Η Ανάληψη του Χριστού

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, την οποία βεβαίως και γιορτάζουμε πάντοτε με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη.

Σήμερα όμως, ακριβώς 40 ημέρες μετά την Ανάσταση, γιορτάζουμε ένα άλλο θρησκευτικό γεγονός, που είναι εξίσου ή και ακόμα περισσότερο σημαντικό:

Την ΑΝΑΛΗΨΗ του ΧΡΙΣΤΟΥ στους ΟΥΡΑΝΟΥΣ!

Αυτή η ημέρα της Ανάληψης του Χριστού, δεν λαμβάνει συνήθως την απαιτούμενη σπουδαιότητα που αναμφισβήτητα της αναλογεί.

Ο λόγος είναι ότι η ημέρα αυτή, όχι μόνο δεν είναι αργία, αλλά από την στιγμή που γιορτάζεται υποχρεωτικά 40 ημέρες μετά από την ημέρα της Ανάστασης που είναι Κυριακή, η ημέρα της Ανάληψης είναι πάντοτε Πέμπτη, που βεβαίως είναι μια ημέρα απολύτως εργάσιμη για όλους.

Το αποτέλεσμα είναι, αυτό το τόσο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΣ να μην έχει καταχωρηθεί στην συνείδησή μας σαν κάτι σημαντικό, έτσι ώστε τις περισσότερες φορές, να περνάει απαρατήρητο και ανερμήνευτο από την μεγαλύτερη ίσως μερίδα του κόσμου.

Διότι είναι προφανές ότι το γεγονός της ΑΝΑΛΗΨΗΣ, αυτό καθεαυτό, παραμένει για πολλούς ακόμα και σήμερα, ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ.

Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που καθιστά το γεγονός της ΑΝΑΛΗΨΗΣ μοναδικό και ανεπανάληπτο;

Για να απαντήσουμε σε αυτήν την άκρως σημαντική ερώτηση, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ εμφανίζεται για πρώτη φορά, ως μία δυνατότητα του Χριστού και έρχεται βεβαίως να συμπληρώσει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ Του!

Η επίσης μυστηριακή έννοια της Ανάστασης που προηγήθηκε, όσο και αν μας φαίνεται ίσως περίεργο, δεν αποτελεί κάποια καινοτομία στον Ελληνικό τρόπο σκέψης.

Η έννοια της Ανάσταση είναι γνώριμη στους Έλληνες από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, καθότι στην Μυθολογία μας αναφέρονται αρκετές περιπτώσεις αρχαίων Ελλήνων ηρώων, όπως ο Ηρακλή, ο Ορφέας, ο Διόνυσος και τόσοι άλλοι, οι οποίοι έχουν κατέλθει στον Άδη και στην συνέχεια έχουν Αναστηθεί.

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ όμως είναι, ότι κανένας από αυτούς τους Αρχαίους Ήρωές μας, δεν προχώρησε στην ΑΝΑΛΗΨΗ.

Η δυνατότητα της ΑΝΑΛΗΨΗΣ μας γνωστοποιείται για πρώτη φορά από τον ΧΡΙΣΤΟ.

Ο Χριστός αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα που γνωρίζουμε, που καταφέρνει να ολοκληρώσει τον κύκλο της παρουσίας του επάνω στον πλανήτη Γη, με αυτόν τον αναμφισβήτητα άκρως μυστηριακό και εντυπωσιακό τρόπο, καθότι όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Λουκά 24: 50-53, η Ανάληψή του πραγματοποιείται με την βοήθεια κάποιων Νεφελών.

Κατά Λουκᾶν 24:50-53

50 Και έφερνεν αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, και υψώσας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς.

51 Και ενώ ευλογεί αυτούς, απεχωρίσθη απ' αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν.

52 Και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης,

53 και ήσαν διαπαντώς εν τω ιερώ, αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν. Αμήν.

«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς,
ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω,
οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ,
νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ,
Ἄγγελοι θαυμάζουσιν,
ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν,
ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον,
Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ,
Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν,
Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας.
ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».

Επομένως η αναληψη του Χριστου χαρακτηριζει την ανοδο του στους ουρανουσ και συνεπώς την ολοκλήρωση της παρουσίας του στον πλανήτη μας.

Όπως είδαμε, η Ανάληψη του Χριστού πραγματοποιείται ακριβώς μετά από 40 μέρες από την Ανάστασή Του.

Κατά την διάρκεια αυτών των 40 ημερών που μεσολαβούν μεταξύ Ανάστασης και Ανάληψης υπάρχουν συνεχείς ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ και ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ του Χριστού στους μαθητές του.

Αυτός είναι ο τρόπος που επιλέγει ο Χριστός για να δημιουργήσει μία ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ κατά την διάρκεια της οποίας προετοιμάζει τους μαθητές του να συνηθίσουν και τέλος να δεχτούν την ΜΟΝΙΜΗ ΑΠΟΥΣΙΑ του που πρόκειται να επακολουθήσει.

Το γεγονός αυτό αποτελεί μία μέγιστη εσωτερική άσκηση και αφορά σε κάθε έναν άνθρωπο ανεξαιρέτως, που βρίσκεται κάτω από μία συνεχή προσπάθεια προσωπικής εξέλιξης του είναι του.

Κάθε άνθρωπος που θέλει να ονομάζεται Μαθητής του Χριστού, θα πρέπει να κατανοήσει σταδιακά, ότι ο Χριστός βρίσκεται δίπλα μας, είτε εμείς είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε την παρουσία του είτε όχι!

Αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι να μπορούμε να ακολουθούμε την ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ.

Διότι ο Χριστός, είτε είναι ΟΡΑΤΟΣ στις πολύ μικρές δυνατότητες όρασης των οφθαλμών μας, είτε είναι ΑΟΡΑΤΟΣ, οφείλουμε να γνωρίζουμε σύμφωνα με την διδασκαλία του, ότι είναι ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ.

Ο Χριστός Ανελήφθη στους Ουρανούς. Θα επιστρέψει όμως και πάλι για να σταθεί στο πλευρό μας, θα γίνει και πάλι ΟΡΑΤΟΣ, όταν εμείς με τις πράξεις μας και τον σωστό τρόπο συμπεριφοράς μας, θα είμαστε έτοιμοι ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ.

Αυτό υποκρύπτει το γεγονός της ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ, που ισοδυναμεί με την δική μας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ.

Ο Χριστός που Αναλήφθηκε, θα εμφανιστεί και πάλι μπροστά στους μαθητές του, μόνο μετά από την δική μας συνεχή άσκηση και εξάσκηση που απαιτεί η περίοδος της μαθητεία μας στην εφαρμογή της διδασκαλίας Του.

Μόνο μετά από την ειλικρινή μας προσπάθεια θα μπορούσαμε κάποτε να κριθούμε άξιοι, ώστε να καταφέρουμε ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ γύρω μας την θεία παρουσία Του!

Όπως μας λέει και πάλι ο Ματθαίος:

Τότε «πάσαι αι φυλαί της γης όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ. 24,30).

Ο Χριστός λοιπόν, βρίσκεται ΣΥΝΕΧΩΣ δίπλα στον άνθρωπο που επιθυμεί την σωστή καθοδήγησή του, όμως αυτή η ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΥΣΙΑ Του είναι απολύτως επιβεβλημένη για να λειτουργήσει η Ελεύθερη Βούλησή μας, την οποία αυτός ο ίδιος μας χάρισε.

Με άλλα λόγια, ο Χριστός είναι αυτός που μας προσφέρει την δυνατότητα της Θεοποίησής μας, αλλά αρνείται να μας την επιβάλει!

Τον αν θα ακολουθήσουμε ή όχι την ΟΔΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ την οποία ο ίδιος έχει διανοίξει κατά την διάρκεια της παρουσίας του στη Γη, αν θα αποφασίσουμε ή όχι να γίνουμε και εμείς Μαθητές Του, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την δική μας εσωτερική θέληση και ανάγκη.

Εξαρτάται δηλαδή από τον βαθμό της Ψυχικής μας εξέλιξης.

Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι πρόκειται για μία διαδικασία που χρειάζεται οπωσδήποτε την πάροδο αρκετού χρόνου, ώσπου να καταφέρουμε να κατανοήσουμε.

Αυτός είναι και ο λόγος, που η ίδια ακριβώς διδασκαλία, επαναλαμβάνεται συνεχώς κάθε χρόνο, χωρίς την παραμικρή απόκλιση.

Στην περικοπή του σημερινού ευαγγελίου, παρατηρούμε κάτι που εκ πρώτης όψης, φαίνεται εξαιρετικά παράδοξο:

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τὴ ἐπαγγελία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.».

Μας λέει λοιπόν ότι την ώρα της Ανάληψης, οι Μαθητές του Χριστού οι οποίοι παρακολουθούν αυτό το μοναδικό γεγονός, σύμφωνα με την φράση του ευαγγελίου ΧΑΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.

Ποιος είναι όμως ο λόγος που οδηγεί τους Μαθητές του Χριστού να χαίρονται για την Ανάληψη του Κυρίου τους, όταν γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδούν;

Οι μαθητές του Χριστού χαίρονται διότι γνωρίζουν, ότι ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας, δια μέσου του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ.

Αυτή η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ είναι το γεγονός που ΧΑΡΟΠΟΙΕΙ τους μαθητές του Χριστού την ώρα που τον βλέπουν να εξαφανίζεται σταδιακά από τα μάτια τους!

Το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, μας δίνει την δυνατότητα να εισέλθουμε σε μία ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην οποία ο Χριστός δεν βρίσκεται απλώς δίπλα μας, αλλά είναι ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ και τα ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ!