Ευγένιος Ιονέσκο –Εκεί που το τραγικό διακωμωδεί το δράμα του!

από την Κατερίνα Σαλωνίκη

Ο Ευγένιος Ιονέσκο (Eugene Ionesco) γεννήθηκε σαν σήμερα στις 26/11/1909 στη Σλάτινα της Ρουμανίας στις 8.30 το πρωί.

Ο πατέρας του ήταν Ρουμάνος και η μητέρα του Γαλλίδα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Γαλλία και επέστρεψε το 1925 στη Ρουμανία με τον πατέρα του, μετά το διαζύγιο των γονιών του.

Σπούδασε Γαλλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου και έγινε καθηγητής της Γαλλικής γλώσσας.

Αγαπούσε πολύ τη Γαλλία και τη θεωρούσε τόπο έμπνευσης.

To 1936 παντρεύεται τη Rodica Burileanu αποκτώντας μια κόρη.

Επέστρεψαν μαζί στη Γαλλία το 1938, ώστε ο Ιονέσκο να τελειώσει τη διδακτορική του διατριβή και να εγκατασταθούν μόνιμα στο Παρίσι μετά την απελευθέρωσή του, το 1944.

Έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, ενώ κέρδισε πολυάριθμα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις.

Τα έργα του είχαν μια αλληγορία που άγγιζε τα όρια του παραλόγου. Μέσα από αυτό όμως, αποκτούσαν αληθινό νόημα, που μόνο παράλογο δεν ήταν.

Κρατούσε χρόνια ημερολόγιο και αποτύπωνε ότι του έκανε εντύπωση εκεί.

Για το πρώτο του δημιούργημα τη "Φαλακρή τραγουδίστρια" και για το οποίο έμαθε και την Αγγλική γλώσσα, έλεγε :

«O αυτοματισμός της γλώσσας, η συμπεριφορά των ανθρώπων, το να μιλάμε για να μη λέμε τίποτα, να μιλάμε γιατί δεν έχουμε τίποτα να πούμε προσωπικό, μου αποκάλυπτε την έλλειψη εσωτερικής ζωής, το μηχανισμό του καθημερινού, τον άνθρωπο που πλέει μέσα στο κοινωνικό του περιβάλλον, το ότι δεν ξεχωρίζουμε πια τίποτα».

Για τον Ιονέσκο το έργο του είχε το δράμα που εκείνος έβλεπε, παρόλο που το κοινό ξεσπούσε σε γέλια ακόμα και μέσα από την παρουσίαση ενός αποκτηνωμένου κόσμου.

Διέθετε δηλαδή ένα μοναδικό ταλέντο να περνάει τα μηνύματα στο κοινό, ξεγυμνώνοντας ειρωνικά την καλοντυμένη ανουσιότητα και των ηρώων του αλλά και των θεατών του!

Το μοναδικό του μυθιστόρημα «Ο μοναχικός – Le solitaire» είναι η τέλεια έκφραση αυτής του της νοοτροπίας.

Ήταν πολύ σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας και ένας ιδιαίτερα οξυδερκής και ευαίσθητος άνθρωπος.

Τοξότης με ωροσκόπο Τοξότη και Σελήνη στον Ταύρο.

Είναι πράγματι εντυπωσιακοί οι σχηματισμοί στο ωροσκόπιό του και η έκφρασή τους.

Η σύνοδος Αφροδίτης - Ουρανού στον 1ο οίκο με την Αφροδίτη κυβερνήτη του μεσουρανήματος και του 5ου οίκου (δημιουργία – τέχνη) σε τρίγωνο με Σελήνη και αντίθεση με Ποσειδώνα, έδωσαν το ασυμβίβαστο προς το μέτριο, την αναπόφευκτη καθιέρωσή του, αλλά και την ανήσυχη ιδιοσυγκρασία, που εκφράζονταν μέσα από τη φράση:

«Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό».

Μέσα σε αυτόν τον ιδιαίτερο σχηματισμό, το εξάγωνο της Σελήνης που κυβερνά τον 8ο οίκο (στάση στο θάνατο) με τον Ποσειδώνα που κυβερνά τον 3ο οίκο (επικοινωνία) πρόσθεσε στον Ιονέσκο τη διαίσθηση και την κατανόηση, πως η ζωή είναι πρόσκαιρη και η ύπαρξη ασήμαντη αν δεν υπάρχει κάποιος σκοπός.

Η παρουσία του Κρόνου, σχηματίζοντας ΤΑΥ τετράγωνο με τη σύνοδο Αφροδίτης – Ουρανού και τον Ποσειδώνα και η αντίθεσή του με τον Δία, καταδεικνύουν σαφώς τις πλευρές της ύπαρξής του.

Υπήρξε πολύ καλός Δάσκαλος (Κρόνος – Δίας) ανατρεπτικός στην τέχνη του (Κρόνος – Ουρανός) και βαθιά διεισδυτικός (Κρόνος – Ποσειδώνας).

«Η γλώσσα δεν είναι πλέον μέσον επικοινωνίας, αλλά εξαπάτησης» μία φράση του που εμπεριέχει πιστεύουμε τον παραπάνω σχηματισμό στην ολότητά του.

Με σύνοδο Ήλιου – Ερμή στον 12ο οίκο, ο Ιονέσκο σκεφτόταν ανάποδα για να αποδώσει την ορθότητα των δρώμενων, αλλά με τον Ερμή στον Σκορπιό, η απόδοση ήταν πάντα διαπεραστική.

Αυτή η σύνοδος, σε τρίγωνο με τον Άρη από τον Κριό στον 3ο οίκο, έδειχνε μια υγιή ιδιοσυγκρασία που φλέγονταν όχι από φανατισμό, αλλά από την εσωτερική του διαπίστωση και πεποίθηση.

Ο Δίας στην ακμή του μεσουρανήματος σε τρίγωνο με τον Βόρειο Δεσμό και αντίθεση με τον Άρη, απογείωσαν τη δυναμική του φαντασία του και το φιλοσοφικό στοιχείο του Τοξότη, που ανέδειξε στον ύψιστο βαθμό, κάνοντας αυτόν τον άνθρωπο να τολμήσει να ενσαρκώσει την κατάντια του ανθρώπου, διακωμωδώντας την.