Δείτε τι συνέβη σαν σήμερα, 18/11

από το Γ. Ριζόπουλο και τη Λίντα Παπασταύρου

18 Νοεμβρίου1307- Ένα ακόμη διάσημο μήλο

Ο Γουλιέλμος Τέλλος (Ελβετικά και Γερμανικά Wilhelm Tell και στα Αγγλικά William Tell) ήταν ένας λαϊκός ήρωας της Ελβετίας που ο θρύλος του έχει καταγραφεί στα τέλη του 15ου αιώνα στα ελβετικά χρονικά. Σε όλους λίγο πολύ είναι γνωστή η ιστορία για τη βολή στο μήλο που ήταν τοποθετημένο στο κεφάλι του γιού του όμως η δράση του δεν σταματά εκεί. Όπως καταγράφηκε από τον ιστορικό της εποχής Aegidius Tschudi (περ. 1570) η ιστορία έχει ως εξής: Ο William Tell, ο οποίος καταγόταν από τη Bürglen, ήταν πασίγνωστος για την άριστη ικανότητά του ως τοξοβόλος. Στην εποχή του, η αυτοκρατορία των Αψβούργων της Αυστρίας επιδίωκε να κυριαρχήσει το Uri (Ελβετική επαρχία). Ο Albrecht (ή Hermann) Gessler, ο νεοδιορισθείς Αυστριακός τοπικός Διoικητής του Altdorf, τοποθέτησε ένα στύλο στην κεντρική πλατεία του χωριού, έβαλε επάνω το καπέλο του και απαίτησε από όλους τους κατοίκους να το σημαδέψουν με τα τόξα τους. Ο Τέλλος περιφρονώντας τη διαταγή, αγνόησε το καπέλο και αρνήθηκε να σημαδέψει οπότε και συνελήφθη. Ως τιμωρία, αναγκάστηκε να σκοπεύσει ένα μήλο τοποθετημένο στο κεφάλι του γιου του, Walter διαφορετικά θα εκτελούνταν και οι δύο. Ο Τέλλος δέχτηκε και απαίτησε την ελευθερία τους, αν ήταν επιτυχημένη η βολή του. Στις 18 Νοεμβρίου 1307, κατάφερε να διαπεράσει το μήλο στο κεφάλι του γιου του με ένα βέλος από το τόξο του. Ο Gessler παρατήρησε ότι πριν από τη βολή ο Τέλλος είχε βγάλει δύο βέλη από την φαρέτρα του, κι όχι ένα. Όταν μετά τη βολή ρώτησε το γιατί, ο Τέλλος απάντησε ότι, εάν είχε σκοτώσει τον γιο του, θα χρησιμοποιούσε το δεύτερο για τον ίδιο τον Gessler. Ο Gessler θύμωσε και έδωσε εντολή (παρά την υπόσχεσή του) να συλλάβουν τον Τέλλο και να τον οδηγήσουν στο πλοίο του για να μεταφερθούν στο κάστρο του, στο Küssnacht. Όμως ξέσπασε μια καταιγίδα στη λίμνη της Λουκέρνης κι οι στρατιώτες φοβήθηκαν ότι η βάρκα που τους μετέφερε στο πλοίο θα ανατραπεί οπότε έλυσαν τον Τέλλο, ζητώντας του να τους βοηθήσει. Αυτός εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να ξεφύγει, πηδώντας από τη βάρκα. Μετά βγήκε στην ακτή και περπάτησε ως το Küssnacht, και όταν Gessler έφτασε, ο Τέλλος τον δολοφόνησε σκοπεύοντάς τον με το τόξο του. Η περιφρόνηση του Τέλλου στην εντολή αλλά και η μετέπειτα δολοφονία του Gessler πυροδότησε μια εξέγερση, στην οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μετά, το 1315 πολέμησε εναντίον της Αυστρίας στη Μάχη του Morgarten κι ο αγώνας τελικά οδήγησε στο σχηματισμό της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Ο Tschudi επίσης αναφέρει ότι ο Τέλλος πέθανε το 1354 προσπαθώντας να σώσει ένα παιδί από πνιγμό στο ποτάμι Schächenbach στο Uri.

Αστρολογικά: Ανεξάρτητα από το αν η ιστορία είναι πραγματική ή όχι, η παραδοσιακή χρονολόγηση του περιστατικού και ο ορισμός του ως αφετηρίας της Ελβετικής επανάστασης εναντίον των Αψβούργων παραπέμπει στην σύνοδο Ουρανού-Ποσειδώνα στον Σκορπιό, που γενικότερα έθεσε τα πλαίσια των εξελίξεων για μια περίοδο 170 ετών.

Όσον αφορά τον χάρτη της ημέρας η υπό δοκιμασία σύνδεση-διεκδίκηση ανάμεσα στο προσωπικό συναίσθημα και τις απαιτήσεις μιας επανάστασης περιγράφεται ικανοποιητικά από την αστρική Σελήνη στον Λέοντα σε τ-τετράγωνο με το δίδυμο Άρη-Πλούτωνα στον Υδροχόο και τον Κρόνο στον Σκορπιό.

18 Νοεμβρίου 1626 - Εγκαινιάζεται η Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Η Παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου ξεκίνησε να φτιάχνεται τον 4^ο αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (μεταξύ 319 και 333 μ. Χ.). Ήταν μία τυπική εκκλησία σε σχήμα Σταυρού, με αψιδωτή είσοδο του Ιερού και δύο διαδρόμους στις δύο πλευρές. Ήταν πάνω από 103,6 μέτρα μήκος και η είσοδός ήταν πριν από ένα μεγάλο περίστυλο αίθριο. Η εκκλησία είχε χτιστεί πάνω από ένα μικρό ναό που πιστεύεται ότι σηματοδοτούσε το χώρο ταφής του Αγίου Πέτρου. Σύμφωνα με την παράδοση και μερικά ιστορικά στοιχεία υποστηρίζεται ότι ο τάφος του Αγίου Πέτρου βρίσκεται ακριβώς κάτω από την Αγία Τράπεζα της Βασιλικής. Για το λόγο αυτό, πολλοί Πάπες έχουν ενταφιαστεί στο Ναό του Αγίου Πέτρου από την παλαιοχριστιανική περίοδο. Έκτοτε έγιναν πολλές ανακατασκευές από διάφορους Πάπες. Φαίνεται ότι ο πρώτος Πάπας που εξέτασε την ανοικοδόμηση ή τουλάχιστον να κάνει ριζικές αλλαγές ήταν ο Πάπας Νικόλαος ο Ε’ (1447-1455). Εκείνος ανέθεσε τις εργασίες για το παλιό κτίριο στον Leone Battista Alberti και τον Bernardo Rossellino και επίσης πήρε τον Rossellino να φτιάξει ένα σχέδιο για μια εντελώς νέα βασιλική ή μια ακραία τροποποίηση της παλιάς. Η βασιλεία του όμως ήταν απογοητευτική καθώς υπήρχαν αρκετά πολιτικά προβλήματα και όταν πέθανε, λίγα πράγματα είχαν γίνει. Παρόλα αυτά, είχε διατάξει την κατεδάφιση του Κολοσσαίου και, μέχρι το θάνατό του, 2.522 φορτία πέτρας είχαν μεταφερθεί για χρήση στο νέο κτίριο. Ο Πάπα Ιούλιος ο Β’ όμως ξεπέρασε κατά πολύ τα σχέδια του Νικολάου του Ε’ για την επισκευή. Ο Ιούλιος εκείνη την περίοδο είχε σχέδια για το δικό του τάφο ο οποίος επρόκειτο να φτιαχτεί και να στολιστεί με γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου και να τοποθετηθεί στο εσωτερικό της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Έτσι, το 1505 ο Ιούλιος πήρε την απόφαση να κατεδαφίσει την αρχαία Βασιλική και να την αντικαταστήσει με ένα μνημειακό κτίριο που θα στέγαζε τον τεράστιο τάφο του ώστε να «μεγεθύνει τον εαυτό του στη λαϊκή φαντασία». Πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός και πολλά από τα σχέδια έχουν διασωθεί στην Uffizi Gallery. Οι διάδοχοι Πάπες και οι αρχιτέκτονες που ακολούθησαν τα επόμενα 120 χρόνια, ένωσαν τις προσπάθειές τους με αποτέλεσμα το σημερινό κτίριο. Η κατασκευή της παρούσας Βασιλικής, πάνω από την παλιά Βασιλική του Κωνσταντίνου, άρχισε στις 18 Απριλίου 1506 και ολοκληρώθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1626. Από αρχιτεκτονικής άποψης θεωρείται το μεγαλύτερο κτίριο της εποχής του. Αντίθετα με τη δημοφιλή παρανόηση, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου δεν είναι ένας Καθεδρικός ναός, δεδομένου ότι δεν είναι η έδρα του Επισκόπου. Η Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Λατερανού είναι ο Καθεδρικός ναός της Ρώμης.

Αστρολογικά: Η «κρυφή» σύνοδος του τροπικού Ποσειδώνα με τον αστρικό Δία στον Ζυγό είναι ίσως η αντιπροσωπευτικότερη κοσμική «φωτογραφία» ενός σημαντικού θρησκευτικού μνημείου με καλλιτεχνική αξία και διεθνή απήχηση. Κατά τα άλλα και υπό το πρίσμα μιας μακροσκοπικής εξέτασης, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου εντάσσεται στα δημιουργήματα της Αναγέννησης, η οποία ξεπήδησε μέσα από τις μεγάλες συνόδους Ποσειδώνα-Πλούτωνα στους Διδύμους (το 1395 περίπου) και Ουρανού-Ποσειδώνα στον Σκορπιό.

18 Νοεμβρίου 1934 - Γεννήθηκε ο Βασίλης Βασιλικός

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στη Θάσο (ή την Καβάλα) το 1934. Σπούδασε στο Λύκειο Καρυωτάκη στην Καβάλα, τη Σχολή Βαλαγιάννη, το Αμερικάνικο Κολέγιο, Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη, τη Νομική Σχολή (ΑΠΘ), το Yale University - Drama School και στο SRT (School of Radio and Television ) στη Νέα Υόρκη για τηλεσκηνοθεσία. Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Επίσης ήταν Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004) και Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Οι τιμητικές του διακρίσεις είναι αρκετές: Βραβείο των "12" (1961, για την τριλογία "Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα"), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το "Τελευταίο Αντίο") το οποίο δεν αποδέχθηκε και το Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Είναι επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και αρμενικά. Μέχρι σήμερα έχει γράψει περίπου 80 βιβλία, μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, θεατρικά, ποίηση, από τα οποία γνωστότερα είναι: "Ζ", ο "Ιατροδικαστής", ο "Θάνατος του Αμερικάνου" κ.ά. Ο Βασίλης Βασιλικός είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας (πολλά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες) μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο και Καβάφη. Αρκετά βιβλία του έχουν εκδοθεί και στη γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει μία κόρη.

Αστρολογικά: Αν και στον ιστότοπο του http://vassilikos.toposbooks.gr/ αναφέρεται ως έτος γέννησης το 1935, όλες οι υπόλοιπες πηγές συγκλίνουν στο 1934. Με βάση αυτήν την ημερομηνία, φαίνεται πως ο Βασίλης Βασιλικός κατάφερε να συνδυάσει τις πρωτοποριακές τάσεις και την αμεσότητα της Σελήνης του στον Κριό (σε σύνοδο ενδεχομένως με τον Ουρανό) με τις δομές, την αυστηρότητα και τους ...καημούς του Κρόνου στον Υδροχόο (σε τετράγωνο με τον Ήλιο και την Αφροδίτη). Αυτός ο Κρόνος, ο εξαιρετικά ευαίσθητος σε ζητήματα κοινωνίας και πολιτικής είναι μάλλον ο στυλοβάτης του έργου (Ζ) που έκανε τον συγγραφέα διάσημο.

Οι επιπλέον κύριες όψεις του Ήλιου με τον Πλούτωνα (τρίγωνο), τον αστρικό Ποσειδώνα και τον αστρικό Άρη (τετράγωνα), την Αφροδίτη (σύνοδο) αλλά και τον Ουρανό (κρυφή αντίθεση) περιγράφουν ουσιαστικά τις πολλές και διαφορετικές εσωτερικές ανάγκες που οδήγησαν τον Βασίλη Βασιλικό στο να ασχοληθεί με πλήθος δραστηριοτήτων, από πολιτικές μέχρι αμιγώς καλλιτεχνικές.

Η «κρυφή» σύνοδος του Ήλιου με τον Ερμή είναι μάλλον τυπική για έναν συγγραφέα, ενώ η συμμετοχή στο όλο σχήμα του Δία και της Δήμητρας έδωσε πέρα από το πολυτάλαντο του ανδρός, το «κάτι παραπάνω» σε σχέση με την αναγνώριση του Βασίλη Βασιλικού ως ενός σημαντικότατου δημιουργού στην Ελλάδα και το εξωτερικό.