιθήσεις και στάση ζωής. Αντοχή.
ASC (Ελλάδας) = Άρης/Zeus= Ερμής/Kronos= Δίας /Apollon= Κρονος/Ουρανός= Άρης/Kronos:
Ενάντια σε στρατιώτες, ανώτερους, υπαλλήλους, μηχανικούς, ή τεχνικούς. Μέσα σε μια ομάδα ευρισκόμενος όπου όλοι είναι σύντροφοι-ομοϊδεάτες. Εξοικείωση με τους φιλοσόφους και τους ποιητές. Ξαφνικός χωρισμός από άλλους ανθρώπους. Επαφές με άτομα όπου είτε είναι είτε νοιώθουν ανεξάρτητα. Απειλή –προειδοποίηση από κάποιον υψηλή ιστάμενο ή ακόμα και από την ιδία την κυβέρνηση. Σύλληψη.
MC (Ελλάδας) = Wi/Βόρειος Δεσμός= Ήλιος/Apollon= Κρόνος/Ουρανός= Άρης/Kronos
Η ικανότητα των προσωπικών επαφών και σχέσεων με το πλήθος και την μάζα. Ένα επιτυχημένο και αναγνωρισμένο άτομο. Το να δεχτεί τιμές και προνόμια. Έριδες & φιλονικίες. Τα αίτια θανάτου. Ο θάνατος κάποιου. Πένθος και θλίψη. Οδύνη.
Έτσι μέσα από τις εξισώσεις καταλαβαίνουμε πως ο Αλέκος Παναγούλης ήταν τόσο σημαντικός για την Ελλάδα. Όμως η μοίρα έπαιξε άλλο παιχνίδι και αφού δεν τον «έφαγαν» οι Χουντικοί τον «έφαγαν» οι Δημοκράτες.
