Κλιματική αλλαγή: Ποιοι πλανήτες σχετίζονται και τι προβλέπεται για το μέλλον;

Στις 12 Ιουλίου, ένα ακόμη τεράστιο κομμάτι πάγου (το μέγεθος του είναι περίπου 6.000 Km²), το Larcen C, ξεκόλλησε στην Ανταρκτική, δημιουργώντας επιπλέον ανησυχίες για την πορεία της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη μας.

Κι αυτή η αλλαγή είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα της ανθρωπότητας για τις επόμενες δεκαετίες, αφού εκτός από τις ανθρωπογενείς δράσεις που συνεισφέρουν σε αυτήν, φαίνεται πως προκαλείται και από άλλους φυσικούς ή «κοσμικούς» παράγοντες, που δεν ελέγχονται από τον άνθρωπο.

Γεγονός είναι ότι η μέση θερμοκρασία όλο και ανεβαίνει, επιφέροντας μια κλιματική αστάθεια που χαρακτηρίζεται από ακραία και πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα. Μια «μικρή» δόση πήραμε ήδη και το φετινό καλοκαίρι στην Ελλάδα, με τους καύσωνες να διαδέχονται το φθινοπωρινό σκηνικό και αντίστροφα.

Η «κορυφή του παγόβουνου», στο πιο αρνητικό σενάριο, είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κι όχι μόνον επειδή -σύμφωνα με τα επιστημονικά μοντέλα- θα εξαφανιστούν από τον χάρτη μεγάλες περιοχές γήινης επιφάνειας. Γιατί πέρα από τις συνταρακτικές αλλαγές στο κλίμα, όπως είναι για παράδειγμα η μετάθεση της ζώνης των βροχών βορειότερα ή νοτιότερα, ανάλογα με το ημισφαίριο, θα ακολουθήσουν τεράστιες καταβυθίσεις και αναδύσεις εδαφών εξ αιτίας της αύξησης των πιέσεων (του βάρους δηλαδή) που ασκούνται στον γήινο φλοιό από τον όγκο των υδάτων. Οι υπερμεγέθεις σεισμοί και οι καταποντισμοί θα γίνουν λοιπόν μέρος της καθημερινότητάς μας!

Δες το βίντεο του Μάγου για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της στα επόμενα χρόνια

Αστρολογικά, όλο αυτό το φαινόμενο δεν είναι άμεσα διαγνώσιμο, ως προς την βασική αιτία του και μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Ενδέχεται πάντως δύο από τα «κλειδιά» της κλιματικής αλλαγής να είναι πρώτον ο συνοδικός κύκλος Ουρανού-Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, που «κρατάει» από το 1820 και έχει ακόμη 150... χρονάκια ζωής και δεύτερον ο συνοδικός κύκλος Ουρανού-Πλούτωνα στην Παρθένο που η επιρροή του ξεκίνησε στην δεκαετία του ‘60 και «λήγει» το 2100 περίπου

Ωστόσο σε κάθε περίπτωση, όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο εξής: Με την εκδήλωση ακραίων φυσικών ή καιρικών φαινομένων σε μεγάλη κλίμακα, σχετίζονται άμεσα οι «όψεις» των αργών πλανητών, είτε προκαλώντας τις, είτε σηματοδοτώντας τις. Και από αυτήν την άποψη η δεκαετία του 2040 δείχνει να είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την πορεία των πραγμάτων, αφού κατά την διάρκειά της θα έχουμε ένα τετράγωνο Ουρανού-Ποσειδώνα και μια αντίθεση Ουρανού-Πλούτωνα, δύο όψεις, δηλαδή, που έχουν την δυναμική ώστε να λειτουργήσουν καταλυτικά σε ένα ήδη αποσταθεροποιημένο σύστημα.

Υπάρχει, όμως κάτι που θα μπορούσε να επιβραδύνει ή ακόμη και να αντιστρέψει την σταθερή άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη; Η απάντηση είναι «ναι» και δεν αναφέρομαι στα μέτρα που μπορούν να ληφθούν για τον περιορισμό των ατμοσφαιρικών ρύπων, που είναι μεν θετικά αλλά δεν αρκούν πλέον.

Μια ή περισσότερες υπερμεγέθεις εκρήξεις ηφαιστείων θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε μια εμβόλιμη «χειμερινή» περίοδο στον πλανήτη μας, επαναφέροντας την θερμοκρασία στα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Αυτές βέβαια οι εκρήξεις είναι περισσότερο σπάνιες και από τις όψεις μεταξύ των αργών πλανητών, αλλά... συμβαίνουν! Μάλιστα οι ουράνιοι «ένοχοι» που είτε τις προκαλούν, είτε τις σηματοδοτούν είναι πάνω-κάτω οι ίδιοι, δηλαδή ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, όταν συσχετίζονται μεταξύ τους.

Πάλι λοιπόν η δεκαετία του 2040 επιβεβαιώνει την κρισιμότητα της σε σχέση με την πορεία της κλιματικής αλλαγής και είτε πάμε για... φούντο κυριολεκτικά, είτε το ένα «κακό» θα διορθώσει το άλλο.