γράφει η Θάλεια Κωστοπούλου
Η σημασία του συναισθήματος με το οποίο επενδύουμε το αίτημα ή την προσευxή μας, για επιτυχή εκπλήρωσή του, έχει υπογραμμιστεί ήδη σε προηγούμενα κείμενα (Οι πέντε τύποι προσευχής-21/1/12 και Αφθονία-5/2/12).
Είδαμε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να προσευχόμαστε, να ζητάμε, είναι όταν εμποτίζουμε την δήλωσή μας με πίστη και σιγουριά για την πραγματοποίησή της, κι όταν η καρδιά μας γεμίζει με ευγνωμοσύνη και χαρά, σα να έχει ήδη επιτευχθεί ο σκοπός μας.
Τα συναισθήματα ευδαιμονίας, χαράς, εμπιστοσύνης έλκουν το καλύτερο για μας αποτέλεσμα, τη δεδομένη στιγμή.
Πώς εξηγείται όμως αυτό; Πως γίνεται η συναισθηματική μας κατάσταση να καθορίζει την έκβαση των γεγονότων; Πώς είναι δυνατόν ένα άυλο στοιχείο, η ενέργεια του συναισθήματος, να αλληλεπιδρά με τον υλικό κόσμο; Συνήθως, τις σπάνιες φορές που μία προσδοκία μας υλοποιείται άμεσα, το αποδίδουμε σε τυχαία συγχρονικότητα, σύμπτωση, ή το χαρακτηρίζουμε ως θαύμα.
Η σύγχρονη επιστήμη όμως, αποκτά όλο και πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πώς συνδέονται η συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου με τον υλικό κόσμο μας.
Παρακάτω ακολουθούν δύο επιστημονικά πειράματα, απλά δοσμένα και κατανοητά, που αποδεικνύουν τη σχέση μεταξύ συναισθημάτων και αντίδρασης της ύλης σ’αυτά.
ΠΕΙΡΑΜΑ 1ο:
Το 1992 ο Vladimir Poponin, ειδικός στην κβαντική φυσική και την κβαντική βιολογία, διερεύνησε την αλληλεπίδραση μεταξύ του DNA, της θεμελειώδους μονάδας των έμβιων όντων, με το ελάχιστο σωματίδιο της φύσης, το φωτόνιο.
Χρησιμοποίησε ένα γυάλινο δοχείο κενό από αέρα, επομένως μέσα είχαν μείνει μόνο σωματίδια φωτός , τα φωτόνια. Τα φωτόνια αυτά διασπείρονταν ακανόνιστα σε όλο το χώρο, πράγμα που ήταν αναμενόμενο.
Στη συνέχεια, ο Poponin τοποθέτησε μέσα στο σωλήνα ανθρώπινο DNA. Και τότε, προς έκπληξη όλων, τα διάσπαρτα φωτόνια διατάχθηκαν κατά μήκος του DNA, ακολουθώντας το σχήμα της αλυσίδας του DNA!
Δηλαδή η παρουσία του οργανικού DNA έκανε τα σωματίδια φωτός, την ύλη, να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο.
ΠΕΙΡΑΜΑ 2ο:
Το 1995 ο δρ. Cleve Backster πραγματοποίησε για λογαριασμό του αμερικάνικου στρατού, το εξής πείραμα:
Απομόνωσε DNA από το στόμα ενός δότη, και έβαλε δότη και δείγμα DNA σε δύο γειτονικά δωμάτια, χωριστά. Στη συνέχεια, προκάλεσαν, μέσω εξωτερικών ερεθισμάτων, βασικά συναισθήματα στο δότη, όπως χαρά, θυμό, φόβο, λύπη, και παρακολουθούσαν τις αντιδράσεις του DNA. Σε αντίθεση με την κοινή λογική, το DNA αντιδρούσε στις αλλαγές συναισθημάτων και μάλιστα ταυτόχρονα με τον δότη. Στα δυσάρεστα συναισθήματα, η αλυσίδα DNA συρρικνωνόταν και στα ευχάριστα συναισθήματα χαλάρωνε και απλωνόταν.
Το πείραμα επαναλήφθηκε μερικά χρόνια αργότερα, με τη μόνη διαφορά ότι απομάκρυναν το DNA από τον δότη του περίπου 600 χλμ. Τα αποτελέσματα του πειράματος ήταν ακριβώς τα ίδια, δηλαδή η ανταπόκριση της αλυσίδας του DNA στην αλλαγή συναισθημάτων του δότη, ήταν ταυτόχρονη, ανεξάρτητα από την απόσταση μεταξύ τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συνδιάζοντας τα αποτελέσματα των δύο πειραμάτων, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι τα συναισθήματά μας επιδρούν στο DNA μας, δηλαδή στο σώμα μας, και αυτό με τη σειρά του επιδρά στη μικροδομή του φυσικού περιβάλλοντος!
Το Ινστιτούτο Μαθηματικών της Καρδιάς (Institute of Heart Maths), έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα αποδεικνύοντας ότι το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς είναι 5000 φορές πιο ισχυρό από του εγκεφάλου, και επεκτείνεται τουλάχιστον 3 μέτρα γύρω από το σώμα μας (τόσο μπορούν μέχρι στιγμής να ανιχνεύσουν οι σύγχρονες συσκευές μέτρησης). Επομένως αλληλεπιδρά σίγουρα με το περιβάλλον, ανταλλάσσοντας πληροφορίες.
Από όλα τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι δυνατότητες υλοποίησης είναι απεριόριστες στη ζωή μας, αρκεί να επιτρέψουμε στο μυαλό μας να πιστέψει σ’αυτές, και να άρει τους περιορισμούς που από μόνο του θέτει.
Τότε ίσως ο κόσμος των θαυμάτων, να γίνει καθημερινή μας υπόθεση!
Πηγές:
http://www.bibliotecapleyades.net/ciencia/ciencia_genetica04.htm
«The Divine Matrix» Gregg Braden,(Hay House)(2007)
