Κάρολος Ντίκενς – 200 χρόνια ανεκτίμητης προσφοράς

από την Κατερίνα Σαλωνίκη

Πέρασαν ακριβώς 200 χρόνια από τη γέννησή του και τα έργα του είναι ανατριχιαστικά επίκαιρα. Τόσο που μοιάζει σαν να προφήτευε τα δρώμενα, όταν έγραφε στην εποχή της εξαθλιωμένης οικονομικά Βικτωριανής Αγγλίας.

Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο γι αυτήν την ημέρα, αποδεικνύουν το τεράστιο μέγεθος της ύπαρξής του.
Ο μυθιστοριογράφος του Oliver Twist πάλεψε γενναία με τις αντιξοότητες της ζωής ώσπου να καταξιωθεί, δημοσιεύοντας διηγήματα σε περιοδικά και εφημερίδες.

Οι ιστορίες του παραμένουν ανεξίτηλες και διαχρονικές, χαρακτηρίζοντάς τις ένας μεστός και εφευρετικός λόγος, στον οποίο ανταποκρίνεται κάθε ηλικία.
Ο Dickens δεν έγραφε απλά διηγήματα. Υπήρξε καινοτόμος και αμφισβητούσε τα θεμέλια της κοινωνίας, φροντίζοντας να διοχετεύει τις πεποιθήσεις του με αριστουργηματικό τρόπο στα γραπτά του.
Έγραφε στον Oliver Twist : «Ο Όλιβερ έκλαψε δυνατά. Αν όμως ήξερε ότι είναι ένα ορφανό, παρατημένο στο τρυφερό έλεος των επιτρόπων της εκκλησίας και των εποπτών, ίσως να είχε κλάψει δυνατότερα».
Το υπέροχο είναι πως τα διηγήματά του ήταν γεμάτα αγάπη, παρόλο το σαρκαστικό ύφος που επέλεγε ενίοτε και χωρίς να εκδηλώσει πολιτικές προτιμήσεις, συνδέθηκε με τον εκφραστή της κοινωνικής κραυγής της Βρετανίας.
Παράλληλα είχε ανεξάντλητο χιούμορ και ο γραπτός του λόγος ήταν ποικιλόμορφος και διεισδυτικός.

Η περίφημη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του με τον τσιγκούνη και μισάνθρωπο Σκρουτζ, που όταν άκουγε τα κάλαντα έπαιρνε ένα χάρακα και άρχιζε να κυνηγάει όσους τραγουδούσαν, είχε ένα νόημα τόσο βαθύ, που ξεπερνούσε ακόμα και ένα κοινωνικό δοκίμιο.

Παντρεύτηκε την Σκωτσέζα Catherine Hogarth το 1836, σε ηλικία 24 ετών με την οποία απέκτησε 10 παιδιά.
Το 1857 γνωρίζει την Ellen Ternan ενώ ο γάμος του είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορος, χωρίζοντας μετά από ένα περίπου χρόνο.

Υδροχόος με ωροσκόπο Παρθένο και Σελήνη στον Τοξότη.

Ένας ακούραστο προοδευτικό πνεύμα, με ακρίβεια στη διατύπωση και μεγαλοψυχία στην έκφραση των ιδεών του.
Ο Κρόνος στον Αιγόκερω στον 4ο οίκο έφερε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια σταματώντας το σχολείο για να δουλέψει σε εργοστάσιο βερνικιών και το τετράγωνο με τον Άρη, μια διαρκή πάλη επιβίωσης, ακόμα και μετά από τη γρήγορη καταξίωσή του.
Ο τονισμένος 3^ος οίκος (γραπτός λόγος) με τον κυβερνήτη του Πλούτωνα να βρίσκεται στον 6^ο οίκο (εργασία) και τον κυβερνήτη του 6^ου οίκου στον 3^ο, δίνει ένα σαφέστατο μήνυμα της νοητικής του ευελιξίας, που καθόρισε και την ασχολία του.

Πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή διηγημάτων, δούλευε ως ανταποκριτής σε εφημερίδα και κανείς άλλος ανταποκριτής στο Λονδίνο δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί του στην ακρίβεια και στην ταχύτητα των ειδήσεων.

Είναι τόσο ενδεικτικές οι όψεις του ωροσκοπίου του, που ότι και αν έκανε στη ζωή του, εκφράζονταν απόλυτα από αυτές.

Η Σελήνη στον Τοξότη σε σύνοδο με Ποσειδώνα στον 3ο οίκο, του χάρισε την ανήσυχη και ευέλικτη φαντασία, που τον ωθούσε να γράφει τα εμπνευσμένα μυθιστορήματά του.
Με την Αφροδίτη σε σύνοδο με τον Πλούτωνα στους Ιχθείς στον 6ο οίκο, γοήτευε με την ευαισθησία και την εμβάθυνσή του στη φτώχεια και την ανισότητα, υπηρετώντας τους ανήμπορους ανθρώπους της εποχής του αλλά και όλων των εποχών, με συναισθηματική σφοδρότητα.

Όλα αυτά με τον Δία στο μεσουράνημα, ήταν γραφτό να μείνουν στην ιστορία.

Άλλωστε ο Ντίκενς απήλαυσε την αναγνώριση από τα πρώτα του βήματα και δεν είναι τυχαίο πως μετά από δύο αιώνες, παραμένει αναλλοίωτος και επίκαιρος.

Ειρωνικός, καυστικός, ανάλαφρος, ευαίσθητος, πλατωνικός, περιπλανούσε το νου και τη θύμησή του, κάτω από την πένα του.
Ο συγκροτημένος νους του με τον Ερμή κυβερνήτη του μεσουρανήματος και του ωροσκόπου στον Αιγόκερω, είχε την ευχέρεια να απογειωθεί μέσα από το εξάγωνο με τον Ουρανό, κυβερνήτη του ζωδίου του.

Ξεδίπλωσε την κοινωνική μεταρρύθμιση, ενώ η εφευρετικότητά του να το κάνει σε συνέχειες, αποτέλεσε μια θαυμάσια καινοτομία, που κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Ο Ήλιος άλλωστε στον 5ο οίκο υπογράφει για τη δραστηριότητά του, η οποία ήταν απύθμενη σε όλα τα επίπεδα.

Ένας παγκόσμιος λογοτέχνης, που η αξία του γίνεται ακόμα πιο αισθητή στους αποκλεισμένους ηθικά και κοινωνικά καιρούς, που ζούμε.