Το θείο ελληνικό αλφάβητο - Β΄ μέρος
Το ελληνικό αλφάβητο προάγει
Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου, διαπιστώσαμε ότι το Αρχαίο Ελληνικό Αλφάβητο είναι ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟ, διότι το ίδιο στοιχείο μπορεί να εκφραστεί ταυτοχρόνως, ως:
ΓΡΑΜΜΑ
ΑΡΙΘΜΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΝΟΤΑ
Αυτές λοιπόν οι τρεις υποστάσεις του αρχαίου αλφαβήτου, δεν προσφέρουν μόνο την «πρώτη ύλη» για να δημιουργηθούν οι λέξεις, αλλά είναι επίσης το κατεξοχήν ΟΡΓΑΝΟ που συμβάλει στην δημιουργία και στην ανάπτυξη των επιστημών, μέσω της δυνατότητας της ΜΕΤΡΗΣΗΣ και των αριθμών, όσο και των εμφάνιση των τεχνών μέσω της ΜΟΥΣΙΚΗΣ και της ΑΡΜΟΝΙΑΣ που διαθέτει.
Το θέμα αυτής της ιδιαίτερης εσωτερικής δομής και λειτουργίας του αρχαίου Αλφαβήτου δεν είναι καινούριο.
Ο Αντώνιος Φ. Χαλάς ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε αυτήν την μυστική διάταξη στο βιβλίο του «Το υπολανθάνον μυστήριο εις το Ελληνικόν Αλφάβητον ή Περί Επιστήμης» το οποίο εκδόθηκε το 1912, δηλαδή πριν από εκατό ολόκληρα χρόνια!
Σε αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μέσα στην συγκεκριμένη δομή του ελληνικού αλφαβήτου, όπως περιγράφεται στον πιο πάνω πίνακα, υπάρχουν κρυμμένες έννοιες, εξαιρετικά υψηλού φιλοσοφικού περιεχομένου.
Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο των 27 γραμμάτων, υπάρχει ένα ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται στην 14η θέση.
Πρόκειται βεβαίως για το γράμμα Ν που εισαπέχει 13 γράμματα από το πρώτο γράμμα και 13 γράμματα από το τελευταίο.
Το γράμμα Ν όμως είναι ακριβώς το αρχικό γράμμα της λέξης ΝΟΥΣ.
Όπως γνωρίζουμε, στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, ο ΝΟΥΣ εκφράζεται πίσω από το πρόσωπο του πατρός «ανδρών τε θεών τε» του Δία, βασικό σύμβολο του οποίου είναι ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, ο οποίος θα μπορούσε να αναπαρασταθεί θαυμάσια σχηματικά με το σχήμα που προκύπτει από το γράμμα Ν.
Ο ΝΟΥΣ λοιπόν και το θέμα της εξέλιξης της νόησής μας αποτελεί το ζητούμενο που βρίσκεται ΚΡΥΜΜΕΝΟ πίσω από την πρόθεση της δημιουργίας του Ελληνικού Αλφαβήτου!
Μία μεγάλη έκπληξη μας περιμένει αν ΜΕΓΕΘΥΝΟΥΜΕ αυτό το γράμμα Ν, έτσι ώστε να ΚΑΛΥΨΕΙ ολόκληρο τον πίνακα του Αλφαβήτου.
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι από την ένατη και τελευταία στήλη του αλφαβήτου που περιλαμβάνει τα τρία στοιχεία Θ, Q, και ΣΑΝΜΠΥ, το μόνο που έχει απομείνει σήμερα είναι το Θ, το οποίο κατά κάποιον τρόπο βρίσκεται μόνο του, εκτός της μυστικής διάταξης του αλφαβήτου και από την επάνω δεξιά γωνία ΕΠΟΠΤΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΠΙΝΑΚΑ.
Βεβαίως, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι το γράμμα Θ αποτελεί το αρχικό γράμμα της λέξης ΘΕΟΣ.
Θα διαπιστώναμε τότε ότι:
Προκύπτει μία άκρως εντυπωσιακή φράση η οποία περιλαμβάνει την ουσιαστική απόκρυφη σημασία του λόγου ύπαρξης και κατασκευής του Ελληνικού Αλφαβήτου.
Αν ξεκινήσουμε από το γράμμα Η και συνεχίσουμε δεξιόστροφα προς τα επόμενα γράμματα, θα προκύψει η κρυμμένη φράση Η ΠΩΡΙΑ ΑΝΩ, δηλαδή Η ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΩ!
Ας μην μας προκαλεί έκπληξη η φαινομενική ανορθογραφία, πρώτον διότι το Ω και το Ο την εποχή εκείνη μπορούν να εναλλάσσονται χωρίς κανένα πρόβλημα και επίσης η λέξη ΠΟΡΕΙΑ την οποία σήμερα γράφουμε με ΕΙ, διαθέτει ένα πλήθος από παράγωγες λέξεις που γράφονται με Ι, όπως για παράδειγμα η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, η ΑΠΟΡΙΑ, κτλ.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι η διεύρυνση και η μεγέθυνση του κεντρικού γράμματος του Νου του Διός που αποτελεί το ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ολόκληρου αυτού του οικοδομήματος του Αρχαίου Ελληνικού αλφαβήτου μας αποκαλύπτει ότι ο σκοπός της ύπαρξης του αλφαβήτου είναι να οδηγήσει την Ανθρωπότητα σε μία ΠΟΡΕΙΑ προς ΤΑ ΑΝΩ, δηλαδή σε μία πορεία νοητική ανέλιξης όπως είναι πολύ λογικό να φανταστεί κανείς ότι θα έπρεπε να ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΚΟΠΟ ΕΝΟΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ.
Το ελληνικό αλφάβητο προάγει τον ΛΟΓΟ, ο οποίος όμως αποτελεί και πάλι μια τρισυπόστατη έννοια.
Ο πρώτος λόγος είναι η αιτία, προκειμένη περίπτωση η αιτία της ύπαρξης μας.
Ο δεύτερος λόγος είναι η ομιλία, διότι για να εξελιχθεί η ύπαρξή μας, έχει την απόλυτη ανάγκη από έννοιες που αποδοθούν μέσω λέξεων.
Ο τρίτος λόγος είναι η μαθηματική αναλογία η οποία λειτουργεί και κάτω από τους μουσικούς κανόνες και έχει σκοπό να φέρει στη ζωή μας την ΑΡΜΟΝΙΑ.
Αν προσέξουμε και πάλι την πέμπτη στήλη του Αλφαβήτου θα παρατηρήσουμε ότι αποτελείται από τα 3 στοιχεία Ε Ν Φ.
Το ΕΝ γνωρίζουμε ότι αποτελεί μία έκφραση του Θεού, καθώς είναι αυτό το οποίο γεννάει όλους τους υπόλοιπους αριθμούς και σύμφωνα με την φιλοσοφία, ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει μέσα στο Σύμπαν.
Το Φ είναι το γράμμα της αρμονίας ή της μαθηματικής Χρυσής Αναλογίας, δηλαδή του «Χρυσού Λόγου» και όπως γνωρίζουμε ισούται με τον αριθμό Φ=1,618.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το θέμα λοιπόν του ΛΟΓΟΥ-ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ είναι το κατεξοχήν θέμα που αφορά στην εμφάνιση του ΘΕΟΥ.
Αν λάβουμε τώρα αυτές τις δύο λέξεις ΛΟΓΟΣ και ΘΕΟΣ, μέσω των απόκρυφων δυνατοτήτων του Αρχαίου Ελληνικού Αλφαβήτου που αναλύσαμε, μπορούμε να εξάγουμε ένα δεύτερο άκρως εντυπωσιακό συμπέρασμα.
Οι λεξάριθμοι δεν λειτουργούν μόνο αθροιστικά όπως διαπιστώσαμε μέχρι τώρα, αλλά έχουν την δυνατότητα να λειτουργήσουν και μέσω πολλαπλασιασμού.
Ένα επιπλέον παράδειγμα αθροιστικού λεξάριθμου αποτελεί σίγουρα η λέξη ΘΕΟΣ η οποία ισούται με τον αριθμό 284.
Όμως ακριβώς τον ίδιο λεξάριθμο έχουν και οι λέξεις ΑΓΙΟΣ και ΑΓΑΘΟΣ, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν συνώνυμες!
ΘΕΟΣ= 9+4+70+200= 284
ΑΓΙΟΣ =1+3+10+70+200 =284
ΑΓΑΘΟΣ= 1+3+1+9+70+200= 284
Ας εξετάσουμε όμως και ένα παράδειγμα πολλαπλασιαστικών ισοψηφιών, για να αντιληφθούμε τις πραγματικά τεράστιες δυνατότητες της γλώσσας μας.
Αν αντικαταστήσουμε τα γράμματα αυτών των λέξεων με τις αντίστοιχες αριθμητικές τους αξίες, σύμφωνα με τον ανωτέρω πίνακα θα έχουμε:
ΛΟΓΟΣ= Λ=30, Ο=70, Γ=3, Ο=70, Σ=200
Ο ΘΕΟΣ= Ο=70, Θ=9, Ε=5, Ο=70, Σ=200
Αν τώρα πολλαπλασιάσουμε τους αριθμούς που προκύπτουν από κάθε λέξη θα έχουμε τα εξής γινόμενα:
ΛΟΓΟΣ = 30 Χ 70 Χ 3 Χ 70 Χ 200 = 88.200.000
Ο ΘΕΟΣ = 70 Χ 9 Χ 5 70 Χ 200 = 44.100.000
Παρατηρούμε λοιπόν ότι το γινόμενο της λέξης Ο ΘΕΟΣ είναι ακριβώς το μισό από το γινόμενο της λέξης ΛΟΓΟΣ!
Μεταξύ λοιπόν του ΘΕΟΥ και του ΛΟΓΟΥ προκύπτει η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 2:1. Η οποία μας αποκαλύπτει ότι
Ο ΛΟΓΟΣ είναι ο πρόλογος και
Ο ΘΕΟΣ είναι ο υπόλογος της αρμονικής σχέσης ή ΣΧΕΣΗΣ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!
