Μήπως αναβιώνουμε κατ’ επανάληψη το Παρελθόν; Mέρος Α!

από τον Γ. Χαραλαμπίδη

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Πλάτωνα είναι η γνωστή σε όλους μας «Πολιτεία».

Τα δέκα ολόκληρα βιβλία από τα οποία απαρτίζεται, ολοκληρώνονται με τον περίφημο «Μύθο του Ηρός», όπου μεταξύ πολλών άλλων σημαντικών αποκαλύψεων, ο Πλάτωνας μάς αναφέρει την ύπαρξη και τα ονόματα των 3 Μοιρών, οι οποίες ελέγχουν τόσο την λειτουργία της ζωής του Ανθρώπου όσο και ολόκληρου του Σύμπαντος.

Αυτές οι τρεις Μοίρες ονομάζονται Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος.

Πιο συγκεκριμένα, ο Πλάτωνας αναπτύσσει μία θεωρία σύμφωνα με την οποία:

- η Λάχεσις αντιπροσωπεύει και καθορίζει το Παρελθόν,

- η Κλωθώ αντιπροσωπεύει και καθορίζει το Παρόν,

- η Άτροπος αντιπροσωπεύει και καθορίζει το Μέλλον.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος πολύ σημαντικός Φιλόσοφος, που ασχολείται και αυτός με την ερμηνεία και την αποκωδικοποίηση των 3 Μοιρών και αυτός είναι ο Πλούταρχος, στο βιβλίο του «Περί του εμφαινομένου προσώπου στον κύκλο της Σελήνης».

Οι πληροφορίες που μας δίνει ο Πλούταρχος με την σειρά του, για τις ιδιότητες των 3 Μοιρών, σχεδόν 400 χρόνια μετά από τον Πλάτωνα, είναι άκρως εντυπωσιακές.

Πιο συγκεκριμένα ο Πλούταρχος είναι ο πρώτος Φιλόσοφος που μας διδάσκει ότι:

- Η Λάχεσις σχετίζεται με την Γη.

- Η Κλωθώ σχετίζεται με την Σελήνη.

- Η Άτροπος σχετίζεται με τον Ήλιο.

Παρατηρούμε ότι και ο Πλούταρχος χρησιμοποιεί ακριβώς τα ίδια ονόματα των 3 Μοιρών με τον Πλάτωνα. Το γεγονός αυτό μας δίνει την βεβαιότητα ότι πρόκειται για τις ίδιες ακριβώς συμπαντικές δυνάμεις, που βρίσκονται κωδικοποιημένες ως ιδιότητες που ανήκουν σε αυτές τις θείες οντότητες. Από την στιγμή λοιπόν που διαπιστώνουμε αυτήν την ταύτιση απόψεων, έχουμε το δικαίωμα να φέρουμε σε αντιπαραβολή και σύγκριση τις αποκαλύψεις αυτών των δύο κορυφαίων Φιλοσόφων μας, ώστε να καταφέρουμε να οδηγηθούμε σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, που θα μας δώσουν την δυνατότητα να πλησιάσουμε όσο περισσότερο γίνεται στην πολυπόθητη αποκάλυψη της ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Από την εργασία αυτή λοιπόν, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά, μια πολύ σημαντική και άκρως εντυπωσιακή συσχέτιση εννοιών, που καθορίζει την εξελικτική πορεία της Ψυχής του Ανθρώπου και αναλύεται στον παρακάτω πίνακα:

ΛΑΧΕΣΙΣ = ΠΑΡΕΛΘΟΝ = ΓΗ

ΚΛΩΘΩ = ΠΑΡΟΝ = ΣΕΛΗΝΗ

ΑΤΡΟΠΟΣ = ΜΕΛΛΟΝ = ΗΛΙΟΣ

Διαπιστώνουμε έκπληκτοι, ότι τα βασικά ουράνια σώματα του πλανητικού μας συστήματος, μπορούν να αποκτήσουν και κάποιες εντελώς διαφορετικές ιδιότητες από αυτές που έχουμε συνηθίσει να τους προσδίδουμε, μέσω των σημερινών επιστημών.

Ο ΗΛΙΟΣ, το άστρο που φωτίζει την ύπαρξή μας σχετίζεται με το ΜΕΛΛΟΝ.

Η ΣΕΛΗΝΗ, ο τόσο μυστηριώδης δορυφόρος της Γης σχετίζεται με το ΠΑΡΟΝ, ενώ

Η ΓΗ, ο πλανήτης στον οποίο κατοικούμε σχετίζεται με το ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!

Προκύπτει επομένως ένα άκρως εντυπωσιακό συμπέρασμα, που με κανέναν άλλον τρόπο δεν θα μας ήταν δυνατό ούτε καν να το φανταστούμε, το οποίο αν το δεχτούμε, ανατρέπει πλήρως τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα το οποίο και θα πρέπει να αναλύσουμε.

Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα δεδομένα μετά τις αποκαλύψεις του Πλουτάρχου, σαν πρώτο συμπέρασμα, θα πρέπει να δεχτούμε ότι για όσο χρονικό διάστημα βρισκόμαστε ενσαρκωμένοι επάνω στον πλανήτη Γη, δεν βιώνουμε το Παρόν, κάτι που εμείς βεβαίως θεωρούμε αυτονόητο ότι συμβαίνει, αλλά αυτό που πραγματικά μας συμβαίνει, είναι να αναβιώνουμε το Παρελθόν!

Ένα δεύτερο συμπέρασμα αυτού του παράδοξου γεγονότος, και σύμφωνα με την συσχέτιση του Πλουτάρχου είναι ότι αφού δεν βιώνουμε το Παρόν κατά την διάρκεια του βίου μας στον πλανήτη Γη, θα βιώσουμε αυτό το Παρόν που μας αφορά, μόνο μετά την στιγμή του θανάτου μας, όπου η άσαρκη Ψυχή μας, σύμφωνα με τις αρχαίες ελληνικές αντιλήψεις μεταφέρεται στην Σελήνη όπου και κρίνεται με βάση το παρελθόν της τελευταίας ενσάρκωσης που έζησε στην Γη.

Τέλος, σύμφωνα με την ίδια λογική, σαν τρίτο συμπέρασμα, θα πρέπει να υποθέσουμε, ότι δεν βιώνουμε ποτέ το Μέλλον, αφού αυτό συσχετίζεται με τον Ήλιο, στον οποίο λόγω της υπερβολικής του θερμότητας και ακτινοβολίας, είναι απαγορευτικό υπό τις παρούσες συνθήκες που βρίσκεται η Ψυχή μας στην κατάσταση της «πτώση» της, ακόμα και να πλησιάσει, καθότι λειτουργεί υποχρεωτικά όπως υποδηλώνει και το όνομά της, μόνο σε περιβάλλον Ψύχους!

Θα μπορούσε όμως να συμβαίνει πράγματι αυτό το παράδοξο γεγονός, με αυτόν τον τόσο ανατρεπτικό τρόπο που μας παρουσιάζει ο Πλούταρχος;

Θα ήταν άραγε δυνατό να βρούμε κάποιες αποδείξεις;

Η απάντηση είναι πως θα μπορούσαμε να βρούμε αυτές τις αποδείξεις μέσω της Αστρολογίας.

Είναι εκπληκτική η ανακάλυψη, ότι η Αστρολογία είναι σε θέση να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτήν την τόσο παράδοξη αλήθεια!

Όπως όλοι γνωρίζουμε από την προσωπική μας πείρα, αν κάποιο βράδυ με ξαστεριά, σηκώσουμε το κεφάλι μας και παρατηρήσουμε τον νυχτερινό ουρανό, θα αντικρύσουμε πλήθος αστέρων οι οποίοι σύμφωνα με την επιστήμη της αστρολογίας σχηματίζουν μεταξύ τους αστερισμούς, τους οποίους καθόρισαν βεβαίως για πρώτη φορά οι Αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι.

Αυτοί οι αστερισμοί όπως είναι γνωστό, δεχόμαστε ότι επηρεάζουν την εξέλιξη της ζωής μας, ανάλογα με τον τόπο και την χρονική στιγμή της γέννησής μας.

Γνωρίζουμε όμως επίσης, ότι οι αποστάσεις που χωρίζουν αυτά τα αστέρια από την Γη είναι τεράστιες, πολλές φορές μάλιστα ασύλληπτες για έναν κοινό νου.

Στην Αστρονομία, τις αποστάσεις αυτές τις υπολογίζουμε συνήθως χρησιμοποιώντας ως μονάδα μέτρησης το Έτος Φωτός, ακριβώς διότι μέσα στην φύση του Φωτός βρίσκεται το μεγάλο μυστικό. Πολλά από αυτά τα αστέρια που βλέπουμε να λάμπουν, να στολίζουν και να κοσμούν τον νυχτερινό ουρανό, στην πραγματικότητα βρίσκονται κάποιες αρκετές χιλιάδες Έτη φωτός μακριά από εμάς, βρίσκονται δηλαδή μέσα στο απώτερο παρελθόν.

Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ πιθανό, τα αστέρια αυτά να έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους με αποτέλεσμα να έχουν ήδη πεθάνει, έτσι ώστε να μην εκπέμπουν πλέον το πολύτιμο Φως τους.

Ακόμα όμως και αν κάποια από αυτά, εξακολουθούν να υπάρχουν, είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτή η συγκεκριμένη θέση, που θεωρούμε σήμερα ότι καταλαμβάνουν επάνω στο ουράνιο στερέωμα, δεν ανταποκρίνεται σε καμμία περίπτωση στην σημερινή τους πραγματική θέση μέσα στο Σύμπαν.

Επομένως θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, ότι η εικόνα του νυχτερινού ουρανού που εμείς, είτε το θέλουμε είτε όχι, την εκλαμβάνουμε ως αληθινή, δεν ανταποκρίνεται στην σημερινή πραγματικότητα. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε, χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας, ότι η εικόνα του νυχτερινού ουρανού που βλέπουν τα μάτια μας, αφορά ξεκάθαρα στο ΑΠΩΤΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, το οποίο είναι απίστευτο ότι εξακολουθεί να μας επηρεάζει άμεσα.

Άρα λοιπόν πώς είναι να δυνατό να πιστεύουμε ότι βιώσουμε το ΠΑΡΟΝ όταν η αστρολογική επιρροή που δεχόμαστε έρχεται από το ΑΠΩΤΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;

Ας μην ξεχνάμε βεβαίως ότι στην Αρχαία Ελλάδα, η επιστήμη της Αστρολογίας την οποία δεν ξεχώριζαν από την Αστρονομία, ήταν απολύτως παραδεχτή από όλους τους Φιλοσόφους, συμπεριλαμβανομένων φυσικά τόσο του Πλάτωνα όσο και του Πλουτάρχου.

Σαν συμπέρασμα, θα πρέπει να κατανοήσουμε πλέον ότι η θέση των αστερισμών στο ωροσκόπιό μας η οποία δεχόμαστε ότι επηρεάζει και καθορίζει ολόκληρη την ανθρώπινη συμπεριφορά και δραστηριότητα, δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να αναφέρεται και να σχετίζεται με το ΠΑΡΟΝ, αφού το φως που στέλνουν αυτοί οι αστερισμοί, ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΗΛΙΚΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι κατά την διάρκεια ολόκληρης της ενσαρκωμένης ζωής μας επάνω στον πλανήτη Γη, δεν βιώνουμε αλλά ούτε και αντιλαμβανόμαστε το Παρόν, επομένως δεν βιώνουμε την πραγματικότητα, αλλά ούτε και έχουμε την δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε την Αλήθεια!

Εννοείται ότι Αλήθεια είναι μια έννοια που ταυτίζεται μόνο με το Παρόν.

Αντιθέτως, ζούμε μέσα σε ένα Πλανητικό Σύστημα, δηλαδή μέσα σε ένα ολοκληρωμένο και πλήρες σύστημα παραπλάνησης, που μας εμποδίζει να αποκτήσουμε την αληθινή εικόνα της πραγματικότητας.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Διαβάστε στο δεύτερο μέρος, τον τρόπο της λύτρωσης της Ψυχής μας από τον φαύλο κύκλο των επανενσαρκώσεων που την κρατούν δέσμια στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ και την πορεία της από το ΠΑΡΟΝ στο ΜΕΛΛΟΝ.