Αν στο ωροσκόπιο σου υπάρχουν όψεις με τον πλανήτη Ουρανό, κυρίως με Ήλιο, Σελήνη ή ωροσκόπο, κατατάσσεσαι αυτόματα στους Ουράνιους τύπους δηλαδή στους ασυμβίβαστους και στους ξεχωριστούς. Οπότε ένα νησί που μπορεί να σε εκφράσει πλήρως γιατί είναι έξω από το σύστημα το στημένο και το τουριστικό είναι το κρυμμένο διαμάντι του Βόρειου Αιγαίου η Ικαρία. Είναι γεμάτη εκπλήξεις, φυσική ομορφιά και ωραίους, πολύ αληθινούς ανθρώπους. Εκεί δεν υπάρχει τίποτα το ψεύτικο και το υποκριτικό. Μπορείς να υποδυθείς μόνο τον εαυτό σου και μάλιστα μέσα από όλες αυτές τις διονυσιακές γιορτές και τους τελετουργικούς χορούς που εκφράζονται στα καθημερινά σχεδόν πανηγύρια. Σίγουρα εκεί μπορείς να βρεις την εσωτερική ομορφιά σου που τις περισσότερες φορές κρύβεται ή χάνεται κάτω από το κοινωνικό προσωπείο.
Τα πανέμορφια ξωκλήσια της, το μοναστήρι της Παναγίας του Ευαγγελισμού στο Μουντέ και κυρίως το μοναστήρι της Οσίας Θεοκτίστης της Θαυματουργής σε παραπέμπουν σε μια αργχέγονη θρησκεία όπου εκεί επικρατεί μόνο η φύση η σιωπή και η αγάπη. Για αυτό το μόνο σίγουρο είναι ότι χαλαρώνεις και μπαίνεις μέσα σε ένα άχρονο χρόνο.
Γιατί η Ικαρία και οι Ικαριώτες της έχουν ξεχωριστή σχέση με τον χρόνο. Γιατί τον έχουν καταργήσει οπότε δεν υπάρχει κάτι να σε αγχώνει. Λυτρωτική και συγχρόνως πανέμορφη, σε βάζει μέσα στο δικό της ρυθμό και σε απογειώνει. Αρκεί να είσαι Ουράνιος τύπος η ακόμα και Δίδυμος, Τοξότης η Υδροχόος. Γιατί το κλίμα θα δέσει άνετα με την προσωπικότητά σου και θα νιώσεις από τις πρώτες στιγμές που θα πατήσεις το πόδι σου εκεί ότι θα περάσεις καλά. Μπορεί οι συνθήκες να μην είναι τέλεια οργανωμένες και να μην ακολουθούν τις τυπικές συνήθειες. Αλλά και αυτό έχει την μαγεία του και την γοητεία του.
Oι πανέμορφες φυσικές παραλίες στο Γιαλισκάρι, στον Αρμενιστή, στον μαγευτικό Νά, στα θεραπευτικά Θέρμα, στον Φάρο ή στις εξωπραγματικές Σευχέλλες θα σε κάνουν να νιώσεις την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα των ραδιενεργών πηγών που εκτός από την θεραπεία, ξυπνάνε μέσα σου λησμονημένες αρχέγονες μνήμες.
Στην Ικαρία, θα γίνεις ένα με τα σμαραγδένια νερά της και μέσα από τα φουρτουνιασμένα κύματα θα ξεσπάσει η καρδιά σου. Το χρυσό μέλι που ρέει άφθονο, τα θεραπευτικά βότανα μαζί με το αλησμόνητο κρασί της που σερβίρεται στα πανηγύρια σε συνδυασμό με το ζουμί και το κρέας από τα ρασκιά ( κατσίκια) δημιουργεί ένα αξέχαστο αυθεντικό συνδυασμό.
Στο νησί πάντως πηγαίνουν άτομα ψαγμένα και ιδιαίτερα με αγάπη για το διάβασμα αφού, στις περισσότερες παραλίες είναι ριγμένα πάνω στις πετσέτες βιβλία που σου ακονίζουν το μυαλό και την ψυχή. Άτομα που δεν είναι δήθεν και δεν φοράνε ρούχα πάνω τους για να μπουν μέσα σε κοινωνικά κυκλώματα που μπορεί να τους φέρει και μια επαγγελματική γνωριμία.
Συνάντησα μια παρέα από νεαρά αγόρια στις Ράχες του Χριστού, όταν τους ρώτησα, τι έβρισκαν σε αυτό το νησί τόσο νέα παιδιά. Ο Μάριος ο πιο θαραλλέος της παρέας που συγχρόνως προσπαθούσε να λύσει κάποιους γρίφους, μου είπε ότι είσαι παντού ευπρόσδεκτος και υπάρχει ένα φιλικό κλίμα. Ο Μιχαήλ, ο Ιάσονας, ο Άγγελος και ο Αχιλλέας μου συμπλήρωσαν ότι ακόμα και τα μπαρ είναι φιλόξενα και υπάρχουν απίστευτες μουσικές που δεν περίμεναν ότι θα τις βρουν.
Τελικά εκεί γίνεσαι ο εαυτός σου που αναζητάει αυτό το κάτι, το διαφορετικό που είναι συγχρόνως και λυτρωτικό και το βρίσκεις στον τρόπο που επικοινωνείς με τους ντόπιους.
Οι άνθρωποι της Ικαρίας είναι όλοι με ένα χαμόγελο στα χείλη και με τον τρόπο τους σου λένε ηρέμησε, όλα θα γίνουν και όλα θα πάνε καλά. Οι απαιτητικοί και οι υπερόπτες εκεί δεν μπορούν να σταθούν γιατί τους πετάει έξω το σύστημα από μόνο του. Οι Ράχες στον Χριστό, το πιο ξακουσμένο χωριό της Ικαρίας είναι ιδιαίτερο και σε φύση αλλά και σε τρόπο ζωής. Εκεί θα βρεις τους πιο πρωτότυπους ανθρώπους. Εκεί γνώρισα και τον Κώστα Κολλούτσο τον κομπιουτερά του νησιού. Που σχεδόν όλοι απευθύνονται σε αυτόν όταν τους χαλάει κάποιο ηλεκτρονικό μηχάνημα και εκεί φυσικά τυπώνονται και όλες οι αφίσες για τα περιβόητα πανηγύρια ή γλέντια που γίνονται όλο το καλοκαίρι. Δεν κατάγεται από εκεί αλλά τελικά μου είπε ότι πλέον δεν μπορεί να ζήσει μακριά από την Ικαρία ούτε ένα λεπτό. Από την άλλη ο Γιωργάκης είναι η μασκώτ του χωριού. Μέρα μεσημέρι διαβάζει τον μικρό ήρωα μέσα στην πλατεία του χωριού και σε παραπέμπει σε άλλες εποχές και σε άλλες ηλικές. Παραμένει ακόμα ένα μεγάλο παιδί με το χαμόγελο και την αγνότητα. Έτσι φυσικά είναι όλοι οι Ικαριώτες μικροί μεγάλοι. Αγνοί, φιλικοί, χαμογελαστοί, εξυπηρετικοί και πάνω από όλα μεγάλοι γλεντζέδες. Όταν παίζει βιολί το Φακαράκι όπως το λένε, ο Σκάντζικας ή ο Σταύρος ο Νικολαΐδης, ανθίζει ο τόπος από τα τσαλίμια και την ομορφιά του ήχου. Θέλεις να ριχτείς σε αυτόν τον καταπληκτικό χορό και να τα ξεχάσεις όλα. Ακόμα και τον εαυτό σου.
Η Ικαρία καταφέρνει με ένα μαγικό τρόπο να σε μεταμορφώσει και να βγάλει από μέσα σου έναν καλύτερο εαυτό. Πιο χαλαρό, περισσότερο φιλικό, και ήρεμο. Όλα είναι ζεν σε αυτό το νησί. Όλα ενώνονται κάτω από την ομορφιά, τους αρχέγονους ήχους, τον τελετουργικό κυκλικό χορό. Κάτω από την ομορφιά του φεγγαριού και τον ήχο της αφρισμένης θάλασας ξεχνάς τα πάντα και πραγματικά περνάς υπέροχα.
Σίγουρα είναι ένας προορισμός που θα σου μείνει αξέχαστος. Αν φυσικά είσαι έτοιμος/η να πετάξεις το προσωπείο και να είσαι ο εαυτός σου.
Ότι κι αν επιλέξεις, να περάσεις υπέροχα!
