Το βράδυ που ο Παύλος μας ταξίδεψε στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον!

Η χθεσινή ημέρα (και όχι μόνο το χθεσινό βράδυ) θα μείνει χαραγμένη για πάντα στην καρδιά, τη ψυχή και το μυαλό όλων των φίλων του Παναθηναϊκού.

Η χθεσινή ημέρα αποτελεί πλέον ορόσημο στην ιστορία του συλλόγου, καθώς η διοίκηση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός AKTOR φρόντισε ώστε να πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση ιστορικής σημασίας η οποία «μίλησε» στις καρδιές όλων των φίλων της ομάδας και δημιούργησε ρίγη συγκίνησης σε όλους όσους είχαν την ευλογία να βρεθούν στις εξέδρες του Καλλιμάρμαρου, αλλά και σε όλους όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν από τους τηλεοπτικούς τους δεκτές.

Η χθεσινή ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Τον άνθρωπο που σε όλη τη διαδρομή του (προσωπική, επαγγελματική, κοινωνική) δεν άφησε τα εμπόδια που συνάντησε στο διάβα του να του… κόψουν το δρόμο προς την πραγματοποίηση των οραμάτων του.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του υπήρξε ο άνθρωπος που έμαθε όλους τους Παναθηναϊκούς όχι απλά να ονειρεύονται, αλλά και πως να δίνουν σάρκα και οστά στα όνειρά τους.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν ήταν απλά ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία του συλλόγου. Ήταν ένας από εμάς. Πρώτα απ’ όλα ήταν ένας αγνός φίλος του Παναθηναϊκού και μετά ήταν Πρόεδρος, ηγέτης. Υπήρξε πατέρας για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα καλύτερά του χρόνια. Που είχαμε την τύχη να δούμε τον Παναθηναϊκό να γιγαντώνεται στην… αγκαλιά του. Που μέσα από αυτόν τον άνθρωπο δεν μάθαμε μόνο να κερδίζουμε, αλλά και να χάνουμε.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μας δίδαξε πολιτισμό και αθλητισμό! Και αυτό ήταν το μεγαλείο του.

Και για τον λόγο αυτό η χθεσινή μεγαλειώδης εκδήλωση αντιπροσώπευε στο 100% όλα όσα προσέφερε, όλα όσα πρέσβευε ο άνθρωπος που έκανε ξακουστό στα πέρατα της γης το όνομα του Παναθηναϊκού. Του δικού ΤΟΥ Παναθηναϊκού.

Χθες το πρωί, όποιος είχε την ευκαιρία να περπατάει στο κέντρο της Αθήνας, έβλεπε ανθρώπους όλων των ηλικιών να κάνουν βόλτα, να πίνουν τον καφέ τους, να κάνουν τα ψώνια τους ντυμένοι στα πράσινα. Μικροί και μεγάλοι.

Γονείς που στο ένα χέρι είχαν το παιδί τους και που στο άλλο χέρι είχαν το κασκόλ του Παναθηναϊκού. Πιτσιρικάδες με τη φανέλα του Λεσόρ, του Ναν, το Σλούκα. Έφηβοι με τη φανέλα Καλάθη, του Διαμαντίδη, του Μπατίστ, «4Οάρηδες» με τη φανέλα του Αλβέρτη, του Μπονιτρόγκα, του Βράνκοβιτς, του Ντομινίκ… Όλων εκείνων που έγραψαν τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Παναθηναϊκού γιατί πολύ απλά ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν… κώλωσε όταν κάποιοι του έλεγαν «Πρόεδρε αυτόν δε μπορούμε να τον πάρουμε. Δε θα έρθει στην Ελλάδα». Και ο Πρόεδρος απλά τον έφερνε…

Όσο η ώρα περνούσε από το μεσημέρι και μετά το κέντρο… πρασίνιζε «επικίνδυνα». Οι δρόμο γύρω από το Καλλιμάρμαρο αποκτούσαν μια διαφορετική… ζωή. Μια ζωή βγαλμένη από τα παλαιότερα χρόνια. Αυτοκίνητα περνούσαν έξω από το Στάδιο κορνάροντας, με τα κασκόλ του Παναθηναϊκού στα παράθυρα τη στιγμή που οι άνθρωποι του «τριφυλλιού» έβαζαν τις τελευταίες… πινελιές για να είναι όλα στην εντέλεια για το event που θα μείνει στην ιστορία και θα τραβήξει τα φώτα του παγκόσμιου μπασκετικού γίγνεσθαι.

Πολύ πριν τις 5 το απόγευμα που οι πύλες του Καλλιμάρμου άνοιξαν, χιλιάδες οπαδοί των πρωταθλητών Ευρώπης είχαν πάρει τη θέση τους και περίμεναν καρτερικά να μπουν στο ιστορικό αυτό Στάδιο.

Μαθήματα Παναθηναϊκής ιστορίας

Όσο οι δείκτες των ρολογιών έκανα τη… βόλτα τους, το Καλλιμάρμαρο έπαιρνε και πάλι ζωή. Οι εξέδρες γέμιζαν, το Στάδιο έπαιρνε ένα μοναδικό πράσινο χρώμα και σε συνδυασμό με την δύση του ηλίου και την εμφάνιση του φεγγαριού το σκηνικό γινόταν ολοένα και πιο ατμοσφαιρικό.

Η ιστορία του Καλλιμάρμαρου, από μόνη της, προκαλούσε δέος στους παρευρισκομένους. Το κάδρο του Παύλου Γιαννακόπουλου βρισκόταν στο κέντρο στις θέσεις των επισήμων προκαλούσε συγκίνηση, μελαγχολία, δάκρυα.
Σε όλους. Σε μικρούς και μεγάλους. Και αν οι μικρότεροι απορούσαν με τα… γυαλισμένα μάτια των γονιών τους, τότε οι πατεράδες ξεκινούσαν τα μαθήματα Παναθηναϊκής ιστορίας με την ατάκα «Ξέρεις ο Παύλος όταν ήμουν εγώ στην ηλικία σου είχε κάνει…»!

Και κάπως έτσι η ώρα περνούσε. Το ιστορικό Καλλιμάρμαρο είχε γίνει ένα υπερσύγχρονο ανοικτό γήπεδο με της ομάδες της Εφές και της Μακάμπι να «ανοίγουν» το τουρνουά και να λένε και αυτές με τον δικό τους τρόπο και με την παρουσία τους στη χώρα μας το δικό του «ευχαριστώ» στον μεγάλο Παύλο Γιαννακόπουλο.
Είπαμε, ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν ευεργέτησε μόνο τον Παναθηναϊκό. Δεν ευεργέτησε μόνο το Ελληνικό μπάσκετ. Αλλά ευεργέτησε ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Με τη δουλειά του, το όραμά του, την αφοσίωσή του και τις αδιανόητες επενδύσεις του.

Η ώρα περνούσε…

Οι εξέδρες φιλοξενούσαν πάνω από 40.000 φίλους του Παναθηναϊκού και του Παύλου Γιαννακόπουλου. Υψηλούς προσκεκλημένους από όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Από τον πολιτικό, τον επιχειρηματικό και φυσικά τον αθλητικό βίο. Προσκεκλημένους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Οικουμένης. Όλοι εκεί για να αποτίσουν φόρο τιμής στον δικό τους Παύλο.

Η Αθήνα υποδέχεται τα παιδιά της

Το παιχνίδι της Εφές με τη Μακάμπι ολοκληρώθηκε και η καρδιά όλων των Παναθηναϊκών χτυπούσε δυνατά. Άπαντες αισθανόντουσαν πως η μεγάλη ώρα είχε φτάσει… Τα φώτα των προβολέων χαμήλωσαν και όλοι διέκριναν κινητικότητα στην «μαγική» στοά του Σταδίου που οδηγούσε στο παρκέ.

«Ο Παναθηναϊκός αναμετράται ξανά με την ιστορία του και εμείς γινόμαστε μάρτυρες ενός ανεπανάληπτου στιγμιότυπου. Με την καρδιά γεμάτη περηφάνια υποδεχτεί τον 7άστερο Παναθηναϊκό» ακούγεται από τα μεγάφωνα και ένα… φτερούγισμα στην καρδιά, ένα δάκρυ στα μάτια σε «αναγκάζουν» να ταξιδέψεις στο παρελθόν.

Οι «πράσινοι» βγαίνουν από τη στοά στο παρκέ, με τις εμφανίσεις με το τριφύλλι στο στήθος τους, ο σκοτεινός ουρανός της πρωτεύουσας έχει γίνει πράσινος και υπό τους ήχους του ύμνου του Παναθηναϊκού όλη η Αθήνα υποδέχεται τα παιδιά της.

Ο άνθρωπος που μας έμαθε να ονειρευόμαστε

Ο Παναθηναϊκός αποθεώνεται, ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποθεώνεται. Πλεονασμός. Παναθηναϊκός και Παύλος Γιαννακόπουλος είναι έννοιες ταυτόσημες. Είναι το ίδιο πράγμα. Τη στιγμή που ο Κώστας Σλούκας, ο Ιωάννης Παπαπέτρου και οι υπόλοιποι παίκτες του Εργκίν Αταμάν έκαναν την εμφάνισή τους, 40.000 και πλέον φίλοι του «τριφυλλιού» είχαν γίνει «1», με τον Παύλο Γιαννακόπουλο να κοιτάζει από ψηλά και να… χαμογελάει.

Να χαμογελάει για όσα πέτυχε, να χαμογελάει για όσα ονειρεύτηκε, να χαμογελάει γιατί… βλέπει πως υπάρχει και συνέχεια. Να χαμογελάει γιατί βλέπει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να έχει πάρει τη σκυτάλη και να «οδηγεί» τον Παναθηναϊκό στα επόμενα βήματα. Στην ακόμα πιο δύσκολη πίστα. Με την αύρα του Παύλου Γιαννακόπουλου και με την καθοδήγηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αλλά και την ασφάλεια που παρέχει το όνομα Γιαννακόπουλος οι φίλοι του Παναθηναϊκού μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.

Και να ονειρεύονται χωρίς περιορισμούς….

ΥΓ1: Στη ζωή τίποτα δε γίνεται τυχαία. Το φετινό τουρνουά στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου θα μπορούσε να μην είχε πραγματοποιηθεί. Το ΟΑΚΑ βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ολικής του μεταμόρφωσης και δεν ήταν σε θέση να φιλοξενήσει ένα τέτοιο γεγονός. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε εύκολη λύση για κανέναν. Ουδείς δε σκέφτηκε να μη γίνει το τουρνουά. Αντιθέτως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και οι συνεργάτες του αποφάσισαν και πάλι να πάρουν τον δύσκολο δρόμο. Αποφάσισαν, παρά τις απίστευτες δυσκολίες, αντιξοότητες και την ασφυκτική πίεση του χρόνου να κάνουν και πάλι το αδύνατο να μοιάζει δυνατό. Και τα κατάφεραν. Και άπαντες, όσοι και αν βοήθησαν με τον οποιοδήποτε τρόπο στην πραγματοποίηση της χθεσινής εκδήλωσης, η οποία έγινε στην εντέλεια, αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήρια.