Η Συμβολή του Χαρταετού στην Καθαρά Δευτέρα - Μέρος Β΄

από τον Γ. Χαραλαμπίδη

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του άρθρου, κάθε Άνθρωπος από την στιγμή που βρίσκεται ενσαρκωμένος στον πλανήτη Γη, εμφανίζεται διασπασμένος αφ’ ενός μεν στον Αόρατο και Άυλο Ανώτερο Εαυτό του και αφετέρου δε, στον Ορατό και Υλικό Κατώτερο Εαυτό του.

Η επίτευξη της ένωσης αυτών των δύο Εαυτών μας, αποτελεί το βασικό ζητούμενο όλων των εποχών και αποτελεί βεβαίως το κατεξοχήν αντικείμενο της Ελευσίνιας Μύησης.

Ο λόγος είναι πλέον προφανής. Για να καταφέρει ένας Άνθρωπος να εξελιχθεί Ψυχικά, θα πρέπει να καταφέρει να ενώσει αυτά τα δύο διασπασμένα κομμάτια του Εαυτού του.

Ο πρώτος που μας αποκαλύπτει αυτήν την διάσπαση του Εαυτού μας, είναι ο Πλάτωνας με τον Μύθο της διάσπασης του Ερμαφρόδιτου, όπως μας την αποκαλύπτει στο «Συμπόσιο» του.

Το θέμα του «Συμποσίου» αναφέρεται ακριβώς στο γεγονός, ότι η Ανθρώπινη Φύση ήταν αρχικά ενιαία και αδιάσπαστη, δηλαδή Ερμαφρόδιτη, ενώ τώρα εμφανίζεται διασπασμένη σε έναν Ανώτερο και σε έναν Κατώτερο Εαυτό.

Ο Πλάτωνας λοιπόν, μας περιγράφει τον τρόπο που θα μπορούσαμε να «πιούμε» και από αυτές τις δύο «Ουσίες», δηλαδή το πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε σε ταυτόχρονη επαφή, πώς θα μπορούσαμε να επιτύχουμε την ΟΣΙΑ Μέθεξη αυτών των δύο διαφορετικών Ουσιών σε ένα ΣΥΝ+Π+ΟΣΙΟΝ (όσια ουσία)

Για να επιτευχθεί όμως μία τόσο δύσκολη και σημαντική Ψυχική κατάσταση, στην οποία θα μπορούσαμε να βιώσουμε ταυτοχρόνως τόσο τον Ορατό όσο και τον Αόρατο Κόσμο και να λειτουργήσουμε το ζώδιο των Διδύμων, έχουμε απόλυτη ανάγκη από την ΚΑΘΑΡΣΗ και την ΝΗΣΤΕΙΑ αλλά και από την συνεχή ενασχόληση με τις ΨΥΧΙΚΕΣ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ, έτσι ώστε να καταφέρουμε σε κάποια ζωή, να ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ δηλαδή να ΕΠΑΝΑΛΗΤΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ τον Ανώτερο εαυτό μας συγχρόνως με τον Κατώτερο, και να κάνουμε πράξη την ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ μας, για την οποία δημιουργηθήκαμε.

Όπως είδαμε, στην Πυθαγόρεια επιστήμη του αποσυμβολισμού, ο Κατώτερος Εαυτός μας, συμβολίζεται με την εικόνα ενός κατερχόμενου τριγώνου.

Έτσι ακριβώς όμως, με αυτήν την εικόνα του κατερχομένου τριγώνου, απεικονίζεται στα μαθηματικά το σύμβολο του Ανάδελτα ( ) που υποδηλώνει τον τελεστή της ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ή της ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗΣ Ενέργειας και Ύλης σε ένα σημείο, δηλαδή μέσα σε ένα κέντρο που εκφράζεται με το Φυσικό μας Σώμα και επικεντρώνεται στον Νου μας.

Αντίστοιχα, ο Ανώτερος Εαυτός μας, συμβολίζεται με την εικόνα ενός ανερχόμενου τριγώνου. Έτσι ακριβώς όμως με αυτήν την εικόνα του ανερχομένου τριγώνου, απεικονίζεται στα μαθηματικά το σύμβολο του Δέλτα κεφαλαίου (Δ) , που ονομάζεται «τελεστής Λαπλάς» και υποδηλώσει τον τελεστή της ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ και την ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ της Ενέργειας και της Ύλης καταρχήν στα Επτά κέντρα δύναμης του Ανθρώπου, γνωστά σήμερα ως «τσάκρας».

Στην εποχή όμως της αρχαίας Ελλάδας , σύμφωνα με την ορολογία του Πλάτωνα, τα Επτά αυτά κέντρα εσωτερικής δύναμης, ονομάζονται «ΕΓΓΕΙΑ ΦΥΤΑ» ή σύμφωνα με την ορολογία του Ομήρου και του Ησιόδου «ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΩΜΑΤΑ».

Στην συνέχεια, επειδή αυτά τα Επτά κέντρα δύναμης, αποτελούν και τα κέντρα στα οποία παράγεται η αντίστοιχη «ΑΥΡΑ», του Ανθρώπινου Σώματος, μέσω αυτής της λειτουργίας της Αύρας, υπάρχει η δυνατότητα της επέκτασης του ενοποιημένου πλέον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ μας Εαυτού μέσα σε ολόκληρο το Σύμπαν!

Στην περίπτωση του Χαρταετού που προσπαθούμε να πετάξουμε την Καθαρή Δευτέρα, τα δύο πολικά τρίγωνα Ανώτερου και Κατώτερου Εαυτού, είναι αυτά που κατασκευάζουν τον σκελετό του Χαρταετού.

Από την στιγμή βεβαίως που επιτευχθεί αυτή η ένωση, ή η συναρμολόγηση του «σκελετού», απαιτείται και κατασκευή μιας ΟΥΡΑΣ, δηλαδή της κατάλληλης ΑΥΡΑΣ, που θα επιτρέψει να σταθεροποιήσει και θα καθορίσει το σωστό ή λάθος πέταγμα του Χαρταετού μας!

Κατά αντίστοιχο τρόπο και η Αύρα του Ανθρώπου χαρακτηρίζει την εξέλιξη της ποιότητας της Ψυχής του, έτσι ώστε να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η αρχαία λέξη της ΑΥΡΑΣ ταυτίζεται με την σημερινή λέξη του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και βεβαίως η εμφάνισή του Πνεύματος σχετίζεται απολύτως με την συνένωση των δύο Εαυτών μας.

Μέσω της εικόνας του Χαρταετού μπορούμε να οδηγηθούμε σε ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Ο Ανώτερος Εαυτός μας, συνδέεται με τον Κατώτερο, μέσω του Νήματος που κρατάμε στο χέρι μας. Το Νήμα αυτό, όπως είδαμε, είναι γνωστό στον εσωτερισμό με την ονομασία «Αργυρή Χορδή».

Θα μπορούσαμε ακόμα να παραλληλίσουμε αυτήν την τόσο μυστηριακή εικόνα, με την λειτουργία των Τριών Μοιρών που γνωρίσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας.

Ο Κατώτερος Εαυτός μας είναι η ΛΑΧΕΣΙΣ δηλαδή ο Άνθρωπος ο οποίος βρίσκεται επάνω στην Γη και πετάει τον Χαρταετό, δηλαδή κρατάει στα χέρια του το κουβάρι, το οποίο πότε τυλίγει και πότε ξετυλίγει.

Ο Ανώτερος Εαυτός μας είναι η ΚΛΩΘΩ, δηλαδή ο ίδιος ο Χαρταετός που πετάει στον Ουρανό.

Το Νήμα του Αετού, χάρη στο οποίο επιτυγχάνεται η ένωση των δύο Εαυτών, είναι η ΑΤΡΟΠΟΣ η οποία είναι υπεύθυνη για να κρατάει το Νήμα σε καλή κατάσταση και βεβαίως με κανέναν τρόπο δεν θα πρέπει να το κόψει, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα χανόταν για πάντα η σύνδεσή τους.

Διότι αν αυτό το Νήμα κοπεί, τότε ο Ανώτερος Εαυτός μας, όπως ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση του Χαρταετού, τίθεται αυτομάτως σε κατάσταση «Εκτός ελέγχου» και τείνει να διαλυθεί, δηλαδή να καταστραφεί πλήρως.

Το μήκος του Νήματος που θα αφήσουμε ελεύθερο θα πρέπει να είναι τόσο που θα επιτρέψει στον Αετό μας να ανέλθει σε τέτοιο ύψος στον ουρανό, ώστε να εισέλθει στην φαινομενική ζώνη του ζωδιακού κύκλου. Διότι με αυτόν τον τρόπο και πάντοτε μέσω της χρήσης του Νήματος, θα καταφέρουμε να έρθουμε σε επαφή με την ενέργεια των Αστερισμών!

Πρόκειται δηλαδή για μία καθαρά συμβολική και μυστηριακή διαδικασία, που όταν ο Χαρταετός βρεθεί μέσα στο ύψος της ζώνης του ζωδιακού κύκλου, μπορεί να αποκτήσει τις ιδιότητες του Ανώτερου εαυτού μας, τις οποίες και μπορεί πλέον να μας μεταφέρει μέχρι την άκρη του Νήματος που κρατάμε στα χέρια μας.

Διαπιστώνουμε επομένως, ότι όσο απαραίτητη είναι η παρουσία του Ανώτερου Εαυτού μας για τον Κατώτερο, ακριβώς το ίδιο απαραίτητη είναι και η παρουσία του Κατώτερου Εαυτού μας για τον Ανώτερο. Ακριβώς το γεγονός αυτό υποδηλώνει η ξακουστή Εντολή του Απόλλωνα που βρίσκεται χαραγμένη με Χρυσά Γράμματα στην προμετωπίδα του Μαντείου των Δελφών «ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ»

Διότι αυτός που κρατάει γερά το Νήμα και δεν αφήνει το Ανώτερο Εαυτό να χαθεί, είναι βεβαίως ο Κατώτερος! Επομένως και οι δύο Εαυτοί μας είναι εξίσου σημαντικοί και απαραίτητοι στην σωστή εσωτερική λειτουργία του Ανθρώπινου Όντος.

Ο Κατώτερος εαυτός, δεν αφήνει τον Ανώτερο ανεξέλεγκτο, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, θα βρισκόταν ακυβέρνητος μέσα στο Χάος του Ουρανού με αποτέλεσμα να χάσει τον Ουράνιο προορισμό του.

Αντίστοιχα, ο Ανώτερος εαυτός, δεν αφήνει τον Κατώτερο ανεξέλεγκτο, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, θα βρισκόταν ακυβέρνητος μέσα στο Χάος της Ύλης με αποτέλεσμα να χάσει τον Γήινο προορισμό του. Αυτή η μυστική επικοινωνία των δύο εαυτών μας, γίνεται μέσω των ονείρων μας, χωρίς ωστόσο να γίνεται κατανοητή άμεσα ή σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και καθόλου από εμάς.

Αν λοιπόν αυτήν την Καθαρά Δευτέρα αποφασίσετε να νηστέψετε κα να πετάξετε τον Χαρταετό σας, θα πρέπει είστε σε θέση πλέον να κατανοήσετε, ότι το σκίρτημα της χαράς που θα αισθανθεί η Ψυχή σας, βλέποντας τον Χαρταετό να αιωρείται περήφανος στον ουρανό, δεν θα είναι απλώς μία παιδική αντίδραση, ως αποτέλεσμα «παλιμπαιδισμού» αλλά μια πολύ περισσότερο ουσιαστική και εσωτερική αντίδραση.

Μακάρι ένα αντίστοιχο σκίρτημα να μπορούσε να βιώνει η Ψυχή μας κάθε μέρα…

Καλή Σαρακοστή σε όλους!

Διαβάστε το πρώτο μέρος του άρθρου εδώ