Ελλάδα 2015: Αλλαγή συνειδητότητας

Περίεργος τίτλος θα μου πείτε, για Πολιτική Αστρολογία... Όμως μόνον αυτός θα μπορούσε να επιστεγάσει όλα αυτά που συντελούνται στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα και σηματοδοτούν ραγδαίες αλλαγές στη λειτουργικότητα του γενέθλιου ωροσκοπίου της Ελλάδος!
Μια αλλαγή συνειδητότητας που βρίσκεται εν εξελίξει και δεν αναφέρεται πια σε προσωπικό επίπεδο αλλά σε συλλογικό.
Γιατί πλέον έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική λειτουργία όλων των βασικών δεικτών του ωροσκοπίου της Ελλάδος, αρχής γενομένης από τον Κρόνο κι αν δεν εξετάσουμε τα μελλούμενα κάτω από αυτό το νέο πρίσμα, τα συμπεράσματα θα είναι εντελώς λανθασμένα.

Ο πλανήτης των περιορισμών αλλά και των δομών έχει ισχυρή παρουσία στο Ελληνικό ωροσκόπιο. Βρίσκεται στον Λέοντα και τον 4ο οίκο σε αντίθεση μάλιστα με τον Ήλιο της Ελλάδος στον Υδροχόο. Κι όπως συμβαίνει με... κάθε Κρόνο, για πολλά χρόνια λειτούργησε συμπλεγματικά διαμορφώνοντας το προφίλ μιας «μικρομέγαλης» Ελλάδας, «εθνικά υπερήφανης» αλλά και... υποτελούς, που τρώει τα παιδιά της και με χιλιάδες «καημούς» να βαραίνουν τους ώμους της.

Στον σχετικά περιορισμένο χρόνο ζωής ενός ατόμου, η μετεξέλιξη του Κρόνου από έναν φορέα χαμηλής αυτοεκτίμησης, σε πυρήνα μιας δομημένης βεβαιότητας κι από «καρπαζοεισπράκτορα» σε «αφεντικό» παίρνει συνήθως τριάντα ή εξήντα χρόνια, όσο δηλαδή ορίζουν οι επιστροφές του πλανήτη στην γενέθλια θέση του. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνον με το «μαγικό» άγγιγμα κάποιων πλανητών αλλά επειδή το ίδιο το άτομο αναπτύσσει την συνειδητότητα του, μαθαίνει από τα λάθη του και το κυριότερο γεφυρώνει την αλήθεια του με τις αλήθειες των άλλων.

Στην περίπτωση μιας χώρας η ανάλογη διαδικασία μπορεί να κρατά πολύ περισσότερο, αφού η αλλαγή συνειδητότητας σε συλλογικό επίπεδο είναι πολύ πιο σύνθετη. Θα πρέπει να προστεθούν οι επί μέρους πρόοδοι, μέχρι να ξεπεραστεί το κρίσιμο όριο, όπου αυτή η κατάκτηση να γίνει κοινός τόπος.

Αυτό για την Ελλάδα κράτησε για κάτι περισσότερο από 180 χρόνια, έξι φορές πέρασε ο Κρόνος από την γενέθλια θέση του, χωρίς να προκύψει κάποια τελεσίδικη μεταβολή. Μόνον κάποιες «εκλάμψεις» υπήρξαν, που μάλιστα τις πληρώσαμε ακριβά, αφού ο «ελληνικός» Κρόνος εξακολουθούσε να λειτουργεί ως τιμωρός κι όχι ως εγγυητής.

Το πλησιέστερο ανάλογο ήταν το 1920, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος καμάρωνε για την «Μεγάλη Ελλάδα», έχοντας όμως μπροστά του μια τεράστια εθνική καταστροφή.
Κι εδώ το αναπόφευκτο ερώτημα είναι πόσο κινδυνεύει η Ελλάδα του 21ου αιώνα από μια παρόμοια εξέλιξη;

Δεν θα προτρέξω να υποστηρίξω ότι κάτι τέτοιο αποκλείεται. Θεωρητικά μπορεί να το βρούμε μπροστά μας ύστερα από 1-2 χρόνια. Θα σταθώ όμως σε ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό, το οποίο μπορεί να είναι καταλυτικό.

Το επώδυνο τέλος της «Μεγάλης Ιδέας» ήρθε γιατί αυτή ήταν μια πολύ στενή αντίληψη σε σχέση με τον επιζητούμενο παγκόσμιο ρόλο μιας χώρας Υδροχόου, όπως είναι η Ελλάδα.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό «εσωτερικό» μήνυμα της Μικρασιατικής καταστροφής.
Σήμερα όμως, η Ελλάδα μπαίνει μπροστά και γίνεται ο καταλύτης κοσμογονικών αλλαγών, όχι μόνον για την ίδια αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν πάμε πια «να πάρουμε την Πόλη», βγάζοντας ένα εθνικό απωθημένο αιώνων αλλά να συμβάλλουμε στην επαναφορά αξιών που υποχώρησαν ραγδαία μπροστά στη λαίλαπα των συμφερόντων. Πάμε να ξανακτίσουμε την Ευρώπη και τον κόσμο, στα αχνάρια των προγόνων μας, μια «εντολή», που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει στο DNA μας και είναι η μόνη που μπορεί να συντηρήσει την ενότητα μας.

Δανείσαμε στους Δυτικούς το πνεύμα μας αλλά αποδείχτηκαν μέτριοι διαχειριστές και σίγουρα χρειάζονται μια... υπενθύμιση!
Κι αν κρατήσουμε αυτή τη στάση, χωρίς να υποκύψουμε στον πειρασμό μιας παλινδρόμησης σε εσωστρεφείς «καημούς», τότε το μέλλον της χώρας είναι πραγματικά λαμπρό.

Όλα αυτά όμως θα κριθούν το 2016 και το 2017. Για την ώρα, η νέα ελληνική κυβέρνηση, επικαιροποιώντας τις διεθνιστικές προτεραιότητες της Αριστεράς, δείχνει να είναι πλήρως εναρμονισμένη με τον Υδροχοϊκό πυρήνα της χώρας αλλά και τις απαιτήσεις των καιρών.
Ποιες είναι αυτές;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή –τότε που «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά»- και συγκεκριμένα από τις 14 Ιουνίου του 2012, όταν δημοσιεύτηκε ένα «προφητικό» άρθρο για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα, κόντρα στην συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών.

Όλη η ουσία εμπεριέχεται στο παρακάτω απόσπασμα:

"Από την σύνοδο Δία-Κρόνου στον Ταύρο -αυτή που έγινε το 2000- πηγάζει η οικονομική κρίση των ημερών μας. Μια κρίση όμως που μετά την λήξη της ανοίγει νέους δρόμους ανάπτυξης. Με deadline λοιπόν το 2020 που θα γίνει η επόμενη συνάντηση των δύο πλανητών στον Αιγόκερω, αναμένεται να υπάρξουν διαρκείς εξελίξεις στο μέτωπο της παγκόσμιας Οικονομίας.
Η ...επικίνδυνη διαφορά με τον προηγούμενο ανάλογο κύκλο (σύνοδος στον Ταύρο, το 1940) είναι πως τότε η οικονομική κατάρρευση προηγήθηκε (λόγω του πολέμου), ενώ αντίθετα στις μέρες μας ξεκινήσαμε ...μετά βαΐων και κλάδων το 2000, για να ακολουθήσει η κρίση που ολοένα και γιγαντώνεται.
Ωστόσο, η «βαλίτσα» δεν θα φτάσει μέχρι το τέλος του κύκλου και σε αυτό, όσο κι αν κάνει εντύπωση, συνηγορούν οι «κακοί» του ζωδιακού!
Τα ...περιβόητα τετράγωνα ανάμεσα στον Ουρανό και τον Πλούτωνα (επτά τον αριθμό, παρακαλώ...), ουσιαστικά επαναφέρουν τα αιτήματα και το κλίμα της δεκαετίας του 60, τότε που οι δύο πλανήτες «φίξαραν» το ραντεβού τους στην Παρθένο.
Η εξέγερση των καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων, το νέο όραμα αλλά και τα νέα -καταλυτικά- δεδομένα στο περιβάλλον και τις εργασιακές σχέσεις, αποτελούν την κεντρική ιδέα αυτής της «αναβίωσης», η οποία βέβαια θα συμβεί σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι σε κάποια «κουκίδα» της υδρογείου.
Παράλληλα όμως, η δεκαετία του 60 υπήρξε εξαιρετικά γόνιμη για την τότε ΕΟΚ, αφού τότε άρχισε να «παίρνει τα πάνω της» διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις μιας οικονομικής ανάπτυξης. Και κρίνοντας από αυτήν την γόνιμη ενεργειακά «μαγιά», η δυναμική των επτά διαδοχικών τετραγώνων ανάμεσα στον Ουρανό και τον Πλούτωνα, μπορεί να επαναφέρει τα πράγματα σε μια ισορροπία, ύστερα βέβαια από τα γερά «ταρακουνήματα» και τις συγκρούσεις που ταιριάζουν στην φύση του τετραγώνου.
Η ανάγκη για μια «επανίδρυση» της Ε.Ε με επαναφορά του ιδεολογικού πλαισίου στην κατεύθυνση της «Ευρώπης των λαών» είναι πια πολύ πιεστική, τόσο που μπορεί να υλοποιηθεί μέσα στην επόμενη τριετία, αφού βέβαια πρώτα αντιμετωπιστούν τα «φαντάσματα» του ηγεμονισμού που την οδήγησαν στα σημερινά ...χάλια!"

Και πράγματι ύστερα από τρία χρόνια η συγκεκριμένη εκτίμηση δείχνει να επιβεβαιώνεται, αν κρίνουμε από τα μηνύματα σε διεθνές επίπεδο.
Ένας άνεμος αλλαγής φυσά απ' άκρου σ' άκρο της υδρογείου, με αφορμή κι αιτία την κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα. Ναι, δεν είναι υπερβολή... Ξαφνικά όλοι έγιναν... ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μέχρι και στο Εργατικό κόμμα της Μ Βρετανίας συγκροτήθηκε αριστερή τάση με την ονομασία... ΣΥΡΙΖΑ 15! Λες και περίμεναν το «νεύμα» αλλά πρακτικά αυτό περίπου εννοούσα όταν έγραφα και ξαναέγραφα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα κυβερνήσει με ευνοϊκές συγκυρίες. Το σωστό timing είναι αυτό που κρίνει πολλά κι η αλήθεια είναι ότι με βάση το γενέθλιο ωροσκόπιο του ο «πρόεδρος του δεκαπενταμελούς» το έχει και με το παραπάνω...

Αστρολογικά, η ευκαιρία της Ελλάδος να διαδραματίσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλάζοντας παράλληλα τις δικές της δομές, αναφύεται από τις ενδείξεις του Ηλιακού τόξου, όπου όλοι οι πλανήτες βρίσκονται απέναντι από τις γενέθλιες θέσεις τους.
Όλες αυτές οι αντιθέσεις έκλεισαν με ακρίβεια στις 27/11/2014, σηματοδοτώντας την αρχή μιας «εθνικής παλιγγενεσίας».
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, που βέβαια έχει ερμηνευτική προτεραιότητα σε σχέση με επί μέρους ενδείξεις του ετήσιου χάρτη της χώρας.

Και με βάση αυτήν την εικόνα, φαίνεται ότι κάποιοι από τους βασικούς στόχους της χώρας θα επιτευχθούν μέσα στο 2015, με τους αναγκαίους συμβιβασμούς φυσικά. Μεταξύ ισότιμων εταίρων όμως κι όχι με τη μορφή τελεσιγράφων ή «επικύψεων».
Τουλάχιστον μια περίοδος χάριτος φαίνεται εξασφαλισμένη σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, κάτι που θα δώσει τις απαιτούμενες ανάσες.

Από την άλλη πλευρά κάθε «γέννα» έχει και τις ωδίνες της. Όμως, τις ενδεχόμενες παγίδες και αναποδιές ή τα στοιχήματα που θα «παιχτούν» στην νέα Ελληνική πραγματικότητα θα τα εξετάσω στο δεύτερο μέρος του άρθρου, όπου θα γίνει και μια αξιολόγηση-εκτίμηση για τις ενδείξεις της Ηλιακής επιστροφής της Ελλάδος για το 2015.

Ως πρόγευση, μπορώ μόνον να αναφέρω ότι μέχρι και τον Ιανουάριο του 2016, ο κύριος εκφραστής της κεντρικής ιδέας των εξελίξεων είναι ο Πλούτωνας. Ένας πλανήτης που βέβαια παραπέμπει σε «τελειώματα», ξεσκεπάσματα αλλά και στον Φοίνικα, το μυθικό πουλί που αναγεννιέται από τις στάχτες του και είναι άμεσα συνδεμένο με την πορεία του Ελληνισμού.

Πέρα από την οικονομία και τα ενεργειακά θέματα, με τα οποία συνδέεται από τη φύση του, οι τομείς στους οποίους θα επικεντρωθεί η αναγεννητική δράση του από τούδε και στο εξής είναι η Παιδεία, οι Νόμοι, τα ΜΜΕ, ο Τουρισμός και βέβαια η πολιτική με τους πολιτικούς και τις διαπλοκές τους. Και μένοντας στο τελευταίο, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε το πώς κάθε κίνηση της «διαπλοκής» θα ξεμπροστιάζει τους εμπνευστές της.

Επιπλέον με σπασμένο το ταμπού της «αριστερής διακυβέρνησης», όχι μόνον δεν έχει νόημα να μιλάμε για «αριστερή παρένθεση» αλλά καλό θα ήταν να αρχίζουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα μιας αριστερής στροφής που έχει πολύ μέλλον μπροστά της.
Ανάλογες αναμένεται να είναι οι εξελίξεις στον χώρο της «δεξιάς», όπου ο πατριωτισμός και η τιμιότητα των ΑΝΕΛ μπορεί να τους καταστήσει πρωταγωνιστές στην ανασυγκρότηση του κεντροδεξιού χώρου.

Κατά την γνώμη μου, η αλλαγή συνειδητότητας της ελληνικής κοινωνίας αποτυπώθηκε άμεσα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μπορεί να δείχνει... ανήκουστη σε κάποιους αμετανόητους της παλαιάς σχολής, σίγουρα όμως είναι μια γροθιά στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που συχνά οι ίδιοι συντηρούν.

Και για να το... χοντρύνω περισσότερο αυτή η συνεργασία είναι προάγγελος των όσων –επίσης «ανήκουστων»- μπορεί να γίνουν σε διεθνές επίπεδο. Να γίνει δηλαδή η Ελλάδα τόπος «συνάντησης» των Αμερικανικών και Ρωσικών συμφερόντων.
Η Ελλάδα που ενώνει εντός και εκτός των τειχών, αυτή είναι η Ελλάδα μας, η Ελλάδα που ονειρευόμαστε και αξίζουμε.

Ήδη από πέρυσι έγραψα για την απαιτούμενη στροφή στην ελληνική εξωτερική πολιτική αλλά και την θέση της χώρας ως «μήλον της Έριδος» μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της εποχής κι όλα αυτά έμελλε να επιβεβαιωθούν στις παραμονές των γενεθλίων της χώρας. Τώρα μένει να προχωρήσουμε διώχνοντας τις σκιές που μας καταδιώκουν και σε αυτό βέβαια απαιτείται η δική μας συμμετοχή, η δική σου και η δική μου.

Κλείνοντας το πρώτο μέρος των εκτιμήσεων για την Ελλάδα του 2015, παραθέτω ένα ακόμη χαρακτηριστικό απόσπασμα, αυτήν την φορά από ένα άρθρο του 2011 με θέμα την Ισλανδία και το πώς διαχειρίστηκαν εκεί την κρίση, λειτουργώντας στην πράξη ένα μοντέλο άμεσης δημοκρατίας.

«Θα έλεγα μάλιστα «και στα δικά μας», αφού ως μια Υδροχοϊκή χώρα με την Σελήνη της στους Διδύμους και τον Ουρανό στον 10ο οίκο διαθέτουμε τυπικά τα προσόντα για μια ανάλογη επανάσταση, ύστερα από μια δυνατή κρίση. Κι ας μην έχει πει ο πρωθυπουργός μας ποτέ ότι «θα γίνουμε η Ισλανδία του νότου». Μπορούμε να δανειστούμε την πάλαι ποτέ πρωτιά μας και να το επιβάλλουμε εμείς...»

Συνεχίζεται...