H Ελληνική Γλώσσα

από τη Νία Θεοφανίδου

Πριν από 140.000.000 χρόνια, όταν ολόκληρος ο πλανήτης Γη είχε περίπου την μορφή της πανθάλασσας, στην αρχή δηλαδή της κρητιδικής περιόδου, μια γιγαντιαία ανοδική ορογενετική κίνηση ανύψωσε πάνω από τα ύδατα αυτής της την Πελαγονική οροσειρά. Ήταν μια στενή ζώνη ξηράς, η οποία περιλάμβανε τη βόρεια Μακεδονία (Πελαγονία), τον Όλυμπο, την ανατολική πλευρά της μετέπειτα Θεσσαλίας και τη βόρειο Εύβοια. Από αυτή την πρώτη ορογενετική κίνηση περνούν 115.000.000 χρόνια, για να αρχίσει μια νέα ορογενετική περίοδος, κατά την οποία αναδύονται από τα ύδατα οι υψηλότεροι ορεινοί όγκοι της γης, δηλαδή οι Άλπεις, τα Πυρηναία και τα Ιμαλάια. Μαζί με τις Άλπεις αναδύθηκε και η Πίνδος και από αυτή την νέα ανάδυση σχηματίστηκε η μεγάλη σαν πέλαγος «ενδοχωρική λίμνη», γύρω από την οποίαν αναπτύχθηκε η Ελλοπική γλώσσα, έπειτα η Πελασγική και τέλος η Ελληνική.

Την ύπαρξη μεγάλου πολιτισμού στον πρώτο αναδυθέντα χέρσο χώρο και την εξάπλωση του στην οικουμένη μαρτυρά η διασωθείσα (σαν το μοναδικό και ανεπανάληπτο ακέραιο μνημείο του θησαυρού της σοφίας των ανθρώπων αυτού του χώρου) Ελλοπική – Πελασγική – Ελληνική γλώσσα. Ακόμα κι αν έρθουν στο φως όσα κρύβονται στις βιβλιοθήκες, π.χ. του Βατικανού κι αλλού, δεν θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία από αυτά που κρύβονται εντός των πανάρχαιών λέξεων της Ελληνικής γλώσσας.

Η αιτιώδης (λογική) σχέση χώρου και ανθρώπου στοιχειοθετεί την μουσική ευαισθησία και το κάλλος των λέξεων και αποδεικνύει ότι η μεγαλύτερη δύναμη, όπως έλεγε ο Πλάτων, δεν είναι άλλη εκτός από την Ελληνική γη.

Οι περισσότερες γλώσσες των λαών δέχθηκαν σε κάποιο βαθμό, την πολιτιστική επίδραση του ελληνικού λόγου. Χιλιάδες λέξεων, οι οποίες εξήχθηκαν από την ελληνική γη μαζί με τα πολιτιστικά της προϊόντα, συγχωνεύθηκαν στις γλωσσικές και εκφραστικές ιδιομορφίες των λαών.

Η εξέλιξη της γλώσσας έχει σαν φυσικό επακόλουθο την εξέλιξη της γραφής.
Γλώσσα και γραφή σημαίνουν πολιτισμό, και τα προϊόντα του πολιτισμού «ονομάζονται». Ο Πλάτων στον Κρατύλο διατυπώνει ότι «θέτει τα ονόματα των πραγμάτων αυτός που γνωρίζει τα πράγματα». Από αυτό προκύπτει το συμπέρασμα ότι αυτός που έχει την μεγαλύτερη σχέση με τα ονόματα των περισσοτέρων πραγμάτων, καθώς και με τις έννοιες είναι ο επικρατέστερος να θεωρηθεί ότι προμήθευσε αυτός τους λαούς με τα προϊόντα του πολιτισμού του.

Τα περί Φοινίκων λοιπόν είναι εντελώς ανιστόρητα και παράλογα. Η γλώσσα των Φοινίκων, όπως και όλες οι άλλες γλώσσες που αναπτύχθηκαν στον ευρύτερο Μεσογειακό χώρο, εκτός από την Ελληνική δεν είχαν καμία ανάγκη αλφαβητικών συμβόλων, τα οποία όμως απαιτεί μια γλώσσα εννοιών, επιστήμης, φιλοσοφίας, τέχνης, μια γλώσσα εκατομμυρίων λέξεων. Ο Όμηρος τους αποκαλεί «τρώκτας», δηλαδή καταχραστές και κερδοσκόπους, όπως και «ναυσικλύτους», καλούς μόνο στη θάλασσα, ναυτικούς (Οδύσσεια. Ο 415). Επομένως πως είναι δυνατόν να επινόησαν τη μοναδική μέχρι σήμερα τέλεια γραφή, Το Ελληνικό αλφάβητο: Πριν από αυτούς υπήρχαν πολιτισμοί όπως των Αιγυπτίων, Ελλήνων, Μινωιτών και άλλων, γιατί δεν αρκέστηκαν σε κάποια από αυτές τις γραφές;

Ας δούμε τι εικάζει η σύγχρονη επιστήμη της γλωσσολογίας. Οι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν τη συμβατικότητα όλων των γλωσσών και δέχονται ταυτόχρονα ότι οι Ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχονται από μια «μητέρα γλώσσα», την Ινδοευρωπαϊκή, αλλά δεν μας λένε ούτε ποιος λαός υπήρξε ο φορέας αυτής της γλώσσας, ούτε σε ποια περιοχή της γης έζησε, ούτε βέβαια ποιος ήταν ο πολιτισμός αυτού του λαού.
Ο όρος « Ινδοευρωπαίοι», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1784, όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε διωγμό 2000 χρόνια με σκοπό την αφάνεια, από τον Άγγλο δικαστή και ανατολιστή Ουίλιαμ Τζωνς (1746-1797). Το 1813 ένας επίσης Άγγλος ανατολιστής , ο Θωμάς Γιάγκ (1773-1829 ) μίλησε περί «Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας» χωρίς όμως «Ινδοευρωπαίους».

Η ιστορική σύγχυση όσον αφορά στη γλώσσα έχει παγιδεύσει τους λαούς στο σκοτάδι. Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα, η πολιτιστική μητέρα όλων των γλωσσών, με την αποκωδικοποίηση του αλφαβήτου μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξαναβρούν την πορεία τους και να επανατοποθετηθούν.

Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητα θεμέλιο της υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας, είναι τα λόγια της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μαριάννας Μακ Ντόναλντ, διότι είναι η γλώσσα που χρησιμοποίησαν κολοσσοί του παγκόσμιου πολιτισμού.

Η γλώσσα είναι το κυριότερο στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού και της συνείδησης ενός λαού, κι εμείς οι Έλληνες, σήμερα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να ξαναβρούμε την ιστορική μας ταυτότητα, γιατί μόνο τότε η αντίδραση μας σε ότι συμβαίνει στον τόπο μας θα έχει θετικό αποτέλεσμα.


Πηγές: