Αρχαίες οργιαστικές λατρείες κάτω από το φως της αστρολογίας
Φτάνουμε στα Χριστούγεννα και σε μια από τις σημαντικότερες χρονικές στιγμές του έτους, αυτή του Χειμερινού Ηλιοστάσιου. Όμως με το χειμερινό Ηλιοστάσιο, μπαίνουμε στο ζώδιο του Αιγόκερω που κυβερνά ο Κρόνος.
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο δεν είναι μόνο το σημείο της γέννησης του Χριστού. Σε όλες σχεδόν τις θρησκείες, ο ήρωας Θεός ή ο Θεός-Ήλιος ή ο Σωτήρας, γεννιούνται συμβολικά σε αυτήν τη χρονική στιγμή. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και φυσικά σχετίζεται με το συγκεκριμένο ζώδιο. Τώρα όμως θα αναφερθώ σε κάτι διαφορετικό.
Στην ίδια εποχή του έτους διεξάγονταν και κάποιες οργιαστικές τελετές Διονυσιακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα τα Σατουρνάλια στην αρχαία Ρώμη.
Τα Σατουρνάλια ήταν αφιερωμένα στον Θεό Saturnus όπως φαίνεται και από τη λέξη, δηλαδή στον Κρόνο.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής οι δούλοι ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν και να χλευάζουν τους κυρίους τους, ενώ επιδίδονταν σε άγριες εκστατικές μουσικές και χορούς, αλλά και σε όργια!
Και εδώ μπαίνει ένα σημαντικό ερώτημα: πώς σχετίζονται αυτές οι ακραίες τελετές με το σεμνό και αυστηρό, για να μην πω «καθώς πρέπει» ζώδιο του Αιγόκερω και με την αυστηρότητα του Κρόνου;
Ακόμη και ο τραγόμορφος Πάνας που επίσης σχετίζονταν από τους αρχαίους με αυτό το ζώδιο, ήταν ο θεός της σεξουαλικότητας, της αχαλίνωτης ζωτικής ενέργειας, της δημιουργικότητας και πάνω απ’ όλα της έκστασης!
Ο Αιγόκερως είναι κατά τη γνώμη μου το πλέον μυστηριώδες από τα δώδεκα ζώδια! Καταρχάς, το ίδιο το σύμβολό του, ο τράγος με την ουρά ψαριού είναι από μόνο του ένα μεγάλο αίνιγμα. Ο μύθος της δημιουργίας του αστερισμού του Αιγόκερω αναφέρει πως ο Πάνας έγινε ψάρι από τη μέση και κάτω, όταν βούτηξε στο ποτάμι, τη στιγμή που του επιτέθηκε ο Τιτάνας Τυφών.
Ο Αιγόκερως και ο κυβερνήτης του, ο Κρόνος, σχετίζονται με τη διατήρηση του «συστήματος» και των κοινωνικών δομών. Σε ψυχολογικό επίπεδο, συμβολίζουν την «περσόνα», το προσωπείο, τη μάσκα, δηλαδή την προσωπικότητα που υποδυόμαστε κοινωνικά. Πολλά ψυχολογικά προβλήματα αρχίζουν όταν ο άνθρωπος ταυτίζεται υπερβολικά με την περσόνα σε βάρος των άλλων συστατικών του ψυχισμού του. Η ταύτιση με τα κοινωνικά πρότυπα, η ανάγκη συμμόρφωσης στους κανόνες της κοινωνίας και η καταπίεση του libido, λειτουργούν περιοριστικά και εκεί έρχεται η σύγκρουση που δεν εκφράζεται μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και μαζικά.
Από το γεγονός αυτό, γίνεται φανερό πως ο πρώτος ρόλος αυτών των αρχαίων δρώμενων, ήταν μια κοινωνική δικλείδα ασφαλείας, μια βαλβίδα αποσυμπίεσης σε κάποιες σοφές κοινωνίες που είχαν αντιληφθεί αυτό το πρόβλημα. Φρόντιζαν λοιπόν, μέσω αυτής της πρόσκαιρης και ελεγχόμενης ελευθεριότητας, να αποφορτίζονται και να εκτονώνουν αυτό το ενεργειακό δυναμικό. Άρα ήταν μέρος, τουλάχιστον μέχρι κάποια εποχή που απαγορεύτηκαν, αυτών των κοινωνικών δομών!
Ωστόσο υπάρχει και η μυστηριακή διάσταση, αυτή της έκστασης που συναντάμε σε πολλές λατρείες και τελετές που γίνονται σε διάφορες εποχές του χρόνου, όπως τα μυστήρια του Πανός, τα αναστενάρια, το Voodoo, η ταραντέλα. Ειδικά η τελευταία μέσα από τη μουσική και τον χορό, χρησιμοποιούνταν ιδιαιτέρως για θεραπευτικούς σκοπούς σε ψυχολογικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα στην υστερία.
Η έκσταση, μια κατάσταση που προσομοιάζει σε μεγάλο βαθμό και με τις αντιδράσεις των υποκειμένων στη Μεσμερική ύπνωση, δηλαδή στις παραμερισμένες σε μεγάλο βαθμό σήμερα, ιδιοφυείς τεχνικές του Μέσμερ για πρόκληση ύπνωσης δια του βλέμματος ή με «μαγνητικές πάσες». Αυτή η τεχνική όπως και οι προαναφερόμενες τελετουργίες, φέρνουν τον άνθρωπο συχνά σε μια άμεση και σε μεγάλο βάθος θεραπευτική κατάσταση «trans» όπου βρίσκεται σε μια ταυτόχρονη «διπλή» πραγματικότητα. Βιώνει την έκσταση, έχοντας ταυτόχρονα διευρυμένες αισθήσεις, επίγνωση του περιβάλλοντος και έλεγχο του σώματος!
Αυτό βέβαια δεν σχετίζεται με τον Αιγόκερω, αλλά με τον Ερμή. Ωστόσο, είναι και αυτό μέρος της κοινωνίας που αντιλαμβάνεται την υπαρξιακή ανάγκη των μελών της για συνένωση με όλα τα κομμάτια της Ψυχής τους αλλά και μια «συνομιλία» με το Ανώτερο. Ο Κρόνος συμβολίζει κάθε είδους σύνορα και κυρίως τα όρια στον περιορισμό του χωροχρόνου και εδώ έχουμε την ψυχική εκείνη κατάσταση που ο άνθρωπος βρίσκεται ταυτόχρονα εντός και εκτός αυτών των συνόρων. Ο τράγος, το σύμβολο του ζωδίου, εκφράζει τις απάτητες βουνοκορφές του ανθρώπινου ψυχισμού, τη δυνατότητα για ύψιστη τελείωση μέσα από τη γέννηση του Σωτήρα εντός του ανθρώπου!
*Η φωτογραφία είναι φτιαγμένη με AI