Λόγω της σημερινής ονομαστικής μου εορτής, σκέφτηκα να αναλύσω τις ιδιαίτερες εκείνες ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά που συγκέντρωσε στο πρόσωπό του ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, το όνομα του οποίου μού έδωσαν, έτσι ώστε να αναγνωριστεί από την εκκλησία μας ως Άγιος.
Διότι το ΟΝΟΜΑ μας είναι αυτό που καθορίζει τους ΝΟΜΟΥΣ που θα πρέπει να ακολουθήσουμε κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας, ώστε βάσει της εφαρμογής των νόμων αυτών, να καταφέρουμε να εξελίξουμε τις ιδιαίτερες Ψυχικές μας δυνάμεις και ικανότητες.
Έτσι λοιπόν παρατηρούμε, ότι το όνομα ΓΕΩΡΓΙΟΣ περικλείει μέσα του τους νόμους της ΓΕΩΡΓΙΑΣ.
Αναφέρεται δηλαδή πρωτίστως στο ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΠΟΡΑΣ, το οποίο αναφέρεται τόσο στην ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ της Γης, όσο και του Σώματός μας.
Δηλαδή μέσω αυτής της ΣΠΟΡΑΣ τόσο η Γη όσο και το Σώμα μας, παύουν να αποτελούν μια άγονη περιοχή, αλλά είναι πλέον σε θέση να αποκτήσουν «βλάστηση» να εμφανίζουν δηλαδή νέες συγκεκριμένες ιδιότητες, που θα αποτελούν βεβαίως το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου σπόρου που σπείραμε.
Όπως λέει και η γνωστή παροιμία: «Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις».
Ακριβώς για τον λόγο αυτόν είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τί είναι αυτό που πρέπει να σπείρουμε, ώστε να εμφανίσουμε αλλά και να εξελίξουμε τις Ψυχικές μας δυνάμεις.
Ο Άγιος Γεώργιος λοιπόν είναι ένας στρατιώτης.
Αυτό που επιδιώκει μέσω των συνεχών αγώνων και μαχών που έχει αποφασίσει να δώσει στην ζωή του, είναι να εφαρμόσει στον εαυτό του το Μυστήριο της Σποράς, να γίνει δηλαδή ο Γεωργός της ίδιας του της Ψυχής και με τον τρόπο αυτόν να ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ από μέσα του, κάθε παράσιτο και κάθε άχρηστο φυτό, δηλαδή ΚΑΘΕ ΚΑΚΙΑ, με σκοπό να καταφέρει να ΦΥΤΕΨΕΙ χρήσιμα καρποφόρα φυτά, δηλαδή την ΑΓΑΠΗ και να ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ με τον τρόπο αυτόν όλα τα ΑΓΟΝΑ σημεία του χαρακτήρα του και της Ψυχής του!
Μετά από αυτές τις απαραίτητες διευκρινήσεις, ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την δυναμικότητα που περιέχει ξεχωριστά το κάθε σύμβολο που υπάρχει στην εικόνα, έτσι ώστε να μας εμφανιστεί τελικά η μεγαλειώδης ΕΙΚΟΝΑ του Αγίου Γεωργίου την οποία θα πρέπει να εμείς να αποκτήσουμε!
Το μυστήριο της σποράς, αφορά οπωσδήποτε στην ΚΑΘΑΡΣΗ της ΨΥΧΗΣ μας.
Πρόκειται για το μοναδικό γεγονός που μπορεί να μας επιτρέψει να προχωρήσουμε στην σύνδεση του Κατώτερου με τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Στην συγκεκριμένη εικόνα, ο Κατώτερος Εαυτός μας απεικονίζεται με το σύμβολο του ΙΠΠΟΥ μέσω του οποίου αλληγορείται το ΑΛΟΓΟ μέρος της Ψυχής μας ή σύμφωνα με τους σημερινούς όρους της Ψυχολογίας, το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ κομμάτι μας το οποίο θα πρέπει να χαλιναγωγήσουμε, ενώ
Ο Ανώτερος Εαυτός μας απεικονίζεται με το σύμβολο του ΟΦΕΩΣ που αλληγορεί το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της Ψυχής μας ή το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ κομμάτι οποίο θα πρέπει πάση θυσία να καταφέρουμε να προσεγγίσουμε.
Η ίδια η λέξη «ΟΦΙΣ» υποκρύπτει μέσα της το ΦΩΣ της ΣΟΦΙΑΣ το οποίο διαθέτει ο Ανώτερος Εαυτός μας, με το οποίο πρέπει να καταφέρουμε να έρθουμε σε επαφή.
Δηλαδή, αυτό που μας λέει η Ελληνική Γλώσσα, είναι ότι το ΑΛΟΓΟ μέρος του Κατώτερου Εαυτού μας στο οποίο δεν λειτουργεί ακόμα η ΛΟΓΙΚΗ πρέπει να έρθει σε επαφή με την ΦΩΣ των ΓΝΩΣΕΩΝ και της ΣΟΦΙΑΣ του Ανώτερου Εαυτού μας.
Παρατηρούμε στην εικόνα, ότι ο Όφις με τον οποίο συμβολίζεται ο Ανώτερος Εαυτός μας, δεν είναι ένα κοινό φίδι, αλλά διαθέτει και φτερά, επομένως θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι ένας ΔΡΑΚΟΣ.
Η λέξη ΔΡΑΚΟΣ όμως προέρχεται από το ρήμα «ΔΕΡΚΟΜΑΙ» που σημαίνει ότι έχω την δυνατότητα να βλέπω σε βάθος και πάρα πολύ καλά. Από το ίδιο ρήμα προκύπτει και η λέξη ΟΞΥΔΕΡΚΕΙΑ.
Το σύμβολο λοιπόν του Δράκοντα, υποκρύπτει την σημαντικότερη ίσως ιδιότητα του Ανώτερου Εαυτού μας:
Την λειτουργία του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥ, ή του Όμματος της Σοφίας.
Αυτός ο Πνευματικός Οφθαλμός στην δική μας περίπτωση, όπου λειτουργεί ενσυνείδητα μόνο ο Κατώτερος Εαυτός μας, βρίσκεται σε πνευματική ακινησία και παραλυσία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Άγιος Γεώργιος ΦΟΝΕΥΕΙ τον Δράκοντα.
Η έννοια του ΦΟΝΟΥ υποκρύπτει την έννοια της κατάκτησης αυτών των δυνατοτήτων, για την απόκτηση των οποίων πρέπει να προηγηθεί μία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗ.
Βεβαίως, το ίδιο το σύμβολο του ΑΛΟΓΟΥ, από την στιγμή που συμβολίζει τον Κατώτερο Εαυτό μας, συμβολίζει υποχρεωτικά τον ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΥΛΗΣ και ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ.
Αντίθετα, ο ΟΦΙΣ συμβολίζει τον Κάτω Κόσμο που είναι ΑΣΑΡΚΟΣ, τον ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ, που πρόκειται όμως και πάλι να ξαναγεννηθούν δηλαδή να αποκτήσουν και πάλι ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ στον Κόσμο της Ύλης.
Ακριβώς αυτό το γεγονός υποκρύπτει η κατάσταση της ΧΕΙΜΕΡΙΑΣ ΝΑΡΚΗΣ στην οποία πέφτει ο όφις!
Την περίοδο του Χειμώνα, δηλαδή του θανάτου, ο όφις κρύβεται μέσα στην γη και είναι φαινομενικά ΝΕΚΡΟΣ, μέχρι όμως την περίοδο του Καλοκαιριού, δηλαδή της ζωής, που επανέρχεται και πάλι στην επιφάνεια της Γης και ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΖΕΙ.
Αναγκαστικά όμως αλλάζει το δέρμα του, όπως ακριβώς και η Ανθρώπινη Ψυχή αλλάζει υποχρεωτικά σώμα!
Ο Κόσμος των Νεκρών είναι ο Κόσμος των Νεκρών δυνατοτήτων μας, είναι ο ΑΔΗΣ στον οποίον θα πρέπει και εμείς να ΚΑΤΕΛΘΟΥΜΕ όπως έκανε τόσο ο Χριστός, αλλά και όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες Μύστες αν θέλουμε να βρούμε τον πραγματικό μας ολοκληρωμένο Εαυτό, ακολουθώντας την εντολή του Απόλλωνα «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ».
Ο Άγιος Γεώργιος αποτελεί το παράδειγμα του Ανθρώπου που μας υποδεικνύει ότι αν αυτό που επιθυμούμε στην ζωή μας, δεν είναι η καλοπέραση, αλλά είναι η Πνευματική μας εξέλιξη, θα πρέπει να αποφασίσουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας!
Να εφαρμόσουμε δηλαδή την γνωστή σε όλους μας αρχαία ελληνική παροιμία:
«Συν Αθηνά και Χείρα κίνει».
Διότι, αυτό ακριβώς κάνει ο Άγιος Γεώργιος. Για να γίνει αποδέκτης της βοήθειας του Θεού, ΚΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙΑ, με τα οποία ενώ θα έπρεπε να κρατάει τον ίππο του, αντιθέτως ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΔΟΡΥ, δηλαδή την Ψυχή του.
Διαπιστώνουμε δηλαδή, μόνο από αυτήν την λεπτομέρεια αυτής της πραγματικά Ιερής Εικόνας, ότι ο Άγιος Γεώργιος, δεν έχει πλέον την ανάγκη να ελέγξει το άλογο μέρος, δηλαδή το Σώμα του, αλλά αυτό από το οποίο έχει ανάγκη, είναι να έρθει σε επαφή με τις ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Ας προσέξουμε κάτι πολύ σημαντικό. Μέσω του ΔΟΡΑΤΟΣ δηλαδή της ΨΥΧΗΣ του, σκοτώνει τον Δράκο, βάλλοντας το ΔΟΡΥ του όχι σε οποιοδήποτε τυχαίο σημείο του Σώματός του, αλλά μέσα στο στόμα του, εκεί όπου παράγεται και εξέρχεται το ΠΥΡ, δηλαδή όπως είπαμε το ΠΝΕΥΜΑ.
Υπάρχει λοιπόν μία ΣΥΝΔΕΣΗ Ψυχής και Πνεύματος, ή ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΕΑΥΤΟΥ, μέσω του συμβόλου του δόρατος ή του ΑΚΟΝΤΙΟΥ το οποίο κρατάει χρησιμοποιώντας και τα δύο του χέρια.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτό το ΔΟΡΥ-ΑΚΟΝΤΙΟ είναι που θα βοηθήσει τον Κατώτερο Εαυτό μας να επιτύχει το Ψυχικό «ΑΛΜΑ επί Κοντώ» ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο που τον ΚΡΑΤΑ ΔΕΣΜΙΟ των Παθών του και να προσεγγίσει τον Ανώτερο Εαυτό μας, έτσι ώστε το ΑΛΜΑ αυτό να θέσει σε λειτουργία τον Πνευματικό μας ΟΦΘΑΛΜΟ και να αξιωθούμε κάποτε να αντικρύσουμε το ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ, της πραγματικής γνώσης.
