Τόμας Πρωτόπαππας: ένας ακόμα άγγελος έφυγε για τον ουρανό

Αφιερωμένο σε ένα άλλον ξανθό και χαμογελαστό πρίγκιπα, τον Τόμας Πρωτόπαππα, που έφυγε και αυτός τόσο γρήγορα για να συναντήσει τους φωτεινούς Αγγέλους και την χώρα της αλήθειας.

Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσω να γράφω για ένα παρόμοιο περιστατικό, το οποίο σημάδεψε την δική μου την ζωή και της οικογένειας μου και τώρα σημαδεύει και την ζωή μιας άλλης οικογένειας - και όχι μόνο...

Καθημερινά, σχεδόν, το ανεξιχνίαστο μυστήριο του θανάτου κτυπά και μια άλλη πόρτα και κάθε ημέρα μια οικογένεια και κυρίως μια «μάνα» ανεβαίνει τον Γολγοθά της απώλειας του παιδιού της. Το δικό μου γεγονός ακόμα νωπό και η καρδιά μου για πάντα λαβωμένη, έρχεται και πάλι να ξανακτυπήσει με τον ρυθμό του πόνου και της απώλειας ενός άλλου γελαστού πρίγκιπα και αγαπητού παιδιού, του Τόμας Πρωτόπαππα. Οι γονείς του, μάρτυρες του δικού τους Γολγοθά, περίμεναν εδώ και δύο μήνες καρτερικά έξω από την εντατική για το χαρμόσυνο νέο που δεν ήλθε ποτέ. Η αμφιβολία μαζί με την αγωνία είναι ο εφιάλτης που κτυπά αλύπητα την καρδιά και το μυαλό τους, και τους επιβάλει να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια.

Είναι στιγμές που μόνο κάποιος που τις έχει ζήσει μπορεί να καταλάβει αυτό που πέρασαν οι δικοί του άνθρωποι. Από εδώ και πέρα μπήκαν και αυτοί μαζί με εμένα και άλλους γονείς στο ίδιο μετερίζι και με το ίδιο πανί στα φουρτουνιασμένα νερά του πόνου πλέουμε όλοι μαζί με ένα σώμα μια καρδιά...

Μέσα μας υπάρχει η ελπίδα ότι, ταξιδεύοντας, κάπου θα τους συναντήσουμε. Αλλά ο δρόμος όπως και για την Ιθάκη είναι μακρύς ακόμα. Άραγε, σκεφτόμαστε, υπάρχει Θεός που να μπορεί να παίρνει την ζωή των νέων παιδιών και να σπέρνει τέτοιο μεγάλο πόνο στους γονείς και στους υπόλοιπους;
Όμως, έχουμε πλαστεί για την αγάπη με το καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση - μπορεί να χάνεται το καθ' εικόνα, αλλά το καθ' ομοίωση είμαι σίγουρη ότι δεν χάνετε ποτέ. Όλα είναι μέσα στα σχέδια του Θεού, ακόμα και ο θάνατος. Σίγουρα ο Θεός μας είναι ο Θεός της αγάπης, όπως λένε και στο Άγιο Όρος, και αυτά τα παιδιά που έφυγαν ήταν επειδή τα αγαπούσε πολύ και τα ήθελε κοντά του γιατί είχε σχέδια για αυτά..

Για αυτό η μοίρα κτυπάει ξαφνικά και απροειδοποίητα, όπως κτύπησε και ένα πρωινό στην Αττική οδό το αυτοκίνητο του Τόμας, χωρίς λογική και αιτία. Σκεφτόμαστε ότι τελικά τα σχέδια Του είναι μεγάλα και ανεξιχνίαστα και μας πάνε έξω από τα δικά μας χωματένια όρια. Ολόκληρο δημιούργημα είναι ο άνθρωπος, σίγουρα δεν χάνεται μέσα από τον θάνατο. Ο Τόμας μέσα από τα όνειρά του, την ελπίδα του και την καλοσύνη του ταξιδεύει πλέον σε μια άλλη, πιο φωτεινή διάσταση, απαλλαγμένος από τα σκοτάδια, τις σκοτούρες, τον πόνο και την κακία.

Ήταν ένα από τα χιλιάδες παιδιά που ξεκινούν την ζωή τους με αγάπη και απλότητα και παρόλο το νεαρό της ηλικίας του δεν είχε καβαλήσει καθόλου το καλάμι ούτε από την εμφάνισή του, αλλά ούτε και από την δημοσιότητα με όλα τα δώρα που έπονται από αυτήν. Παρέμεινε μέχρι το τέλος ένα αγνό, απλό και γλυκό παιδί, με ήθος και ελπίδα.

Τα τελευταία προφητικά του λόγια και «να χαθεί αυτό το σώμα είτε από θάνατο είτε από ένα ατύχημα, εγώ θέλω να είμαι μέσα μου ωραίος». Αυτό σημαίνει ότι είχε κάνει την επαφή άνωθεν και ήξερε την αλήθεια, γι' αυτό έφυγε με το κεφάλι ψηλά αφού έδωσε την γενναία μάχη του μέσα στην εντατική σαν σύγχρονος πολεμιστής. Αυτό τα λέει όλα.

Ακολουθώντας πιο γρήγορα την διαδρομή την γνωστή, όλων των ψυχών από την γή στον Ουρανό, θα κάνει πλέον παρέα με τους υπόλοιπους που βιάστηκαν να φύγουν (;) ή είχαν μια Αγγελική Αποστολή που έπρεπε να ξεπληρώσουν γι' αυτό έφυγαν τόσο γρήγορα. Προς το παρόν κανένας δεν έχει γυρίσει από την άλλη άκρη για να μας πει την αλήθεια... Την αλήθεια μόνο μέσα στην ραγισμένη μας καρδιά μπορούμε να την αντιληφτούμε, γιατί μέσα από τις χαραμάδες της μπορεί να μπει για λίγο το φως του άλλου κόσμου.

Καλό ταξίδι αγαπημένο γλυκό αγόρι, να είσαι ευλογημένος και να πορεύεσαι στο φώς!!!!