Τι κάνεις όταν τα δίδυμα μωρά σου κλαίνε ταυτόχρονα;

Εχω συγκεχυμένες εικόνες που γίνονται πιο σκοτεινές στο πέπλο της επιλόχειας κατάθλιψης που με ταλαιπωρούσε, αλλά θυμάμαι ότι κάποια στιμγή, αναγκάστηκα να εφευρίσκω κόλπα και να σκέφτομαι ευρήματα για να επιβιώνω σε εκείνη τη δύσκολη καθημερινότητα.

Το χειρότερο μου δεν ήταν ούτε η αϋπνία, ούτε η κούραση (που ήταν αφόρητες), ούτε η κακή ψυχολογική μου κατάσταση. Ηταν όταν έκλαιγαν και τα δύο μωρά μαζί, και δεν είχα τέσσερα χέρια για να τα πάρω αγκαλιά και τα δύο και να τα παρηγορήσω. Οταν δεν έφταιγε η πείνα τους, και άρα το ταυτόχρονο τάισμα δεν μου έλυνε το πρόβλημα, θυμαμαι ότι σκοτείνιαζε το κεφάλι μου και μαύριζε η ψυχή μου από τη στεναχώρια γιατί έπρεπε να τα παιρνω εναλλάξ αγκαλιά, ή να μην παίρνω κανένα. Ακυρες επιλογές και οι δύο. Με τον καιρό ξάπλωνα μαζί τους και τα είχα και τα δύο να με ακουμπάνε, και κάπως ηρεμούσαν, αλλά είχαν πια μάθει ότι πρέπει κι αυτά να με μοιράζονται. Από την πρώτη τους στιγμή σε αυτό τον κόσμο... Εκείνο το κενό το νιώθω ακομη. Δεν έχεις ποτέ χρόνο να δεθείς αποκλειστικά με το ένα σου παιδάκι. Ειδικά όταν κλαινε ταυτόχρονα, νομίζεις ότι θα βγει η ψυχή σου από το σώμα σου από τον πόνο και την ανημποριά να τα ηρεμήσεις.

Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr