Το μάθημα που πήρα τις τελευταίες δύο εβδομάδες
Ο μήνας έχει ήδη 21. Δηλαδή πέρασαν 11 ολόκληρες μέρες -ναι, ναι, τις μετράω- από την καλύτερη μέρα της ζωής μου, αυτήν που περίμενα πώς και πώς τους τελευταίους 6 μήνες.
Πώς είναι η ζωή μου ως παντρεμένη; Ίδια με πριν, από πρακτικής άποψης, αλλά και ταυτόχρονα πιο γλυκιά, τρυφερή και ευτυχισμένη. Πετάω ακόμα στα σύννεφα όταν σκέφτομαι ότι είμαι και επίσημα η «γυναίκα του». Και εξακολουθώ να λιώνω κάθε φορά που βλέπω τη βέρα στο χέρι μου – ή στο δικό του.
Αν υπάρχει όμως κάτι που έμαθα από τις τελευταίες δύο εβδομάδες, είναι ότι όλες οι στιγμές, όσο μεγάλες ή μικρές κι αν είναι, όσο πολύ κι αν τις περιμένουμε ή αν απλώς.... έρχονται έτσι ξαφνικά, κάποτε τελειώνουν. Και τι μένει; Η ανάμνησή τους. Προϋπόθεση όμως, για να έχουμε όσο περισσότερες και όσο πιο δυνατές αναμνήσεις από τις ευτυχισμένες στιγμές μας, είναι να τις ζούμε. Να είμαστε εκεί. Συνειδητά. Με όλο μας το είναι.
Σήμερα λοιπόν (και αύριο, και μεθαύριο και κάθε μέρα), θυμήσου:
Διαβάστε περισσότερα στο Dutchesss.queen.gr