Tα κιλά των διακοπών: Ψυχολογικά κόλπα για αδυνάτισμα

ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ που ήθελε να αδυνατίσει δημιουργούσα μια σχέση μέσα από την οποία «κάτι» έπαιρνε από μένα, κι αυτό το «κάτι» τον βοηθούσε να αντέξει όλη αυτή την «καταδίκη» που βίωνε. Και μιλώ για «καταδίκη», γιατί το να κάνεις δίαιτα αδυνατίσματος είναι ό,τι πιο αφύσικο και απαράδεκτο μπορεί να πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να απαγορεύεται να κάνει κάποιος δίαιτα αδυνατίσματος, ιδίως στερητική και ολιγοθερμιδική, με μικρή ποσότητα τροφής. Είναι σαν να όριζαν σε κάποιον που έχει εισπνεύσει πολύ αέρα (στην περίπτωσή μας: που έχει παχύνει), το πόσα κυβικά τού επιτρέπεται να εισπνέει το πρωί, πόσα το μεσημέρι και πόσα το βράδυ, απαγορεύοντας στο μεσοδιάστημα οποιαδήποτε άλλη ανάσα. Κι αν αυτός ο δύσμοιρος ασφυκτιά, αν έχει ανάγκη οξυγόνου και δεν αντέξει, αν αποφασίσει να πάρει βαθιές εισπνοές (με βουλιμία), μετά να τιμωρείται με μια επιπλέον ασφυκτική μείωση της ανάσας (και πάλι απ' την αρχή: αποτοξίνωση και ακόμα πιο σκληρή δίαιτα).

ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΟΣΟ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ»
ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΣΑΣ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ

Έτσι είναι και η τροφή, γι' αυτό και επιτελεί έναν διπλό ρόλο: να σου παρέχει θρέψη και ενέργεια (άρα υγεία) και ταυτόχρονα να σου χαρίζει την ηδονή της γεύσης.
Το φυσιολογικό είναι να...

Περισσότερα στο boro.gr