από το Β. Παπαδολιά
30 Απριλίου σήμερα που γράφεται αυτό το άρθρο σαν φόρος τιμής στην επέτειο Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Άλωσης, που γιορτάζεται ακόμη και σήμερα στη γειτονική χώρα με χαρές και πανηγύρια, ανάλογα ίσως της δικής μας επετείου της Ελληνικής Επανάστασης. Μυθολογικές μορφές λέγεται ότι ανακύπτουν στους εορτασμούς, καθώς και αναπαράσταση της Άλωσης. Μυθολογικές μορφές που μετά από 500 χρόνια ακόμα στοιχειώνουν τις μνήμες μεταξύ δύο λαών που σε κάποιες περιπτώσεις πίνουν το ίδιο ούζο και τρώνε τον ίδιο μεζέ αριστερά και δεξιά του Αιγαίου.
Τουρκία όμως δεν υπήρξε ποτέ μόνο η αιγαιακή περιοχή. Από τα παλιά χρόνια ο Τούρκος είχε συγγένεια πολιτιστική και από πλευράς νοοτροπίας με τον μωαμεθανό και μάλιστα τον Πέρση. Για όσους ξέρουν ιστορία, άλλωστε οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί είχαν πάρει με τη σειρά το χρίσμα της διαδοχής από τους Αββασίδες Χαλίφηδες. Επιπλέον, πριν την μεταρρύθμιση του Κεμάλ, που έστρεψε την προσοχή των Τούρκων στις μογγολικές ρίζες τους, η τουρκική γλώσσα είχε μεγάλη συγγένεια με την Περσική, ενώ κι ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Β’ ακολουθούσε την παράδοση των Αββασίδων Χαλίφηδων κι ασχολιόταν με την Αστρολογία.
Δεν ξέρουμε αν η επίθεση στη Βασιλεύουσα υπήρξε αστρολογικά σχεδιασμένη. Δε γνωρίζουμε είναι η αλήθεια ούτε πότε ξεκίνησε ακριβώς. Στις 7 Απριλίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο λέγεται ότι κήρυξε ο Μωάμεθ επισήμως την πολιορκία, όμως τα οχυρωματικά έργα με το πυροβολικό είχαν ήδη τοποθετηθεί από τον Ιανουάριο. Επιπλέον δεν γνωρίζουμε επακριβώς την ώρα έναρξης της πολιορκίας.
Αντίθετα για την τελευταία επίθεση στην πόλη, γνωρίζουμε περισσότερα στοιχεία. Έγινε στις 29 Μαΐου του 1453 μεταξύ 01:00 και 02:00 το βράδυ. Με το νέο ημερολόγιο (+9 ημέρες για το 1453), στις 7 Ιουνίου του ίδιου έτους. Αν οι υπολογισμοί μας είναι σωστοί, τότε ο ωροσκόπος στις 01:00 πέφτει ακριβώς στην μηδενική μοίρα του Κριού. Ίσως επισφαλής ο υπολογισμός, αλλά συμβολικός και ο ωροσκόπος. Κι αν ισχύει η μηδενική μοίρα του Κριού, σηματοδοτεί συμβολικά ένα γεγονός ιστορικής σημασίας για όλο τον κόσμο. Η έναρξη ενός νέου κύκλου.
Αν ερμηνεύσουμε το χάρτη ως χάρτη γεγονότος, ο 1ος οίκος εκπροσωπεί πιστεύουμε τη χριστιανική πλευρά, καθώς ο χάρτης γίνεται στις συντεταγμένες που αυτή κατείχε. Θεωρητικά είχαμε να κάνουμε με ένα ισχυρό ωροσκόπο, όμως ο Άρης είναι ιδιαίτερα αδύναμος στον Καρκίνο, σηματοδοτώντας εσωτερικές έριδες των αμυνομένων και τάσεις φυγής και αυτοπροστασίας. Συγκλίνοντας με τον Ουρανό, κυβερνήτη του 11ου οίκο, ο Άρης έδινε κάποιες πιθανότητες διαφυγής, όμως πριν την επίτευξη της συνόδου, μεσολάβησε το τετράγωνο με τον Κρόνο, που εμπόδισε την απόδραση.
Ο ίδιος ο Αυτοκράτορας άλλωστε (Κρόνος ως κυβερνήτης του 10ου των αμυνομένων και σε έξαρση) είναι σε εξέχουσα θέση, δείχνοντας ότι επιτέλεσε το καθήκον που άρμοζε στο ρόλο του ως το τέλος. Στερώντας όμως μέσω του τετραγώνου από τους ανθρώπους της Βασιλεύουσας τη δική τους επιβίωση. Μέσω αυτού – ή εξαιτίας αυτού – θυσιάστηκαν κι εκείνοι υποχρεωτικά.
Ο αντίπαλος της Βασιλεύουσας έχει μία πολύ ενδιαφέρουσα θέση στο χάρτη. Τυπικά Ζυγός, δε θα έπρεπε να περιμένει κανείς ότι θα επιδείξει κάποια ιδιαίτερη επιθετικότητα. Ίσως να έπαιρνε τη Βασιλεύουσα με τη διπλωματία. Η Αφροδίτη του ωστόσο ήταν στον Ταύρο και στον 8ο οίκο του, δείχνοντας πιθανό χρηματισμό κάποιων Βυζαντινών. Ο Ποσειδώνας στην ακμή του ωροσκόπου του αντιπάλου δείχνει άλλωστε επίσης μεταχείριση της απάτης και της κατασκοπίας.
Ο 10ος οίκος του αντιπάλου στον Καρκίνο επίσης δε θα προϊδέαζε για φοβερές επιτυχίες. Ωστόσο η Σελήνη, ως κυβερνήτης είναι στον 6ο οίκο του στρατού και στο 12ο της Βασιλεύουσας. Το γεγονός αυτό μας προϊδεάζει επίσης για θέματα προδοσίας. Σε ένα χάρτη που λογικά δε θα έπρεπε να φέρει το τέλος καθώς μάλιστα η Βασιλεύουσα έχει και τον πολεμικό Δία στον Κριό στον Ωροσκόπο της, το μεγάλο τρίγωνο Σελήνης / Κρόνου / παράγωγου Μεσουρανήματος, που στηρίζει επηρεάζει κυρίως οίκους του εχθρού (1ο, 6ο του στρατού και 10ο της ηγεσίας) δείχνει ότι πέτυχε μάλλον το σκοπό του κυρίως μέσω της προδοσίας.
Αντίθετα ο στρατός των Βυζαντινών, αν και με ακμή του 6ου στο Λέοντα, ένδειξη προσωπικού θάρρους και στρατηγικής (αμβλυνόμενης είναι η αλήθεια βέβαια λόγω της θέσης του Ήλιου στους Διδύμους που έδειχνε μία τάση αυτοσχεδιασμού), δεν είχε όψεις να στηρίξει τα πράγματα. Ο Δίας συμμετείχε σε ΤΑΥ τετράγωνο με Χείρωνα/Ερμή και Ποσειδώνα, δίνοντας άλλη μία ένδειξη παραπλάνησης, ενώ ο κυβερνήτης Άρης όπως είπαμε περιορίστηκε από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα.
Μόνο ο Κρόνος είναι αλήθεια κατάφερε να ξεχωρίσει, αλλά δεν ήταν αρκετός για να σώσει την πόλη, ίσως μάλιστα να συντέλεσε και περισσότερο στην πτώση της. Αφήνοντας όμως είναι η αλήθεια πίσω του ένα πρότυπο καθήκοντος και τιμής, που ξεπέρασε τη συγκεκριμένη επίθεση και έμεινε στην ιστορία ως παράδειγμα έντιμης ηγεσίας.
Ίσως, μια που ο Κρόνος βρίσκεται και στην εποχή μας στο ίδιο ζώδιο, κάποιοι παραλληλισμοί για την ηγεσία να είναι αναπόφευκτοι.
