Η επιστημονική θέση του Αριστοτέλη για τον Αιθέρα

Όλοι μας γνωρίζουμε τα τέσσερα στοιχεία, το ΠΥΡ τον ΑΕΡΑ την ΓΗ και το ΥΔΩΡ από τα οποία συγκροτείται η περίφημη Πυθαγορική ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ, που θεωρείται ως το κατασκευαστικό όργανο του Σύμπαντος.

Υπάρχει όμως και ένα ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, που αναφέρεται πολλές φορές και σαν «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ» το οποίο αποτελεί ουσιαστικά την ένωση αυτών των τεσσάρων στοιχείων.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, αυτό το πέμπτο στοιχείο το ονομάζουν ΑΙΘΕΡΑ και μάλιστα ο Πλάτωνας τον παρομοιάζει με το στερεό του δωδεκάεδρου.

Ο Αριστοτέλης στα «Μετεωρολογικά» χωρίζει το Σύμπαν σε δύο βασικούς «τόπους»:

Στον «ΥΠΟΣΕΛΗΝΙΟ ΤΟΠΟ» που εκτείνεται από την Γη μέχρι την Σελήνη και στον «ΥΠΕΡΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΠΟ» που εκτείνεται από την Σελήνη μέχρι το Άπειρο.

Η Ειδοποιός διαφορά αυτών των δύο τόπων, είναι ότι ο υποσελήνιος τόπος βρίσκεται κάτω από την επίδραση των τεσσάρων στοιχείων ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΓΗ-ΥΔΩΡ, ενώ ο υπερουράνιος τόπος βρίσκεται κάτω από την επίδραση του ΑΙΘΕΡΑ.

Τα τέσσερα στοιχεία από τα οποία συνίσταται ο ΥΠΟΣΕΛΗΝΙΟΣ ΤΟΠΟΣ, είναι ανά δύο αντίθετα μεταξύ τους και από αυτήν την συμπεριφορά τους προκύπτει ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ στον οποίο ζούμε.

Το ΠΥΡ είναι αντίθετο προς την ΓΗ και ο ΑΗΡ είναι αντίθετος προς το ΥΔΩΡ.

Αντιθέτως, ο ΥΠΕΡΟΥΡΑΝΙΟΣ ΤΟΠΟΣ είναι αδιάσπαστος και ενοποιημένος και για τον λόγο αυτό χαρακτηρίζεται από τελείως διαφορετικές ιδιότητες από αυτές που γνωρίζουμε κατά την ένσαρκη ζωή μας στον πλανήτη Γη.

Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσω των τεσσάρων στοιχείων εκφράζονται οι δυνατότητες του Ανθρώπου ενώ μέσω του ΑΙΘΕΡΑ εκφράζονται οι δυνατότητες του Θεού.

Όπως γνωρίζουμε, σήμερα οι σύγχρονοι Φυσικοί έχουν απορρίψει το στοιχείο του Αιθέρα. Στο αρχαίο κείμενο που ακολουθεί, διαπιστώνουμε ότι ο Αριστοτέλης, δέχεται απολύτως την άποψη του Αναξαγόρα και συμφωνεί απολύτως μαζί του, ως προς στην ύπαρξη και στην λειτουργία του Αιθέρα.

Ας δούμε το αρχαίο, ιερό κείμενο από τα Μετεωρολογικά του Αριστοτέλη, το οποίο είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό:

ὁ γὰρ λεγόμενος αἰθὴρ παλαιὰν εἴληφε τὴν προσηγορίαν,

Εφόσον αναφερόμαστε σε αυτό που αποκαλούμε Αιθέρα, έχει αποκτήσει αυτό το όνομα από τα πολύ παλιά χρόνια.

ἣν Ἀναξαγόρας μὲν τῷ πυρὶ ταὐτὸν ἡγήσασθαί μοι δοκεῖ σημαίνειν·

Νομίζω ότι ο Αναξαγόρας ήταν αυτός ο οποίος υποστήριξε ότι ο Αιθέρας έχει σχέση και αναφέρεται στο στοιχείο του πυρός.

Ο Αναξαγόρας, όπως μας αποκαλύπτει το όνομά του, θεωρείται ο «Βασιλιάς του Αγορεύειν», δηλαδή αυτός που γνωρίζει πολύ καλά τι λέει.

τά τε γὰρ ἄνω πλήρη πυρὸς εἶναι,

Επειδή ο «υπερουράνιος τόπος» είναι πλήρης από σώματα που αποτελούνται από πύρινα στοιχεία,

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως το κατεξοχήν παράδειγμα τέτοιων πύρινων στοιχείων μέσα στον υπερουράνιο τόπο, τα αστέρια.

κἀκεῖνος τὴν ἐκεῖ δύναμιν αἰθέρα καλεῖν ἐνόμισεν, τοῦτο μὲν ὀρθῶς νομίσας·

ο Αναξαγόρας πίστευε ότι η δύναμη που ενυπάρχει σε αυτά τα πύρινα σώματα είναι ο Αιθέρας, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΕΒΑΙΩΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕ.

τὸ γὰρ ἀεὶ σῶμα θέον ἅμα καὶ θεῖόν τι

Αυτό δε το αιώνιο σώμα του Αιθέρα, έχει μεγάλη ταχύτητα αλλά συγχρόνως είναι και θειότατο.

τὴν φύσιν ἐοίκασιν ὑπολαβεῖν,

Αυτή είναι η φυσική του ιδιότητα του Αιθέρα, που οι περισσότεροι φιλόσοφοι φαίνεται ότι κατανοούν,

καὶ διώρισαν ὀνομάζειν αἰθέρα τὸ τοιοῦτον ὡς ὂν οὐδενὶ τῶν παρ' ἡμῖν τὸ αὐτό·

και καθόρισαν αυτό το σώμα να ονομάζεται Αιθήρ, καθότι άλλο τέτοιο ακριβώς στοιχείο, δεν υφίσταται στον δικό μας γήινο κόσμο.

Υπαινίσσεται ότι ο Αιθήρ δεν υπάρχει στη Γη, αλλά θα μπορούσε ίσως να εμφανίζεται κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και συγκεκριμένες συνθήκες.

οὐ γὰρ δὴ φήσομεν ἅπαξ οὐδὲ δὶς οὐδ' ὀλιγάκις τὰς αὐτὰς
δόξας ἀνακυκλεῖν γιγνομένας ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἀπειράκις.

Δεν πρέπει λοιπόν να το πούμε μόνο μία φορά, ούτε δύο φορές, ούτε καν λίγες φορές, αλλά ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ (για την ύπαρξη του Αιθέρα) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ στην Ανθρώπινη διδασκαλία. Πρέπει να το πούμε άπειρες φορές.

Σήμερα βεβαίως, οι θεωρίες αυτές όχι μόνο δεν διδάσκονται, αλλά όπως είναι γνωστό η θεωρία του Αιθέρα έχει αφαιρεθεί εντελώς από τους λεγόμενους Φυσικούς Φιλοσόφους που ήταν οι πρώτοι υλιστές του 18^ου αιώνα, με πρωτεργάτη τον John Locke. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να μην γίνεται αποδεκτή η πανάρχαια ελληνική γνώση της ύπαρξης του Αιθέρα από την σύγχρονη επιστημονική κοινότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

ὅσοι δὲ πῦρ καθαρὸν εἶναί φασι τὸ περιέχον καὶ μὴ μόνον τὰ φερόμενα σώματα,

Όσοι όμως υποστηρίζουν αφενός, ότι αυτό που περιέχει εν δυνάμει ο Αιθέρας και σε αυτό εκδηλώνεται είναι το καθαρό πυρ, (θα πρέπει να προσθέσουμε ότι) αυτό δεν αφορά μόνο στα σώματα που θα προκύψουν από αυτόν (τα τέσσερα στοιχεία), διότι υπάρχουν και άλλες σοβαρότατες επιπτώσεις.

τὸ δὲ μεταξὺ γῆς καὶ τῶν ἄστρων ἀέρα,

Καθότι επιδρά αφετέρου και στα αέρια που βρίσκονται στον χώρο μεταξύ της Γης και λοιπών Ουρανίων σωμάτων.

θεωρήσαντες ἂν τὰ νῦν δεικνύμενα διὰ τῶν μαθημάτων ἱκανῶς ἴσως ἂν ἐπαύσαντο ταύτης τῆς παιδικῆς δόξης·

Εάν (οι σπουδαστές της φυσικής) κατανοήσουν αυτές τις θεωρίες που διδάσκονται και αποδεικνύονται στα μαθήματα του Αναξαγόρα, θα λέγαμε ότι στην περίπτωση αυτή θα μπορούσαν να πάψουν να πιστεύουν σε ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ.

λίαν γὰρ ἁπλοῦν τὸ νομίζειν μικρὸν τοῖς μεγέθεσιν εἶναι τῶν φερομένων ἕκαστον, ὅτι φαίνεται θεωροῦσιν ἐντεῦθεν ἡμῖν οὕτως.

Διότι είναι πάρα πολύ απλουστευμένο για εμάς να πιστεύουμε ότι το μέγεθος της σημασίας του κάθε ενός από τα τέσσερα στοιχεία που προκύπτουν από την διάσπαση του Αιθέρα, ότι είναι μικρής σημασίας, όπως φαίνεται ότι πιστεύουν αυτοί οι φυσικοί φιλόσοφοι.

Άρα το θέμα της διάσπασης του Αιθέρα στα τέσσερα στοιχεία, είναι το κυρίαρχο θέμα σε όλη την φυσική του Σύμπαντος.

εἴρηται μὲν οὖν καὶ πρότερον ἐν τοῖς περὶ τὸν ἄνω τόπον θεωρήμασι·

Παρόλα αυτά έχουμε μιλήσει και πριν για αυτό το θέμα, όταν αναφερθήκαμε στις θεωρίες για τις κινήσεις των σωμάτων που βρίσκονται στον υπερουράνιο χώρο,

λέγωμεν δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ νῦν.

ισχυριζόμαστε δε και τώρα, την ίδια άποψη.

Προκύπτει επομένως το συμπέρασμα, ότι σύμφωνα μ τον Αριστοτέλη, ο ΑΙΘΕΡΑΣ όχι μόνο υφίσταται, αλλά το πρώτο στοιχείο με το οποίο εκδηλώνεται και δημιουργείται είναι το στοιχείο του ΠΥΡΟΣ, δηλαδή αυτό που στην σημερινή ορολογία της φυσικής, ονομάζουμε ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟ.

Πράγματι η ενέργεια της θερμότητας και ο Ηλεκτρομαγνητισμός έχουν στενότατη σχέση και πολλές φορές η μία εκφράζεται μέσω της άλλης.

Είναι πολύ λογικό να εμφανίζεται πρώτος ο Ηλεκτρομαγνητισμός διότι αφορά τόσο στις κινήσεις των κβαντικών σωματιδίων, όσο και των αστρικών συστημάτων.

Επομένως, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο Ηλεκτρομαγνητισμός είναι η πρώτη ενέργεια που εμφανίζεται με την ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ, η οποία αποτελείται υποχρεωτικά από καθαρή Ενέργεια, δηλαδή από Ηλεκτρομαγνητισμό, αλλά συγχρόνως και από υψηλότατες θερμοκρασίες.

Στην συνέχεια αυτή η ΕΝΕΡΓΕΙΑ, θα δημιουργήσει την ΥΛΗ βάσει της θεωρίας της σχετικότητας και τότε θα εμφανιστούν με την σειρά τους και τα υπόλοιπα στοιχεία της Τετρακτύος, δηλαδή τόσο οι Ασθενείς Πυρηνικές δυνάμεις που σχετίζονται με το στοιχείο του Ύδατος, οι Ισχυρές Πυρηνικές δυνάμεις που σχετίζονται με τον Αέρα, όσο και η Βαρύτητα που σχετίζεται με το στοιχείο της Γης.

Άρα, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι το Σύμπαν πρωτοεκδηλώνεται με Ηλεκτρομαγνητική Ενέργεια συγχρόνως με την υψηλή θερμότητα της Μεγάλης Έκρηξης.

Η απόδοση από το αρχαίο κείμενο και τα σχόλια έγιναν από το συγγραφέα του άρθρου.