από το Γ. Ριζόπουλο και τη Λίντα Παπασταύρου
5 Δεκεμβρίου 1484 - Ο Πάπας αναγνωρίζει την ύπαρξη μαγισσών
Ο Πάπας Ιννοκέντιος VIII, με την Παπική Βούλα Summis Desiderantes που εξέδωσε στις 5 Δεκεμβρίου 1484 προώθησε αυστηρά μέτρα κατά των μάγων και των μαγισσών στη Γερμανία. Ο παγετός και γενικά οι καιρικές συνθήκες που επέφεραν την καταστροφή των καλλιεργειών προκάλεσαν αύξηση της εγκληματικότητας και μαζική λιμοκτονία για την οποία κατηγορήθηκαν οι μάγισσες. Η Βούλα όριζε ανακριτές τον Heinrich Kramer και τον Jacobus Sprenger, ώστε να συστηματοποιήσουν τις διώξεις των μαγισσών.
Η Βούλα γράφτηκε ως απάντηση στο αίτημα του Ιεροεξεταστή Heinrich Kramer να του δοθεί ρητή εξουσία για τη δίωξη μαγείας στη Γερμανία, αφού η τοπική εκκλησιαστική κοινότητα είχε αρνηθεί να βοηθήσει. Η παπική έγκριση για την Ιερά Εξέταση έδινε το ελεύθερο «να προβεί σε διόρθωση, φυλακίζοντας, τιμωρώντας και εξαγνίζοντας τα πρόσωπα αυτά», σύμφωνα με τη βούλησή τους. Η Βούλα επανέλαβε κατ ' ουσία την άποψη του Kramer ότι παρουσιάστηκε εστία της μαγείας και αίρεσης στην κοιλάδα του ποταμού Ρήνου, ειδικά στην επισκοπές του Μάιντς, της Κολωνίας, της Τρίερ, του Σάλτσμπουργκ και της Βρέμης, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών για ορισμένες πράξεις και προέτρεψε τις τοπικές αρχές να συνεργαστούν με τους ανακριτές, απειλώντας όσους παρεμπόδιζαν το έργο τους με αφορισμό.
Παρά αυτήν την απειλή, ο Kramer απέτυχε να διασφαλίσει την υποστήριξη που ήλπιζε να λάβει και αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί και να συγκεντρώσει τις απόψεις του για τη μαγεία στο βιβλίο του Malleus Maleficarum, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1487 και περιείχε στον πρόλογο του βιβλίου τη Summis desiderantes. Η συγκεκριμένη Παπική Βούλα που συνέθεσε τα πνευματικά και τα κοσμικά εγκλήματα με τη μαγεία άνοιξε την πόρτα για το «κυνήγι μαγισσών» της πρώιμης σύγχρονης περιόδου.
Αστρολογικά: Το κοσμικό υπόβαθρο της Παπικής βούλας ορίστηκε από τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα στον Τοξότη, οι οποίοι λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν πραγματοποιήσει την μεγάλη τους σύνοδο στο μεταίχμιο Σκορπιού-Τοξότη. Σε αυτήν την σύνοδο είχαν την «έδρα» τους οι θρησκευτικές-κοινωνικές εξελίξεις μιας μακράς περιόδου που χαρακτηρίστηκαν συχνά από διωγμούς και μια εξέχουσα βαρβαρότητα, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο. Εκτός από τους άγριους θρησκευτικούς πολέμους που συντάραξαν την Ευρώπη, είχαμε μεταξύ άλλων τον βίαιο εκχριστιανισμό των ιθαγενών του Νέου Κόσμου και φυσικά το κυνήγι των μαγισσών.
Την ημέρα που εκδόθηκε η συγκεκριμένη Παπική βούλα ο Ήλιος έκανε σύνοδο με τον Ουρανό, ένα σημάδι ακραίων αποφάσεων που θα μπορούσαν να αλλάξουν το status quo. Μια επίσης πολύ καλή εικόνα για την ανάμιξη του Ουρανού παίρνουμε από την Νέα Σελήνη που προηγήθηκε της Παπικής βούλας, στο ωροσκόπιο της οποίας (για τις συντεταγμένες της Ρώμης) ο Ουρανός δεσπόζει στο Μεσουράνημα σε τρίγωνο με τον Άρη στον Κριό, ενώ ως αστρικός κάνει σύνοδο με τα Φώτα.
Επιπλέον, δεν μπορεί να αγνοηθεί η καταλυτική συμβολή του Ποσειδώνα, ο οποίος ως αστρικός πέφτει πάνω στην σύνοδο Δία-Κρόνου στον Σκορπιό. Τι το αντιπροσωπευτικότερο, για μια νομολογία και καταδίκη των απανταχού «μαγισσών»;
5 Δεκεμβρίου 1945 - Η εξαφάνιση της πτήσης 19 στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Η Πτήση 19 ήταν η ονομασία της πτήσης των πέντε Avenger TBM βομβαρδιστικών αεροπλάνων που εξαφανίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 κατά τη διάρκεια άσκησης του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ του Air Station του Fort Lauderdale της Φλόριντα. Η Πτήση 19 ανέλαβε μια άσκηση κατάρτισης και πλοήγησης των αεροσκαφών τύπου VTB. Η επιχείρηση αυτή ονομαζόταν «Πλοήγηση πρόβλημα Νο 1», που περιλάμβανε ένα συνδυασμό βομβαρδισμών και πλοήγησης, την οποία άλλες πτήσεις είχαν ολοκληρώσει ή ήταν προγραμματισμένες για να γίνουν εκείνη την ημέρα. Ο αρχηγός της πτήσης ήταν ο Αντιπτέραρχος του Ναυτικού των ΗΠΑ, Charles Carroll Taylor, ο οποίος είχε περίπου 2.500 ώρες πτήσης, κυρίως σε αεροσκάφη αυτού του τύπου, ενώ οι εκπαιδευμένοι χειριστές είχαν συνολικά 300 και 60 ώρες πτήσης στα Avenger. Ο Taylor είχε μεταφερθεί πρόσφατα από το NAS του Μαϊάμι όπου ήταν εκπαιδευτής των VTB. Όλοι οι 14 αεροπόροι της πτήσης χάθηκαν καθώς και τα 13 μέλη του πληρώματος ενός σκάφους PBM Mariner που εξερράγη στον αέρα, ενώ έψαχνε για την πτήση 19. Οι ερευνητές του Ναυτικού δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν την αιτία για την απώλεια της Πτήσης 19, αλλά είπε ότι τα αεροσκάφη μπορεί να αποπροσανατολίστηκαν και να έπεσαν στη θάλασσα, αφού τελείωσαν τα καύσιμά τους. Το περιοδικό Argosy δημοσίευσε το συμβάν το οποίο επίσης παρουσιάστηκε και στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1977 «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου».
Αστρολογικά: Ο Ουρανός στους Διδύμους, ο Άρης στον Λέοντα και ο Ποσειδώνας στον Ζυγό συνέθεσαν ως ...όφειλαν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του 20ου αιώνα. Γιατί η εξαφάνιση ενός σμήνους αεροπλάνων σε μια θαλάσσια περιοχή συνδυάζει τις ιδιότητες και τους κινδύνους μιας σύμπραξης των συγκεκριμένων πλανητών. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται τόσο οι ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές, όσο και η δράση ...εξωγήινων!
Το σμήνος των αεροπλάνων αναχώρησε από το Fort Lauderdale στις 14:10 με τους τρεις πλανήτες να έχουν ...καταλάβει τις γωνιακές ακμές του ωροσκοπίου, τροπικές και αστρικές.
Ο μεν Άρης σε αντίθεση ως αστρικός με το τροπικό Μεσουράνημα και σε «κρυφό» τετράγωνο με τον τροπικό Ποσειδώνα στον Ζυγό, έθεσε τις βασικές συνισταμένες μιας «αόρατης» απειλής. Ωστόσο, τα δεδομένα της «μεγάλης εικόνας» (κρυφό τετράγωνο ανάμεσα στον Ουρανό και τον αστρικό Ποσειδώνα) ήταν εκείνα που όρισαν τελικά το πεπρωμένο της μοιραίας πτήσης. Πάνω σε αυτό το τετράγωνο συντονίστηκαν ο Ήλιος, ο Ερμής, η Δήμητρα και το αστρικό Μεσουράνημα στον Τοξότη, αφήνοντας διάχυτη την αίσθηση ενός κακόβουλου συστήματος χαοτικών επιρροών, που δυστυχώς βρήκαν τον στόχο τους.
Παραθέτω τον χάρτη της αναχώρησης του σμήνους και όχι αυτόν της εξαφάνισης του (μετά τις 18:20, σε απροσδιόριστο γεωγραφικό στίγμα) επειδή τα δεδομένα του δεύτερου είναι ασαφή.
Εμπλοκή στην μυστηριώδη τραγωδία είχε και η προηγηθείσα Ηλιακή έκλειψη (9/7/1945) στο ωροσκόπιο της οποίας υπήρχαν αρκετά ανησυχητικά σημάδια:
Σύνοδος των Φώτων με τον αστρικό Πλούτωνα (από τον 12ο οίκο)
Σύνοδος του αστρικού Ουρανού με τον τροπικό Άρη και το τροπικό Μεσουράνημα στον Ταύρο.
Προφανώς όλο αυτό το κοσμικό «μοντέλο» είχε την ανταπόκριση του και στο ωροσκόπιο των ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα στον χάρτη της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας τους από την Μ Βρετανία (3/9/1783), με την επιστροφή του Ποσειδώνα στην γενέθλια θέση του να επισημαίνει πρώτη την πιθανότητα μιας διακεκριμένης εξαφάνισης. Επιπλέον ο διελαύνων αστρικός Άρης ήταν πάνω στον γενέθλιο Ουρανό των ΗΠΑ στον Καρκίνο, ενώ το κοσμικό «κρυφό» τετράγωνο Ουρανού-Ποσειδώνα «φλέρταρε» με την γενέθλια σύνοδο Ήλιου-Δήμητρας των ΗΠΑ στην Παρθένο!
5 Δεκεμβρίου 1934 - Γεννήθηκε ο Νίκος Κούρκουλος
Ήταν γιος κουρέα και μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Ζωγράφου. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη-Xορν (1958-59). Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο" (1964), "Λόλα" (1964) και "Ορατότης Μηδέν" (1970). Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία "Το Φράγμα" (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον ΑΝΤ-1. Έγινε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου το 1994 και καλλιτεχνικός διευθυντής. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου- Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση. Όσον αφορά στην προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε 2 φορές, την πρώτη με την Μελίτα Κουτσογιάννη με την οποία δημιούργησε το θέατρο «ΚΑΠΑ» κι έκανε δύο παιδιά, τον Άλκη και την Μελίτα που ήθελε να πάρει το όνομα της μητέρας της αποκαλώντας τες γυναίκες της ζωής του. Γι' αυτές τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Τη δεύτερη φορά παντρεύτηκε με την Μαριάνα Λάτση με την οποία έκανε άλλα δύο παιδιά την Εριέτα και το Φίλιππο. Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Το 2004 πρόλαβε να γνωρίσει την επόμενη γυναίκα της ζωής του, την εγγονή του Αμαλία από την κόρη του, τη Μελίτα. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007.
Αστρολογικά: Παρ’ ότι η ώρα γέννησης του αείμνηστου ηθοποιού δεν είναι γνωστή, φαίνεται πως ο Ποσειδώνας, σε τετράγωνα με τον Ήλιο, την Αφροδίτη και (ως αστρικός) με την Σελήνη, έκανε το ...θαύμα του και «έδωσε» έναν ακόμη μεγάλο καλλιτέχνη. Για το ποιοτικό προφίλ του Νίκου Κούρκουλου την «ευθύνη» φέρει μάλλον ο Κρόνος στον Υδροχόο, ο οποίος είναι πανταχού παρών στον γενέθλιο χάρτη του. Τα δύο «κρυφά» τ-τετράγωνα του πλανήτη με τον Ήλιο και τον Ποσειδώνα από την μια και τους Ουρανό-Πλούτωνα-Δήμητρα από την άλλη, φαίνεται πως όρισαν την αξιόπιστη και σεβαστή πορεία του στο Εθνικό θέατρο και τον κινηματογράφο αλλά παράλληλα έθεσαν και το πλαίσιο για το πρόβλημα με την υγεία του εξ αιτίας του οποίου έφυγε από κοντά μας σχετικά πρόωρα.
Αξιοσημείωτη είναι και οι θέσεις της Σελήνης και του Δία στον Σκορπιό, που συνέβαλαν ώστε ο Νίκος Κούρκουλος να κάνει δύο καλούς γάμους με ιδιαίτερα ευκατάστατες γυναίκες.
