Το νερό είναι η πρωταρχική πηγή ζωής και δημιουργίας του πλανήτη μας. Για τον Θαλή, το ύδωρ ήταν η αρχή των πάντων. Η επιφάνεια της Γης καλύπτεται κατά 70% από νερό, αλλά και το ανθρώπινο σώμα περιέχει 70% νερό.
Η Αστρολογία ταυτίζει το στοιχείο του νερού με την ψυχή και το συναίσθημα, αλλά και με το υποσυνείδητο και τη μυστικότητα. Πράγματι, φαίνεται ότι το νερό κρύβει πολλά μυστικά ακόμη από τους επιστήμονες, όσον αφορά την συμπεριφορά του ως χημική ένωση. Τα μόριά του, λόγω του ότι είναι δίπολα (Η+ Ο-) σχηματίζουν σύμπλοκα διαφόρων μεγεθών, που συγκρατούνται με τους λεγόμενους δεσμούς υδρογόνου. Χάρη σε αυτά τα σύμπλοκα γίνεται η διάλυση τόσων πολλών συστατικών στον οργανισμό καθώς και η μεταφορά των ουσιών μέσα και έξω από τις κυτταρικές μεμβράνες. Όσο πιο μικρά τα σύμπλοκα, τόσο πιο εύκολη η διακίνηση των ουσιών και τόσο πιο πλούσια η ποικιλία των συστατικών που μεταφέρονται.
Η δομή των συμπλόκων ακολουθούν κατά κάποιο τρόπο τη μορφή των διαλυμένων ουσιών, με αποτέλεσμα, ακόμη κι αν αραιωθεί το διάλυμα τόσο ώστε ουσιαστικά να μην ανιχνεύεται πια η διαλυμένη ουσία, τα σύμπλοκα του νερού συνεχίζουν να απεικονίζουν την δομή της αρχικής ουσίας. Σ’ αυτή την προσέγγιση στηρίζεται η θεωρία ότι το νερό έχει μνήμη, δηλαδή μετά την επαφή του με μία ουσία, διατηρεί στοιχεία και ιδιότητές της και τις μεταδίδει στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι μία από τις θεωρίες που επιδιώκουν να εξηγήσουν τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ίσως και των ανθοϊαμάτων.
Ο δρ. Lee Lorenzen, Αμερικανός βιοχημικός, με αφορμή σοβαρή ασθένεια της συζύγου του, και στην προσπάθειά του να βρει θεραπεία, όταν άλλες μέθοδοι δεν απέδιδαν, εστίασε την προσοχή του στη μελέτη της ικανότητας αυτών των συμπλόκων νερού, να αποθηκεύουν πληροφορίες, αλλά και να τις μεταφέρουν σε κάθε κύτταρο του σώματος, δεδομένου ότι όπως προαναφέρθηκε, αποτελούμαστε κατά 70% από νερό. Άρχισε να πειραματίζεται με το νερό, προωθώντας τη συσσωμάτωσή του, και παρεμβαίνοντας στη δόνησή του με ακτίνες Laser και εφαρμογή ειδικού μαγνητικού πεδίου. Με συνδιασμό τεχνικών δημιούργησε το λεγόμενο «Μικρο-συσσωματωμένο νερό», το οποίο σύμφωνα με το Lorenzen, συγκρατεί πληροφορίες χρήσιμες για το σώμα, και τις μεταφέρει με ευκολία μεταξύ των κυτταρικών μεμβρανών, με ευεργετικά για τον οργανισμό αποτελέσματα. Η υγεία της γυναίκας του αποκαταστάθηκε πλήρως, αλλά οι έρευνες συνεχίζονται προς την κατεύθυνση αυτή.
Η προσέγγιση αυτή της συμπεριφοράς του νερού, ενέπνευσε έναν άλλο πολυπράγμονα επιστήμονα, τον Ιάπωνα δρ. Masaru Emoto, να ασχοληθεί με τη φωτογράφηση κρυστάλλων νερού, ελπίζοντας να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με τη φύση του.
Το 1994 άρχισε τα πειράματά του, εξασφαλίζοντας πρώτα σταθερές συνθήκες θερμοκρασίας ψύξης, κρυστάλλωσης και διατήρησης ποικιλίας δειγμάτων νερού, και μετά κατάλληλες προϋποθέσεις αποτύπωσης, μικροσκοπική μεγέθυνση, σωστό φωτισμό των κρυστάλλων και χρήση ειδικών φακών για τις φωτογραφίσεις.
Από τα πρώτα συμπεράσματα ήταν ότι δεν υπάρχουν δύο ολόιδιοι κρύσταλλοι, όπως δεν υπάρχουν δύο ίδιες νιφάδες χιονιού, αλλά μπορεί να παρουσιάζουν ομοιότητες όσον αφορά τη διάταξη και τη δομή (κρυσταλλική ή ελασματοειδή). Συνέλεξαν 10.000 δείγματα φωτογραφιών σε τεσσεράμισι χρόνια. Πρώτα συνέκριναν κρυστάλλους σε σχέση με το βαθμό ρύπανσης του νερού από το οποίο προέρχονταν.
Γρήγορα διαπίστωσαν ότι όσο πιο καθαρό ήταν το δείγμα νερού, τόσο πιο καθαρή και συγκεκριμένη ήταν η εξαγωνική δομή του αντίστοιχου κρυστάλλου. Αλλοίωση της εξαγωνικής κρυσταλλικής διάταξης δεν ήταν καλό σημάδι.
Άρχισαν να νοιώθουν ότι το νερό τους μετέφερε κάποια μηνύματα. Σαν οι εικόνες των κρυστάλλων να απέδιδαν τα «διαφορετικά πρόσωπα του νερού». Αυτό αφορούσε την κατάσταση του νερού τη στιγμή της δειγματοληψίας. Για παράδειγμα, οι κρύσταλλοι από τις πηγές ενός ποταμού εμφάνιζαν καθαρότερη δομή από ό,τι στις εκβολές του, όπου μεσολαβούσε ανθρώπινη ρύπανση. Το νερό από πολλές πόλεις έμοιαζε "άσχημο".
Η επόμενη ιδέα που δοκίμασαν ήταν η εφαρμογή μουσικής στο νερό! Είναι γνωστή η ευεργετική και θεραπευτική δράση της μουσικής τόσο στα φυτά όσο και στα ζώα και φυσικά στους ανθρώπους. Μήπως η επίδραση της μουσικής λαμβάνει χώρα μέσω των δονήσεων στο νερό των οργανισμών; Και αν επηρεάζουν οι συχνότητες της μουσικής, τότε μήπως το νερό συντονίζεται και με άλλων ειδών δονήσεις, όπως με το λόγο και το συναίσθημα;
Θα μπορούσαν άραγε οι φωτογραφίες των κρυστάλλων να καταγράψουν αλλαγές από τις επιδράσεις αυτές;
Η εφαρμογή της ιδέας είχε πολλές πρακτικές δυσκολίες και η αντικειμενικότητα των μεθόδων που ακολουθήθηκαν χρειάζεται περεταίρω εξέταση. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, οι φωτογραφίες των κρυστάλλων μετά την εφαρμογή μουσικής είναι μαγευτικές.
Στην πορεία δοκίμασαν κάτι ακόμη πιο ανατρεπτικό. Στα μπουκαλάκια με το νερό, έγραψαν λέξεις με θετική ή αρνητική σημασία, π.χ. «Ευχαριστώ» ή «Ηλίθιο», «Όμορφο» ή «Άσχημο», και οι διαφορές μεταξύ των κρυστάλλων ήταν και πάλι αισθητές, με φανερή την αρμονία σε αυτούς που είχαν τις θετικές ετικέτες. «Ξέρει το νερό να διαβάζει;» εύλογο ερώτημα. Ακόμη και στην εγγραφή ονομάτων προσώπων της Ιστορίας που έπαιξαν διαφορετικούς ρόλους, π.χ. Μητέρα Τερέζα και Χίτλερ, οι κρύσταλλοι διαφοροποιούνται αισθητά.
Τέλος, ζητήθηκε από 500 άτομα από όλη την Ιαπωνία, να συγκεντρώσουν το μυαλό τους, μία συγκεκριμένη ώρα, σε ένα ποτήρι νερό βρύσης στο γραφείο του Μasaru Emoto, να στείλουν από απόσταση Τσι (Ζωτική Ενέργεια) και Αγάπη και να ευχηθούν να καθαρίσει αυτό το νερό. Δεν υπήρξε αλλαγή στη χημική σύσταση του νερού, αλλά η δομή του κρυστάλλου μεταμορφώθηκε εντυπωσιακά.
Ανάλογα αποκαλυπτικές ήταν και οι φωτογραφίες που πάρθηκαν μετά από ωριαία προσευχή του Αιδεσιμότατου Κάτο Χόκι δίπλα σε φράγμα. Ο ίδιος χαρακτήρισε το πείραμα ως «καθαρισμό του νερού μέσω της Ψυχής».
Τα πειράματα και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν χρειάζονται, όπως λέει και ο ίδιος ο Masaru Emoto, περισσότερη μελέτη και επιστημονική επαλήθευση. Όμως ανοίγει ένα παράθυρο προς αναζήτηση και γνώση αυτού του μαγευτικού στοιχείου που καθορίζει την ύπαρξη της ζωής στη Γη, καθώς και της σχέσης του με την "ψυχή της ζωής". «Το νερό είναι ο καθρέφτης της σκέψης» κατέληξαν οι συνεργάτες του Ιάπωνα πειραματιστή.
Δεν είναι τυχαίο ότι πάντα μέσα στους αιώνες το νερό συμβόλιζε τον εξαγνισμό της ψυχής. Ίσως η χρήση του ως κυρίαρχο στοιχείο σε τελετές κάθαρσης όπως το βάπτισμα και ο αγιασμός στο Χριστιανισμό αλλά και σε άλλες θρησκείες, να μην είναι απλώς συμβολική αλλά και ουσιαστική, αφού φαίνεται να λειτουργεί σαν ζωντανό μέσο που απορροφά και εξαγνίζει μ΄έναν τρόπο την ψυχική ενέργεια και τη σκέψη.
Πηγή: «Το μυστικό μήνυμα του νερού» Masaru Emoto (Εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ)
