Amy Winehouse-Μία είναι η ουσία

Αν η Amy Winehouse ήξερε τους στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη, σίγουρα θα άνοιγε κάθε συναυλία της με αυτό το τραγούδι!

Η αλήθεια είναι πως παρότι δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε συναυλίες, σε αυτήν θα δήλωνα παρών, εξ αιτίας της ασχημούλας Αγγλίδας, της Παρθένου με την θεϊκή φωνή. Eject festival στον Ολυμπιακό πόλο Φαλήρου, στις 22 Ιουνίου. Όμως το ...πεπρωμένον φυγείν αδύνατον! Τρεκλίζοντας βγήκε στη σκηνή η Amy στο Βελιγράδι, γιουχαΐστηκε άγρια, αφού έχανε τα λόγια της και στη συνέχεια ακύρωσε τις παραστάσεις της στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα.

Το πρόβλημα της με τις «ουσίες» είναι βέβαια γνωστό από παλιά και αστρολογικά ...εν μέρει δικαιολογημένο. Χωρίς να είναι γνωστή η ώρα της γέννησής της, το τ-τετράγωνο του Ποσειδώνα με τον Ήλιο, την Σελήνη, τον Ερμή και τους Δεσμούς της Σελήνης λέει πολλά για το καλλιτεχνικό της ταπεραμέντο αλλά και για την ατέρμονη φυγή προς χαμένους παραδείσους. Το πράγμα ίσως να ήταν πιο ήπιο αν δεν υπήρχε ταυτόχρονα στο χάρτη της και η σύνοδος της Αφροδίτης με τον Άρη στο Λέοντα, μια όψη επιρρεπής σε ένα «ροκ» τρόπο ζωής, τόσο από την καλή, όσο κι από την ανάποδη. Η ένταση και το πάθος περισσεύουν και στην πρώτη συναισθηματική απογοήτευση αναλαμβάνει «δράση» ο Ποσειδώνας. Τυπικά, η Αφροδίτη και ο Άρης δεν σχηματίζουν δυσαρμονικές όψεις, τέτοιες που να δικαιολογούσαν τις όποιες ακρότητες, ωστόσο μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει πως στην ίδιο-συναστρία, την σύνθεση δηλαδή των τροπικών και αστρικών πλανητικών θέσεων, οι δύο πλανήτες κάνουν ισάριθμα τετράγωνα με τον Πλούτωνα και τον Κρόνο. Η απογοήτευση και η αυτοκαταστροφή στην πράξη, θα έλεγε κανείς πιασμένες χέρι-χέρι, «υπόσχονται» μια ζωή όπου ο παράδεισος και η κόλαση είναι γειτονάκια.

Συνήθως «διολισθήματα» σαν αυτά της Amy διευκολύνονται και από έναν «χαλαρό» Δία, που μπορεί να υπερβεί με ευκολία τα όρια και πράγματι στην περίπτωση της ο κατά τα άλλα «μεγάλος ευεργέτης» δείχνει να έχει λόγο: Σε σύνοδο με τον Ουρανό αλλά και σε «κρυφή» σύνοδο με τον αστρικό Ποσειδώνα και την Σελήνη διογκώνει στο έπακρο, τόσο την καλλιτεχνική ιδιαιτερότητα της, την σπανιότητα της φωνής της και συνάμα τις «ευκολίες» μιας ατέρμονης φυγής.

Όσον αφορά το μέλλον της, η Amy Winehouse φαίνεται πως πλησιάζει στην «ώρα της κρίσης» και εννοώ κυρίως την επιστροφή του Κρόνου στην γενέθλια θέση του (μετά το φθινόπωρο του 2012), η οποία μπορεί να την «συνεφέρει» αίροντας τις υπερβολές, τις ανασφάλειες και τις αδιέξοδες ενοχές που την οδηγούν στον φαύλο κύκλο με τα ...ποτηράκια και χαράσσοντας μια νέα πιο «σίγουρη» πορεία. Φυσικά, υπάρχει και η άλλη εκδοχή, αυτή της «τιμωρίας» που μπορεί να σημάνει το τέλος της καριέρας της. Το στοίχημα είναι τόσο μεγάλο, όσο και η ίδια της η ζωή κι αν τα καταφέρει, θα συνεχίσουμε να την χαιρόμαστε, χωρίς να αναρωτιόμαστε αν η κάθε υπέροχη ερμηνεία που μας χαρίζει θα είναι και η τελευταία...