Η τριπλή σύνοδος που άλλαξε τον κόσμο

«Σχεδόν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα στάδια της κουλτούρας προσπάθησαν κάποια στιγμή, με βαθιά δυσαρέσκεια, να απελευθερωθούν από τους Έλληνες - επειδή κάθε προσωπική, φαινομενικά πρωτότυπη και άξια θαυμασμού δημιουργία συγκρινόμενη με το ελληνικό πρότυπο έχανε χρώμα και ζωή και κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Κι έτσι, κάθε τόσο ξεσπάει μια βαθιά οργή εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού λαού, που είχε την τόλμη να ονομάσει "βάρβαρο" ό,τι δεν ήταν δικό του γέννημα-θρέμμα.»

Αυτά έγραψε ο Νίτσε για τους αρχαίους Έλληνες και μάλιστα συνεχίζοντας μπήκε ακόμη περισσότερο στο ...μάτι όλων όσων έβλεπαν ή εξακολουθούν να μας βλέπουν υποτιμητικά:

«Οι Έλληνες κρατούν στα χέρια τους, σαν ηνίοχοι, τα χαλινάρια της δικής μας και κάθε άλλης κουλτούρας, και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των άλλων πολιτισμών είναι κατώτερης ποιότητας και αίγλης από τους ηνιόχους τους που το'χουν παιχνιδάκι να γκρεμίσουν αυτό το σύνολο σε μια άβυσσο, πάνω απ'την οποία εκείνοι εύκολα πηδούν μ' ένα αχίλλειο άλμα...»

Ιστορικοί και κάθε είδους επιστήμονες έχουν αναλύσει εξονυχιστικά την αρχαία κλασική περίοδο, τον πολιτισμό και τις αξίες της, που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα στον Δυτικό -και όχι μόνον- πολιτισμό.

Τι ήταν όμως αστρολογικά, αυτό που μετά τον 6ο π Χ αιώνα, έφερε μια νέα εποχή για την Ελλάδα και συνολικά την ανθρωπότητα;

Να πως περιγράφεται η συγκεκριμένη διάσταση των πραγμάτων στο βιβλίο μου «Η Αστρολογία του 21ου αιώνα», των εκδόσεων Ερεχθηίς (το βιβλίο είναι διαθέσιμο από το e-shop του astrology.gr)

Οι σταθερές αξίες

«...Ο 6ος προ Χριστού αιώνας, ο θαυμαστός εκείνος αιώνας του Βούδα, του Κομφούκιου, του Λάο Τσε, των φιλοσόφων της Ιωνίας και του Πυθαγόρα ήταν μια αποφασιστική καμπή για το ανθρώπινο είδος. Ήταν σαν να είχε σηκωθεί ένα μαρτιάτικο αγέρι και να σάρωνε τον πλανήτη μας από την Κίνα μέχρι τη Σάμο, παρακινώντας, τον άνθρωπο να ξυπνήσει...» Άρθουρ Καίσλερ, Οι Υπνοβάτες.

Οι σύνοδοι (και οι αντιθέσεις) του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα γίνονται κάθε 500 περίπου χρόνια και από τα μέσα της 2ης χιλιετίας προ Χριστού, μέχρι το 1400 μ. Χ. φιλοξενήθηκαν όλες στο ζώδιο του Ταύρου.

Όλη αυτή περίοδος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "Ταυρική" , δηλαδή συντηρητική, με αργό ρυθμό ανάπτυξης και συγκεντρωτική νοοτροπία. Κατά τη διάρκεια της και όσο ...της έπεφτε λόγος, οι προτεραιότητες δεν ήταν τόσο σε σχέση με την ανάπτυξη του πολιτισμού, όσο με τη θεμελίωση του.

Η υπέρβαση έγινε στις αρχές του 6ου π Χ αιώνα (578-575 π Χ), όταν ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, συγκρότησαν τη μοναδική για τους ιστορικούς χρόνους τριπλή σύνοδο στον Ταύρο. Για ένα διάστημα μάλιστα συμμετείχε και ο τέταρτος της ...αργοπαρέας ο Κρόνος, με αντίθεση από το Σκορπιό. Αυτό ήταν και το αστρολογικό έναυσμα για να αναδειχθούν οι αξίες, που θεωρούνται μέχρι και σήμερα θεμελιώδεις. Ο Ουρανός ανέτρεψε τις ισορροπίες και παρέσυρε την ανθρωπότητα σε ένα τρελό χορό.

Με πρωταγωνιστές κυρίως τους αρχαίους Έλληνες η τέχνη, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η οικονομία και η πολιτική διαμόρφωσαν μια ταυτότητα που παραμένει υποδειγματική μέχρι τις μέρες μας και θεωρείται από όλους «κλασσική».

Η αρχή έγινε με τον Πυθαγόρα και τους Ίωνες φιλοσόφους. Ακολούθησαν ο Σωκράτης, ο Ιπποκράτης, ο Φειδίας, ο Δημόκριτος, ο Θουκυδίδης, οι μεγάλοι τραγωδοί, οι μεγάλοι πολιτικοί, που γέννησαν τη Δημοκρατία και όλοι όσοι ακολούθως έκτισαν πάνω στο αρχαίο «θαύμα».

Η προσπάθεια ερμηνείας του υλικού κόσμου κινήθηκε σε δύο κατευθύνσεις. Μια «Ταυρική», με βάση τα φυσικά στοιχεία (φωτιά, αέρας, νερό, γη), και μια πιο απόκρυφη «Σκορπική» αντίληψη, που εκφράστηκε κυρίως από τους Πυθαγόρειους. Ωστόσο μόνον η φράση «ερμηνεία του υλικού κόσμου» παραπέμπει σε μια ενιαία λειτουργία του άξονα Ταύρου-Σκορπιού. Και τα δύο πολικά ζώδια ήταν σε εγρήγορση!

Η επιρροή αυτής της τριπλής συνόδου φθάνει μέχρι το 90 π. Χ. και ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο φάσεις, εξ αιτίας των συνόδων του Ουρανού με τον Ποσειδώνα που από το 403 π. Χ. και ύστερα άλλαξαν ...ταχύτητα εκφράζοντας άμεσα τις αρχές και το περιεχόμενο του άξονα Διδύμων-Τοξότη.

Μέχρι τα τέλη του 5ου αιώνα εκείνο που προέχει είναι η συγκρότηση των προτύπων και η περιφρούρηση τους, ενώ ο χαρακτήρας της 2ης φάσης ήταν περισσότερο προοδευτικός με έμφαση στις νέες ιδέες και την πολυμέρεια.

Οι Τέχνες

Ο Ταύρος συνδέεται παραδοσιακά με τη γεωμετρία, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική. Γι αυτό μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η ανάπτυξη των εν λόγω κλάδων, που η συνισταμένη τους εκφράστηκε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στο σύμβολο της κλασσικής περιόδου, τον Παρθενώνα. Για την (αστρολογική) ιστορία το αρχαίο αυτό θαύμα κτίστηκε κατά την περίοδο που ο Πλούτωνας ήταν στον Αιγόκερω και ο Ποσειδώνας στους Ιχθύες, μια συγκυρία που μέλλεται να επαναληφθεί και στις μέρες μας από το 2011 και μετά. Ο Φειδίας-φορέας μιας μοναδικής καλλιτεχνικής αντίληψης-σύμφωνα με όλα τα στοιχεία γεννήθηκε στην αρχή του 5ου π Χ αιώνα, όταν ο Ουρανός έκανε αντίθεση με τον Ποσειδώνα (σε Ταύρο και Σκορπιό αντίστοιχα) και ο Πλούτωνας βρισκόταν στην Παρθένο.*

Γενικότερα στις τέχνες υπήρξε μια αποφασιστική στροφή από την αρχή του 6ου π Χ αιώνα, με ουσιαστικό αποτέλεσμα την απελευθέρωση από τη στατικότητα (η επίδραση του Ουρανού στον Ταύρο) και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τη μυστικιστική διάσταση που εισήχθη από τους Πυθαγόρειους στη μουσική και την κατασκευή (όσο και την χωροταξία) των ναών.

Όμως ο Σκορπιός δεν αρκέστηκε μόνον στην ανάδειξη της Πυθαγόρειας σκέψης. Η ουσιαστικότερη συμβολή του στην τέχνη ήταν η καθιέρωση της αρχαίας τραγωδίας, όπου άνθρωποι και ήρωες αντιμέτωποι με τη Μοίρα διαπραγματευόντουσαν τις παγκόσμιες αξίες, αναζητώντας είτε τη λύτρωση, είτε την κάθαρση. Αν εμπιστευθούμε μάλιστα την παράδοση, χρονιά που ο Θέσπις εισήγαγε το νέο είδος (535 π Χ) ο Ποσειδώνας βρισκόταν στο ζώδιο της δραματουργίας, το Λέοντα, σχηματίζοντας ένα πολύ χαρακτηριστικό τετράγωνο με τον Ουρανό στο Σκορπιό.

Οι δύο πλανήτες είχαν μια ανάλογη σχέση την περίοδο που γεννήθηκε ο Αριστοφάνης (ο Ουρανός ήταν πάλι στο Σκορπιό σε τετράγωνο με τον Ποσειδώνα στον Υδροχόο).

Η σάτιρα είναι μια από τις εγγενείς ιδιότητες του Σκορπιού και από αυτόν εκπορεύτηκε και η Αριστοφανική κωμωδία.

Η Οικονομία

Η Οικονομία-κοινή συνισταμένη και των δύο ζωδίων-οργανώθηκε σε νέες βάσεις. Πρώτα οι Πέρσες εφάρμοσαν ένα αποτελεσματικό δημοσιονομικό σύστημα κι ύστερα το ...μπαλάκι πέρασε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ο Σόλων προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες, όμως η κερδοσκοπία και οι τραπεζικές εργασίες αποδείχθηκαν τελικά αναπόφευκτες! Και οι Αθηναίοι κατέληξαν να σφιχταγκαλιάσουν το ταμείο της συμμαχίας, όπως οι Ταύροι τα σάντουιτς. Ο «αρχαίος καπιταλισμός» είχε βέβαια απέναντι του το Σπαρτιατικό μοντέλο, με το Λυκούργο να φλερτάρει επίμονα με αυτό που, πολύ αργότερα, κάποιοι αποκάλεσαν «κομμουνισμό». Το έχουν πει κι άλλοι: Δεν υπάρχει τίποτα, που να μην έχουν πει η κάνει οι αρχαίοι Έλληνες!

Το «κλείσιμο» της Σπαρτιατικής κοινωνίας έγινε αμέσως μετά την τριπλή σύνοδο στον Ταύρο, την ίδια ακριβώς περίοδο που η Αθήνα έμπαινε σε μια εντελώς διαφορετική περπατησιά. Αυτές οι δύο κεντρικές τάσεις φαίνεται να προήλθαν από τη διασταύρωση των ζωδιακών επιρροών του Ταύρου και του Σκορπιού με εκείνες του Κριού και του Ζυγού.

Η Αθηναϊκή εκδοχή συνδύασε τα στοιχεία του Ταύρου και του Ζυγού, φθάνοντας στην καταξίωση της ευημερούσας Δημοκρατίας, ενώ το πιο απόλυτο Σπαρτιατικό σύστημα ήταν επίσης ένα γνήσιο τέκνο της εποχής του, εκφράζοντας στην πράξη τις αρετές και τις αδυναμίες του δίπολου Κριός-Σκορπιός (η πολεμική αρτιότητα συνυφασμένη με τους απαράβατους νόμους και το ...άγχος εξαφάνισης).

Η Γη

Κατά τη διάρκεια της επιστημονικής και φιλοσοφικής επανάστασης που συντελέστηκε τον 6ο και 5ο αιώνα π Χ, αξιοπρόσεκτη ήταν και η εξέλιξη των ιδεών για την ίδια τη Γη, η οποία σύμφωνα με πολλές γνώμες είναι το ...alter ego του Ταύρου.

Πρώτα οι Πυθαγόρειοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Γη είναι σφαιρική και στέκει μετέωρη στο Διάστημα. Λίγο αργότερα ο Φιλόλαος της προσέδωσε κίνηση και την «απάλλαξε» από τον κεντρικό της ρόλο, αφήνοντας τον (όπως όλοι οι Πυθαγόρειοι) στο «Κεντρικό Πυρ».

Με την είσοδο στον κόσμο των Διδύμων και του Τοξότη (μετά το 400) το όλο θέμα πήρε νέες διαστάσεις, μέχρι που ο Αρίσταρχος ο Σάμιος κατέληξε στο Ηλιοκεντρικό σύστημα.

Αστρολογικά έχει ενδιαφέρον το ότι μια ανάλογη εξέλιξη της θεώρησης για τη θέση της Γης υπήρξε 2000 χρόνια αργότερα, την περίοδο όπου ο Ουρανός με τον Ποσειδώνα έκαναν τις συνόδους τους στο Σκορπιό και μετέπειτα στον Τοξότη. Η «ολική επαναφορά» της αρχαίας γνώσης κατά την περίοδο της Αναγέννησης, οδήγησε τελικά τον Κοπέρνικο στην ...επανανακάλυψη του Ηλιοκεντρικού μοντέλου.

* Ένα αστρολογικό αντίστοιχο του Φειδία φαίνεται πως ήταν ο Μιχαήλ Άγγελος, ο οποίος γεννήθηκε με τον Πλούτωνα στην Παρθένο και μια σύνοδο Ουρανού-Ποσειδώνα στο Σκορπιό.

Διαβάστε επίσης: Η τριπλή σύνοδος που άλλαξε τον κόσμο- μέρος Β΄