Έρευνα: Γιατί ερωτευόμαστε;

Παραδόξως, όμως, κάθε άλλο παρά δυσφορία νιώθουμε.

Απεναντίας, μάλιστα, αντλούμε ευχαρίστηση, μοναδική ευφορία και μια ανεξήγητη πληρότητα. Ξαφνικά όλα γύρω μας μοιάζουν υπέροχα, παίρνουν άλλο νόημα, δείχνουν πιο όμορφα. Και αν αυτό το συναίσθημα βρει ανταπόκριση και από τον άλλον, τότε πραγματικά είναι ευλογία και για τους δυο. Τα συναισθήματα που νιώθουμε, μπορούμε να τα περιγράψουμε και αργά η γρήγορα και να αντιληφθούμε τις αλλαγές μέσα μας.

Να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Και η απάντηση σε όλα αυτά είναι «έρωτας» και πάντα έρχεται απροειδοποίητος. Είμαστε, λοιπόν ερωτευμένοι, κάτω από την γλυκιά επήρεια όλων αυτών των «μαγικών» συμπτωμάτων, που κάνουν την ζωή μας πιο όμορφη. Γιατί, όμως, μας συμβαίνει; Γιατί ερωτευόμαστε; Και γιατί το συγκεκριμένο άτομο και όχι κάποιο άλλο;

Από πού που έρχεται ο έρωτας;

Ο Έρωτας είναι ένας μικρός φτερωτός θεός, ένα παιδάκι που παίζει με τα βέλη του και τα ρίχνει όπου βρει, όποτε θέλει, αγνοώντας τις συνέπειες. Η επιστήμη βέβαια, έχει άλλη άποψη περί του θέματος.

Ο εγκέφαλός μας είναι το βασικό σημείο που κινεί τα νήματα. Όλα ξεκινούν από αυτόν και καταλήγουν, επίσης, σε αυτόν. Αυτός είναι που καθορίζει ποιο πρόσωπο μπορεί να μας γοητεύσει, να μας ενθουσιάσει, να μας κόψει την ανάσα και ποιο να μας αφήσει παγερά αδιάφορους.

Εδώ ξεκινούν και τα πρώτα συμπτώματα, τα οποία περιγράψαμε και στην εισαγωγή. Μέσα σε αυτά ανήκει και η αϋπνία, καθώς και οι έμμονες σκέψεις, του ατόμου που έχουμε ερωτευτεί. Γι αυτό πολλές φορές, ακούτε τους ερωτευμένους να λένε, πως κοιμούνται και ξυπνούν με την ίδια σκέψη του αγαπημένου προσώπου καρφωμένη στο μυαλό τους, ή ακόμα και το ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν κατά την διάρκεια της ημέρας.

Και είναι φυσιολογικό, αφού σώμα και μυαλό είναι δέσμια μιας κατάστασης μόνιμης αναστάτωσης και ολοκληρωτικά απορροφημένα από αυτήν. Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο έρωτας είναι βιολογική ανάγκη και διαφορετική από τη σεξουαλική διέγερση. Είναι κάτι σαν την πείνα, τη δίψα, την ανάγκη ενός καπνιστή να καπνίσει.

H έρευνα εξηγεί, γιατί ο έρωτας μπορεί να εμπεριέχει τόσο ακραία και αντίθετα συναισθήματα, όπως ευφορία, άγχος και θυμό, τα τελευταία κυρίως, όταν χάνουμε ή κινδυνεύουμε να χάσουμε το αντικείμενο του πόθου μας. Τότε ο έρωτας ενισχύεται. «Όταν είσαι ερωτευμένος χάνεις τον έλεγχο, τη λογική», εξηγεί η Δρ Xέλεν Φίσερ, ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Pάτζερς.

Μπορεί να μοιάζουν με συμπτώματα ασθένειας, αφού μεταβάλλεται σημαντικά η συμπεριφορά και οι αντιδράσεις του ατόμου, μόνο που, ευτυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία. Αυτή η κατάσταση μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια, ανάλογα με την περίπτωση. Ο έρωτας, χωρίς καμία αμφιβολία είναι μια θαυμάσια επινόηση της φύσης για την εξασφάλιση της διαιώνισης του είδους μας.

Ο έρωτας περνάει από...τη μύτη!

Καταλάβαμε περίπου γιατί ερωτευόμαστε, καθώς και τι νιώθουμε όταν συμβαίνει αυτό. Γιατί όμως να ερωτευόμαστε εκείνον και όχι τον άλλον; Γιατί μας έλκουν συγκεκριμένοι άνθρωποι; Γιατί αυτός που σε εμάς φαίνεται υπέροχος, σε κάποιον άλλον δεν προκαλεί καμιά εντύπωση, και το αντίθετο; Οι θετικές επιστήμες έχουν τις απαντήσεις.

Έχουμε ακούσει ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι, ότι μια ματιά ήταν αρκετή για να μην μπορούμε να τον/την ξεχάσουμε, ένα άγγιγμα, κλπ. Αυτά είναι εν μέρει αλήθεια, όμως υπάρχει μια βαθύτερη εξήγηση. Ότι και αν νιώθουμε με τις υπόλοιπες αισθήσεις μας, μία είναι αυτή που θα μας οδηγήσει πραγματικά στο άτομο που θα ερωτευτούμε.

Από τα πιο βασικά αισθητήρια όργανα του έρωτα είναι η μύτη. Λειτουργεί ως «ανιχνευτής» της φυσικής μυρωδιάς των ανθρώπων που πρόκειται να μας εντυπωσιάσουν, πριν καλά-καλά, μάλιστα, να έρθουμε σε οπτική επαφή μαζί τους. Άλλες μυρωδιές είναι πιο οικείες και άλλες απλά, μας αφοπλίζουν! Μόλις το άτομο μυρίσει την κατάλληλη για εκείνο μυρωδιά, αναλαμβάνει δράση!

Η σύνδεση αυτή του έρωτα και της όσφρησης, κάθε άλλο παρά αυθαίρετη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Το πώς νιώθουμε, οι εικόνες που ανακαλούμε και μόνο στην μυρωδιά ενός αρώματος, η αλλαγή της διάθεσης μας από μια και μόνο μυρωδιά, είναι φαινόμενα που έχουν συμβεί σε όλους μας.

Η οσμή ανακαλεί μνήμες και συναισθήματα με πολύ μεγαλύτερη ένταση από τις άλλες μας αισθήσεις και οδηγεί γρήγορα σε συνειρμούς. Θυμηθείτε, γιατί πολλές φορές θέλουμε να μείνουμε σε έναν χώρο ή να φύγουμε, ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει οπτικά. Η όσφρηση καταλαμβάνει απροειδοποίητα χώρο στη μνήμη μας και εντυπώνεται.

Στην όσφρηση στηρίζεται και η άποψη ότι, «τα ετερώνυμα έλκονται», και αυτό γιατί ο οργανισμός μας έχει την τάση να έλκεται από άτομα που εκπέμπουν διαφορετική μυρωδιά από το ανοσοποιητικό τους σύστημα σε σχέση με το δικό μας.

Κι όμως, η χειραψία δεν αποτελεί μόνο κοσμική εκδήλωση αλλά, κυρίως, την πρώτη αναγνωριστική επαφή για την οσμή κάποιου! Η έλξη που νιώθουμε για ένα άτομο εξαρτάται από την οσμή. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι μπορεί να μας εξασφαλίσει πάντοτε σωστές επιλογές. Είναι μια καθαρά ενστικτώδης λειτουργία.

«Σχιζοφρενής» ο ερωτευμένος εγκέφαλος..;

Για τη μελέτη, η Δρ Xέλεν Φίσερ, μαζί με άλλους διακεκριμένους ιατρούς, μέσα στους οποίους και ψυχολόγους, ανέλυσαν 2.500 τομογραφίες εγκεφάλου 17 φοιτητών που διένυαν τους πρώτους μήνες ή εβδομάδες του ερωτικού τους πάθους. Οι φοιτητές κοιτούσαν τη φωτογραφία του ή της αγαπημένου τους ενώ υποβάλλονταν σε μαγνητική τομογραφία. Αυτές οι εικόνες συγκρίθηκαν με άλλες που ελήφθησαν, ενώ οι εθελοντές κοιτούσαν τη φωτογραφία κάποιου γνωστού τους.

Αποδείχθηκε, πως οι εστίες δραστηριότητας του «ερωτευμένου εγκεφάλου» βρίσκονται σε περιοχές του υποσυνειδήτου με πολλά κύτταρα που είτε παράγουν είτε προσλαμβάνουν ντοπαμίνη. Το χημικό ανιχνεύεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στον εγκέφαλο όταν αναμένουμε ή επιθυμούμε κάποια ανταμοιβή. H εγκεφαλική συμπεριφορά του ερωτευμένου ατόμου ξεπερνάει τα όρια της λογικής.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στον εγκέφαλο των πιο παθιασμένων δραστηριοποιείται ο «κερκοφόρος πυρήνας». Αυτός βρίσκεται σε αντιδιαμετρικό σημείο του εγκεφάλου από την περιοχή που «εγγράφει» πόσο ελκυστικό -όσον αφορά στη μορφή- είναι το αντικείμενο του έρωτα και συνδέεται με την επιθυμία, τη διαρκή σκέψη και την ανεξήγητη και ακαταμάχητη έλξη που νιώθουμε για έναν και μόνο άνθρωπο, ακόμα και αν περιστοιχιζόμαστε από εξίσου γοητευτικούς επιδόξους συντρόφους. Ίσως η φύση να έχει φροντίσει με αυτό τον τρόπο, την διατήρηση της μονογαμίας.

Αυτή η κάπως «μανιώδης» συμπεριφορά απέναντι στον καινούργιου έρωτα, αμβλύνεται με το πέρασμα του χρόνου, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στη λειτουργία των κέντρων του εγκεφάλου.

Η διαδρομή του έρωτα

Είναι ένας συναίσθημα μοναδικό , αναντικατάστατο, μαγικό, τρελό και υπέροχο μαζί και πολλά άλλα ακόμα. Όταν το ζούμε, όλα όσα νιώθουμε είναι στον υπέρτατο βαθμό. Όρκοι αιώνιας αγάπης και ολοκληρωτικής αφοσίωσης, που πραγματικά τους πιστεύουμε. Πόσο όμως κρατάει αυτό;

Από την στιγμή που ο έρωτας θα μας χτυπήσει με τα βέλη του, είναι σίγουρο πως δεν θα κρατήσει παντοτινά με αυτή την ένταση. Έρχεται όμως να δώσει την θέση του σε ένα άλλο συναίσθημα πιο βαθύ και ικανό να κρατήσει για πάντα. Την αγάπη. ποια είναι όμως η πορεία της διαδρομής από την στιγμή που θα αντικρίσουμε το άτομο που θα ερωτευτούμε μέχρι την αγάπη;

Η πρώτη φάση του έρωτα είναι ο πόθος. Θηλυκά οιστρογόνα και αρσενική τεστοστερόνη συναντιούνται και προκαλούν εκρήξεις! Για να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στα δύο φύλα, η παραγωγή των ορμονών λειτουργεί αντίστροφα. Η έκκριση της τεστοστερόνης στον άνδρα μειώνεται, ενώ τα οιστρογόνα στη γυναίκα αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, έως ότου πλησιάσει το «ταίρι» της.

Όταν οι ενδιαφερόμενοι έρθουν κοντά, ξεκινά η δεύτερη φάση του έρωτα. Ορμόνες που ελέγχουν τον ρυθμό της καρδιάς, της πίεσης και του στρες, όπως η ντοπαμίνη και η αδρεναλίνη, κατακλύζουν το σώμα από συναισθήματα. Το σώμα, ωστόσο, αδυνατεί να βιώσει την έκκριση των συγκεκριμένων ορμονών για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ορμόνες αυτές λειτουργούν στα κέντρα όπου είναι «τοποθετημένα» το αίσθημα της πείνας, της δίψας και άλλων αναγκών. Όσο η ντοπαμίνη και η αδρεναλίνη πλημμυρίζουν το σώμα, ο άνθρωπος λειτουργεί με αυξημένο στρες, κατάσταση που μπορεί να διαρκέσει έως και τρία χρόνια!

Όταν ερωτευόμαστε, το κέντρο της κρίσης του εγκεφάλου «χάνεται». Οι παρενέργειες της γλυκιάς «νόσου» γίνονται ανεξέλεγκτες, γι? αυτό και ο ερωτευμένος λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο, σαν χαμένος, πολλές φορές για παράδειγμα, με ένα χαμόγελο στα χείλη, χωρίς λόγο, με μια αφέλεια, με απροσεξία κλπ.

Αυτό, όμως, δεν διαρκεί για πολύ. Την κατάσταση έρχεται να σώσει η οξιτοκίνη ή αλλιώς οκιτοκίνη, που είναι μια ορμόνη που χαρακτηρίζει και την σχέση μητέρας-παιδιού. Σκοπός είναι να περάσει η σχέση σε ένα στάδιο πιο ώριμο και συνειδητοποιημένο.

Στην τελευταία φάση της πορείας του έρωτα, ανήκει η διαδικασία του δεσίματος των συντρόφων. Εδώ εκκρίνεται η ορμόνη της αγάπης. Το ενδιαφέρον και η διάθεση για όρκους αγάπης και αφοσίωσης υπάρχουν, αλλά αυτή τη φορά πιο συνειδητοποιημένα και με πιο χαλαρές διαθέσεις.

Η ορμόνη της αγάπης έρχεται για να ενισχύσει την εμπιστοσύνη μέσα στο ζευγάρι. Έτσι, ο έρωτας διατηρείται, ενώ αυτό που περιορίζεται είναι η έντασή του. Το ζευγάρι αρχίζει να ηρεμεί, να ζει πιο ήρεμα και αρμονικά, χωρίς τις ακρότητες που είχαν φέρει το πάθος και ο ενθουσιασμός στα πρώτα στάδια. Εν ολίγοις, επιτρέπει στο ζευγάρι γλυκιά, ήρεμη, αρμονική ζωή, χωρίς τις ακρότητες του πάθους.

Σε αυτό το στάδιο βασίζεται πολύ το αν η σχέση θα έχει μακροβιότητα. Γιατί αν η αγάπη δεν έρθει να πάρει τη θέση της, τότε μάλλον θα έρθει η αδιαφορία, η οποία μπορεί να είναι αμοιβαία, μπορεί όμως και όχι. Σε αυτή την περίπτωση, αν και οι τυχόν προσπάθειες που μπορεί να κάνει το ζευγάρι για βελτίωση της σχέσης δεν ευδοκιμήσουν, θα ήταν καλύτερο να τελειώσουν τη σχέση τους ήρεμα και όσο πιο «αναίμακτα» γίνεται, από το να υποφέρει κάποιος από τους δύο ή και οι δύο.

Είναι σημαντικό, να αναφέρουμε, ότι τις περισσότερες φορές, η έκκριση ορμονών ανάμεσα στους συντρόφους, δεν γίνεται με τον ίδιο ρυθμό ούτε συμπίπτει χρονικά. Στους άνδρες, συνήθως, υπάρχει μια πιο αργή αλλά σταθερή πορεία προς την τρίτη φάση. Οι γυναίκες από την άλλη είναι λίγο πιο γρήγορες. Για το αν κάποιος έχει μια τάση στο να μην προτιμάει τις δεσμεύσεις, ή ακόμα να είναι άπιστος, μάλλον δεν είναι κάτι που οφείλεται σε φυσικά αίτια, αφού επιστημονικά, καμία ορμόνη δεν κατοχυρώνει κάτι τέτοιο.

Πως λειτουργεί η απόρριψη;

Από τις δυσάρεστες πτυχές στο κεφάλαιο «Έρωτας», καθώς και ένας από τους λόγους που προκαλούν αγωνία και καρδιοχτύπι στον ερωτευμένο. Είναι ο φόβος και η αγωνία μιας πιθανής απόρριψης. Διαπιστώθηκε, πως, ενώ εξακολουθείς να είσαι ερωτευμένος, η απόρριψη μπορεί να αποσυντονίσει την δραστηριότητα σε όλες σχεδόν τις περιοχές του εγκεφάλου.

Φυσικά, σε έναν ψυχικά υγιή άνθρωπο, η ηρεμία σιγά-σιγά αποκαθίσταται. Όμως, τα κυκλώματα του εγκεφάλου που συνδέονται με το πάθος, δεν επηρεάζονται καθόλου, έτσι ώστε να είναι έτοιμα να «ξανανάψουν» στο επόμενο «αντικείμενο» του πόθου.

Κεραυνοβόλος έρωτας. Όντως υπάρχει;

Κι εκεί που όλο το βράδυ φαινότανε για ... σκάρτοπερνάς από μπροστά μου ξαφνικά και ...Μπαμ και κάτω! Έτσι έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι, εκφράζοντας το πόσο ξαφνικά μπορεί ο έρωτας να σου χτυπήσει την πόρτα. Το ότι ο έρωτας μας έρχεται πάντοτε απροειδοποίητα, αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά. Μπορεί, όμως να είναι τόσο έντονος που να μας συμβεί με την πρώτη κιόλας ματιά; Οι απόψεις διίστανται. Αλλά μάλλον αυτό συμβαίνει γιατί σε κάποιους δεν έτυχε να συμβεί. Ακόμα!

Όσοι τον έχουν ζήσει, πάντως, το περιγράφουν ως κάτι μοναδικό, από τα πιο ρομαντικά πράγματα που μπορούν να συμβούν σε κάποιον και θα ήθελαν χωρίς καμία αμφιβολία να το ξαναζήσουν! Αυτό που ενδυναμώνει την φύση του κεραυνοβόλου έρωτα είναι τόσο το γεγονός ότι μπορεί να συμβεί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένα τόσο δυνατό και ευχάριστο συναίσθημα, όσο και το μυστήριο που χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα ανάμεσα στα δύο άτομα.

Έρωτας με την πρώτη ματιά, υπάρχει. Ανεξάρτητα από το αν και πόσο αυτός θα εξελιχθεί ή όχι.

Το συναίσθημα του κεραυνοβόλου έρωτα είναι εξαιρετικά δυνατό και για τους περισσότερους ασυγκράτητο. Την ώρα που σου συμβαίνει δεν μπορείς να ελέγξεις τις κινήσεις σου ή το βλέμμα σου. η έλξη που σου προκαλεί το άλλο άτομο τόσο ξαφνικά, σε κάνει να χάσεις στιγμιαία τον έλεγχο.

Το σίγουρο είναι ότι οι ευκαιρίες για να ζήσει ο καθένας μας κάτι τόσο δυνατό, είναι σαφώς περιορισμένες. Μπορεί, όμως, να συμβεί, οπουδήποτε. Οι άνθρωποι που έχουν νιώσει αυτό το συναίσθημα το περιγράφουν σαν κάτι πολύ όμορφο και ζεστό: όταν οι ματιές συναντήθηκαν, ήξεραν ότι είχαν γνωρίσει τον άνθρωπο των ονείρων τους.

Όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα, εκείνα τα πρώτα λεπτά. Τι πρέπει όμως να προσέξουμε;

Ο έρωτας μπορεί να έρθει γρήγορα, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Η διάθεση που θα έχουμε την στιγμή εκείνη, η εμφάνιση του άλλου, το βλέμμα, η φωνή, οι κινήσεις και, βέβαια, μην ξεχνάμε τη μυρωδιά. Ξέρουμε, βέβαια ότι δεν πρέπει να στηριχτούμε στα προφανή και να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ας χαρούμε την στιγμή και ας δώσουμε το χρόνο και την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα το άτομο που μας συγκλόνισε!

Το κεφάλαιο κεραυνοβόλος έρωτας ή έρωτας με την πρώτη ματιά, έχει κινήσει και το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, η οποία, επίσης, επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Συγκεκριμένα, ορίζει πως η δραστηριότητα του εγκεφάλου συνηγορεί με την ύπαρξη του φαινομένου καθώς τα νεύρα και τα κύτταρα του εγκεφάλου αντιδρούν διαφορετικά.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος χρειάζεται περίπου 30 δευτερόλεπτα για να ερωτευτεί ή για να αντιληφθεί το κατά πόσον κάποιος είναι ελκυστικός ή όχι. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι το αν θα ερωτευτούμε κάποιον κεραυνοβόλα εξαρτάται από την ψυχολογική μας κατάσταση την δεδομένη στιγμή. Όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη διάθεση, ακόμα και ο πιο γοητευτικός άνθρωπος μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

Οι επιστήμονες και οι ψυχολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Από ότι φαίνεται, πάντως, την πιο ολοκληρωμένη απάντηση τη δίνουν όσοι πραγματικά έχουν ερωτευτεί κάποιον με την πρώτη ματιά. Στον έρωτα εκτός της εξωτερικής εμφάνισης, βλέπεις και στοιχεία που δεν είναι ορατά σε άλλους. Ο έρωτας είναι μια χημεία περίεργου είδους που σε καλεί να εξερευνήσεις διαφορετικά τον άτομο που σε ενδιαφέρει.

Και, φυσικά, ο έρωτας με την πρώτη ματιά μπορεί να είναι εξίσου πλασματικός με κάθε άλλο είδος έρωτα. Τα συννεφάκια, το χάσιμο του μυαλού, η αφηρημάδα, η απροσδιόριστη χαρά ή μελαγχολία είναι επίσης βασικά συμπτώματα ενός έρωτα που είναι διαφορετικός και ίσως πιο βαρύς και βαθύς από όσο θα περίμενε κανείς.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν είναι καθόλου επιπόλαιη επιλογή. Αντίθετα είναι η φλόγα που πυροδοτεί μια βαθιά οικειότητα μεταξύ μιας εικόνας, τόσο συνειδητής όσο και ασυνείδητης, και του προσώπου που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα. Στο πρόσωπο εκείνου ή εκείνης βλέπουμε το άτομο που εκφράζει τις πιο μεγάλες επιθυμίες μας, τους πόθους μας, τον ιδανικό σύντροφο που τριγυρνάει στα όνειρά μας.

Έτσι, βαθιά μέσα μας νιώθουμε ότι μέσα από το άτομο αυτό θα ολοκληρωθούμε ψυχολογικά και άρα θα γίνουμε ευτυχισμένοι. Μόνο που ο κεραυνοβόλος έρωτας περικλείει και μια μεγάλη αντίφαση, που είναι από τη μία, η επιθυμία για την εξέλιξη μιας ιδανικής σχέσης και από την άλλη ο φόβος της ανατροπής. Όταν η λογική αρχίζει να μας αγγίζει, θα αρχίσουμε να βλέπουμε τις ατέλειες του άλλου.

Αξίζει τον κόπο, όμως, να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας. Το στάδιο αυτό το περνούν όλες οι σχέσεις. Έχοντάς αυτό υπόψη, θα ξεπεράσουμε πιο εύκολα τις δυσκολίες και θα είμαστε έτοιμοι για πιο ουσιαστικά πράγματα μέσα στη σχέση. Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι βαθύς και στηρίζεται έντονα στην διαίσθηση. Είναι ένα συναίσθημα μοναδικό και μένει αξέχαστο σε όποιον το έχει ζήσει.

Φιλοσοφίες και επιστημονικές απόψεις γύρω από τον έρωτα

Ο Freud υποστηρίζει ότι ο έρωτας έρχεται σιγά σιγά, μέσα από την ικανοποίηση της ερωτικής ανάγκης. Ο Πλάτωνας θεωρούσε τον έρωτα, θεία τρέλα, ένα παραλήρημα σταλμένο από τον Θεό. Στο «Συμπόσιον», ο έρωτας αποδίδεται ως η επιθυμία του ανθρώπου να κατακτήσει την αιωνιότητα.

Η ψυχαναλυτική άποψη υποστηρίζει ότι ερωτευόμαστε κάποιον που μας θυμίζει αγαπημένα πρόσωπα της παιδικής ηλικίας. Ο άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα που μπορεί να αντικατοπτρίζει εξωτερικά ή ψυχικά την μητέρα του και η γυναίκα κάποιον που να της δίνει την αίσθηση της πατρικής προστασίας ή ένα άτομο που, είτε για τον άνδρα είτε για την γυναίκα, να θυμίζει την εικόνα προσώπου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική τους ηλικία. Αυτό εκδηλώνει την ανάγκη του ανθρώπου να εξελιχθεί και να προχωρήσει στη ζωή του με νέα δεδομένα.

Η ρομαντική αγάπη, που έχει γίνει κατά κόρον, πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες και μας έχει συγκινήσει μέσα από ταινίες, τραγούδια, ποιήματα κλπ., είναι ια επινόηση που ξεκινά από τον Μεσαίωνα και συγκεκριμένα από τον χώρο της Εκκλησίας. Ο επιθυμητός άνθρωπος, εξιδανικευόταν από τον ερωτευμένο, λατρευόταν και αποκτούσε μια θεϊκή υπόσταση.

Ο πόνος της καρδιάς και η λατρεία του άπιαστου αποτελούσαν τις συζητήσεις των ευγενών κα διανοούμενων της εποχής του ρομαντισμού. Ο πόνος αυτός έγινε πηγή έμπνευσης και μονοπώλησε την τέχνη, κάνοντας την προσμονή του πρίγκιπα, μέσα από εμπόδια, απογοητεύσεις και δάκρυα, μια μαγική κατάσταση, που, παραδόξως, ευχαριστούσε τους εκφραστές της.

Ο έρωτας, είτε επιστημονικά και πεζά, είτε ποιητικά και ρομαντικά, είναι ένα από τα ομορφότερα και σημαντικότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν στην ζωή ενός ανθρώπου. Μια εμπειρία που αξίζει σε αιχμαλωτίσει, που επιβάλλεται να τη ζήσεις! Το ευχόμαστε από καρδιάς σε όλους!