Το Πάσχα μέσα από μια αστρολογική ματιά!

Είναι σχεδόν Πάσχα! Εποχή για λαμπάδες, σοκολατένια και κόκκινα αυγά. Ωστόσο, πέρα από την εμπορευματοποίηση που είναι συνδεδεμένη με το Πάσχα, υπάρχει κάτι πιο ισχυρό για την ιστορία πίσω από αυτήν την στιγμή. Αυτή είναι η στιγμή που γιορτάζουμε την ιστορία ενός Θεϊκού όντος που επιλέγει να δώσει τη ζωή του και στη συνέχεια να αναστηθεί από τους νεκρούς. Παρά το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός έχει ως επί το πλείστον ταυτιστεί με τον Ιησού το Ναζωραίο, είναι μια αρκετά δυνατή ιστορία που επαναλαμβάνεται σε όλη την ανθρώπινη ιστορία και τη φύση.
Είναι πάρα πολύ άσχημο όμως, το ότι ο εορτασμός του Πάσχα, δεν αντιμετωπίζει την εισαγωγή του θηλυκού στοιχείου σε όλα αυτά, καθώς είναι ζωτικής σημασίας για το αρχικό πρότυπο. Το αρχικό πρότυπο είναι από τη Μητέρα Φύση.

Ας το δούμε από την μεριά της αστρολογίας, με την μελέτη των κύκλων της φύσης, για να καταλάβουμε το νόημα και να πάρουμε μια ιδέα. Αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί το Πάσχα δεν είναι ποτέ η ίδια ημερομηνία, από έτος σε έτος;

Για να βρούμε μια απάντηση, ας αρχίσουμε με το χειμώνα να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο Πάσχα. Κατά την έναρξη του χειμώνα, στις 21-22 Δεκεμβρίου, η δύναμη του φωτός του Ήλιου μειώνεται για 3 ήμερες. Υπάρχει περισσότερο σκοτάδι, κυριολεκτικά, απ' ό, τι φως, καθώς οι μέρες είναι μικρότερες κι οι νύχτες είναι μεγαλύτερες. Στη συνέχεια, στις 25 Δεκεμβρίου, την τρίτη ημέρα, ο Ήλιος αρχίζει να αυξάνεται επί τέσσερις μήνες για να επανέρθει στη ζωή, όπου θα είναι υπερυψωμένος στον ουρανό! Ακούγεται οικείο, έτσι δεν είναι; Μόλις φτάσουμε στην άνοιξη, την εποχή του έτους που ο Ήλιος, με αστρολογικούς όρους, θεωρείται εξυψωμένος, ο Ήλιος θα αναστηθεί στο ζώδιο του Κριού. Ωστόσο, παρά τα όσα συνέβησαν στο σύγχρονο πολιτισμό, η ιστορία της ανάστασης του Ήλιου είναι ελλιπής χωρίς το θηλυκό σύμβολο της Σελήνης.

Η Κυριακή του Πάσχα μπορεί να συμβεί μόνο μετά την πρώτη Πανσέληνο της άνοιξης. Η άνοιξη, βέβαια, σημαίνει ότι ο Ήλιος ανατέλλει στον ισημερινό, δημιουργώντας περισσότερες ίσες μέρες και νύχτες. Κατά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, αυτό σημαίνει ότι η Σελήνη είναι στο ζώδιο της πτώσης του Ήλιου, τον Ζυγό και ο Ήλιος είναι στη δόξα της εξύψωσης του στο αντίθετο ζώδιο, τον Κριό. Πάνω από τον ισημερινό είναι ο Καρκίνος και κάτω από τον ισημερινό ο Αιγόκερως.

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, μια εβδομάδα πριν σταυρωθεί ο Ιησούς, ο ίδιος οδηγήθηκε στην Ιερουσαλήμ, πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Λίγο πριν την πανσέληνο στο Ζυγό, μια εβδομάδα πριν, το φεγγάρι είναι στο ζώδιο του Καρκίνου – δύο από τα βασικά αστέρια στον αστερισμό του Καρκίνου καλούνται ο Βόρειος και Νότιος Όνος (Asellus Borealis και Asellus Australis). Ο όνος, είναι στην καθαρεύουσα το γαϊδούρι ή ο γάιδαρος.

Επίσης ο Ιησούς παρέλαυνε στην Ιερουσαλήμ θριαμβευτικά και χαιρετιζόταν ως βασιλιάς. Αυτό συμφωνεί ακόμη με το ότι η Σελήνη κινείται από τον Καρκίνο στον Λέοντα, το σύμβολο του βασιλιά. Στη συνέχεια, όταν η Σελήνη πηγαίνει στο Ζυγό, έχουμε την Πανσέληνο. Ωστόσο, μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, κατευθύνεται στον Σκορπιό, ένα ζώδιο που συνδέεται με το τσίμπημα του σκορπιού. Αυτή είναι η προδοσία που ο Ιησούς δέχθηκε από έναν από τους δικούς του μαθητές, τον Ιούδα. Μέχρι τη στιγμή που η Σελήνη ταξιδεύει στον Αιγόκερω, βρισκόμαστε στο τελικό σημείο του σταυρού. Ένα από τα σύμβολα του Αιγόκερω είναι το βουνό. Φυσικά, το βουνό που ο Ιησούς πρέπει να ανέβει ο Γολγοθάς, ο σωρός των κρανίων, η πορεία προς την σταύρωση και τον θάνατό του, σημαίνει πως ο Ήλιος "πεθαίνει" στον Αιγόκερω. Είναι επίσης εύκολο να δούμε πως εκφράζεται ο Αιγόκερως ως ένα ζώδιο της φιλοδοξίας και του αποκορυφώματος του ανθρώπινου επιτεύγματος, μέσα από τον Ιησού που έπρεπε να πεθάνει ως «βασιλιάς των Ιουδαίων» για να γίνει ο βασιλιάς της Ανθρωπότητας. Έτσι, δεν τυχαίο ότι υπήρχε ένα στεφάνι από αγκάθια στο κεφάλι του Ιησού, καθώς, τη στιγμή που η Σελήνη κινείται μέσα από τον Αιγόκερω, εκ νέου συλλαμβάνει τη στιγμή, που ο Ήλιος πεθαίνει το χειμώνα, με την ελπίδα να αναβιώσει τρεις ημέρες αργότερα. Φυσικά, αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη.

Καθώς η Σελήνη, σύμβολο της ανθρώπινης φύσης μας, θα ταξιδέψει πάλι προς το ζώδιο του Κριού, θα μπούμε σε μια Νέα Σελήνη, όπου θα πορευτεί με τον εξυψωμένο πλέον Ήλιο. Αυτή είναι η ουσία του Πάσχα. Η Κυριακή του Πάσχα δεν είναι μόνο όταν μπορούμε να γιορτάσουμε κυριολεκτικά τη μυθική ανάσταση του Ιησού, ως τον Χριστό, ως ένα σωτήρα. Είναι η γιορτή της νέας αυγής της Γης και του νέου έτους και δεν παύει να είναι τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα – ένα θαύμα του φωτός και της ανανέωσης.

Καλό Πάσχα εύχομαι, ανεξάρτητα από την πίστη και την παράδοσή σας. Ο Ήλιος άλλωστε, λάμπει για όλους μας!