Το μήνυμα της Μεγάλης Εβδομάδας

Με την εμφατική παρουσία της Αφροδίτης, του Δία και του Άρη στους Ιχθύς, ο Ποσειδώνας υφαίνει το πέπλο τους στους ουρανούς και σε καλεί να αφεθείς στον μαγικό του κόσμο, εκεί που δεν υπάρχει κανείς για να «βαφτίσει» την αγάπη σου πόνο και δυστυχία. Εκεί που ούτε χρωστάς, ούτε σου χρωστάνε, απλά πιστεύεις και διαλέγεις τους καρπούς από το δένδρο των ευχών.

Στην πραγματικότητα, ο πόνος που νιώθεις κάθε φορά που αγαπάς ή πιστεύεις και «προδίνεσαι» είναι προϊόν του νου ή πιο σωστά της διαστροφής του συναισθήματός σου από τον νου σου. Γιατί το αγνό συναίσθημά σου και η πίστη σου δεν θα έμπαιναν ποτέ στην ζυγαριά του δούναι και λαβείν.

Κάθε φορά που δεν πηγαίνει κάτι καλά στην ζωή σου, οι «σοφοί» μέσα σου και γύρω σου δεν χάνουν την ευκαιρία να δείξουν με το δάκτυλο τον φταίχτη κατηγορώντας τον για όλα τα παθήματά σου. Το συναίσθημα και η ανόητη πίστη σου σου φταίνε που ηττήθηκες.

Που σε εκμεταλλεύτηκαν
Που εμπιστεύτηκες λάθος άνθρωπο
Που αγάπησες

Και όλοι τους σε παροτρύνουν να λογικευτείς επιτέλους και να πάψεις να είσαι έρμαιο ενός αστάθμητου παράγοντα, που λειτουργεί χωρίς κανόνες. Να πάρεις την τύχη στα χέρια σου, να κάνεις το Εγώ σου αφεντικό.

Όμως ο ένοχος που κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν είναι το γνήσιο συναίσθημά σου, ούτε η πίστη σου αλλά η καρικατούρα τους. Είναι η οντότητά σου που πνίγεται στην θάλασσα των συμφερόντων και πιάνεται από μια σανίδα σωτηρίας που το Εγώ σου προσφέρει.

Κι έτσι η αγάπη, αλλά και η πίστη σου γίνονται κατευθυνόμενες με τον τρόπο που ορίζει αυτό και η «κοινή λογική»: Να αγαπάς και να πιστεύεις προς το συμφέρον σου. Να αγαπάς μόνον εκείνους κι εκείνες που έχουν να προσφέρουν ανταλλάγματα για την αγάπη σου και να πιστεύεις έχοντας την προσδοκία να πάρεις, να κερδίσεις.

Όμως, αυτός δεν είναι ο «νόμος» της γνήσιας αγάπης και της αληθινής πίστης αλλά ο νόμος των αγορών. Κι αυτό δεν είναι το συναίσθημα σου, ούτε η πίστη σου αλλά το σκιερό Εγώ σου. Γι αυτό υποφέρεις και πονάς, γιατί βρίσκεσαι μακριά από το φως. Μακριά από την Θεία Χάρη.

Ταπείνωσε για λίγο το Εγώ σου κι αποδέξου την.