Ο κεραυνοβόλος Έρωτας
Ο Ανώτερος Εαυτός μας υπακούει στις
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι στην Ελληνική Μυθολογία, ο ΕΡΩΤΑΣ γεννιέται από την συνεύρεση του ΑΡΗ και της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ.
Αυτό που όμως συνήθως δεν γνωρίζουμε είναι ότι ο ΈΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ, αλλά έχει και έναν ΔΙΔΥΜΟ ΑΔΕΛΦΟ, ο οποίος ονομάζεται ΑΝΤΕΡΩΤΑΣ.
Μάλιστα οι δύο αυτοί ΔΙΔΥΜΟΙ ΕΡΩΤΕΣ διακρίνονται από εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά και ιδιότητες, αφού ο ΈΡΩΣ είναι ΦΩΤΕΙΝΟΣ και αντίστοιχα ο ΑΝΤΕΡΩΣ είναι ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ!
Επομένως αν θέλουμε να κατανοήσουμε την ολοκληρωμένη διάσταση του Έρωτα θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αποτελεί μία ΔΙΦΥΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ.
Ακριβώς όμως μία τέτοια διφυής οντότητα, είναι και ο ίδιος ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο οποίος εκφράζεται:
Από τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ μας, που αφορά στο ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ, δηλαδή στον ΝΟΥ μας και
Από τον ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ μας, που αφορά στο ΑΝΤΙΫΛΙΚΟ ή ΑΫΛΟ ΣΩΜΑ του δηλαδή στην ΨΥΧΗ μας.
Διαπιστώνουμε λοιπόν πολύ εύκολα, ότι:
Ο ΑΝΩΤ-ΕΡΟΣ εαυτός μας εκφράζεται από την δράση του ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΕΡΩΤΑ και αντίστοιχα
Ο ΚΑΤΩΤ-ΕΡΟΣ εαυτός μας εκφράζεται από την δράση του ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΕΡΩΤΑ ή ΑΝΤΕΡΩΤΑ.
Έτσι λοιπόν ο ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ αναφέρεται στην ΨΥΧΗ μας και ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΑΝΤΕΡΩΤAΣ αναφέρεται στον ΝΟΥ μας.
Στην σημερινή εποχή, που δυστυχώς δεν διαχωρίζουμε αυτήν την κατάσταση, είναι αδύνατο να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από την φύση και την δράση του Έρωτα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το ΔΙΠΟΛΟ αυτό, από το οποίο αποτελείται ο Άνθρωπος, έχει υποχρεωτικά ανάγκη από την δράση και ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΡΩΤΩΝ, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε μία ασφαλή εξελικτική πορεία.
Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι μία τέτοιου είδους ΔΙΦΥΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑ αποτελεί ακόμα και ο ίδιος ο ΔΙΑΣ γεγονός που είναι φανερό δια μέσου της διπλής του ονομασίας: ΔΙΑΣ και ΖΕΥΣ.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πρόσωπο, στην μία περίπτωση φαίνεται να είναι ο υπεύθυνος για την ΔΙΑΣΠΑΣΗ αυτών των δύο υποστάσεών μας, ενώ στην δεύτερη περίπτωση φαίνεται να είναι ο υπεύθυνος για την ΖΕΥΞΗ, την ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ αυτών των δύο υποστάσεών μας σε ΜΙΑ.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι εμείς στην σημερινή μας ζωή, γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε έναν περιβάλλον, μέσα σε έναν κόσμο που εκφράζει ξεκάθαρα αυτήν την διπολική κατάσταση, ώστε να καταφέρουμε να γνωρίσουμε και τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πρόκειται για την εφαρμογή του περίφημου «ΝΟΜΟΥ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ», που όπως μας εξηγεί ο Αριστοτέλης στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του «Μετά τα Φυσικά», ο πρώτος ο οποίος τον διατύπωσε ήταν ο Πυθαγόρας.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Νόμο αυτόν, ο Κόσμος μας λειτουργεί κάτω από την επιρροή 10 τέτοιων ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΖΕΥΓΩΝ.
Είναι εντυπωσιακό ότι η λέξη ΖΕΥΓΟΣ ή ΖΕΥΞΗ που αναφέρεται στον δεύτερο όνομα, δηλαδή στην δεύτερη ιδιότητα του Διός, προϋποθέτει απαραιτήτως την προηγούμενη ύπαρξη της ΔΙΠΟΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.
Με άλλα λόγια, είναι αδύνατον να καταφέρει κάποιος να φέρει σε ΖΕΥΞΗ τις δύο καταστάσεις που εκφράζονται μέσω του ΔΙΠΟΛΟΥ αν δεν έχει υπάρξει και δεν έχει εκφραστεί προηγουμένως αυτό το ΔΙΠΟΛΟ.
Στην περίπτωση λοιπόν του Ανθρώπου είναι σαφές ότι η ΔΙΑΣΠΑΣΗ την οποία έχει επιφέρει ο ΔΙΑΣ είναι ο διαχωρισμός μιας ΠΡΩΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ή ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ όπως ονομάζεται από τον Πλάτωνα στην οποία βρισκόταν κατά το απώτατο παρελθόν.
Ο Πλάτωνας είναι αυτός που στο βιβλίο του «ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ» μας αποκαλύπτει τόσο για την ύπαρξη όσο και για την διάσπαση του Ερμαφρόδιτου γένους.
Αυτό λοιπόν που περιγράφεται στο ΣΥΝ-ΠΟΣΙΟΝ είναι το πώς θα καταφέρει και πάλι ο Άνθρωπος στην σημερινή εποχή να επανακτήσει και τις δύο αυτές υποστάσεις του.
Να «πιει» δηλαδή να φέρει σε επαφή ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ και τις ΔΥΟ ΟΥΣΙΕΣ του, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην παραγωγή κρασιού που δημιουργείται ΕΝΑ ΚΡΑΜΑ ή ΚΡΑΣΙ των δύο ουσιών: Του Νερού και του Μούστου.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το ζητούμενο όλων των εποχών, όσον αφορά στην εξελικτική πορεία του Ανθρώπου είναι να καταφέρει να ενώσει και πάλι τα δύο διασπασμένα κομμάτια του.
Να ενώσει δηλαδή τον ΑΝΩΤΕΡΟ και τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ εαυτό του έτσι ώστε να δύο μισά κομμάτια του να αποτελέσουν ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ το οποίο θα είναι πλέον απολύτως θεραπευμένο.
Ο Ανώτερος Εαυτός μας υπακούει στις εντολές της Καρδιάς και του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ενώ ο Κατώτερος Εαυτός μας υπακούει στις εντολές του εγκεφάλου του, τού ΝΟΥ και της ΛΟΓΙΚΗΣ.
Σε αυτόν τον ΔΙΠΟΛΙΣΜΟ της Ανθρώπινης λειτουργίας οφείλονται όλα τα δεινά της Ανθρωπότητας, αφού τα αποτελέσματα των πράξεων μας είναι τέτοια που σχεδόν ποτέ δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν και τα δύο μας Κέντρα.
