Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στον Αντώνη Σρόιτερ για όλους και για όλα

Ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος μίλησε για όλους και για όλα. Για τον ΠΑΟ, την προσωπική του ζωή, τις πολιτικές του τοποθετήσεις, αλλά και για κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.

Εστίασε ιδιαίτερα στο μέλλον της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, αλλά και στα όσα συνέβησαν στην προηγούμενη μνημονιακή δεκαετία λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η φαρμακοβιομηχανία έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολη δεκαετία. Κυβερνήσεις πήρανε όλα τα αντίμετρα τα οποία υπήρχαν στην Ευρώπη, τα πετάξανε αν μου επιτρέπεται η έκφραση σε μία κατσαρόλα μέσα και μας τα σερβίρανε. Τώρα τελευταία έχουν καταλάβει την ανάγκη του να υπάρχει εγχώρια βιομηχανία φαρμάκου, αλλά στην ερώτησή σας για το αν η πανδημία έχει παίξει κάποιο ρόλο, δεν έχει παίξει κανένα ρόλο».

Ο κ. Γιαννακόπουλος τόνισε το ζήτημα της αρνητικής δημοσιότητας κατά της φαρμακοβιομηχανίας και αποκάλυψε αλήθειες που λίγοι γνωρίζουν, υπογραμμίζοντας: «Αρνητική δημοσιότητα… Θα σας πω είναι πάρα πολλά τα προβλήματα της φαρμακοβιομηχανίας, μας έχουνε βάλει clawback, μας έχουν βάλει rebate αυτή τη στιγμή έχουμε το κράτος ως μεγαλομέτοχο της εταιρείας μας. Από το 100% το 55 - 60% γυρίζει στο κράτος μέσα από τα αντίμετρα τα οποία σας είπα. Και αν κάποιος προσθέσει και την εφορία φτάνουμε να δίνουμε το 90% της κερδοφορίας πίσω στο κράτος».

Ο κ. Γιαννακόπουλος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις: από το επιχειρείν μέχρι την πολιτική και τις σχέσεις του με τους Αγγελόπουλους και τον ΟλυμπιακόΑκολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Α.Σ: Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας, ο άνθρωπος που είναι εδώ μαζί μου σήμερα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αν και είναι η πρώτη φορά που δίνει τηλεοπτική συνέντευξη, πρώτη φορά που εμφανίζεται σε ένα τηλεοπτικό σταθμό για να πει τις απόψεις του. Παρ΄ όλα αυτά είναι εξαιρετικά γνωστός, έχει πάρα πολλούς φίλους, έχει κάποιους που τον συμπαθούν πάρα πολύ και κάποιους που ίσως δεν τον συμπαθούν πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι κάνετε μία υπέρβαση σήμερα κ. Γιαννακόπουλε και είστε εδώ μαζί μας, στην πρώτη σας τηλεοπτική συνέντευξη και ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Δ.Γ: Χαρά μου είναι και ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση.

Α.Σ: Ελπίζω να αισθάνεστε άνετα σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, δεν ξέρω αν έχετε ξαναβρεθεί.

Δ.Γ: Είναι η πρώτη φορά, αλλά αισθάνομαι πάρα πολύ άνετα.

Α.Σ: Θα κάνω ό,τι μπορώ για να αισθανθείτε καλύτερα, να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε.

Δ.Γ: Πολύ ωραία.

Α.Σ: Που λένε και πραγματικά χαίρομαι που είμαστε εδώ μαζί σήμερα, γιατί είναι αυτό που λένε ότι πολλές φορές, λέμε πράγματα για έναν άνθρωπο ή έχουμε άποψη για έναν άνθρωπο, χωρίς να τον έχουμε γνωρίσει και χωρίς να τον έχουμε ακούσει. Και αυτό είναι ίσως ότι πιο λάθος υπάρχει υπό την έννοια ότι για να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κάποιος μαζί σας, πρέπει να σας ακούσει πρώτα.

Δ.Γ: Σίγουρα έτσι είναι. Εντάξει ο καθένας διαμορφώνει μία άποψη είτε έχοντας γνωρίσει κάποιον είτε όχι, αλλά το πιο σωστό είναι να έχεις γνωρίσει έναν άνθρωπο και να μπορείς να έχεις μία εμπεριστατωμένη άποψη.

Για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία

Α.Σ: Προφανώς. Είναι άχαρη δουλειά αυτή; Δηλαδή ένας άνθρωπος ο οποίος κρατούσε τρόπαια, γύριζε τον κόσμο, κέρδιζε νίκες, είχε τη μέθη της νίκης, αυτή τη στιγμή κάνει μια μανατζερίστικη δουλειά και θέλω να ρωτήσω αν σας λείπει αυτό το excitement που λέμε και στο χωριό μου ας πούμε μιας διαφορετικής πορείας.

Δ.Γ: Θα σας πω. Ο χώρος της φαρμακοβιομηχανίας δεν είναι κάτι το οποίο ούτε κάτω από το φως της δημοσιότητας είναι, ούτε μαθαίνει ο κόσμος τι γίνεται.

Δυστυχώς όμως, λόγω των ετών της κρίσεως, έχουνε βάλει διάφορες κυβερνήσεις πάρα πολλά μέτρα που αυτή τη στιγμή αντί να δημιουργούμε, πηγαίνουμε στο γραφείο να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα διάφορα προβλήματα που βάζουν οι κυβερνήσεις.

Α.Σ: Η φαρμακοβιομηχανία είναι ένα κομμάτι της βιομηχανίας το οποίο είναι πάρα πολύ, αν θέλετε στα λόγια μας αυτή την εποχή και λόγω της πανδημίας. Η αίσθηση και κύριε Γιαννακόπουλε είναι ότι οι άνθρωποι οι οποίοι λειτουργούν στο χώρο της υγείας σήμερα και οι φαρμακοβιομηχανίες, έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά από αυτό που λέγεται πανδημία και κερδίζουν και πάρα πολλά. Είναι αυτή η εικόνα που βλέπετε και εσείς; Με λίγα λόγια είναι κερδισμένες οι φαρμακοβιομηχανίες αυτή την ώρα με όλη αυτή την κρίση που περνάμε;

Δ.Γ: Η φαρμακοβιομηχανία έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολη δεκαετία. Κυβερνήσεις πήρανε όλα τα αντίμετρα τα οποία υπήρχαν στην Ευρώπη, τα πετάξανε αν μου επιτρέπεται η έκφραση σε μία κατσαρόλα μέσα και μας τα σερβίρανε. Τώρα τελευταία έχουν καταλάβει την ανάγκη του να υπάρχει εγχώρια βιομηχανία φαρμάκου, αλλά στην ερώτησή σας για το αν η πανδημία έχει παίξει κάποιο ρόλο, δεν έχει παίξει κανένα ρόλο.

Α.Σ: Γιατί;

Δ.Γ: Γιατί εμείς φάρμακα πουλάμε. Είναι πολύ διαφορετικό το φάρμακο, είναι άλλο η μάσκα, είναι άλλο το αντισηπτικό, είναι άλλο τα εργαλεία τα οποία χρειάζεται κάποιος για να προστατευτεί από τον Covid. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Α.Σ: Τα κέρδη φαντάζομαι θα έρθουν όταν υπάρχει ένα εμβόλιο και ένα φάρμακο σε όλη αυτή την ιστορία.

Δ.Γ: Τα κέρδη για την κοινωνία θα έρθουνε πρωτίστως, αλλά και πάλι αυτά θα ήτανε κουτό να λέγαμε ότι μία ελληνική εταιρία μπορεί να ανακαλύψει το εμβόλιο του κορονοϊού. Αυτά είναι μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες φαντάζομαι ότι θα γίνουνε και οι συμφωνίες σε επίπεδο διακρατικών συμφωνιών.

Α.Σ: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα συζητάμε πάρα πολύ για τη φαρμακοβιομηχανία, την παρακολουθείτε αυτή τη συζήτηση έχει γίνει πολιτικό θέμα, έχει ρίξει κυβερνήσεις, έχει φέρει ανατροπές στο κομμάτι του φαρμάκου και θέλω να το πω όπως το αισθάνομαι. Σε πολλούς χώρους υπάρχει η συναλλαγή πάνω από το τραπέζι, κάτω από το τραπέζι, υπάρχει συναλλαγή μεταξύ κρατικών υπαλλήλων μεταξύ πολιτικών αν θέλετε κλπ. Το κομμάτι του φαρμάκου είναι τόσο βρώμικο όσο έχει παρουσιαστεί μέχρι σήμερα;

Δ.Γ: Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Εμείς σαν «ΒΙΑΝΕΞ» δεν έχουμε μπει ποτέ σε τέτοιες διαδικασίες και είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να γνωρίζω, το τι κάνουνε οι υπόλοιποι.

Α.Σ: Είναι παρεξηγημένος ο χώρος του φαρμάκου; Δηλαδή τι εννοώ, έχει φορτωθεί αν θέλετε μία αρνητική δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια την οποία δεν έπρεπε να έχει;

Δ.Γ: Αρνητική δημοσιότητα… Θα σας πω είναι πάρα πολλά τα προβλήματα της φαρμακοβιομηχανίας, μας έχουνε βάλει clawback, μας έχουν βάλει rebate αυτή τη στιγμή έχουμε το κράτος ως μεγαλομέτοχο της εταιρείας μας. Από το 100% το 55 - 60% γυρίζει στο κράτος μέσα από τα αντίμετρα τα οποία σας είπα. Και αν κάποιος προσθέσει και την εφορία φτάνουμε να δίνουμε το 90% της κερδοφορίας πίσω στο κράτος.

Α.Σ: Τη φράση βεβαίως «μην τις λυπάστε τις φαρμακοβιομηχανίες βγάζουν εκατομμύρια», την έχετε ακούσει, την έχετε διαβάσει. Είναι έτσι η κατάσταση;

Δ.Γ: Αυτό είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος να πάρει συλλογισμούς. Κάποτε μπορούσε να υπάρχει ένα ποσοστό κέρδος της τάξεως του 25%, πλέον δουλεύουμε για 1 και 2% λιγότερο από το σούπερ μάρκετ.

Α.Σ: Λοιπόν αυτή την κατάσταση περιγράφουμε που δεν είναι εύκολη κατάσταση για τις εταιρείες και σε αυτήν τη συγκυρία εσείς έχετε αναλάβει να τρέξετε τώρα την εταιρεία «ΒΙΑΝΕΞ». Θέλω να ρωτήσω λοιπόν ποια τα αποτελέσματα για να δούμε τι προκύπτει με τη νέα διοίκηση, με Δημήτρη Γιαννακόπουλο Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο.

Δ.Γ: Θα σας πω. Ανέφερα και νωρίτερα έχουμε υποστεί μειώσεις τιμών αλλεπάλληλες όλα αυτά τα χρόνια, όλα αυτά τα αντίμετρα, η χρονιά ρεκόρ της «ΒΙΑΝΕΞ» ήταν το 2009 όπου είχαμε φτάσει να έχουμε 380 εκατομμύρια ευρώ πωλήσεις, το 2017-18 ήταν η χειρότερη χρονιά είχαμε φτάσει το 212 εκατ., φέτος το 2019 κλείσαμε με 303 εκατομμύρια και ελπίζω πως, όπως όλα δείχνουν, το 2020 θα είμαστε πρώτη ελληνική εταιρεία που θα σπάσει το φράγμα των 400 εκατομμυρίων ευρώ. Άρα είμαστε πραγματικά απόλυτα ικανοποιημένοι και πιστεύουμε ότι τα καλύτερα έρχονται.

Α.Σ: Άρα τρόπαια και σε αυτό το κομμάτι σαν τα μπασκετικά από ένα σημείο και μετά.

Δ.Γ: Εντάξει, τα τρόπαια στο γήπεδο είναι πολύ μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας, εδώ είναι το επιχειρείν και προσπαθούμε και εδώ πέρα να είμαστε πρωταθλητές.

Α.Σ: Τα τρόπαια στο γήπεδο δεν φορολογούνται κιόλας.

Δ.Γ: Όπως το είπατε.

Η αλήθεια για τα φάρμακα στην Ελλάδα

Α.Σ: Οι Έλληνες έχουν ακριβά ή φθηνά φάρμακα σε σχέση με άλλες χώρες γιατί και εδώ είναι μία μεγάλη συζήτηση που έχει γίνει, ότι πληρώνουμε ακριβά τα φάρμακα, υπάρχουν χώρες που τα πληρώνουνε φθηνότερα. Είναι φθηνό το φάρμακο, είναι ακριβό το φάρμακο, η αλήθεια ποια είναι σε όλο αυτό;

Δ.Γ: Υπάρχει διατίμηση στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχουμε το μέσο όρο των φθηνότερων τιμών, δύο από την Ευρώπη και μία από την Ευρωζώνη. Άρα η απάντηση είναι ότι έχουμε τα τρίτα πιο φθηνά φάρμακα σε όλη την Ευρώπη.

Α.Σ: Τα τρίτα πιο φθηνά. Πείτε μου πόσες φορές σας έχει σταματήσει κάποιος άσχετος στο δρόμο και σας έχει ρωτήσει…

Δ.Γ: Και να σας ολοκληρώσω και αυτό αποδεικνύεται από τις παράλληλες εξαγωγές του γίνονται. Εμείς παράγουμε, προμηθεύουμε τις φαρμακαποθήκες, προμηθεύουμε τα φαρμακεία και τα λοιπά και υπάρχει έλλειψη στην αγορά. Γιατί; Γιατί τα παίρνουνε και τα πουλάνε σε χώρες που είναι πολύ πιο ακριβά. Αυτό είναι η απάντηση σε όλους αυτούς που πετάνε λάσπη λέγοντας ότι έχουμε ακριβά φάρμακα.

Α.Σ: Γιατί τα ακούτε χρόνια φαντάζομαι.

Δ.Γ: Βέβαια, αλλά δεν ισχύει.

Α.Σ: Από φάρμακα ξέρετε; Δηλαδή αν σας πω πονάει το κεφάλι μου τι να πάρω ξέρετε;

Δ.Γ: Depon θα πάρετε, τι θα πάρετε;

Α.Σ: Σας ρωτάνε υπό την έννοια ότι για να είναι αυτός ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πρόεδρος της «ΒΙΑΝΕΞ» θα ξέρει και από φάρμακα να μου πει, έχω ένα πόνο εδώ, έχω αυτό, τι προτείνεις να πάρω κλπ.

Δ.Γ: Σίγουρα δεν γίνεται να είσαι σε ένα τομέα και να μη γνωρίζεις τουλάχιστον τα βασικά του αντικειμένου σου.

Α.Σ: Το ξέρετε λοιπόν πάνω-κάτω και στο κομμάτι του τι πρέπει να πάρει κανείς στα βασικά έτσι;

Δ.Γ: Ναι.

Οι σχέσεις του με τους πολιτικούς

Α.Σ: Σας είχα ακούσει τότε στη Βουλή, ήσασταν ιδιαίτερα επικριτικός με τους πολιτικούς και είδα και ένα πράγμα που είχατε γράψει πρόσφατα στο Instagram, σε μία ερώτηση «μήπως να κατέβαινες στην πολιτική» και η απάντηση ήταν «με αυτά που βλέπω γύρω μου, μήπως γίνει και πολύ σύντομα». Περνάει από το μυαλό σας η πολιτική;

Δ.Γ: Έχει περάσει πάρα πολλές φορές, απλά οι δικές μου οι απόψεις είναι τέτοιες που θα με είχαν φάει προτού καν ανακοινώσω ότι κάνω κόμμα.

Α.Σ: Να ρωτήσω λοιπόν, ποιες είναι αυτές οι ακραίες απόψεις, τις οποίες αν τις εξέφραζε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα γινόταν τέτοιος χαμός ας πούμε, που θα κινδύνευε και η ζωή του;

Δ.Γ: Σας είπα, θα προτιμήσω να τις κρατήσω για τον εαυτό μου, γιατί αν τις εκφράσω θα έχουμε δυσκολίες.

Τσίπρας ή Μητσοτάκης; Τι απαντά;

Α.Σ: Ωραία τότε να το ρωτήσω εγώ και εσείς μου απαντάτε ό,τι θέλετε. Πολιτική άποψη φαντάζομαι έχετε, δηλαδή είστε ένας άνθρωπος που παρακολουθεί τις εξελίξεις τις πολιτικές. Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία κρατάει ένα χρόνο, είχαμε μία άλλη κυβέρνηση πιο πριν, ποιος πιστεύετε ότι τα έχει πάει καλύτερα; Και θα το πω πολύ απλά. Τσίπρας ή Μητσοτάκης;

Δ.Γ: Τσίπρας ή Μητσοτάκης. Ο Τσίπρας είναι ένας χαρισματικός ηγέτης ο οποίος ήταν εντελώς μόνος του. Δυστυχώς ο περίγυρός του δεν ήταν τέτοιος που να τον αφήσουν να παράξει ένα έργο. Από την άλλη ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πάρα πολύ δυνατά στελέχη δίπλα του, ειδικότερα οι στενοί του συνεργάτες είναι εξαίρετοι. Ο ίδιος έχει επιλέξει ένα μοντέλο διακυβέρνησης του επιτελικού κράτους το οποίο θεωρώ ότι μόνο έτσι θα μπορούσε η Ελλάδα να προχωρήσει και να διορθώσει κάποια πράγματα. Βέβαια ο λογαριασμός είναι πάντα στο τέλος, αλλά πιστεύω ότι μέχρι τώρα τα έχει πάει πάρα πάρα πολύ καλά.

Α.Σ: Καλά λόγια και για τους δύο. Κάνετε για πολιτικός. Δηλαδή θέλω να πω, ψάχνετε την ισορροπία ανάμεσα.

Δ.Γ: Δεν ψάχνω την ισορροπία. Λέω τα πράγματα με το όνομά τους.

Α.Σ: Να ρωτήσω τι ψηφίζετε;

Δ.Γ: Τι ψηφίζω… Δεν ντρέπομαι να σας πω ότι τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, τις τελευταίες εκλογές δεν είχα ψηφίσει. Η μοναδική φορά που ψήφισα ήταν το 2015, γιατί υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος οτιδήποτε είχε εξαγγείλει με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο, αυτός ήταν ο Πάνος ο Καμμένος που δυστυχώς αποδείχθηκε πως ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων και από αυτά που περιμέναμε.

Γιαννακόπουλος - Αντιμνημονιακός

Α.Σ: Άρα ήσασταν αντιμνημονιακός εκείνη την εποχή.

Δ.Γ: 100%

Α.Σ: Πώς πιστεύατε ότι θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση τότε και να πάμε σε πράγματα που δεν είναι τόσο ακραία ώστε να έχουμε προβλήματα ας πούμε; Αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μία επιχείρηση και μία επιχείρηση που για παράδειγμα αν αλλάζαμε νόμισμα θα είχε τα δικά της θέματα ή φαντάζομαι πως και εσείς στα capital controls δεν περάσατε ωραία ως εταιρεία, την ίδια ώρα λέει ότι είμαι αντιμνημονιακός.

Δ.Γ: Θα σας απαντήσω με δύο λέξεις. Παραγωγική ανασυγκρότηση.

Α.Σ: Δηλαδή;

Δ.Γ: Βασίζεσαι στις δικές σου δυνατότητες.

Α.Σ: Τι θα πάθαινε η «ΒΙΑΝΕΞ» αν αλλάζαμε νόμισμα;

Δ.Γ: Σίγουρα η εταιρεία θα είχε προβλήματα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν κοιτάω την εταιρεία, κοιτάω τη χώρα απατώντας στο ερώτημά σας.

Α.Σ: Θα μπορούσαμε να το έχουμε περάσει αυτό λέτε; Δηλαδή καταλαβαίνω όλο αυτό που μου λέτε, σήμαινε δραχμή εκείνη την εποχή έτσι;

Δ.Γ: Σήμαινε δραχμή… Απαραίτητα δεν σήμαινε δραχμή, όχι.

Α.Σ: Ωραία να το πούμε λοιπόν. Θα πηγαίναμε σε μία σύγκρουση με την Ευρώπη από την οποία τι θα κερδίζαμε ή που θα κατέληγε για εσάς αυτό;

Α.Σ: Άρα αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν εκείνη την εποχή πολιτικός, θα ήταν φουλ αντιμνημονιακός και θα πήγαινε σε φουλ σύγκρουση.

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Βλέπει κάποιος λοιπόν εσάς, που έχετε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, έχετε μια ισχυρή εταιρεία, ασχολείστε με τα Μέσα Ενημέρωσης, είστε ένας άνθρωπος που έχει ένα ισχυρό κοινωνικό προφίλ και λέει να, ο Μπερλουσκόνι της Ελλάδας, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Δ.Γ: Το ανέφερα και νωρίτερα.

Α.Σ: Θα ήσασταν;

Δ.Γ: Σας λέω, το κομμάτι της πολιτικής είναι κάτι το οποίο μπορεί να πέρασε σαν σκέψη, αλλά έχει κλείσει αυτή η σκέψη.

Α.Σ: Και τα κοινά γενικότερα; Δηλαδή θέλω να πω, ότι αν η πολιτική ως πολιτική είναι κάτι το οποίο σας φαίνεται δύσκολο, όχι με την έννοια ότι είναι δύσκολο, με την έννοια πως οι απόψεις σας είναι δύσκολες να περάσουν στον κόσμο. Τα κοινά γενικότερα; Δηλαδή έκλεισε το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, ανοίγει το κεφάλαιο, Γιαννακόπουλος δήμαρχος.

Δ.Γ: Όχι, όχι. Καταρχήν δεν υπάρχει χρόνος. Απόψεις σας είπα έχω για τα πάντα, από εκεί και πέρα όμως έχω εταιρείες, έχω την οικογένειά μου, έχω την προσωπική μου ζωή.

Α.Σ: Από την απογοήτευση όπως είπατε από το 2015 και μετά, ξανά μπαίνετε σε μία κατηγορία που δεν ψηφίζετε;

Δ.Γ: Σας είπα, θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει μία πάρα πάρα πολύ καλή δουλειά, έχει πάρα πολλά χρόνια μπροστά της, τώρα τι θα γίνει σε τρία χρόνια; Υγεία να έχουμε να είμαστε εδώ πέρα να το ξανά συζητήσουμε.

Α.Σ: Και να σκεφτείτε όταν θα πάτε και στην κάλπη.

Δ.Γ: Σας ξαναλέω πρέπει να δούμε το τι θα ακούσουμε τότε, τι προεκλογικές εξαγγελίες θα υπάρχουν για να μπορέσω να σας απαντήσω.

Η αγάπη του για την Οικογένεια

Α.Σ: Ο αθλητισμός τι είναι για εσάς;

ΔΓ: Ένας τρόπος έκφρασης. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν αθλείται δεν μπορεί να είναι υγιής κατ’ εμέ.

Α.Σ: Αθλείστε από μικρός; Δηλαδή το έχετε βάλει στη ζωή σας;

Δ.Γ: Πάντα, πάντα.

Α.Σ: Με μπάσκετ έχετε ασχοληθεί ποτέ;

ΔΓ: Με κανένα άθλημα δεν έχω ασχοληθεί παραπάνω από ερασιτεχνικά. Μου αρέσει να πηγαίνω με τους φίλους να παίζω και μπάσκετ και μποξ και τένις και οτιδήποτε.

Α.Σ: Πάντως γυμναστήριο, γυμναστήριο. Το είδα στο καθημερινό πρόγραμμα σχεδόν;

ΔΓ: Ναι αφού έχουμε βρεθεί μαζί κιόλας στο γυμναστήριο.

Α.Σ: Αλήθεια, αλήθεια είναι αυτό. Έχουμε βρεθεί κάτι άγριες πολύ πρωινές ώρες. Πώς χαλαρώνετε; Πέρα από τον ήλιο, τη θάλασσα και τη μουσική; Είστε δηλαδή ένας άνθρωπος που θα βγει το βράδυ να πιει το ποτό του, είστε ένας άνθρωπος που θα πάει στο σπίτι να χαλαρώσει με τα παιδιά του; Πώς χαλαρώνετε;

Δ.Γ: Με τα παιδιά, με τα παιδιά.

Α.Σ: Δεν ξέρω αν θέλετε να μιλήσουμε γι’ αυτό, αλλά λένε ότι τα παιδιά αλλάζουν τον άνθρωπο. Τον κάνουν να σκέφτεται ότι δεν είναι μόνος του και ότι έχει ευθύνες.

Δ.Γ: Μα εννοείται, είναι πολύ διαφορετική η ζωή όταν είσαι μόνος σου και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό ή δεν έχεις κάποιον από πίσω σου και είναι πολύ διαφορετικό το να έχεις παιδιά. Πρέπει να προσέχεις περισσότερο, πρέπει να σκέφτεσαι περισσότερο, πρέπει να σκεφτείς τι παράδειγμα θα τους δώσεις. Είναι πολλά.

Α.Σ: Αυτή την ευθύνη την νιώθετε;

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Αν κρατάτε εσείς δικές σας συμβουλές από τον πατέρα σας που μου είπατε πριν, τα παιδιά σας από εσάς τι θέλετε να κρατήσουν; Δηλαδή ποια είναι η βασική…

Δ.Γ: Το να είναι αληθινοί. Το να μην χρειάζεται ποτέ να φοράνε κάποιο προσωπείο ή κάποια μάσκα. Και δεν εννοώ τη μάσκα του κορονοϊού.

Α.Σ: Στο σπίτι ποιος Γιαννακόπουλος είστε; Είστε ο Γιαννακόπουλος ο ήρεμος που συζητάει εδώ μαζί μου σήμερα; Ο Γιαννακόπουλος ο παθιασμένος που ίσως βλέπουμε στο γήπεδο; ο εκρηκτικός; Ποιος Γιαννακόπουλος μπαίνει σπίτι;

Δ.Γ: Ο άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί μέσα από διάλογο να εξηγήσει στα παιδιά του ποιο είναι το σωστό, να τους δώσει να καταλάβουνε, να τους λύσει απορίες. Ο οικογενειάρχης.

Α.Σ: Όχι ο εκρηκτικός τύπος που είδαμε;

Δ.Γ: Αυτό σας είπα. Βράζει το αίμα μόνο στο γήπεδο.

Α.Σ: Αυτό ήθελα να ρωτήσω. Έξω από το γήπεδο, υπάρχει ο εκρηκτικός Γιαννακόπουλος ή ήταν ένας άνθρωπος που εκδηλωνόταν εκεί μέσα και πραγματικά στην υπόλοιπη ζωή σας δεν υπάρχει πουθενά;

Δ.Γ: Ο αθλητισμός αλλοιώνει ανθρώπους. Αλλοιώνει ανθρώπους και χαρακτήρες.

Α.Σ: Και όχι προς το καλό πάντα ε;

Δ.Γ: Συνήθως όχι.

Α.Σ: Μου είπατε πριν ότι έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα μέσα από το γήπεδο. Αν σας ρωτούσα αν έχετε μετανιώσει για συγκρούσεις σας με ανθρώπους, με τους οποίους μπορεί σήμερα να ιδωθείτε και να μην έχετε απολύτως τίποτα, με τον Βασίλη Σπανούλη για παράδειγμα. Τι θα μου λέγατε;

ΔΓ: Η σχέση με τον Βασίλη Σπανούλη πάει πίσω πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες, νομίζω υπάρχει αλληλοσεβασμός, υπάρχει αλληλοεκτίμηση για ό,τι κάνει ο καθένας στη ζωή μας. Νομίζω τώρα αν υπήρξε και μία άτυχη στιγμή, έχει μείνει στο παρελθόν.

Α.Σ: Θα τον δείτε στο δρόμο, θα τον χαιρετίσετε δηλαδή;

ΔΓ: Εννοείται. Εννοείται. Καταρχήν είναι ένας εξαίρετος οικογενειάρχης, 5-6 παιδιά; Άρα δεν θα μπορούσε να μην είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ.

Για τη σχέση του με τον Παύλο

Α.Σ: Η σχέση σας με τον πατέρα σας πώς ήταν κύριε Γιαννακόπουλε και στο αθλητικό κομμάτι. Θέλω να πω όταν εκείνος ήταν πρόεδρος φαντάζομαι εσείς νέος από κάτω, το αίμα να βράζει, θα θέλατε να γίνουν άλλα πράγματα στην ομάδα, θέλατε να δείτε άλλα πράγματα. Πώς το βιώνατε όλο αυτό στην οικογένεια. Και θέλω να ρωτήσω αν το οικογενειακό τραπέζι είχε Παναθηναϊκό και τίποτα άλλο.

ΔΓ: Η σχέση με τον πατέρα μου ήταν μία σχέση λατρείας και από τις δύο πλευρές μέχρι την τελευταία μέρα που «έφυγε». Ο Παναθηναϊκός εντάξει σε ένα οικογενειακό τραπέζι θα συζητηθούν τα πάντα, αλίμονο αν δεν συζητιόταν και ο Παναθηναϊκός.

Α.Σ: Μια σχέση λατρείας λέτε…

Δ.Γ: Ναι…

Α.Σ: Είναι και ο μέντορας σας στη ζωή;

Δ.Γ: Είναι το είδωλό μου.

Α.Σ: Αν μου επιτρέπετε, τι είναι αυτό που θέλατε να έχετε, να κρατήσετε, να πάρετε από αυτόν τον άνθρωπο;

Δ.Γ: Είναι πάρα πολλά. Καταρχήν έβλεπα το πώς αυτός ο άνθρωπος ήταν με τους εργαζόμενους στη δουλειά, πάντα το γραφείο ήταν πάνω από όλα, η οικογένεια.

Μπορούσε ενώ είχε να ασχοληθεί με 1500 πράγματα στη ζωή του, πάντα έβρισκε χρόνο και για την οικογένεια και για τον Παναθηναϊκό και για τη δουλειά του και για άλλες ασχολίες, με άλλες δραστηριότητες που ασχολείτο, πάντα έβρισκε το χρόνο για όλα.

Α.Σ: Συμβουλές σας έδινε;

Δ.Γ: Πάντα.

Α.Σ: Αν σας ρωτούσα μία συμβουλή που έχετε κρατήσει τι θα μου λέγατε;

Δ.Γ: «Να ακούς τον κόσμο», «να λες πάντα την αλήθεια» γιατί μπορεί λέει να στεναχωρήσεις έναν άνθρωπο στην αρχή, αλλά θα ξέρεις ότι μετά που θα το σκεφτεί θα πει ότι αυτός ο άνθρωπος πάντα θα μου πει την αλήθεια και αυτό το έχω κρατήσει μέχρι σήμερα. Μπορεί να λέω πράγματα στα οποία δεν είμαι αρεστός, αλλά πάντα λέω την αλήθεια.

Α.Σ: Το μπάσκετ αποτελεί παρελθόν όπως φαίνεται στην ζωή σας, εκεί δεν είστε πρόεδρος με την έννοια ότι τρέχετε την ομάδα, παραμένετε πρόεδρος όμως στον όμιλο των επιχειρήσεων ο οποίος έχει ως ναυαρχίδα τη «ΒΙΑΝΕΞ» μία πολύ μεγάλη εταιρεία στο κομμάτι του φαρμάκου. Θέλω να ρωτήσω τι έχετε κρατήσει και εκεί από την οικογενειακή παράδοση, από τον τρόπο που διοικούσε ο πατέρας σας και πώς διοικείτε εσείς.

Δ.Γ: Δεν έχει αλλάξει τίποτα στην εταιρεία. Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τα τυπικά απλά πράγματα τα οποία είναι τα έπιπλα. Δηλαδή αν κάποιος μπει μες στο γραφείο μου είναι ακριβώς το ίδιο γραφείο που είχε ο πατέρας μου. Τα στυλό του είναι εκεί, οι κάρτες του είναι εκεί, τα πάντα είναι εκεί.

Α.Σ: Δεν έχετε αλλάξει τίποτα στο γραφείο; Απλά έχετε καθίσει εσείς εκεί.

Δ.Γ: Ακριβώς. Τώρα στο επίπεδο αν θέλετε διαχείρισης, προσπαθώ να ακολουθώ το μοντέλο του, αλλά πάντα προσαρμοζόμενο στις εποχές του 2020.

Α.Σ: Όλοι μιλούσαν για έναν εξαιρετικά καλό εργοδότη, για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε έτσι και μία προσωπική σχέση με τους εργαζόμενους, για έναν άνθρωπο που ήταν κοντά τους. Θέλω να ρωτήσω εσείς τι αφεντικό είστε; Αφεντικό σε εισαγωγικά.

Δ.Γ: Οι εταιρείες είναι οι άνθρωποι. Τι είναι; Τα μηχανήματα είναι; Τα ντουβάρια είναι; Οι άνθρωποι είναι που κάνουν τις εταιρείες και αν δεν έχεις μια καλή σχέση με τους ανθρώπους, δεν μπορεί να πάει καλά μια εταιρεία.

Α.Σ: Ποια είναι η σχέση σας λοιπόν με τους ανθρώπους;

Δ.Γ: Η σχέση μου με τους ανθρώπους είναι σε καθημερινή βάση να ρωτήσω και εγώ αν έχουν κάποια προβλήματα, να προσπαθήσω να σταθώ δίπλα τους όπου μπορώ, να ακούσω τις συμβουλές τους γιατί οι περισσότεροι είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνεργαστεί πάρα πολλά χρόνια με τον πατέρα μου. Υπάρχουν φορές που τους ρωτάω «τι θα έκανε ο Παύλος αυτή τη στιγμή; Τι θα έκανε ο πατέρας μου σε μία τέτοια περίπτωση;».

Α.Σ: Α το σκέφτεσαι αυτό;

Δ.Γ: Βεβαίως.

Α.Σ: Λειτουργεί δηλαδή πάντα έτσι ένα φίλτρο μέσα σας, τι θα έκανε ο πατέρας μου.

Δ.Γ: Ναι, ξαναλέω βέβαια πάντα βάζοντας και τη δική μου πινελιά και τις δικές μου ιδέες του 2020.

Α.Σ: Οι δικές σας ιδέες του 2020 τι είναι σε μία τόσο μεγαλύτερη εταιρεία; Και δεν θέλω να μου πείτε τη στρατηγική της εταιρείας, αλλά τι είναι αυτό το οποίο θεωρείτε ότι πλέον είναι απαραίτητο στο management ενός μεγάλου ομίλου. Και το λέω αυτό διότι παλιά οι εταιρείες ήταν πολύ προσωποκεντρικές. Υπήρχε ένας Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, το αφεντικό που λέγαμε το οποίο στην ουσία έτρεχε μία μεγάλη εταιρεία μόνο του. Τώρα οι άνθρωποι που δουλεύουν στο χώρο των εταιρειών λένε ότι πρέπει ο επικεφαλής στην ουσία, να μοιράζει αρμοδιότητες, να είναι μάνατζερ, να έχει έναν εποπτικό ρόλο και να ακούει εκείνους που ξέρουν καλύτερα.

Δ.Γ: Έχοντας τον Παύλο Γιαννακόπουλο ως πατέρα που όπως είπατε και εσείς προσωποκεντρικός, ήθελε όλα να περνούν από το χέρι του, το ίδιο μοντέλο ακολουθώ και εγώ.

Α.Σ: Το κάνετε και εσείς;

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Δηλαδή για να γίνει κάτι πρέπει να περάσει από το χέρι του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Είναι άχαρη δουλειά αυτή;

Δ.Γ: Τα σοβαρά θέματα έτσι;

Α.Σ: Θέλω να δούμε μαζί ένα βίντεο που είναι η καθημερινότητά σας, μας δώσατε την άδεια και καταγράψαμε ένα κομμάτι από αυτή και θα το σχολιάσουμε μαζί. Να το δούμε.

Δ.Γ: Με χαρά.

Η ενασχόλησή του με τα media: Είναι «ειδησάκιας»

Α.Σ: Το άλλο που παρατήρησα στο βίντεο, ένας άνθρωπος που είναι με τη τσάντα στο χέρι, πάει στο ένα γραφείο, φεύγει, πρέπει να πάει στο άλλο γραφείο γιατί έχετε και την άλλη επιχείρηση, το κομμάτι στα media, την DPG. Εκεί ένας άνθρωπος ο οποίος ξεκινάει να κάνει το δικό του βήμα στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Σας αρέσουν τα Μέσα Ενημέρωσης; Τα media γενικότερα σαν ενασχόληση;

Δ.Γ: Μου αρέσουν αν και θα πω πως ούτε σχολή δημοσιογραφίας έχω τελειώσει, ούτε δημοσιογράφος είμαι, το αντικείμενο δεν το ξέρω καλά. Είναι περισσότερο επιτελική η θέση μου εκεί πέρα. Δεν ασχολούμαι πολύ, τα νούμερα κοιτάω. Κάποια στιγμή είχα δει ότι υπάρχει ένα κενό στο χώρο του διαδικτύου και έτσι έκανα την προσπάθεια μου εκεί.

Α.Σ: Τι σας αρέσει στα media;

Δ.Γ: Τι μου αρέσει στα media. Ότι μαθαίνεις ειδήσεις πρώτος, είναι πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι καμιά φορά μπορείς και μαθαίνεις τα πράγματα πώς είναι, παρά με το πως τα παρουσιάζουν. Γιατί πολλές φορές δεν παρουσιάζονται τα πράγματα όπως θα έπρεπε ή όπως είναι η πραγματικότητα.

Α.Σ: Είστε «ειδησάκιας»; Είστε ο άνθρωπος που θα καθίσει το πρωί να διαβάσει την εφημερίδα του ή να ανοίξει το site και να δει κάτι το οποίο θέλει να διαβάσει και να είναι ενημερωμένος για όλες τις εξελίξεις;

Δ.Γ: Βεβαίως και θα περάσω. Θα κάνω μία γύρα από όλα τα μεγάλα και σοβαρά sites το πρωί, θα δω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και θα προσπαθήσω και εγώ να καταλάβω το τι γίνεται στο γίγνεσθαι της χώρας.

Α.Σ: Τι διαβάζετε περισσότερο; Είστε από αυτούς που ξεκινούν και διαβάζουν τις εφημερίδες ανάποδα από τα αθλητικά στα προηγούμενα χρόνια;

Δ.Γ: Παλιότερα ναι, τώρα πλέον περισσότερο μέσω του διαδικτύου.

Α.Σ: Το να είναι κανείς μέσα στα media έχει ωραίες στιγμές, έχει και δύσκολες στιγμές και θέλω να ρωτήσω αν έχετε έρθει σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα να έχετε ρεπορτάζ στα δικά σας τα media για ανθρώπους που είναι γνωστοί σας, είναι φίλοι σας και αν έχετε βρεθεί στη δύσκολη θέση να δυσαρεστήσετε φίλους σας από αυτά.

Δ.Γ: Σας είπα δεν ασχολούμαι καθόλου με το περιεχόμενο. Δεν είναι το αντικείμενό μου, σίγουρα θα έκανα λάθη. Προτιμώ να μην ασχολούμαι καθόλου.

Α.Σ: Δεν έχει τύχει να σας πάρει ένας φίλος σας και να σας πει «βρε Δημήτρη, γράφουν αυτό για μένα, πες να το κατεβάσουν;»

Δ.Γ: Έχει τύχει αλλά σας ξαναλέω δεν ανακατεύομαι και προκαλώ πραγματικά οποιονδήποτε έχει συνεργαστεί μαζί μου, να βγει να πει ότι έχω ασχοληθεί έστω και μια φορά στο να σηκώσω ένα τηλέφωνο. Δεν το έχω κάνει ποτέ μου.

Α.Σ: Η απάντηση θα είναι «κατέβασέ το» στο δημοσιογράφο;

ΔΓ: Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Δεν ασχολούμαι. Συγγνώμη δεν το γνωρίζω.

Πώς προέκυψε το DPG 7000

Α.Σ: Τι σημαίνει «DPG»;

Δ.Γ: Δημήτρης, Παύλος Γιαννακόπουλος.

Α.Σ: Και στην εταιρεία το όνομα του πατέρα σας.

Δ.Γ: Ναι…

Α.Σ: Και το «DPG7000»; Είναι η πινακίδα σας ή κάνω λάθος;

Δ.Γ: Είναι η πινακίδα μου σε όλα τα αυτοκίνητα ναι.

Α.Σ: Τι σημαίνει «DPG7000»;

Δ.Γ: Δεν σημαίνει κάτι. Σας λέω είναι πάλι στα πλαίσια της λατρείας για τον πατέρα μου. Κάποια στιγμή έτυχε να έχει ένα-δύο αυτοκίνητα με πινακίδες 7000 και θέλοντας πάντα να του μοιάσω, έτυχε και εγώ σε όλα μου τα αυτοκίνητα να έχω επιλέξει να βάλω αυτή τη πινακίδα.

Α.Σ: Σε όλα τα αυτοκίνητα με το αρχικό του πατέρα σας.

Δ.Γ: Το 7000 ναι.

Α.Σ: Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι μία λατρεία που δεν τη βρίσκει κανείς συχνά.

Δ.Γ: Σας είπα ήταν μία σχέση δύο ανθρώπων πάρα πολύ δεμένων, αγάπη, λατρεία, σεβασμός.

Τι είπε για το κάπνισμα;

Α.Σ: Τι θα παρατηρήσει κάποιος που θα δει αυτό το βίντεο; Ποιο θα είναι το πρώτο σχόλιο πιστεύετε;

Δ.Γ: …..

Α.Σ: Να πω εγώ; Αυτός ο άνθρωπος καπνίζει πολύ.

Δ.Γ: Ναι, καπνίζω πολύ.

Α.Σ: Πώς και έτσι; Ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά ζει με άγχος και ζούσε με πολύ περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια… Τι είναι το τσιγάρο στη ζωή σας; Είναι το αγχολυτικό;

Δ.Γ: Είναι κάτι το οποίο μου αρέσει πάρα πάρα πολύ.

Α.Σ: Θα πει κάποιος, πρόεδρε είσαι μέσα στα φάρμακα είσαι σε μία φαρμακοβιομηχανία, ασχολείσαι με το χώρο της υγείας, εσύ τσιγάρο; Εσύ θα έπρεπε να μην έχεις τσιγάρο με τίποτα.

Δ.Γ: Τι να σας πω τώρα; Να σας πω τη θεωρία μου ότι ο αντικαπνιστικός αγώνας και ότι κάνει κακό στην υγεία, έχει ξεκινήσει από τις εκλογές στην Αμερική όταν ο Μπους δεν πήρε αυτά που έπρεπε ότι από τη Φίλιπ Μόρις; Μπορώ να το αναπτύξω. Για μένα δεν θεωρώ ότι το τσιγάρο κάνει κακό.

Α.Σ: Θεωρείτε ότι δεν κάνει κακό δηλαδή σε αντίθεση με τις έρευνες οι οποίες διαβάζουμε κατά καιρούς κλπ ή δεν κάνει τόσο κακό, όσο άλλα πράγματα;

Δ.Γ: Εγώ όσο έχω διαβάσει επειδή ακούω πάρα πολύ κόσμο να μου λέει ότι το τσιγάρο βλάπτει δεν έχω πειστεί με τίποτα.

Α.Σ: Τι είναι αυτό το οποίο πιστεύετε ότι έχει ξεκινήσει αυτήν την παγκόσμια προσπάθεια να εξαφανιστεί το τσιγάρο και να μειωθούν οι καπνιστές; Δεν είναι η προσπάθεια να έχουμε πιο υγιείς ανθρώπους;

Δ.Γ: Υπάρχουν πάρα πολλοί που πιστεύουν αυτό. Για μένα θεωρώ ότι όλο αυτό έχει ξεκινήσει από τις δεύτερες εκλογές του πατέρα Μπους, όταν δεν πήρε τα χρήματα που έπρεπε αυτό τη Φίλιπ Μόρις.

Α.Σ: Θα πει τώρα να, ο Γιαννακόπουλος μία θεωρία συνωμοσίας.

Δ.Γ: Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει.

Α.Σ: Πού καπνίζετε; Ποια είναι η στιγμή που θα χρειαστείτε ένα τσιγάρο; Το πρωί; Το μεσημέρι; Στο γραφείο; Όλες τις ώρες;

Δ.Γ: Όλες τις ώρες.

Α.Σ: Είδα ένα πλάνο ακόμα και μετά τη γυμναστική.

Δ.Γ: Σας είπα το τσιγάρο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, το αγαπώ μου αρέσει και καπνίζω.

Α.Σ: Και διορθώστε με αν κάνω λάθος, αυτό το λέει ένας άνθρωπος που είχε έναν πατέρα φανατικό αντικαπνιστή.

Δ.Γ: Ο πιο φανατικός αντικαπνιστής. Θυμάμαι ο πατέρας μου πάντα πήγαινε στο γραφείο πρώτος από όλους. Κάθε πρωί έβρισκα ένα αυτοκόλλητο «απαγορεύεται το κάπνισμα» έξω από το γραφείο μου. Το κατέβαζα εγώ…

Α.Σ: Στην πόρτα σας;

Δ.Γ: Ναι στην πόρτα μου, μόνο στη δική μου και κάθε πρωί το κατέβαζα και το επόμενο πρωί ήταν πάλι στη θέση του.

Α.Σ: Πότε καπνίσατε για πρώτη φορά;

Δ.Γ: Στα 13 μου.

Α.Σ: Πότε το πήρε χαμπάρι ο πατέρας σας για πρώτη φορά;

Δ.Γ: Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Καμιά φορά δεν έλεγε πράγματα, πιστεύω ότι από την πρώτη στιγμή το είχε καταλάβει.

Α.Σ: Και πότε έσκασε όλο αυτό μέσα στο σπίτι;

Δ.Γ: Θυμάμαι πρέπει να κάπνισα πρώτη φορά στα 17; Στα 18 μέσα στο σπίτι.

Α.Σ: Και οι αντιδράσεις;

Δ.Γ: Ε, ήταν λίγο εκρηκτικές.

Α.Σ: Ήταν από τους λόγους τους οποίους τσακωνόσασταν με τον πατέρα σας, το τσιγάρο;

Δ.Γ: Μπορεί και ο μόνος.

Α.Σ: Δεν κατάφερε να σας το αλλάξει ποτέ αυτό.

Δ.Γ: Όχι.

Η αγάπη του για τα αυτοκίνητα

Α.Σ: Τι άλλο παρατήρησα στο βίντεο; Γρήγορα αυτοκίνητα.

Δ.Γ: Ναι θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι το πάθος μου. Μου αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα.

Α.Σ: Σας αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα να τα οδηγείτε ή σας αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα να τα οδηγείτε και γρήγορα;

Δ.Γ: Ε, το ένα νομίζω φέρνει και το άλλο.

Α.Σ: Όχι πάντα. Το λέω αυτό, γιατί θα το πω όπως έχει συμβεί. Έχετε περάσει στη Λεωφόρο Κηφισιάς μια φορά, εγώ ήμουν με το αυτοκίνητο, πίστευα πως πήγαινα γρήγορα και ξαφνικά πέρασε κάτι σαν αστραπή από δίπλα μου πρέπει να σας πω. Και κάποια στιγμή ρώτησα τι ήταν αυτό που πέρασε και μου λένε ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Δ.Γ: Λάθος θα κάνετε σίγουρα.

Α.Σ: Τρέχετε…

Δ.Γ: Τρέχω στα επιτρεπτά όρια.

Α.Σ: Στα επιτρεπτά όρια ποιανού; Φαντάζομαι όχι του Κ.Ο.Κ.

Δ.Γ: Πάντα, πάντα.

Α.Σ: Τώρα αυτό δεν θα το πιστέψουν πολλοί που σας έχουν δει στο δρόμο ξέρετε.

Δ.Γ: Μάλλον θα ήταν η ίδια οφθαλμαπάτη με αυτή που είδατε και εσείς.

Α.Σ: Σε αυτή την οφθαλμαπάτη πόσο έχει φτάσει κανείς με το αυτοκίνητο;

Δ.Γ: Στη Γερμανία που επιτρέπονται το να πας ανεξέλεγκτα στους δρόμους, έχω δει και 350 και 370.

Α.Σ: 350 και 370. Ποιο είναι το αγαπημένο σας αυτοκίνητο;

Δ.Γ: Μόνο Mercedes.

Α.Σ: Και πάλι αν δεν κάνω λάθος, είναι το οικογενειακό αυτοκίνητο αυτό. Δηλαδή η οικογένεια είχε Mercedes από όσο θυμάμαι.

Δ.Γ: Και εγώ από όσο θυμάμαι. Και ο πατέρας μου και οι θείοι μου και όλοι. Μας αρέσει.

Α.Σ: Έχετε και εσείς προσωπικά αλλά και σαν οικογένεια, κάποια πράγματα που δεν αλλάζανε στην πορεία των χρόνων έτσι;

Δ.Γ: Παραδοσιακή οικογένεια και ακολουθούμε οι γενιές ο ένας τον άλλον, η μία την άλλη.

Α.Σ: Αν ρωτούσα, το τσιγάρο δεν το βάζετε στα κουσούρια από ότι καταλαβαίνω, το βάζετε στις συνήθειες τις οποίες στηρίζετε κιόλας. Αν ρωτούσα τα κουσούρια σας, τι θα μου λέγατε;

Δ.Γ: Είμαι τελειομανής δεν θα αφήσω κάτι αν δεν το τελειώσω και δεν το τελειοποιήσω έτσι όπως θα θέλω εγώ.

Α.Σ: Τελειομανής στη δουλειά; Τελειομανής στην καθημερινότητά; Τελειομανής και με τους ανθρώπους;

Δ.Γ: Σε όλα, σε όλα.

Α.Σ: Με τους ανθρώπους και τους φίλους σας;

Δ.Γ: Με τους φίλους μου δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να τους βλέπω όσο θα ήθελα αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις εκεί ξεφεύγουν λίγο είναι πολύ διαφορετικό κομμάτι.

Α.Σ: Όλο αυτό που λέγεται πανδημία, έτσι όπως το ζούμε γιατί όπως το ζούμε εμείς το ζείτε και εσείς. Και εσείς έχετε οικογένεια πίσω σας και φαντάζομαι ανησυχείτε, πώς το πώς ζήσατε; Πώς ζήσατε και το κομμάτι της καραντίνας, πώς ζήσατε όλη αυτή τη διαδικασία του να σταματάμε να μιλάμε όπως μιλάμε τώρα και για να μιλήσουμε να πρέπει να φοράμε μία μάσκα, πώς ζήσατε την ανάγκη να βάζετε αντισηπτικό στα χέρια σας, να μην μπορείτε να χαιρέτησε έναν άνθρωπο έτσι όπως το χαιρετάγατε, αυτές όλες τις αλλαγές στη ζωή μας.

Α.Σ: Όπως όλος ο κόσμος. Σίγουρα είναι δυσάρεστο να μην μπορούμε να έχουμε την καθημερινότητα όπως την είχαμε, να πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί σε όλους τους τομείς της ζωής μας, τώρα όσον αφορά την καραντίνα λόγω και της εργασίας μου που είναι στα φάρμακα δεν έκλεισε η εταιρεία, πήγαινα κάθε πρωί στο γραφείο μου γιατί έπρεπε να πηγαίνω και μετά σπίτι κλεισμένοι, οικογενειακά ωραία.

Α.Σ: Γίνονται πάρα πολλές συζητήσεις γι’ αυτό που λέγεται πανδημία, καραντίνα και μέτρα. Είναι το μεγάλο θέμα στον πλανήτη ολόκληρο. Θέλω να δούμε μαζί ένα βίντεο και να σας ρωτήσω κάποια πράγματα γι’ αυτό. Να το δούμε παρακαλώ.

ΔΓ: Βεβαίως.

Α.Σ: Μεγάλη κουβέντα για τα εμβόλια, μεγάλη κουβέντα για το φάρμακο. Έχουμε ακούσει πάρα πολλούς ειδικούς, έχουμε ακούσει λοιμωξιολόγους, το ζείτε αυτό από μέσα και ξέρετε πάρα πολύ καλά τι χρειάζεται για να παρασκευαστεί ένα εμβόλιο και τι χρειάζεται για να βγει ένα φάρμακο.

Φαντάζομαι σας έχουν ρωτήσει πολλές φορές «Δημήτρη εσύ τι εκτιμάς, πότε θα έχουμε ένα εμβόλιο, πόσο ασφαλές θα είναι αυτό και πότε θα έχουμε ένα φάρμακο». Εσείς τι εκτιμάτε γι’ αυτό;

Δ.Γ: Ακούμε ότι υπάρχει εμβόλιο από τη Ρωσία, ακούμε ότι γίνονται προσπάθειες στην Κίνα, από την Αμερική. Τώρα το γεγονός ότι ένα εμβόλιο το οποίο θα βγει ενδεχομένως να μην έχει περάσει όλες τις κλινικές μελέτες, αυτό το κάνει λίγο επίφοβο. Αλλά θα πρέπει να δούμε καταρχήν τι θα υπάρξει, ακούσαμε έναν Bill Gates να λέει ότι μέσα στο 2021 θα έχει εξαφανιστεί εντελώς ο ιός. Μακάρι να είναι έτσι.

Τι πιστεύει για την Covid 19;

Α.Σ: Αυτούς οι οποίοι είναι σε μία γραμμή που λένε «δεν υπάρχει ιός», οι συνωμοσιολόγοι, οι αρνητές της μάσκας, να μην φοράμε μάσκες κλπ, εσείς βλέπω ότι τηρείτε τα μέτρα και τα τηρείτε και στο γραφείο σας, τα τηρείτε και στην καθημερινότητά σας. Πώς τους βλέπετε; Πώς γίνεται όλο αυτό το πράγμα; Δηλαδή να βλέπουμε γύρω μας τους θανάτους, να βλέπουμε όσα συμβαίνουν στον κόσμο και να μην μπορούμε ούτε να πειστούμε μεταξύ μας, ότι όλο αυτό το πράγμα υπάρχει.

Δ.Γ: Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Εδώ υπάρχουν κινήματα που λένε μην εμβολιάζεις τα παιδιά σου και ξαφνικά έχουμε δει ασθένειες οι οποίες είχαν εξαφανιστεί για δεκαετίες, να επανέρχονται. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.

Α.Σ: Φοβάστε; Το λέω αυτό γιατί αυτό το πράγμα φαίνεται ότι μπορεί να χτυπήσει τον οποιονδήποτε. Μπορεί να χτυπήσει εμένα, εσάς, την οικογένειά μας, τους ανθρώπους γύρω μας. Φοβάστε για όλο αυτό που συμβαίνει;

Δ.Γ: Βεβαίως και φοβάμαι. Βεβαίως και φοβάμαι. Θα ήμουν κουτός να μην φοβάμαι.

Α.Σ: Πώς θα τελειώσει όλο αυτό; Πώς πιστεύετε ότι θα τελειώσει όλο αυτό;

Δ.Γ: Αν το ήξερα αυτό… Τι να σας πω; Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα εμβόλιο, θα εμβολιαστούμε όλοι και θα μπορέσει να εξαφανιστεί, όπως εξαφανίστηκαν και άλλες ασθένειες στο παρελθόν.

Α.Σ: Μας φέρνει διδάγματα αυτό ως χώρα. Μας φέρνει διδάγματα και για πράγματα τα οποία θα έπρεπε να συμβαίνουν και για πράγματα που θα έπρεπε να μην συμβαίνουν. Για παράδειγμα, στη δύσκολη, στη στραβή, αποδείχθηκε πως ούτε μάσκες δεν φτιάχνουμε σε αυτή τη χώρα και χρειάστηκε στην αρχή στα δύσκολα να εισάγουμε μάσκες από το εξωτερικό και να παρακαλάμε κιόλας έτσι;

Δ.Γ: Μα γι’ αυτό και πρέπει κάθε χώρα να έχει δική της παραγωγή, να μπορεί τουλάχιστον σ