Κική Δημουλά: Ευεργετώντας την κακοήθεια

Μία από τους ελάχιστους εναπομείναντες ανθρώπους των γραμμάτων σε αυτή τη χώρα, η πολυβραβευμένη και ολιγόγραφη ποιήτρια Κική Δημουλά, αποφάσισε να μιλήσει πρόσφατα για την Κυψέλη του σήμερα και του χθες, στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι «athenistas».

Το αποτέλεσμα ήταν να κατακλυστεί το διαδίκτυο με το ερώτημα αν είναι ρατσίστρια, που σε πολλές σελίδες το είδαμε και σαν πεποίθηση.

Εκφράζοντας τους φόβους της μέσα από υπαρκτά περιστατικά, βρίσκεται στην άχαρη θέση να πρέπει να απολογηθεί για αυτούς, σαν να τους φαντάστηκε μέσα από μια εμμονή που χρωματίστηκε με τη στάμπα της ρατσίστριας.

Η δημοσιογραφική λήθη εκφράζεται πλέον μέσα από τα στεγανά και τις προκαταλήψεις της αποσαρθρωμένης κοινωνίας που βιώνουμε, ξεχνώντας για ποιους μιλάμε και παραβλέποντας το έργο της ζωής τους.
Είναι θλιβερή η αφαιρετική διάθεση των ανθρώπων, όταν επιδιώκουν να μην ταυτιστούν με τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους.

Η Κική Δημουλά σαν Δίδυμος με Σελήνη στον Υδροχόο, πρέσβευε πάντα μέσα από τις λεκτικές αλχημείες της, πως δεν εκφράζει κάτι τόσο σπουδαίο που δεν έχει ξαναειπωθεί. Μέσα όμως από τις καταιγιστικές και αρμονικές όψεις του Ερμή της με την Αφροδίτη, τον Κρόνο, τον Δία και τον Πλούτωνα, προσπάθησε να δώσει τη δική της άποψη, με λεκτικά ευφυολογήματα, που σκοπό έχουν να σκιρτήσουν τις συναισθηματικές και διανοητικές μας χορδές.

Τα λεγόμενά της για τους μετανάστες δεν ήταν τίποτα άλλο από μια απόπειρα να αποτυπώσει μια πραγματικότητα, την οποία πρώτα σέβεται και δευτερευόντως ανησυχεί.
Το Ταυ- τετράγωνο μεταξύ Δία, Πλούτωνα, Ουρανού και Κρόνου, δεν μπορεί να της επιτρέψει να μην εκφράζει τις βαθιές αμφιβολίες της, που ουδέποτε ωραιοποίησε, και ουδέποτε έθαψε. Με το μεγαλείο που τη διακρίνει δηλώνει πως οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι αξιότεροι να εκφράζονται και να επηρεάζουν περισσότερο από ότι οι ίδιοι οι δεινοπαθούντες.

Οι επιτηδευμένες παραλείψεις από τα λεγόμενά της, την έφεραν στα 82 της χρόνια μπροστά στην απογοητευτική θέση να αμφισβητηθεί όλο αυτό για το οποίο αφιέρωσε τη ζωή της και δεν είναι άλλο από την προσπάθεια κατανόησης των πράξεων και των κινήτρων της ανθρώπινης φύσης.
Η σύνοδος του Άρη στον Λέοντα με τον Ποσειδώνα, την περιπλάνησε μέσα από την τέχνη στο να αναζητήσει διακαώς, αυτό που τώρα τόλμησε να εκφράσει σαν εμπειρία.

Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν. Η ίδια πάντως απέκτησε μια επιπλέον εμπειρία μέσα και από την έκλειψη, που καθόλου τυχαία σε σύνοδο με τον Ερμή και την Αφροδίτη της, την κατεύθυνε σε αυτή την εκδήλωση.