Θερινό Ηλιοστάσιο - Ανάβουν φωτιές στις γειτονιές!
Με το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, ξεκινά το ζώδιο του Καρκίνου
Στην αστρολογία, παρασυρμένοι συχνά από τις πολύπλοκες τεχνικές λεπτομέρειες, τείνουμε να παραμελούμε τις βασικές της αρχές. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι οι τέσσερις ημερομηνίες της χρονιάς που ορίζουν τις δύο ισημερίες και τα δύο ηλιοστάσια. Ορίζουν επίσης την αρχή των τεσσάρων ζωδίων του Παρορμητικού σταυρού, του Κριού-Ζυγού για την εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία αντίστοιχα και του Καρκίνου-Αιγόκερω για το θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο.
Εκεί γίνονταν οι μεγαλύτερες ιεροτελεστίες της αρχαιότητας με κυριότερους τους μύθους του Διονύσου και της Περσεφόνης, τα Διονύσια και τα Ελευσίνια Μυστήρια.
Και φυσικά είχαν διπλή υπόσταση: από τη μια αναφέρονταν στις διαδικασίες της φύσης και από την άλλη στην περιγραφή της εξέλιξης της ανθρώπινης συνειδητότητας!
Με το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, ξεκινά το ζώδιο του Καρκίνου.
Έχουμε την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου με τον Ήλιο στο ψηλότερο σημείο του για το βόρειο ημισφαίριο. Ωστόσο αυτό σηματοδοτεί και το γεγονός πως από αυτήν την ημερομηνία και μετά, η ημέρα αρχίζει να μικραίνει μέχρι τη Φθινοπωρινή ισημερία που από εκεί και μετά θα αρχίσει να γίνεται μικρότερη από τη νύχτα.
Στην Φθινοπωρινή ισημερία έρχεται ο Διόνυσος-Ήλιος, ο μυστηριώδης «Ήλιος του μεσονυχτίου» των Ελευσίνιων μυστηρίων. Ο Απόλλωνας αναχωρεί για την Υπερβορεία και ξεκινά «η σκοτεινή νύχτα της ψυχής» όπως την περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού.
Με την εαρινή ισημερία ο Απόλλωνας- Ήλιος γυρίζει από την χώρα των Δαναών, τη Δανία… για να λάμψει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια στο θερινό ηλιοστάσιο και να γίνει τροφός στο ζώδιο του Καρκίνου για το «έμβρυο» της συνείδησης!
Στο θερινό ηλιοστάσιο που γεννήθηκε ο συνομήλικος προπομπός του Χριστού, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ακριβώς απέναντι στον Αιγόκερω, στο χειμερινό ηλιοστάσιο γεννήθηκε ο Χριστός-Ήλιος, ο Σωτήρας!
Τη νύχτα του Ηλιοτρόπιου την γιόρταζαν από τα αρχαία χρόνια με μεγάλες φωτιές. Στην αρχαία Ελλάδα, στους Κέλτες, στους Ινδιάνους αλλά και σε πολλούς άλλους λαούς, οι νέοι πηδούσαν τρεις φορές πάνω από τις φλόγες για τύχη, έρωτα και γονιμότητα, κρατώντας κρυφές και μυστικές τις ευχές που έκαναν! Όπως άλλωστε έκαναν και οι μύστες των Ελευσίνιων και των άλλων Μυστηρίων που συνέπιπταν με τις τέσσερεις αυτές σημαντικές ημερομηνίες.
Επειδή το ηλιοστάσιο είναι μια στιγμή ιδιαίτερης ενεργειακής φόρτισης, ο αστρολογικός χάρτης που προκύπτει κατά την ακριβή χρονική στιγμή που γίνεται, έχει ιδιαίτερη αξία γιατί όλα τα αστρολογικά δεδομένα αποκτούν μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη τους δυναμική και διάρκεια.
Υπάρχει το εξής «παράδοξο»: Στο θερινό ηλιοστάσιο ο Ήλιος βρίσκεται στο ζενίθ του στον Καρκίνο, στο ζώδιο που κυβερνά η Σελήνη!
Είναι πολύ ενδιαφέρον πως στο φετινό θερινό ηλιοστάσιο, η Σελήνη είναι στον Λέοντα το ζώδιο που κυβερνά ο Ήλιος. Σχηματίζει λοιπόν μια «αμοιβαία υποδοχή» με τον Ήλιο στον Καρκίνο! Πρόκειται για μια δυναμική συγχώνευση αρσενικών και θηλυκών επιρροών που τονίζεται επιπλέον από την παρουσία της Αφροδίτης και του Άρη στον Λέοντα. Μια δημιουργική στιγμή όπου έχουμε τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και ακόμα περισσότερο να εκφράσουμε συναισθηματικά περιεχόμενα με τρόπο δραματουργικό αλλά όχι δραματικό! Το πάθος είναι πολύτιμο, αν κυριαρχήσουμε στις αυτόματες συναισθηματικές αντιδράσεις.
Βέβαια το εκρηκτικό τετράγωνο του Άρη με τον Ουρανό μπορεί να εκτονωθεί βίαια σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο με οποιοδήποτε τρόπο. Θα αναβιώσει και το έθιμο με τις φωτιές αλλά το νεοελληνικό όχι το πατροπαράδοτο. Ωστόσο το στοίχημα εδώ είναι να επιχειρήσουμε να σπάσουμε τους κανόνες χωρίς να σπάσουμε τα κεφάλια μας!
Το τετράγωνο Ήλιου-Δήμητρας που μόλις μπήκε στον Ζυγό, βρίσκεται μέσα στο κλίμα των υπολοίπων αλλά δεν το διευκολύνει γιατί προσδιορίζουμε τις σχέσεις με μοναδικό κριτήριο την συναισθηματική ανταπόκριση.
Για τη Δήμητρα στον Ζυγό θα γράψω εκτενέστερα στο αυριανό άρθρο.
Το έθιμο της φωτιάς είναι μάλλον ξεχασμένο πια. Ωστόσο, μένει στα τραγούδια, στους στίχους του Μάνου Ελευθερίου και στα πανάρχαια εννέα όγδοα του Δήμου Μούτση: «Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές, του Άη Γιάννη απ’ όσα ξέρεις και μου λες, αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες που έχουν πεθάνει»!
Διάβασε επίσης:
