Τι θα φέρει στην Ελλάδα ο Χείρωνας στον Κριό;
Και τις δύο φορές που ο Χείρωνας ήταν πάλι στον Κριό, δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα σχετικά με τα σπίτια, τις έγγειες ιδιοκτησίες και τους οικισμούς
Για τον Χείρωνα έχουν γραφτεί πολλά σε σχέση με την «πληγή» που σηματοδοτεί σε ένα ωροσκόπιο, μια θεώρηση που κατά τη γνώμη μου είναι «λίγη» και ελλιπέστατη, αφού πρόκειται για έναν φορέα-δείκτη του οικογενειακού ασυνείδητου, το οποίο «κουβαλά» ο καθένας μας και μπορεί να εμπεριέχει τόσο αρνητικά όσο και γόνιμα στοιχεία. Καταστάσεις, δράματα αλλά και ταλέντα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, με έναν τρόπο που δεν αποτυπώνεται γονιδιακά, αλλά συνιστά ένα είδος ψυχικής κληρονομικότητας.
Για τον Χείρωνα ισχύει το «κατά μάνα, κατά κύρη» κι αν θέλει κάποιος να ανακαλύψει το τι ακριβώς «κουβαλά» κι αν είναι εγκλωβισμένος στην αναπαραγωγή ενός δράματος, που βίωσε κάποιος πρόγονός του, η πιο αποτελεσματική μέθοδος διάγνωσης είναι η Συστημική αναπαράσταση.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις δικές μου έρευνες, ο πλανητοειδής που κινείται μεταξύ Κρόνου και Ουρανού έχει κατά βάση Καρκινικά χαρακτηριστικά, κάτι που σημαίνει πως, εκτός από τις προσωπικές διαστάσεις που αποτυπώνονται σε έναν γενέθλιο χάρτη, συνδέεται συνολικά με το παρελθόν, την Παράδοση, την Ιστορία, την Αρχαιολογία και σε ένα πιο πρακτικό επίπεδο με τα σπίτια, τις έγγειες ιδιοκτησίες και τους οικισμούς.
Και μένοντας στο τελευταίο, μια από τις αναμενόμενες επιπτώσεις της παραμονής του Χείρωνα στον Κριό (2018-2026) είναι για την Ελλάδα τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν στην οικιστική της ανάπτυξη. Αυτό έχει συμβεί τουλάχιστον δύο φορές στο παρελθόν, όταν ο Χείρωνας ήταν πάλι στον Κριό. Πρώτα την περίοδο 1918-1926 με την έλευση εκατομμυρίων προσφύγων, που είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων οικισμών (αρχικά παραγκουπόλεων) κι ύστερα την περίοδο 1968-1976, όταν το αστικό τοπίο μετατράπηκε οριστικά σε μια στριμωγμένη παράθεση πολυκατοικιών, με τη συνδρομή της χούντας των συνταγματαρχών, που ουσιαστικά απελευθέρωσε τους συντελεστές δόμησης.
Το κοινό στοιχείο των δύο περιόδων είναι βέβαια η πολεοδομική αναρχία που επικράτησε, κάτι που… καλό είναι να μην επαναληφθεί στα χρόνια που έρχονται.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, σε σχέση με την οικονομία της οικοδόμησης, που «τρέφει» μια σειρά από επαγγέλματα και συμβάλλει στην ανάπτυξη, είναι βέβαιο πως θα προκύψει ένας νέος δυναμικός κύκλος εργασιών. Αλλά κάτω από ποιούς κοινωνικούς και (γεω)πολιτικούς όρους;
Αυτό μένει να το δούμε, αφού με βάση τα τωρινά δεδομένα, το πιθανότερο είναι δημιουργηθούν οικισμοί για τους πρόσφυγες εξ ανατολών, μπορούμε όμως να ελπίζουμε και σε σοβαρές διορθωτικές κινήσεις στον συνολικό πολεοδομικό σχεδιασμό της Ελλάδος.