Δείτε τι συνέβη σαν σήμερα, 26/1
από το Γ. Ριζόπουλο και τη Λίντα Παπασταύρου
΄
26 Ιανουαρίου 1996 - Η κρίση των Ιμίων
Τα Ίμια αποτελούν μία συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου που εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων από την Ιταλία μαζί με τα υπόλοιπα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.
Όλα ξεκίνησαν στις 25 Δεκεμβρίου 1995, όταν το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στις βραχονησίδες και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Το λιμεναρχείο Καλύμνου που ήταν το πλησιέστερο στην περιοχή έστειλε ρυμουλκό για να αποκολλήσει το τουρκικό πλοίο, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και άρα οι τουρκικές αρχές είχαν την αρμοδιότητα να του προσφέρουν βοήθεια. Στις 26 Δεκεμβρίου το λιμεναρχείο ενημέρωσε την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μέσω του γραμματέα της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα Γιάννη Παπαμελετίου, ειδοποίησε τον γραμματέα της Διεύθυνσης Ελληνικών Υποθέσεων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Τσινάρ Εγκίν ότι, αν δεν παρέμβαινε ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδύνευε. Τελικά, στις 28 Δεκεμβρίου δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Στις 29 Δεκεμβρίου το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε διακοίνωση στο αντίστοιχο Ελληνικό, όπου αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπόντρουμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία. Το γεγονός στάθηκε αφορμή να τεθεί από την Τουρκία θέμα ιδιοκτησίας των νησιών. Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, εξαιτίας του ότι η Τουρκία εξέγειρε εδαφικές αξιώσεις στα Ίμια, ύψωσε την ελληνική σημαία σε ένα από αυτά τα δύο νησιά στις 26 Ιανουαρίου 1996 (κατ’ άλλους 25/1), συνοδευόμενος από ακόμα 4 άτομα, τον αστυνομικό διευθυντή Γ. Ριόλα, έναν ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Σε συνέχεια της συγκεκριμένης πράξης του δημάρχου και, μετά το σάλο που ξέσπασε στα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια, δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας Χουριέτ στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, υπέστειλαν την Ελληνική σημαία και ύψωσαν την Τουρκική.
Αστρολογικά: Η θέση του Άρη στην 14η μοίρα του Υδροχόου, επάνω δηλαδή στην γενέθλια αντίθεση Ήλιου-Κρόνου της Ελλάδος ήταν δηλωτική μιας έντασης, η οποία επιπλέον θα μπορούσε να έχει και «Ποσειδώνια» χαρακτηριστικά (ο αστρικός Άρης σε σύνοδο με τον γενέθλιο Ποσειδώνα της Ελλάδος στον Αιγόκερω και τον 9ο οίκο), σε οποιαδήποτε διάσταση τους: Οραματική, απατηλή ή απλά ναυτική. Αυτά όμως ως προς την «μικρή» εικόνα, αυτό δηλαδή που πυροδότησε την κρίση, ύστερα από την ύψωση της Ελληνικής σημαίας και την «απάντηση» των Τούρκων που ακολούθησε.
Ουσιαστικά, το θέμα υπέβοσκε από τουλάχιστον ένα μήνα πριν και όσον αφορά τα προοδευτικά συστήματα, η θέση του Άρη στην 27η μοίρα του Ταύρου, κοντά (ή ακριβώς επάνω) στον Ωροσκόπο της Ελλάδος ήταν ενδεικτική ενός θερμού επεισοδίου.
Στην Νέα Σελήνη της 20ης Ιανουαρίου (για τις γεωγραφικές συντεταγμένες των Ιμίων), υπήρχαν πολλά σημάδια μιας έντασης διανθισμένης με ανατρεπτικά αλλά και «θεαματικά» στοιχεία: Τα Φώτα σε σύνοδο με τον Ουρανό στον 9ο οίκο, έδωσαν το «ok» στην δρομολόγηση ακραίων καταστάσεων, τις οποίες με την σειρά του υποδαύλισε και ο Άρης σε σύνοδο με το αστρικό Μεσουράνημα στον Υδροχόο. Επιπλέον, η παρουσία του Δία στον 7ο οίκο και του Κρόνου στον 10ο, έδινε το μέτρο της διάστασης ανάμεσα σε δύο βουλές ή πολιτικές -στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτές της Ελλάδος και της Τουρκίας. Από μόνοι τους οι δύο πλανήτες δεν «διευκρινίζουν» απαραίτητα ποιός αναφέρεται που, δηλαδή ποιά πλευρά θα στήριζε ο Δίας και ποιά θα «στρίμωχνε» ο Κρόνος, ωστόσο η θέση του τελευταίου στην 22η μοίρα των Ιχθύων, σε σύνοδο με την γενέθλια Αφροδίτη και σε τετράγωνο με την Σελήνη της Ελλάδος, έγερνε σαφώς την ζυγαριά προς το μέρος της Άγκυρας.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι ίδιοι πλανήτες -συν τον Άρη στον 4ο οίκο- πρωταγωνίστησαν και στην Ηλιακή επιστροφή της Ελλάδος (3 Φεβρουαρίου 1995-96), αφού ήταν σε τετράγωνο μεταξύ τους και άμεσα συνδεόμενοι με τις γωνιακές ακμές: Ο Ωροσκόπος της Ηλιακής ήταν στους Διδύμους και τον 1ο οίκο της Ελλάδος, σε τ-τετράγωνο με τον Δία και τον Κρόνο, ενώ το Μεσουράνημα ήταν στον Υδροχόο και τον 10ο οίκο.
Μια έμμεση αλλά σαφή απάντηση στο ίδιο ερώτημα θα έδινε ο Ουρανός, ο οποίος ως αστρικός ήταν στην 6η μοίρα του Αιγόκερω, επάνω δηλαδή στο γενέθλιο τετράγωνο Δία-Πλούτωνα της Ελλάδος. Επίσης, η αρχικά «χαλαρή» εικόνα που εξέπεμπε η θέση της Αφροδίτης στον χάρτη της Νέας Σελήνης (σε σύνοδο με το Μεσουράνημα στους Ιχθύες) επισκιάστηκε από το τετράγωνο της με τον Πλούτωνα στον Τοξότη, μια σαφέστατη ένδειξη πένθους.
Και τελικά η ενεργοποίηση του Πλούτωνα ήταν εκείνη η οποία οδήγησε στο τραγικό φινάλε της 31ης Ιανουαρίου, αφού ο πλανήτης συνδέεται άμεσα με τις βουλές των ισχυρών κέντρων εξουσίας που ορίζουν και την τελική κατάληξη των όποιων κινήσεων ένθεν κακείθεν του Αιγαίου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι βουλές των Αμερικανών είναι περίπου γνωστές και το μόνο που μένει να διευκρινιστεί απόλυτα είναι -με δεδομένη την θέση του Δία στον 8ο οίκο της Ελλάδος- ότι τελικά και στα Ίμια «παίχτηκε» ένα δράμα πάνω στον καμβά των οικονομικών συμφερόντων γύρω από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του Αιγαίου.
Θα επανέλθουμε στο θέμα στις 31 Ιανουαρίου.
26 Ιανουαρίου 1988 - Το «Φάντασμα της Όπερας» ανεβαίνει στο Broadway
Le Fantôme de l'Opera (Αγγλικά: The Phantom of the Opera) ήταν ένα μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Gaston Leroux. Δημοσιεύθηκε αρχικά σε συνέχειες στη "Le Gaulois" από τις 23 Σεπτεμβρίου 1909 μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 1910 κι έπειτα βγήκε σε βιβλίο που εξαντλήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Η πρώτη ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο ήταν του 1925 ενώ στο θέατρο παρουσιάστηκε το 1976 από τον Ken Hill στο Theatre Royal Stratford East. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1986, ο Andrew Lloyd Webber επικοινώνησε με τον Cameron Mackintosh, τον συμπαραγωγό του στο μιούζικαλ «Cats (Γάτες)» και του ζήτησε να προτείνει ένα νέο μιούζικαλ. Του ξεκαθάρισε ότι ήθελε μια ρομαντική ιστορία γι’ αυτό ο Mackintosh πρότεινε να βασιστούν στο βιβλίο του Gaston Leroux «Το Φάντασμα της Όπερας». Παρότι είδαν και τις δύο ταινίες, τόσο του 1925 του Lon Chaney και του 1943 του Claude Rains δεν τους έπεισαν για το εγχείρημα μέχρι που ο Lloyd Webber βρήκε ένα μεταχειρισμένο αντίγραφο του πρωτότυπου μυθιστορήματος του Leroux, το οποίο του έδωσε την έμπνευση για να γράψει τη μουσική. Το «Φάντασμα» άρχισε τις πρόβες του στο Θέατρο της Αυτού Μεγαλειότητος στο West End του Λονδίνου στις 27 Σεπτεμβρίου 1986, με την καθοδήγηση του Hal Prince και έκανε πρεμιέρα στις 9 Οκτωβρίου. Η χορογραφία ήταν του Gillian Lynne, τα κοστούμια από τη Maria Björnson και υπεύθυνο φωτισμού τον Andrew Bridge. Οι πρωταγωνιστές ήταν οι: Michael Crawford ως Φάντασμα, η Sarah Brightman ως Christine και ο Steve Barton ως Raoul.
Στο Broadway έκανε πρεμιέρα σαν σήμερα, το 1988 με τους ίδιους πρωταγωνιστές του West End. Το μιούζικαλ συνεχίζεται μέχρι σήμερα να παίζεται στο Majestic, όπου ξεπέρασε τις 9.500 παραστάσεις τον Νοέμβριο του 2010 και σηματοδότησε την 24η επέτειό της σήμερα, καθιστώντας το την μακροβιότερη παράσταση στην ιστορία του Broadway. Στις 11 Φεβρουαρίου 2012 θα γίνει το πρώτο μιούζικαλ του Broadway στην ιστορία με πάνω από 10.000 παραστάσεις. Επίσης, «Το Φάντασμα της Όπερας» κέρδισε το 1988 το βραβείο Tony ως το Καλύτερο Μιούζικαλ, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του «Cats» που κατείχε πάλι ο Andrew Lloyd Webber με τον Mackintosh. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε τα ακόλουθα links:
http://www.playbill.com/news/article/158994-broadways-phantom-celebrates-its-24th-anniversary-
Αστρολογικά: Η επίσημη «πρώτη» του έργου έγινε το 1986 και γι’ αυτό τα αστρολογικά δεδομένα της 26ης Ιανουαρίου δεν είναι σωστό να εκληφθούν ως «γενέθλια». Παρ’ όλα αυτά κάποιες από τις όψεις της ημέρας συνάδουν με το γενικότερο κλίμα και το θέμα της παράστασης, όπως για παράδειγμα η διευκολυνόμενη αντίθεση ανάμεσα στον Πλούτωνα, την Σελήνη και την Αφροδίτη, ένα σχήμα που αποτυπώνει άριστα μια ιστορία έρωτα, μυστηρίου αλλά και τρόμου που διαδραματίζεται στον αρχετυπικό καμβά του «πάνω» και του «κάτω» κόσμου.
Ίσως ακόμη πιο παραστατικά ενός σφοδρού, όσο και ανεκπλήρωτου έρωτα, ήταν τα τετράγωνα της Αφροδίτης στους Ιχθύες με τον Άρη και τον αστρικό Ποσειδώνα στον Τοξότη.
Για τον Andrew Lloyd Webber (Κριός με τον Ωροσκόπο και την Σελήνη του σε σύνοδο στον Λέοντα), η σύνοδος των transit Ουρανού και Κρόνου πάνω στον γενέθλιο Δία του στον Τοξότη, προοιώνιζε κάτι πολύ «μεγάλο». Όμως έτσι κι αλλιώς η επιτυχία ήταν δεδομένη από την στιγμή που υλοποίησε-μελοποίησε ένα θέμα που «κρυβόταν» μέσα στον γενέθλιο χάρτη του. Ο Νότιος Δεσμός της Σελήνης στον Σκορπιό, παραπέμπει άμεσα σε σκιές εφιάλτες ή φαντάσματα του παρελθόντος, που επανεμφανίζονται μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου, φόβου αλλά και πάθους. Και αντίστοιχα, ο Βόρειος Δεσμός στον Ταύρο σε σύνοδο μάλιστα με το Μεσουράνημα, την Δήμητρα και την Αφροδίτη του Webber αναζητά την λύση στις σταθερές αξίες με πρώτη όλων την αγάπη.
Η σύνοδος Άρη-Κρόνου-Πλούτωνα στον Λέοντα και τον 12ο οίκο -κι όλα αυτά σε τετράγωνα με τους Δεσμούς- συνθέτουν το κλασσικό υπόβαθρο μιας αρχαίας τραγωδίας, όπου ο ήρωας αντιμάχεται την μοίρα του.
Όμως η επιτυχία «φώναζε» και από την συναστρία του Webber με τον συγγραφέα του έργου Gaston Leroux, ο οποίος ήταν Ταύρος με σύνοδο Ήλιου-Πλούτωνα και Σελήνη στον... Σκορπιό, είχε δηλαδή κι αυτός μέσα του τον ίδιο σπόρο μιας δημιουργικής προβολής με θέματα του άξονα Σκορπιού-Ταύρου. Στον χάρτη του, η «Φωνή», ο «Άγγελος της μουσικής» εδρεύει στην σύνοδο του Ποσειδώνα με τον αστρικό Ερμή στον Κριό, ενώ αντίστοιχα στο ωροσκόπιο του Webber ο Ερμής είναι Ιχθυακός, στον 7ο οίκο και σε τετράγωνο με τον αστρικό Δία. Μια διαφορά, υπάκουη στην ξεχωριστή διάσταση ανάμεσα στην έμπνευση ενός συγγραφέα και το μεγαλείο μιας θεατρικής παράστασης.
Τρία είναι τα κομβικά σημεία που «προδίδουν» αυτήν την «τέλεια» σχέση αμοιβαίας ανάδειξης ανάμεσα στον Webber και τον Leroux:
Ο Ήλιος σε σύνοδο με τον Δία στον Κριό, η τριάδα Αφροδίτης, Δήμητρας και Μεσουρανήματος πάνω στο σχήμα Ήλιος, Πλούτωνας, Σελήνη και το δίδυμο Σελήνης-Ωροσκόπου σε αντίθεση με την Δήμητρα στον Υδροχόο (πρώτα αναφέρονται τα δεδομένα του Webber)
Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στην παράσταση του Broadway και τους δημιουργούς της -συγγραφέα και συνθέτη- είναι ο Πλούτωνας και ο άξονας Ταύρου-Σκορπιού.
Κι όλα αυτά βέβαια σημαίνουν πως τα ωροσκόπια και αυτά που περιέχουν παραμένουν «ζωντανά», όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα έτοιμα να απελευθερώσουν την δημιουργική τους διάσταση. Έτσι πιστοποιείται η αθανασία της ενέργειας που φωλιάζει μέσα μας.