Μοντέρνα ζωγραφική - Η παλέτα των πλανητών

Η... Εικονομαχία

Είναι γνωστό, ότι στην Εποχή των Ιχθύων έχουν εμφανιστεί, διαδοχικά, στοιχεία και τάσεις, τόσο του ίδιου του ζωδίου, όσο και του πολικού του, δηλαδή της Παρθένου. Η... τραμπάλα ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, το λειτουργικό και το εξιδανικευμένο συνεχίζεται ανελλιπώς εδώ και 2000 χρόνια και όλες οι άλλες αστρολογικές επιρροές κινούνται αναγκαστικά μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Η σειρά των συνόδων του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα στους Διδύμους, που έδωσε μια νέα ώθηση στον πολιτισμό, επέδρασε καταλυτικά και στη ζωγραφική ,ανοίγοντας ένα νέο κύκλο αναζητήσεων. Στην πρώτη φάση, την πιο κλασική (1390-1890), εξαντλήθηκαν όλοι οι δυνατοί τρόποι απεικόνισης του συγκεκριμένου και με αυτή την έννοια μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «Παρθενική». Από τις δημιουργίες των Αναγεννησιακών καλλιτεχνών φθάσαμε στα παιχνίδια φωτός του ιμπρεσιονισμού, που ήταν και το «κύκνειο άσμα» αυτής της περιόδου. Στην παρούσα φάση βιώνουμε την απελευθέρωση της εικόνας από τη λογική της πραγματικότητας και τις φυσικές παραμέτρους (πρόσωπα, τοπία κλπ). Η ανάπτυξη της σε μια πιο αφηρημένη κατεύθυνση, πιστοποιεί την εξωτερίκευση των Ιχθυακών χαρακτηριστικών. Η ποικιλία και ο εμπλουτισμός των νέων τάσεων θα συνεχιστούν μέχρι το 2.400 (ζωή νάχουμε...) Προφανώς, τα «παιχνίδια» με την εικόνα θα πάρουν νέα τροπή, με την πολύτιμη συνδρομή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και όποιου άλλου κατασκευάσματος προκύψει.

Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας
Οι τρείς ...σωματοφύλακες

Η ιστορία της μοντέρνας ζωγραφικής ακολουθεί τους ρυθμούς της αλληλεπίδρασης του Ουρανού με τον Ποσειδώνα, που κάθε φορά-όταν έρχονται σε επαφή- δημιουργούν ένα καινούριο ρεύμα, μια νέα τάση. Η αντίθεση των δύο πλανητών στις αρχές του περασμένου αιώνα (1904-1908, σε Αιγόκερω-Καρκίνο )άνοιξε τον ...ασκό του Αιόλου, φέρνοντας στο προσκήνιο τον κυβισμό και τις πρώτες εξπρεσιονιστικές δημιουργίες των «Φωβ». Στη δεκαετία του 50, η ποπ αρτ και πολλά ακόμη καλλιτεχνικά κινήματα δημιουργήθηκαν από το τετράγωνο των δύο πλανητών (1954-57), με τον Ουρανό να βρίσκεται στο τέλος του Καρκίνου και στις πρώτες μοίρες του Λέοντα. Παράλληλα, ο Κρόνος -ουσιαστικός παράγοντας υλοποίησης στα ωροσκόπια- ποτέ δεν μένει έξω από το χορό των τάσεων.

Ο Ουρανός στους Ιχθύες αλλά και την Παρθένο (η πολικότητα πάντα μετράει) ευθύνεται για πολλές ανατροπές στο χώρο των τεχνών και φυσικά η ζωγραφική δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Πολλοί ζωγράφοι, που πρωτοστάτησαν στα πρωτοποριακά κινήματα των αρχών του περασμένου αιώνα, όπως ο Κλεε, ο Μπρακ ή ο Πικάσο είχαν γεννηθεί με τον Ουρανό στην Παρθένο. Ο σουρεαλισμός με σημαία τον ψυχικό αυτοματισμό και τη δημιουργική πλευρά του ασυνείδητου είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Στη δεκαετία του 60, καλλιτέχνες όπως ο Α Γουόρχολ ή ο Ράουσενμπεργκ ξανα-ανακάτεψαν την τράπουλα εγκαινιάζοντας το συνδυασμό της ζωγραφικής με φωτογραφίες και αντικείμενα.

Θέλεις να δεις αν το δικό σου κάρμα "υπόσχεται" φήμη και δόξα; Πάτα εδώ για να μάθεις!

Κρόνος feats Ποσειδώνας

Η λειτουργικότητα του Ποσειδώνα σε κάθε μορφή τέχνης θεωρείται περίπου δεδομένη. Το ίδιο και στη ζωγραφική αλλά με μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Η επιρροή του στα ωροσκόπια των δημιουργών αναδεικνύεται περισσότερο από τις γωνιακές του θέσεις και τις όψεις του με τον Ουρανό η τον Κρόνο, παρά με τους προσωπικούς πλανήτες. Αντίθετα με ότι θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, εκείνο που χαρακτηρίζει, αστρολογικά, όλους, σχεδόν, τους μεγάλους ζωγράφους, ακόμη και τους πιο εξπρεσιονιστές, είναι η έντονη παρουσία του Κρόνου, που δεν αφήνει κανέναν γρήγορο πλανήτη να του ...ξεφύγει. Στα ωροσκόπια τους, είτε τα Φώτα, είτε ο Ερμής, είτε η Αφροδίτη, σχηματίζουν όλων των ειδών τις όψεις με τον πραγματιστή πλανήτη, κάτι, που βέβαια, έχει την εξήγηση του. Η εκμάθηση του σχεδίου -μια διαδικασία από την οποία περνούν αναγκαστικά όλοι οι καλλιτέχνες του χώρου- δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμβολή του Κρόνου. Σκιές περιγράμματα, αυστηρές μετρήσεις, αποστάσεις και αναλογίες, απαιτούν έναν απόλυτο ρεαλισμό και μια ακρίβεια, που κανείς άλλος, πολύ περισσότερο δε ο Ποσειδώνας, δεν μπορεί να δώσει.

Ο ιμπρεσιονισμός-τελευταία στάση της προ-μοντέρνας περιόδου-συνδέεται αστρολογικά με την αλληλεπίδραση Ιχθύων-Τοξότη, που από τη φύση του, προωθεί όλα τα παιχνίδια με το χρώμα και το φως. Συμπληρωματικά εμπλέκεται και ο άξονας Λέοντα-Υδροχόου, με τον ωροσκόπο η την Αφροδίτη να πρωτοστατούν.

Ο Πωλ Σεζαν θεωρείται ο κρίκος ανάμεσα στην «παλιά» και τη «νέα» εικόνα. Η σύνθεση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αφαίρεση επιτεύχθηκε ύστερα από μια ...άγρια μάχη πάνω στην ευαίσθητη Σελήνη του (στους Ιχθείς). Ο Κρόνος στον Τοξότη ξεκίνησε-ως όφειλε- ιμπρεσιονιστικά και κατέληξε κυβιστικά μεταπηδώντας στους Ιχθύες, λόγω της αλληλεπίδρασης (τετράγωνο) με τον Ουρανό.

Όπου βλέπετε γεωμετρικά σχέδια και «κουτάκια», να ξέρετε ότι από πίσω τους κρύβεται κάποιο γήινο ζώδιο, ίσως και ο ίδιος ο Κρόνος... αυτοπροσώπως. Οι πρώτες κυβιστικές δημιουργίες προέκυψαν με τον Κρόνο στους Ιχθύες (1906-7), ενώ και ο Ουρανός στην Παρθένο έχει ανάλογες τάσεις. Στα ωροσκόπια των πρώτων κυβιστών ζωγράφων ξεχωρίζει η σύνοδος του Κρόνου με τον Ποσειδώνα στον Ταύρο.

Οι εξπρεσιονιστές δημιουργοί όλων των τάσεων χαρακτηρίζονται συχνά από μια εκφραστική Σελήνη (ιδιαίτερα στον Κριό), που επηρεασμένη, συνήθως από τον Ουρανό εξυπηρετεί τις πρωτοποριακές αναζητήσεις τους. Ωστόσο ο ...κήπος της εκφραστικότητας είναι γεμάτος από κάθε λογής ...λουλούδια, που από ένα σημείο και μετά είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να ομαδοποιηθούν αστρολογικά.

Οι έντονες όψεις της Σελήνης με τον Άρη έχουν ενδιαφέρουσες συνέπειες στην εκφραστική πρωτοτυπία των καλλιτεχνών. Ο Τζάκσον Πόλοκ (σύνοδος) αφέθηκε στη «ζωγραφική της κίνησης» ενώ ο Ντε Κούνινγκ (τετράγωνο), εκδηλώνοντας το Άρειο θηλυκό αρχέτυπο του ωροσκοπίου του, έγινε διάσημος από την άγρια και πρωτόγονη «Γυναίκα» του.