Φόβοι: 10 τεχνικές για να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου!

Τα δυο αυτά συναισθήματα παρεμβαίνουν στη διαδικασία του να επιλέξουμε ή να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας. Η αυτό-αμφισβήτηση και ο φόβος εκδηλώνονται με τις μικρές εσωτερικές εκείνες φωνούλες που μας λένε «δεν θα πετύχεις ποτέ, οπότε γιατί να προσπαθήσεις;» ή «ποιος νομίζεις ότι είσαι; Θα αποτύχεις!». Η αυτό-αμφισβήτηση και ο φόβος είναι τα συναισθήματα που μας κάνουν να ακούμε τι λένε και -ακόμα χειρότερα- να πιστεύουμε αυτές τις φωνές, με αποτέλεσμα να τα παρατάμε πριν καν ξεκινήσουμε.

Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος

Η μπλοκαριστική δύναμη της αρνητικής σκέψης

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται αυτό-αμφισβήτηση και φόβο κάποια στιγμή στη ζωή τους και κάνουν κάτι γι' αυτό. Άλλοι πάλι, τελματώνουν ή αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους σε έναν τομέα, όπως πχ τον επαγγελματικό. Αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα, όπως το να γνωρίσουν νέους φίλους ή σύντροφο, να κάνουν ένα μεταπτυχιακό ή να μάθουν νέες στρατηγικές διαχείρισης της ζωής τους. Αισθάνονται 'κολλημένοι' και καταδικασμένοι.

Όταν όμως κανείς αισθάνεται αυτό-αμφισβήτηση και φόβο, χάνει τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται: προβλέπει ότι τίποτα καλό δεν πρόκειται να του συμβεί, οπότε δε δοκιμάζει τίποτα καινούργιο και αρνείται να πάρει το παραμικρό ρίσκο. Έτσι όμως υποτιμά καταστάσεις και ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Η αυτό-αμφισβήτηση και ο φόβος παίρνουν διαφορετικές μορφές και προέρχονται από ποικίλες πηγές, οπότε προέχει να μάθει κανείς να τις αντιμετωπίζει.

Πώς δημιουργείται η αυτό-αμφισβήτηση και ο φόβος

Ήδη από πολύ μικρή ηλικία ο άνθρωπος παίρνει μηνύματα για τον εαυτό του και τις ικανότητές του από την οικογένεια και στη συνέχεια από το σχολείο. Μία κατηγορία είναι οι υπερπροστατευτικοί γονείς που δεν επιτρέπουν στο παιδί να ρισκάρει και να ανοίξει τα φτερά του: στέλνουν το μήνυμα 'πρόσεχε, θα πέσεις και θα αποτύχεις', το οποίο κάτω από την επιφάνεια κρύβει το μήνυμα 'δεν έχεις αρκετές δυνάμεις'. Άλλη κατηγορία είναι οι γονείς που πιστεύουν ότι το παιδί τους δεν είναι αρκετά έξυπνο, γρήγορο, ταλαντούχο ή ικανό και το τονίζουν αυτό με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία, είτε κάνοντας συγκρίσεις είτε προσγειώνοντας το παιδί. Σε άλλες περιπτώσεις, και πάλι άθελά τους, οι γονείς περνάνε στα παιδιά το μήνυμα ότι 'ως οικογένεια δεν έχουμε αρκετά χρήματα, ωραίο σπίτι, αυτοκίνητο και ρούχα... άρα είμαστε κατώτεροι από τους άλλους' κάτι το οποίο το παιδί εσωτερικεύει και προχωρά βάσει αυτού.

Άλλοτε πάλι οι γονείς ή το σχολείο έχουν περιορισμένες βλέψεις για την επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού και το στρέφουν σε 'σίγουρες' επιλογές: να ακολουθήσει για το καλό του το επάγγελμα του πατέρα ή να μπει στο δημόσιο, ματαιώνοντας τα όνειρά του για άλλη καριέρα. Καθώς το παιδί ενστερνίζεται αυτά τα μηνύματα, 'μαθαίνει' κάτι για τον εαυτό του: ότι, σύμφωνα με τη γνώμη και εκτίμηση των άλλων, δεν θα τα καταφέρει.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες ο άνθρωπος μαθαίνει να επικεντρώνεται κάθε φορά στο αρνητικό. Όποτε του παρουσιάζεται μια ευκαιρία σκέφτεται τι μπορεί να πάει στραβά, φοβάται ότι δεν του αξίζει και κάνει σενάρια προσπαθώντας να δει από πού θα του έρθει η αποτυχία ή η καταστροφή. Για να αντισταθμίσει τους φόβους του, συχνά ο άνθρωπος παίρνει μια αμυντική στάση και παριστάνει ότι δεν τον ενδιαφέρει η παρούσα κατάσταση, με το σκεπτικό «δεν είμαι τόσο καλός όσο οι άλλοι. Αν προσπαθήσω και δεν τα καταφέρω θα γελοιοποιηθώ, αλλά αν δεν προσπαθήσω, τουλάχιστον δε θα γελοιοποιηθώ'. Η λογική αυτή του παραλόγου οδηγεί σε αυτοσαμποτάρισμα και τελμάτωση.

Διαβάστε περισσότερα στο boro.gr