Μήπως δε φταίει ο Πλούτωνας, ο Ουρανός, οι εκλείψεις ή το... κάρμα;

Μόνο στο άκουσμα των 7,8 ρίχτερ το αίμα σου παγώνει κι είναι μια από εκείνες τις φορές που η Αστρολογία παραμερίζει μπροστά στο μέγεθος της τραγωδίας. Χιλιάδες τα θύματα, εκατομμύρια ίσως οι άστεγοι. Σε πιο στενό κύκλο, βέβαια, δε λείπουν οι συζητήσεις για τα ουράνια αίτια αυτής της καταστροφής κι απαντήσεις υπάρχουν με αφετηρία κυρίως τη Σεληνιακή έκλειψη της 8ης Νοεμβρίου, από εκεί και ύστερα όμως μπαίνει στο «κάδρο» η πιθανότητα για ένα ανάλογο «χτύπημα» του Εγκέλαδου στην Ελληνική επικράτεια. Δικαιολογημένη η ανησυχία, αφού η χώρα μας είναι ιδιαίτερα σεισμογενής, αν όμως αφαιρεθούν οι περιπτώσεις κακοτεχνιών ή ενός σαθρού εδάφους, τα σύγχρονα κτίρια είναι φτιαγμένα για να αντέχουν, τόσο τουλάχιστον, ώστε να μην καταρρεύσουν. Άρα όποτε και να γίνει ένας πολύ ισχυρός σεισμός, το μυαλό όλων μας πρέπει να είναι προσανατολισμένο στο πώς θα παρασχεθεί βοήθεια στους σεισμόπληκτους κι όχι σε σενάρια απόλυτης καταστροφής.

Αν τώρα «διψάς» για καταστροφολογίες θα μπορούσα να σου αραδιάσω πέντε-δέκα δεδομένα για το 2023, που όντως υπάρχουν αλλά δεν θα το κάνω. Έχεις ήδη πάρει απανωτές δόσεις φόβου τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει σύστημα βλέπεις κι αυτό βέβαια τυχαίο δεν είναι. Επιπλέον, προτιμώ να σου θυμίσω καταστροφές που έχουν προκύψει με ευθύνη του ανθρώπινου παράγοντα κι αυτές είναι που αν το ήθελες -αν το θέλαμε- πραγματικά, είχαμε τη δύναμη να αποτρέψουμε κι όχι μόνο να λέμε μακριά από μας. Ο πόλεμος, για παράδειγμα, στην Ουκρανία κι όλοι οι άλλοι που προηγήθηκαν στις μέρες μας. Κι εκεί σκοτωμένοι, εκτοπισμένοι, κυνηγημένοι, που σταδιακά η συνήθεια τους κάνει απλούς αριθμούς…

Θα μου πεις οι «μεγάλοι» αποφασίζουν και στη λίστα μπαίνουν κι οι έμποροι των όπλων, πού να τα βάλεις μ’ αυτούς... Εσύ κι εγώ όμως τους επιλέγουμε ή τους ανεχόμαστε, ευχόμενοι συνάμα ειρήνη στον Κόσμο. Τι οξύμωρο! Βάλαμε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα κι όχι μόνο να τα φυλάνε αλλά να τα φανατίζουν κιόλας, να τα μαθαίνουν να μισούν. Τα πέρα πρόβατα είναι κακά, ας τα φάμε, μα αλίμονο η τύχη όλων των προβάτων σε μια κοινωνία λύκων είναι να γίνουν βορά στις ορέξεις τους. Και τα πέρα και τα δώθε.

Θα με ρωτήσεις, μα δε φταίει ο Πλούτωνας, ο Ουρανός, οι εκλείψεις, το κάρμα; Τι σκαλίζεις τώρα, δώσε μια πρόβλεψη!
Η αλήθεια όμως δεν είναι τόσο βολική. Οι ουρανοί, που τόσο λατρεύεις να διαβάζεις τους οιωνούς τους, βρίσκουν και τα κάνουν, ποτέ δεν μας δίνουν μόνο μια εκδοχή, σε μας φαίνεται αναπότρεπτη και «μοιραία», αφού πρώτα έχουμε φροντίσει να εξαλείψουμε τις άλλες με τις επιλογές μας. Μοιραίος είναι ένας σεισμός, όχι όμως και το να βολευόμαστε στους καναπέδες. Έτσι ακριβώς γινόμαστε άβουλοι και μοιραίοι, όπως έγραψε κι ο ποιητής. Στα μεγάλα αλλά και στα πιο μικρά, που φτιάχνουν τα μεγάλα.

Μοιραίος είναι ένας σεισμός αλλά όχι κι ο τρόπος που θα αντιδράσεις στα κακώς κείμενα, χωρίς να ασχολείσαι διαρκώς με την κατσίκα του γείτονα. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη, η μόνη πραγματική σου ευθύνη.