Luis Bunuel – Όταν η άποψη γίνεται κινηματογραφική μαγεία

Ο «Luis Bunuel» γεννήθηκε στις 22/2/1900 γύρω στις 12.00 το μεσημέρι στην Calanda της Ισπανίας.
Ένας ενθουσιώδης ερμηνευτής του υποθετικού λόγου και ξεχωριστός σκηνοθέτης στο είδος του, που ακροβατούσε ανάμεσα στη Γαλλική κομμούνα και στην Μεξικάνικη αναρχία.

Πολλά τα ταλέντα, οι κλίσεις, τα πανεπιστημιακά του διπλώματα, πολλές οι ασχολίες και οι μεγάλες του ικανότητες.
Ευφυής, αντισυμβατικός, εικονοπλάστης, ηδονικός, έδωσε γροθιά στο συντηρητισμό της τέχνης αλλά και της κοινωνικής δομής, απαξιώνοντας την αριστοκρατία και υποκλινόμενος σε αυτήν, μόνο όπου ο ίδιος την ανακάλυπτε, μέσα από την τέχνη.
Δημιουργεί την πρώτη του προσωπική κινηματογραφική απόπειρα με τον «Ανδαλουσιανό σκύλο», το 1929, μία ταινία μικρού μήκους, μόλις 17 λεπτών, μία υπερρεαλιστική βόμβα.

Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει και ο Νταλί, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, ενώ οι Σουρεαλιστές το λάτρεψαν.
«Ο σουρεαλισμός βρίσκεται στην υπηρεσία της επανάστασης...» συνήθιζε να λέει.
Μερικές φορές, όταν οι ταινίες του γίνονταν αποδεκτές από τον κόσμο, θύμωνε.
"Έκανα κάτι λάθος", έλεγε!

Ακολούθησαν χρόνια δύσκολα, σαλπάροντας για Χόλυγουντ χωρίς να γνωρίζει ούτε λέξη αγγλικά.
Προηγουμένως θα έχει ζητήσει από τον Γάλλο σουρεαλιστή Αντρέ Μπρετόν να του φτιάξει το αναλυτικό ωροσκόπιό του, κι εκείνος θα αποφανθεί ότι ο Μπουνιουέλ θα πεθάνει ή από λάθος φαρμακευτική αγωγή ή σε μια μακρινή θάλασσα.

Ανεπηρέαστος έφυγε, περνώντας από το Χόλυγουντ μάλλον αδιάφορα, ώσπου εγκαταστάθηκε στο Μεξικό. Γυρίστηκαν 20 ταινίες, ως επί το πλείστον με περιορισμένα μέσα, χαμηλές αμοιβές, στην ισπανική γλώσσα και σε μικρό χρόνο γυρισμάτων, περίπου είκοσι ημερών.
Πολλές από τις ταινίες αυτές όμως θεωρούνται σήμερα κλασικές, ενώ η ταινία «Los Olvidados» του 1950, εισέπραξε πολύ θετικές κριτικές στο Φεστιβάλ των Καννών όπου παρουσιάστηκε, ενώ αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς σκηνοθέτες.
Ο Bunuel, ωθούμενος από οικονομική ανάγκη, εργάστηκε συχνά σε θέματα που ο ίδιος δεν είχε επιλέξει, ωστόσο όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, ουδέποτε σκηνοθέτησε μία σκηνή αντίθετη με τις πεποιθήσεις του και την αισθητική του.
Το 1961 ο Στρατηγός Φράνκο, θέλοντας να επιδείξει το ενδιαφέρον του για τη κουλτούρα της χώρας του, τον κάλεσε πίσω στην πατρίδα του. Εκείνος επέστρεψε και σε απάντηση έκανε την ταινία «Viridiana», η οποία απαγορεύτηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία της γιατί θεωρήθηκε βλάσφημη. Παρόλα’ αυτά η ταινία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα.

Η σταδιοδρομία του απογειώθηκε στη Γαλλία όπου πήγε το 1925 για να δημιουργήσει τα απανθίσματά του την «Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας» και «Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» με την οποία και τέλειωσε την κινηματογραφική του καριέρα.
Παντρεύτηκε την πολλά χρόνια αγαπημένη του Ζαν Ρουκάρ και απέκτησαν 2 γιους που όλοι μαζί τον ακολουθούσαν κάθε φορά που ενθουσιασμένος τους ανακοίνωνε τα σχέδιά του.

Άθεος ως το τέλος με έναν θετικό αναρχισμό να τον περιβάλλει σε κάθε κίνηση, ολοκλήρωσε την αυτοβιογραφία του, και πέθανε το 1983 ξαναγυρνώντας στο Μεξικό, από κίρρωση του ήπατος.
"Το να πεθάνω και να εξαφανισθώ μου φαίνεται τέλειο. Αντίθετα, η πιθανότητα να παραμείνω αιώνιος μου προκαλεί τρόμο και ειλικρινά, παρά τον τρόμο που μου προκαλεί ο τύπος, θα μου άρεσε μετά το θάνατο μου να σηκώνομαι κάθε δέκα χρόνια από το τάφο μου και να αγοράζω μερικές εφημερίδες!"

Ιχθύς με ωροσκόπο Δίδυμο και Σελήνη στον Τοξότη μια σύνθεση που απογειώνει τη ζωή και την προσωπικότητά του.
Με τον Ποσειδώνα στον ωροσκόπο η τέχνη κέρδισε τον πρώτο ρόλο.
O Ουρανός σε σύνοδο με Δία και Βόρειο Δεσμό στον 6ο οίκο, τον έκανε να την υπηρετήσει με μεγάλο εργασιακό σθένος, πολύ ασυμβίβαστο τρόπο και μπόλικη εκκεντρικότητα, χαρίζοντάς του καταξίωση στο χώρο του.

Η Σελήνη κυβερνήτης του 2ου οίκου κι αυτή στον 6ο οίκο σε σύνοδο με Δία και η σύνοδος αυτή σε τρίγωνο με την Αφροδίτη (κυβερνήτη του 5ου οίκου (έρωτας, δημιουργία) συνέβαλε στις υλικές αλλά και στις συναισθηματικές του απολαβές.

Περιπλανήθηκε διαρκώς μέσα στα μονοπάτια της σουρεαλιστικής του ευφορίας, με τον Άρη στον Υδροχόο στον 9ο οίκο κοντά στο μεσουράνημα, σε τρίγωνο με Ποσειδώνα στον ωροσκόπο.
Μια πολύ σημαντική αντίθεση είναι αυτή του Πλούτωνα από τον 12ο οίκο με Δία και Ουρανό από τον 6^ο οίκο, όπου ο Πλούτωνας είναι και κυβερνήτης του 6^ου. Έτσι εναντιώνονταν εύκολα σε κάθε καθεστωτική επιβολή σε οποιοδήποτε επίπεδο, χωρίς να υπάρχει ποτέ, κανένας καθησυχασμός.

Ο Δίας στον Τοξότη σχετίζεται άμεσα με το συκώτι και κατά την άποψη του Carter και ο Ποσειδώνας, που βρίσκεται πάνω στον Ωροσκόπο.
Λογικό άλλωστε, αφού αυτός ο πλανήτης σχετίζεται με το αλκοόλ και τις ουσίες, που επιβαρύνουν το συκώτι και στις οποίες ο Bunuel είχε ιδιαίτερη έφεση.
Οι ισχυρές όψεις του Δία με τους φωτοδότες (Ήλιο – Σελήνη) αλλά και το τετράγωνό του με τον Ερμή, κυβερνήτη του ωροσκόπου, τον οδήγησαν στην κίρρωση του ήπατος από την οποία πέθανε.

Ο Ερμής στους Ιχθείς σε ΤΑΥ τετράγωνο με Δία, Πλούτωνα και Ουρανό, δεν θα μπορούσε να αντέξει τα στεγανά γι αυτό και επέδειξε ολοκληρωτική απαξίωση προς αυτά, με έναν καυστικό και παράλληλα ιδιόρρυθμο τρόπο.
Το ακριβέστατο εξάγωνο Ήλιου – Κρόνου τον δόμησε και τον εξόπλισε, ενώ το τετράγωνο του Κρόνου στον 7ο οίκο με την Αφροδίτη στον 11ο οίκο, έφερε οικονομική αστάθεια και ρήξεις με αγαπημένους συνοδοιπόρους (Νταλί).
Παράλληλα όμως, το τρίγωνο της Αφροδίτης με Δία και Ουρανό έδωσε την αγάπη του για το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό, το ανείπωτο, το φαινομενικά ακατέργαστο, οδηγώντας σε άκρως ενδιαφέρουσες απόψεις, μέσα από τις ταινίες του, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Με τέτοιο ωροσκόπιο, ο άνθρωπος αυτός, απείχε εκπληκτικά από την κοινή λογική και από εκείνο που για τους περισσότερους γίνεται αποδεκτό. Δεν υπήρχε τρόπος αποδοχής για τον Bunuel , παρά μόνο η σουρεαλιστική αποτύπωση των διαρκών αμφισβητήσεών του.