Το αυριανό σου «Όχι»

Τις προηγούμενες ημέρες είδες και έμαθες πολλά.

Είδες ότι στην «κοινωνία της πληροφορίας» η δύναμη των εξουσιαστών σου είναι η σύγχυση που σου προκαλούν. Σου διοχετεύουν αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες και το μυαλό σου πάει να σπάσει. Λες, «να βάλω κάτω τα πράγματα» κι αρπάζεσαι από αυτό που σου φαίνεται πιο λογικό. Έλα όμως που το λογικοφανές είναι η παγίδα σου... Σε αυτό απευθύνονται οι χειραγωγοί σου και με αυτό υφαίνουν τα ψέματα τους από την εποχή του Γκαίμπελς κι ακόμη πιο πίσω. Είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τη λογική σου γιατί αυτοί την διαμορφώνουν.

Την καρδιά σου όμως δεν μπορούν να την ορίσουν. Θα το ήθελαν πολύ μα δεν έχουν την εξουσία να το κάνουν. Αυτήν άκουσες και τώρα, αυτήν να ακούς πάντα.

Το αυριανό σου "Όχι" ας είναι ξανά από την καρδιά σου για την καρδιά σου!

Όχι πως είναι εύκολο...
Από το σχολείο σου σε τρέφουν με άχρηστες λεπτομέρειες που σε καθηλώνουν για να εξορίσεις το αυτόβουλό σου. Σε βάζουν να αποστηθίζεις για να χάσεις την επαφή με το Σωκρατικό «δαιμόνιο» σου, την έμπνευση και την διαίσθηση σου.
Προσπαθούν να σβήσουν κάθε δημιουργική σπίθα σου, κάθε πιθανή εστία της αυριανής αντίστασης σου.
Ακόμη και η φιλοσοφία που διδάσκεσαι γίνεται κενό γράμμα, μέσα στο διαρκές βουητό των υποβολέων σου:
Καλή κι η ανθρωπιά αλλά μην τρελαίνεσαι... σημασία έχει το κέρδος σου.
Καλές κι οι γνώσεις αλλά... πόσα βγάζεις;

Κι όταν μάθεις καλά το μάθημα σου και πειστείς ότι η γνώση που δεν σου βρίσκει δουλειά είναι άχρηστη, την κρεμάς στο ράφι, την βάζεις στο μουσείο και λες: «Θέλω πτυχία που να πιστοποιούν την υποταγή μου.»

Και καταλήγεις ένα ανθρωπάκι που άγεται και φέρεται από μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, συντεχνίες και τραπεζικές συναλλαγές. Μαθαίνεις να ζεις με τους τοκογλύφους και να τους χειροκροτείς κάθε φορά που σου πετάνε ένα ξεροκόμματο.
Μαθαίνεις να λες «αυτή είναι η ζωή και πώς να την αλλάξω» και τα όνειρα σου αρχίζουν και τελειώνουν στην σχισμή ενός ATM.

Φαντάζεσαι τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα, τον Θαλή να στέκουν στην ουρά;
Μα θα μου πεις, είναι δυνατόν κοτζάμ φιλόσοφοι;
Αλλά τι νομίζεις, πως δεν μπορείς να τους φτάσεις;

Το αυριανό σου "Όχι" ας είναι λοιπόν για την Παιδεία σου.

Όχι δεν σου γράφω να απαρνηθείς τα εγκόσμια, μα να προσπαθήσεις να μοιάσεις σε αυτούς που τιμάς και θαυμάζεις μα τελικά τους προσβάλλεις με τα έργα σου.
Δεν παριστάνω τον καμπόσο, δίπλα σου ζω και μοιράζομαι τις αγωνίες και την απόγνωση σου, όταν έχεις να θρέψεις στόματα κι ο λογαριασμός δεν βγαίνει.

Μα όταν ο φόβος της πείνας σε οδηγεί στην υποτέλεια, έχεις χάσει πια και την τελευταία σου ελπίδα για να «αναστηθείς» πραγματικά. Λες ότι πιστεύεις στην Ανάσταση κι ότι την γιορτάζεις κάθε χρόνο, μα την νοείς συνυφασμένη με κοψίδια και υγρούς κρουνούς μέθης.
Σίγουρα δεν είναι αυτό το μήνυμα της Ανάστασης.
Αν δεν πιστεύεις πια σε κανέναν Θεό της καρδιάς σου κι ο Θεός σου. δεν θα σε αναγνωρίζει.

Το χρήμα κάνει τον κόσμο σου να γυρίζει όταν εσύ το επιτρέπεις.
Θαύματα δεν γίνονται όταν εσύ τα ακυρώνεις με την στάση σου.
Κερδίζεις μια μάχη αλλά χάνεις τον πόλεμο όταν λες ένα «Όχι» και δέκα «Ναι» στη βολή σου.

Το αυριανό σου "Όχι" ας είναι λοιπόν για την Πίστη σου σε ένα καλύτερο κόσμο, για το όραμα σου, για την ελπίδα σου.

Η αληθινή Ανάστασή σου ξεκινά από τη στιγμή που η «αντικειμενική πραγματικότητα» παύει να σε δεσμεύει. Από τη στιγμή που ανοίγεις τα πνευματικά φτερά σου κι απλώνεις την αγάπη σου στον κόσμο.
Από τη στιγμή που ζεις με τις δεσμεύσεις του υλικού κόσμου σου, μα δεν σε ορίζουν.

Κι αν το κάνεις με όλη την καρδιά σου, πίστεψε με το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου, περιγελώντας τα σχέδια των εξουσιαστών σου που νομίζουν ότι μπορούν να σε κρατούν για πάντα στο χέρι.
Φαντάσου τον Σόιμπλε, την Λαγκάρντ, τη Μέρκελ κι όλους αυτούς που κρύβονται από πίσω τους να προσπαθούν να αντιταχθούν σε αυτό το σύμπαν σου. Είναι χαμένοι από χέρι γι' αυτό με όπλο τον τρόμο προσπαθούν να σου γκρεμίσουν όλες τις γέφυρες με τον μεγάλο σύμμαχο σου. Ξέρουν ότι ο τρόμος θα λέει πάντα Ναι στον βιαστή σου, μόνο και μόνο με τη σκέψη του...

Μπορεί βέβαια να σκέφτεσαι «καλά όλα αυτά αλλά φτάνει η δική μου Ανάσταση για να φωτίσει ολάκερο τον κόσμο»;
Όχι δεν αρκεί, μα είναι μια πολύ καλή αρχή.

Έχεις ακούσει ή διαβάσει ποτέ σου για «Το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου»;

Περιγράφει την αυτόματη μεταπήδηση μιας κοινωνίας σε ένα διαφορετικό επίπεδο αντίληψης, γνώσης, συνειδητότητας, όταν ξεπεραστεί σε αριθμό μια κρίσιμη μάζα που υποστηρίζει αυτήν την μετάβαση. Όταν ο «εκατοστός πίθηκος» υιοθετήσει την νέα πολιτική, τότε όλοι οι πίθηκοι την ενστερνίζονται μέσα σε μια στιγμή.

Μπορεί να είσαι εσύ αυτός, ο εκατοστός αναστημένος, που θα κάνει καθεστώς τον δρόμο προς την ελευθερία.