Η Λαμπρή Κυριακή της Ανάστασης

Φτάσαμε αισίως στο τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας και ήδη από εχθές τα Μεσάνυχτα αντηχεί στα αυτιά όλων μας, το γέλιο και η χαρά συνοδευόμενα από ένα πάντοτε εγκάρδιο «Χριστός Ανέστη»…

Αυτό είναι το πλέον χαρμόσυνο γεγονός που ψάλλαμε όλοι μας «ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ» και θα αποτελεί την έναρξη των προσευχών μας για τις επόμενες 40 ημέρες.

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ,

ΘΑΝΑΤΩ, ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ,

ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ!»

Ο άκρως μυστηριακός αυτός Ύμνος παρουσιάζει με τον πλέον περιεκτικό τρόπο τον τελικό στόχο κάθε Ανθρώπινης Ψυχής.

Και ο στόχος αυτός δεν είναι άλλος, από την ΑΝΑΣΤΑΣΗ της!

Είναι βέβαιο, ότι στην προσπάθειά του, να αναλύσει κανείς, αυτούς και μόνο τους ελάχιστους στίχους, θα μπορούσε να γράψει ένα ογκωδέστατο βιβλίο!

Ποιο είναι λοιπόν το ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΜΗΝΥΜΑ που περιέχεται σε αυτόν τον Ύμνο, το μήνυμα που θέλει να μας μεταφέρει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

Αλήθεια, τί σημαίνει το απολύτως μυστηριακό και ακατάλειπτο:

«Θανάτω, θάνατον πατήσας»;

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε αυτούς τους εξαιρετικά σημαντικούς στίχους του «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» που αν και τους έχουμε πει χιλιάδες φορές, ελάχιστα τους έχουμε κατανοήσει…

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ»,

Ο Χριστός λοιπόν, ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ και ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ από τον Άδη ή τον Κόσμο των Νεκρών,

«ΘΑΝΑΤΩ, ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»

επειδή κατάφερε ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ ή να ΝΕΚΡΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ.

Αυτό σημαίνει ότι ένας Άνθρωπος, για όσο διάστημα είναι ΔΟΥΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ του, για τον Κύριό μας ουσιαστικά θεωρείται ΝΕΚΡΟΣ, αφού οι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΕΣ, ακριβώς σαν να έχει επέλθει σε αυτές ο ΘΑΝΑΤΟΣ!

Όπως ακριβώς συμβαίνει με την παραβολή της Συκιάς, την Μεγάλη Δευτέρα, που επειδή δεν κατάφερε να παράξει ούτε έναν καρπό, ο Κύριος της ξεραίνει, διότι θεωρείται ουσιαστικά νεκρή!

Αυτός ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ που βιώνουμε υποχρεωτικά για όσο χρονικό διάστημα παραμένουμε ΔΟΥΛΟΙ του Εαυτού μας, είναι που ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΙ ο ΧΡΙΣΤΟΣ ή ΚΥΡΙΟΣ μας, ΘΑΝΑΤΩΝΟΝΤΑΣ με την σειρά του αυτόν τον «ΑΚΑΡΠΟ» ΔΟΥΛΟ του οποίου οι Πνευματικές του λειτουργίες είναι ανύπαρκτες, δηλαδή ΝΕΚΡΕΣ, αφού τα ζητήματα τα οποία τον απασχολούν είναι μόνο η πεζή καθημερινότητα και ο ΥΛΙΣΜΟΣ που την χαρακτηρίζει.

Θανατώνει τον Νεκρό Δούλο, σημαίνει ότι ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ή ΜΥΜΦΙΟ ή Ανώτερο Εαυτό μας!

«ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ»

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Χριστός μπορεί να ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ την ΝΕΚΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ μας υπόσταση, υπό έναν απαράβατο όρο.

Όταν η Ψυχή μας από «Μωρά Παρθένα» μπορέσει να μετατραπεί σε «Φρόνιμη», δηλαδή όταν καταφέρουμε να αποκτήσουμε αυτήν την πολυπόθητη ΦΡΟΝΗΣΗ που αποτελεί, το κατ’ εξοχήν, ανά τους αιώνες, βασικό ζητούμενο της Φιλοσοφίας.

Όμως βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή της ΦΡΟΝΗΣΗΣ είναι η απρόσκοπτη λειτουργία της ΜΝΗΜΗΣ μας.

Διότι μόνο στην περίπτωση της τέλειας λειτουργίας της ΜΝΗΜΗΣ μας, θα μπορούσαμε θυμόμαστε τα κατά καιρούς ΛΑΘΗ του παρελθόντος μας, έτσι ώστε να μην συνεχίσουμε να τα επαναλαμβάνουμε.

Ο μόνος τρόπος για να καταφέρουμε να θυμόμαστε τα ΛΑΘΗ μας, έτσι ώστε να λειτουργήσει επιτυχώς η ΜΝΗΜΗ μας και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΜΟΙΡΑΙΩΝ ΛΑΘΩΝ, είναι η Ψυχή μας να αποκτήσει ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ.

Δηλαδή να ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ότι κατά την διάρκεια της ζωής μας, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ συνεχώς τα ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ, εξαιτίας των οποίων δεν μπορούμε να προχωρήσουμε Πνευματικά, έτσι ώστε να παραμένουμε ΔΟΥΛΟΙ του ίδιου μας του Ανώτερου Εαυτού ή του ΚΥΡΙΟΥ μας!

Όσοι Μαθητές του Χριστού, μετά από μεγάλη και πραγματική προσπάθεια, έχουν καταφέρει να επιβληθούν και να ΠΑΤΗΣΟΥΝ τον κατώτερο εαυτό τους ή τον ΔΟΥΛΟ τους, ώστε να νεκρώσουν ή να ΘΑΝΑΤΩΣΟΥΝ τα ΠΑΘΗ της ΨΥΧΗΣ τους, αυτοί είναι που θα ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ και να εισέλθουν στην ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ.

Όσοι Μαθητές του Χριστού, καταφέρουν να ξεφύγουν από την κατάσταση της ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ και της ΛΗΘΗΣ και μπορούν πλέον να κάνουν ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, δια της Παραβολής της Σύγκρισης και της Συσχέτισης, έτσι ώστε να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ Η ΜΝΗΜΗ τους και να είναι πλέον σε θέση να ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ, σε αυτούς ΧΑΡΙΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ την ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ.

Οι Άνθρωποι οι οποίοι μετά από τεράστια προσπάθεια, μετά από έναν πραγματικό ΑΘΛΟ κατάφεραν να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ τους, είναι αυτοί που αναφέρονται σε αυτόν τον Αναστάσιμο Ύμνο με την μυστηριώδη ορολογία «ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ» ζωήν χαρισάμενος!

Βεβαίως, για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε αυτήν την τόσο σημαντική και ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της ΜΝΗΜΗΣ μας, πρέπει να καταφέρουμε προηγουμένως να ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ, δηλαδή να αποκτήσουμε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΜΑΣ και ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΜΑΣ.

Η Σημερινή ημέρα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ είναι η ημέρα της ΣΥΝΔΕΣΗΣ και της ΤΑΥΤΙΣΗΣ του Κατώτερου Εαυτού μας ή ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ με τον Ανώτερο εαυτό ή τον ΚΥΡΙΟ μας.

Για να γίνει ακόμα περισσότερο κατανοητό αυτό το τόσο σοβαρό θέμα της διπλής Ανθρώπινης φύσης ή υπόστασης, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τους όρους της σύγχρονης Ψυχολογίας.

Ο Κατώτερος Εαυτός ή Δούλος είναι το μέρος της Ψυχής που στην Ψυχολογία ονομάζουμε ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και αντίστοιχα

Ο Ανώτερος Εαυτός ή Κύριος είναι το το μέρος της Ψυχής που στην Ψυχολογία ονομάζουμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.

Αυτό σημαίνει ότι για όσο βρισκόμαστε στην «Κατάσταση του Δούλου» βρισκόμαστε σε μια ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, από την οποία ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΣΤΡΕΨΕΙ.

Η ένωση των δύο Εαυτών μας, οδηγεί στην ένωση του συνειδητού και του ασυνείδητου μέρους της Ψυχής μας, και το θαύμα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ που επιτελείται, αφορά πλέον στην εμφάνιση μιας ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που μπορεί πλέον να επιτρέψει την είσοδό μας, στην ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ή στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χριστός μάς λέει ξεκάθαρα ότι «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝΤΟΣ ΥΜΩΝ ΕΣΤΙ»

Δηλαδή μας ξεκαθαρίζει ότι από εμάς εξαρτάται αν αποφασίσουμε να γνωρίσουμε την βασιλεία των Ουρανών η οποία βρίσκεται ΜΕΣΑ ΜΑΣ!

Αυτή θα είναι αναμφισβήτητα η πιο ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΗΜΕΡΑ της ζωής μας, αφού όταν θα έχει πλέον επιτευχθεί η πλήρης συνειδητοποίηση του ασυνειδήτου μέρους της Ψυχής μας, θα έχουμε καταφέρει να ολοκληρώσει την εξελικτική μας πορεία επάνω στον πλανήτη Γη και θα έχουμε ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Θα μπορούσαμε επίσης να προσθέσουμε, ότι για όσο διάστημα η Ψυχή μας βρίσκεται στον Άδη, δηλαδή τόσο μετά τον θάνατό του Σώματός μας, όσο και πριν την γέννησή του, βρίσκεται σε κατάσταση απολύτως ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ.

Διότι στην ΑΣΑΡΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της η Ψυχή διαθέτει όλες τις ΜΝΗΜΕΣ της, από όλες τις ζωές που έχει ζήσει στο παρελθόν.

Όταν όμως η Ψυχή μας πρόκειται και πάλι να ενσαρκωθεί, όταν δηλαδή η ΑΫΛΗ Ψυχή μας ΕΚΠΕΣΕΙ στον ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΥΛΗΣ και γεννηθεί σε σάρκινο σώμα, τότε ξεχνάει υποχρεωτικά όλες τις ΜΝΗΜΕΣ της.

Η κατάσταση αυτή όμως είναι ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, διότι όπως είναι γνωστό, όταν γεννιόμαστε δεν έχουμε απολύτως καμμία συναίσθηση των πραγμάτων.

Η ενσάρκωσή μας στη Γη θα θεωρηθεί επιτυχημένη, αν το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ κομμάτι της Ψυχής μας, καταφέρει να φτάσει σε εκείνο το εξελικτικό επίπεδο, που θα μπορέσει να οδηγήσει στην ένωσή τους τον ΔΟΥΛΟ και τον ΚΥΡΙΟ ή τον Κατώτερο και τον Ανώτερο Εαυτό ή το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ!

Δηλαδή αν καταφέρουμε να λειτουργήσουμε «ΩΣ ΕΝ ΟΥΡΑΝΩ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ»

Αυτό είναι το δυσκολότερο μάθημα που πρέπει να μάθουμε, αυτό είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ που πρέπει να προσπεράσουμε για να ΕΙΣΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ή στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΦΩΣ ΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!