Despoina's little stories: «Όταν το μωρό κλαίει για να μη φύγω από το σπίτι»
Θυμάμαι σαν χθες την Έλενα να τραβάει τα μπατζάκια μου μπροστά από την πόρτα του σπιτιού και να με παρακαλάει «μαμά μη φεύγεις!».
Ήταν σε ηλικία που μπορούσε να μιλήσει και να εκφραστεί και πάντα κατάφερνε να με κάνει κομμάτια πριν πάω στο γραφείο.
Ο χρόνος περνάει γρήγορα και να που κάποια πράγματα μοιραία επαναλαμβάνονται ενώ εσύ ήθελες να τα ξεχάσεις...
Η Χριστίνα είναι μόλις 15 μηνών. Λέει μόλις δέκα λέξεις όλες κι όλες κι όμως κάθε φορά που με βλέπει να φοράω παπούτσια παθαίνει πανικό και προσπαθεί να εκφράσει τη θλίψη της αφού καταλαβαίνει ότι πλησιάζει η ώρα που η μαμά θα φύγει από το σπίτι για να πάει στη δουλειά.
Η ιεροτελεστία συνεχίζεται σταθερά. Δε με παίρνει να καθυστερήσω... Παπούτσια, τσάντα, κλειδιά και μια σακουλίτσα με ταπεράκια αν έχω προλάβει να μαγειρέψω από την προηγούμενη. Το μωρό μου τρέχει από πίσω μου σαν κουτάβι και κλαψουρίζει χωρίς να μπορει μα εκφράσει με
λέξεις αυτό που αισθάνεται: Εγκατάλειψη.
Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr
